top

Εθνικός Κήρυξ - 3 Αυγούστου 1996

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Επέλεξε συντακτική επιτροπή, επιμελήθηκε ο Θεόδωρος Καλμούκος

Ο Ιταλίας Σπυρίδων

Το πρόσωπο το οποίο σημάδεψε την επικαιρότητα αυτής της εβδομάδας ήταν ο Μητροπολίτης Ιταλίας κ. Σπυρίδων, διότι την Τρίτη 30 Ιουλίου εξελέγη παμψηφεί Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, της πιο δυναμικής και πολυάνθρωπης επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου.

Η ομοφωνία της Ιεράς Συνόδου του Φαναρίου γύρω από το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου κ. Σπυρίδωνος, ο οποίος ως γνωστόν ήταν η προσωπική και ολόκαρδη προτίμηση και υπόδειξη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, μεταφράστηκε σε παμψηφία με ιστορικές προεκτάσεις για τη ζωή της Εκκλησίας και της Ομογενείας μας στην Αμερική, αλλά και με ανεπτυγμένο το αίσθημα των ευθυνών από μέρους του νέου Αρχιεπισκόπου.

Πέρα από τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα που επικεντρώνει στο πρόσωπό του ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων, εκείνο το οποίο προέχει και τον καθιστά ιδιαίτερα κατάλληλο και ενδεδειγμένον είναι η ολοκληρωτική του αφοσίωση και πιστότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Πρόκειται για μία εμπράγματη εγγύηση πως δεν θα επιτραπεί ποτέ και σε κανέναν να επιχειρήσει τη διακοπή του λώρου ζωής, ο οποίος συνδέει την Αρχιεπισκοπή Αμερικής με την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Δεν πρόκειται ούτε για «ουτοπικούς» συναισθηματισμούς, ούτε για προσκολλήσεις κάποιου αποστεωμένου παρελθοντολογισμού, αλλά για την ίδια την ιστορική, εκκλησιολογική και κανονική ύπαρξή μας με αξία και εμβέλεια διαχρονική.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι το κέντρο της ενότητάς μας, αλλά συνάμα ο τόπος και ο τρόπος θριάμβου της ιερής εκκλησιαστικής ελληνικότητάς μας, εκφρασμένης στους όρους των Οικουμενικών Συνόδων, στην υμνολογία, στην αγιογραφία, στο συναξάρι των αγίων, στα έργά των πατέρων της Εκκλησίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων αναλαμβάνει το πολυδιάστατο και πολυεύθυνο έργο του σε μία εποχή εξαιρετικά λεπτή για την Ομογένειά μας. Τώρα οι νέες γενιές άρχισαν να ξαναανακαλύπτουν την ελληνική τους ιδιοπροσωπία και ταυτότητα. Το σύνδρομο «του απόγονου μεταναστών», το οποίο με βουλημία επιζητούσε την αμερικανοποίηση, τώρα έχει δώσει τη θέση του στη λαχτάρα για επιστροφή στις ρίζες.

Για την ξαναανακάλυψη της διαχρονικής ισχύος της ελληνικότητας. Παράδειγμα τρανό, η αθρόα προσέλευση στην Επιτροπή της ελληνικής παιδείας στην πρόσφατη Κληρικολαϊκή συνέλευση της Νέας Υόρκης.

Αναμφίβολα βρισκόμαστε σε μεταίχμια κρίσιμα, τα οποία περιμένουν χάραξη καινούργιων και ορθών γραμμών. Αναμένουμε όραμα, ελπίδα, ενθουσιασμό, πρωτοβουλίες, οι οποίες θα χαράξουν καινούργιες πορείες και θα οδηγήσουν την Ομογένειά μας από πρόοδο σε πρόοδο και από δόξης εις δόξαν. Η ενότητα βέβαια να διαφυλαχθεί «ως θησαυρός τιμαλφής» αλλά ταυτόχρονα να τολμηθούν αγαπητικά και συνετά, τομές σε δομές και πρόσωπα, γιατί θα πρέπει απαραίτητα να περάσουμε σε μια νέα εποχή με τον νέο Αρχιεπίσκοπο.

[ Εθνικός Κήρυξ - 3 Αυγούστου 1996 - σσ. 1 και 7 ]