top

ΠΡΟΠΟΣΙΣ
ΤΗΣ Α.Θ.Π. ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡXΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΕΘΕΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΙΠΝΟΝ

( 1η Ιουλίου 1995 )

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἰταλίας καί ἀγαπητέ ἐν Xριστῷ ἀδελφέ κ. Σπυρίδων,
Ἐξοχώτατοι,
Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα καί ἀγαπητά,

Εὐλογοῦμεν ἀπό καρδίας τό πανάγιον ὄνομα τοῦ Μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἠξίωσεν ἡμᾶς νά ἔλθωμεν μέχρις ὑμῶν, πραγματοποιοῦντες ἐπίσημον Πατριαρχικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν νεωτάτην ταύτην θυγατέρα τῆς Μητρός ἁγίας τοῦ Xριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τήν ἱεράν καί θεόσωστον Μητρόπολιν Ἰταλίας, καί εἰς τήν κορυφήν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς Θρονικῆς Ἑορτῆς τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης.

Ἡ Ἰταλία εἶναι χώρα ἀγιασθεῖσα διά πολλῶν ἁγίων μαρτυρικῶν αἱμάτων, τῶν ὁποίων ἐξάρχουν ἐκεῖνα τῶν θεοκηρύκων καί πρωτοκορυφαίων ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. Τό φοβερόν Κολοσσαῖον, ἐρείπιον πλέον μεγαλοπρεπές, ἵσταται αἰώνιος κῆρυξ καί μάρτυς τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ὁμολογίας χιλιάδων Xριστιανῶν τῆς παλιᾶς ἀρχαιότητος. Αἱ Κατακόμβαι εὐωδιάζουν ἀπό τό ἄρωμα τῶν θεοδέκτων προσευχῶν καί τῆς λογικῆς λατρείας δυσαρίθμων ὁμολογητῶν τοῦ Xριστοῦ, βαστασάντων τό ὄνομα Αὐτοῦ εἰς καιρούς ἐξόχως πονηρούς. Ἄνδρες δέ θεόφρονες καί ἐπί στιλβούσῃ ἀρετῇ περιβόητοι, κήρυκες τῆς ἀλυμάντου καί ἀπαραχαράκτου εὐαγγελικῆς ἀληθείας καί στῦλοι ἀκλόνητοι τῆς Ἐκκλησίας, ἐκλέϊσαν τό πάλαι τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Ρώμης καθώς καί τούς Ἐπισκοπικούς τοιούτους ἄλλων τῆς χώρας πόλεων, καί κατέλιπον εἰς τούς ἐπιγενομένους ὑπογραμμόν καλόν καί ὑπόδειγμα φεγγοβόλον. Συνελόντι εἰπεῖν, ἡ καθ'ἡμᾶς θεοσέβεια ἔχει ἀρχαίας, βαθείας καί ἰσχυράς ρίζας εἰς τήν ἰταλικήν χερσόνησον. Μετά δέ τό ὀδυνηρόν Μέγα Σχίσμα, ἡ παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων μέχρι σήμερον οὐδόλως ἐξέλιπε, μεγαλώνυμοι δέ Ἑλληνορθόδοξοι Κοινότητες ἔλαμψαν ἀπό τοῦ Μεσαίωνος, οἷαι τῆς Βενετίας, τῆς Τεργέστης, τοῦ Λιβόρνου, τῆς Βαρλέττης καί ἄλλαι. Ἕδρα δέ τοῦ ἡμετέρου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας ἦτο ἡ περιφανής Βενετία, δι'ὅ καί οὗτος φημίζεται μέχρι καί σήμερον ὡς “Πρόεδρος Βενετίας”.

Σήμερον αἱ μνημονευθεῖσαι ἡμέτεραι Κοινότητες δέν εὑρίσκονται ἀσφαλῶς εἰς τήν ἀρχαίαν αὐτῶν λάμψιν καί περιωπήν, ὅμως ὑφίστανται καί περιλαμβάνουν εἰς τούς κόλπους αὐτῶν στελέχη εὐσεβῆ, ἐχόμενα τῶν πατρίων, καί δίδουν πολυτρόπως τήν καλήν αὐτῶν μαρτυρίαν. Νέαι ἐπίσης Κοινότητες ἀνεπτύχθησαν ἐν Ρώμῃ, ἐν Μιλάνῳ, ἐν Νεαπόλει, ἐν Οὔντινε, ἐν Βρινδησίῳ καί ἀλλαχοῦ, ἔντονος δέ εἶναι ἡ παρουσία Ὀρθοδόξων ἐξ Ἑλλάδος νέων, φοιτώντων εἰς διάφορα τῆς Ἰταλίας ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα. Πλεῖστοι ἐπίσης ὁμογενεῖς καί ὁμόδοξοι ἐπιχειρηματίαι ἐξ Ἑλλάδος καί ἀλλαχόθεν ἀναπτύσσουν ἐνταῦθα τάς ἐπιχειρήσεις αὐτῶν. Ἡ χάριν πάντων τούτων ἐπί τά κρείττω ποιμαντική μέριμνα ἐπέβαλλε τήν ἵδρυσιν ἰδιαιτέρας Μητροπόλεως Ἰταλίας, ὅπερ καί ἐγένετο διά Πατριαρχικοῦ καί Συνοδικοῦ Τόμου τήν 5ην Νοεμβρίου 1991.

