top

Εθνικός Κήρυξ - 24-25 Φεβρουαρίου 2001

«Η Εκκλησία εν ομηρία»

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΑΖΟΥΛΕΑ

Το θαύμα που επέτυχαν οι προκάτοχοί μου με αναγκάζει να εργαστώ ακόμα πιο σκληρά, ακόμα πιο επίπονα. Θα βαδίσω στα βήματα των προκατόχων μου κι ακόμα πιο πέρα...

Αυτή ήταν ίσως η πιο δυνατή παράγραφος που περιλαμβάνονταν στον ενθρονιστήριο λόγο του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου την 1η Απριλίου 1959.

Τέσσαρες σχεδόν δεκαετίες αργότερα, το Σεπτέμβρη του 1996, ακούγαμε με κατάπληξη τον ενθρονιστήριο λόγο και τις δηλώσεις του διαδόχου -κατά το ένα τέταρτο διαδόχου- του ή εκλεχτού του Οικ. Πατριάρχη και εμπνευσμένου από την πατριαρχική νοοτροπία. Μας διαβεβαίωνε:

Βρήκαμε χάος. Βρήκαμε μια Ορθοδοξία εξαγγλικανισμένη. Θα αποκαταστήσουμε την Ορθοδοξία. Για το χάος δεν μας είπε τι θα κάνει. Περίμενε φαίνεται συγκεκριμένες οδηγίες από τους ειδικούς επί του χάους, προς τους οποίους ήταν τυφλά αφοσιωμένος.

Εμείς, οι Ελληνορθόδοξοι των Αμερικών, δεν ψάχναμε για φασαρίες. Προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε τον τρόπό με τον οποίο η Μητέρα Εκκλησία συμπεριφέρθηκε στη θυγατέρα της. Ακόμα και τον εξαναγκασμό του Ιακώβου σε παραίτηση προσπαθούσαμε να λησμονήσουμε. Αλλωστε, σ' αυτό μας προέτρεπε και ο ίδιος. Κι έτσι δεχθήκαμε με ανοιχτές αγκάλες τον από Ιταλίας Σπυρίδωνα. Αλλά γρήγορα απογοήτευση μας κατέλαβε όλους.

Θα αποκαταστήσουμε την Ορθοδοξία μας διαβεβαίωσε. Μάζεψε γύρω του ένα εσμό υπερευσεβών και προσπάθησε να μεταβάλει την Αμερική σε ...Αγιο Ορος. Καλιμαύχια, ράσα στους δρόμους των Ηνωμένων Πολιτειών, μακριά μαλλιά, κότσοι και ευχολόγια -χωρίς τέλος- αποκατάστησαν τη θρησκευτική και εκκλησιαστική μας ζωή.

Παράλληλα, ο κλήρος τελούσε κάτω από ένα πέλμα πρωτοφανούς τρομοκρατίας. Τα οικονομικά της Ι. Αρχιεπισκοπίας είχαν εξανεμιστεί με την κατασπατάληση από τους εδώ και τον πακτωλό που έρεε προς το Φανάρι.

Κι όταν η Ομογένεια ξεσηκώθηκε και ζήτησε από το Φανάρι να την απαλλάξει από τον Σπυρίδωνα και την κάστα του, ο Πρώτος αρνήθηκε, διαβεβαιώνοντάς μας ότι «ο Σπυρίδων είναι Αρχιεπίσκοπός σας μέχρι να πεθάνει...».

Βέβαια τέτοιες δηλώσεις είναι για εκείνους που κάνουν παρέα με τον Ταρζάν και για τις κουτσομπόλες της χωριάτικης ρούγας.

Μας πήρε τρία χρόνια για ν' απαλλαγούμε από τον Σπυρίδωνα. Χωρίς φυσικά να πεθάνει ­νάναι καλά ο άνθρωπος. Μας πήρε τρία σχεδόν αιματηρά για την ιστορία μας χρόνια.

Κι ήρθε τώρα η ώρα της ιστορικής ανασκόπησης της τριετίας -τριετίας που στο μεταξύ έγινε πενταετία και πλέον, αφού ο διάδοχος του Σπυρίδωνα ξοδεύει όλο του το χρόνο, όλες του τις δυνάμεις όλες του τις πηγές για να επαναφέρει την ισορροπία, την ενότητα, την αγάπη και την οικονομική ευρωστία στην Αρχιεπισκοπή.

Αυτή την ιστορική ανασκόπηση της απερίγραπτης τριετίας παρουσίαζε το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Η Εκκλησία εν Ομηρία», επιμέλεια Παναγιώτη Γαζουλέα, εκδόσεις Εθνικού Κήρυκα, Νέα Υόρκη 2001.

Η «Εκκλησία εν Ομηρία» είναι ένας ιστορικός τόμος πάνω από 250 σελίδες, που παρουσιάζει την τριετία της ομηρίας όπως ακριβώς εξελίχθηκε αντικειμενική και χωρίς υπερβολές.

«Η Εκκλησία εν Ομηρία, είναι μια αφηγηματική περιληπτική εξιστόρηση της τριετίας αρχιεπισκοπίας Σπυρίδωνα, εμπλουτισμένη με αποσπάσματα άρθρων, αναλύσεων, περιγραφών και ειδησεογραφικών ανταποκρίσεων που δημοσιεύθηκαν κατά την τριετία. Το βιβλίο περιέχει ακόμη «ντοκουμέντα λογοτεχνικής ομορφιάς και μεγάλης ιστορικής σημασίας», όπως υπογραμμίζει στον πρόλογό του ο Αντώνης Διαματάρης.

Μεταξύ αυτών ο εκδότης-διευθυντής του Ε.Κ. αναφέρει συγκεκριμένα «τις παρεμβάσεις του Αρχιεπισκόπου πρ. Β. και Ν. Αμερικής κ. Ιακώβου και το υπόμνημα των Επισκόπων μας προς τον Πατριάρχη».

«Η Εκκλησία εν Ομηρία» που τιμολογήθηκε ακριβώς στο κόστος της, δεν πρέπει να λείψει από κανένα ελληνορθόδοξο, ελληνοαμερικανικό σπίτι. Γιατί θα μας θυμίζει πάντα τι κακό παθαίνουν εκείνοι που δεν φροντίζουν μόνοι τους τα του οίκου τους....

[ Εθνικός Κήρυξ - 24-25 Φεβρουαρίου 2001 - σελ. _ ]