top

Crash - 12 Οκτωβρίου 1997

Ο Βαρθολομαίος, ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων και τα ελληνοτουρκικά

Οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ τηρούν μια στάση πολύ "προσεκτική" στο θέμα, γιατί το κάνουν "κρίσιμο, λεπτό και εθνικό" -και πράγματι τέτοιο ακριβώς είναι! Αλλά το να αποφεύγεις να το φέρεις στη δημοσιότητα δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα, γιατί αν είχε τόσους μήνες (πολλούς μήνες! το υπουργείο Εξωτερικών και γενικά η κυβέρνηση το "κρατάνε") κάτι θετικό προς την εθνική κατεύθυνση θα είχε προκύψει. Μα, δεν... προέκυψε.

'Οταν πριν από πολύ καιρό, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή ακόμη, στην Προεδρία είχε δημιουργηθεί εκείνη η "ψυχρότητα" στις σχέσεις Αθηνών-Πατριαρχείου, που "βγήκε προς τα έξω" με έντονη δυσαρέσκεια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την εθιμοτυπία που είχε τηρήσει η Προεδρία της Δημοκρατίας στο πρόσωπο του, είχαν ακουστεί οι πρώτοι ψίθυροι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει κάποιες ενστάσεις για την πολιτεία, τον ρόλο και τις "μεσολαβήσεις" που κάνει το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά το θέμα "καταλάγιασε"...

Όλοι πλέον στη Νέα Υόρκη (και πολλοί στην Αθήνα, αλλά και δημοσίως...) ομιλούν για "ύποπτα παιχνίδια" του αρχιερατικού δίδυμου Βαρθολομαίου-Σπυρίδωνα...

Αργότερα, ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος άφησε σαφέστατες αιχμές εναντίον του ρόλου (και των παρασκηνιακών κινήσεων...) του Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε σχέση με την επιρροή που επιχειρεί να έχει στις "νέες εκκλησίες" μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με σκοπό την εξυπηρέτηση άλλων και όχι καθαρά εκκλησιαστικών στόχων, οι οποίοι δεν ευνοούσαν την εθνική υπόθεση. Καταλαβαινόμαστε... Και τότε είχαν αποδοθεί όλα αυτά στον "θυμώδη" χαρακτήρα του κ. Πάγκαλου.

Ο "υπάλληλος" κ. Σπυρίδων
Οι (παντελώς άκομψες!) κινήσεις του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως εναντίον του Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής, κ. Ιάκωβου, οι οποίες είχαν προκαλέσει τη μήνι και τη σχεδόν επίσημη εντονότατη αντίδραση του ΠΑΝΑΞΙΟΥ κ. Ιάκωβου, απέληξαν ύστερα από... βυζαντινολογικές ίντριγκες και καμαρίλες στην παραίτηση του και στην εγκατάσταση στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αμερικής του κ. Σπυρίδωνος. Είχε λεχθεί από τους γνωρίζοντες -από τότε!- ότι απέβλεπαν στην εξασθένιση του "εθνικού ρόλου" που διαδραμάτισε η Αρχιεπισκοπή Αμερικής (καθαρά έργο του Αθηναγόρα, που συνέχισε ο διάδοχος του, κ. Ιάκωβος, τον οποίο με περίσσια ευκολία και... βλακεία είχε χαρακτηρίσει "ΣΙΑκωβο" ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου. Αντίθετα ήθελαν διορισμό Αρχιεπισκόπου που θα αποτελούσε στην πραγματικότητα "υπάλληλο" του κ. Βαρθολομαίου, στα παιχνίδια επιρροής και πολιτικής που ασκεί σήμερα το Πατριαρχείο, χωρίς να ενοχλεί, κάθε άλλο μάλιστα, την Αγκυρα! Καταλαβαινόμαστε...

Με την ενθρόνιση του κ. Σπυρίδωνος στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής σημειώθηκε μια σταδιακή στην αρχή και ακολούθως... χιονοστιβαδική απομάκρυνση του ελληνικού λόμπι και της ομογένειας από την Αρχιεπισκοπή, που 10ετίες ολόκληρες συσπείρωσε το ομογενειακό στοιχείο και αποτελούσε την "αιχμή του δόρατος" των εθνικών συμφερόντων σε αυτή τη χώρα, η οποία τόσο επηρεάζει την πορεία των εθνικών μας θεμάτων! Σήμερα, στις ΗΠΑ (και τον Καναδά...) ΟΛΟΙ μιλούν με αγανάκτηση για τον ρόλο που παίζει ο κ. Σπυρίδων, την "αποσύνδεση" της Αρχιεπισκοπής από την εθνική ομογένεια, τον "υποτονικό" (στην καλύτερη περίπτωση...) ρόλο που διαδραματίζει στα εθνικά θέματα και το "πέρασμα" της "γραμμής του Πατριαρχείου" στην Αμερική, που... δεν ενοχλεί καθόλου την Αγκυρα. Καταλαβαινόμαστε...

Έφθασε μάλιστα πριν από λίγες μέρες ο κ. Σπυρίδων σε μια συνέντευξή του να πει καθαρά ότι το Πατριαρχείο "είναι ένα τουρκικό ίδρυμα...", που έχει ευρύτερες αρμοδιότητες και σκοπούς και αυτό αποτέλεσε τη σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Όλοι πλέον στη Νέα Υόρκη (και πολλοί στην Αθήνα, αλλά και δημοσίως...) ομιλούν για "ύποπτα παιχνίδια" του αρχιερατικού δίδυμου Βαρθολομαίου-Σπυρίδωνα...

Η συνάντηση Βαρθολομαίου-Πάγκαλου στη Θεσσαλονίκη αποβλέπει για πολλούς στο να καταλαγιάσουν αυτές οι αντιδράσεις. ΟΧΙ για να προκύψει κάτι καλό, αλλά απλώς για να μην... γίνουν χειρότερα τα πράγματα, σε μια εποχή όπου το εθνικό μέτωπο πρέπει να είναι αρραγές εν όψει προσπαθειών "προσέγγισης" Αθηνών-Αγκυρας, όπου ο ρόλος του Πατριάρχη (ο γνωστός ρόλος του...) μπορεί να αποδειχθεί -ως "ενδιάμεσος"!- χρήσιμος. Για ποιον θα φανεί...


[ CRASH - ΠΡΟΚΕΣ - 12 Οκτωβρίου 1997 - σ. 20 ]