Ἤδη ἡ νεοπαγής Ἱερά Μητρόπολις, χάριτι Θεοῦ, ἀνθεῖ καί θάλλει ὑπό τήν ποιμαντορίαν τοῦ μεμορφωμένου, γλωσσομαθοῦς καί ἀκαμάτου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου κυρίου Σπυρίδωνος, τοῦ καί πρώτου αὐτῆς Ποιμενάρχου, συνεπικουρουμένου δεόντως ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Βοηθοῦ αὐτοῦ Ἐπισκόπου ἁγίου Κρατείας κυρίου Γενναδίου, τῶν ἀγαπητῶν ἡμῖν ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν πρεσβυτέρων καί τῶν λοιπῶν ἐκ τοῦ ἐνταῦθα ἱεροῦ καταλόγου. Δείγματα λαμπρά τοῦ ἐπιτελουμένου ἱεροῦ ἔργου, πλήν τῆς ἐξασφαλίσεως ἐπαρκοῦς ἀριθμοῦ λειτουργῶν τοῦ Θυσιαστηρίου, διακρίνονται εἰς τήν ἐν Μιλάνῳ παρουσίαν τοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Μελετῶν “Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς”, εἰς τά ἐν Βενετίᾳ καί Τεργέστῃ Ἐκκλησιαστικά Μουσεῖα, εἰς τήν ἵδρυσιν τοῦ “Ἀρχείου Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς τήν Ἰταλικήν Xερσόνησον” καί ἀλλαχοῦ. Διά ταῦτα πάντα καί ἀπευθύνομεν ὁλόθυμον τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐαρέσκειαν εἴς τε τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην καί εἰς τούς τιμίους αὐτοῦ συνεργάτας. Ἔχομεν δέ δι' ἐλπίδος ὅτι ἡ Xάρις τοῦ Κυρίου θά προσθέτῃ καί νέα ἱερά ἐπιτεύγματα εἰς τό ἐνεργητικόν τῆς θεοσώστου ταύτης Μητροπόλεως εἰς τό μέλλον, εἰς ἀφορμήν μείζονος δοξολογίας τοῦ πανυμνήτου Αὐτοῦ ὀνόματος.

Ἀλλά πρίν ἤ κατακλείσωμεν τήν παροῦσαν βραχεῖαν προσλαλιάν, θά ἠθέλομεν νά ὑπογραμμίσωμεν καί τοῦτο. Ἡ θέσις τῆς ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, ὡς ἐκ τοῦ γεωγραφικοῦ αὐτῆς χώρου ἐν αὐτῇ τῇ καρδίᾳ τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, εἶναι ἰδιαζόντως λεπτή. Ἀποτελεῖ ἀφ'ἑνός τήν προθήκην τρόπον τινά τοῦ Ὀρθοδόξου στοιχείου καί τῆς καθ'ἡμᾶς ἀνατολικῆς πνευματικότητος ἐνώπιον τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἀδελφῶν, καί ἀφ'ἐτέρου εἶδος διαρκοῦς πρεσβείας τῆς καλῆς θελήσεως καί τῶν ἀγαθῶν ἡμῶν ἐν Κυρίῳ αἰσθημάτων πρός τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν καί τό πλήρωμα αὐτῆς. Εὐελπιστοῦμεν ὅτι καί ὡς πρός τοῦτο ἡ μαρτυρία αὐτῆς θά εἶναι πάντοτε ἀγλαόκαρπος.

Εὐχαριστοῦμεν, τέλος, Ἱερώτατε ἅγιε ἀδελφέ, διά τήν δοχήν καί τήν ξενίαν, διά τούς εὐλαβεῖς τῆς ὑμετέρας Ἱερότητος λόγους καί τάς λοιπάς ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ καί ἀφοσιώσεως, καί προπίομεν ὑπέρ ὑγιείας καί μακροημερεύσεως ὑμῶν καί εὐοδόσεως τῶν εὐγενῶν ὑμῶν ὑπέρ τῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ποιμνίου ὁραματισμῶν.

[ Ψηφιακό αρχείο Ι. Μητροπόλεως Ιταλίας ]