Γιατί δεν θα πάω στην Κληρικολαϊκή...

η Πρωϊνὴ - 29-30 Ιουνίου 1996

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κύριε Διευθυντά,

Με ρώτησαν και με ρωτούν πολλοί: "Θα πας στο Central Park την Κυριακή 29 Ιουνίου;" "ΟΧΙ" απαντώ σε όλους και όλοι απορούν και με ξαναρωτούν: "Μα γιατί;" Η απάντησή μου είναι σε όλους η ίδια. Κάθε λογικός Ελληνοαμερικανός ορθόδοξος θα έπρεπε να κάνει το ίδιο.

Τον Σεβασμιότατο τον αγαπώ, τον σέβομαι και αναγνωρίζω πως παρά τα λάθη του, προσέφερε στον Ελληνισμό, στην Ορθοδοξία, στην Ομογένεια. Η ζυγαριά κλείνει προς την πλευρά του καλού και επειδή τον αγαπώ τον λυπούμαι και με το δικό μου τρόπο κλαίω που εκμεταλευόμενοι τον παράγοντα ηλικία, οι διάφοροι κόλακες και κερδοσκόποι τον μεταχειρίζονται για να γιομίζουν τις τσέπες τους και να προωθούν τα πάσης φύσεως συμφέροντά τους, με τις σιχαμένες τους πράξεις.

Ειδοποίησαν ολόκληρη την ελληνορθόδοξη μηχανή ξοδεύοντας ογκώδη ποσά όχι για να προβάλουν την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό της Αμερικής αλλά για να λαμπρύνουν το τέλος ενός ανθρώπου, τον οποίον άφησαν εντελώς ανυπεράσπιστο τον καιρό που έπρεπε να του συμπαρασταθούν ανοικτά και δημόσια.

Οι δηλώσεις και οι πράξεις δε ορισμένων καταντούν γελοίες: "Δεν αποσύρεται την 6η Ιουλίου", λέγει ο Τάκης, "θα παραμείνει μέχρι την 29η του ιδίου μηνός", ο δε Αντώνης που δια του εκ Βοστώνης Θεολόγου του έσουρνε τα εξαμάξης τόσα χρόνια τώρα τον στεφανώνει με δάφνινο λεύκωμα. Βρε πώς κατάντησε η ομογένεια... Και μή χειρότερα, Θεέ μου.

Άραγε ποιά είναι η θέση του Θεολόγου σ' αυτόν τον εκδοτικό οίκο μετά την αντίθετη πλεύση του τελευταίου; Θα λειτουργήσει η συνείδηση και θα πάρει δρόμο; ή θα πει: "στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα";

Αν σε αγαπούσαν, Σεβασμιότατε, θα άνοιγαν έναν λογαριασμό: "ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ FUND", να μαζέψουν πολλά εκατομμύρια δολάρια με τα οποία θα συντηρούντο τα ελληνικά σχολεία της Αρχιεπισκοπής και να μείνετε έτσι ζωντανός στη μνήμη της σημερινής αλλά και της μελλοντικής Ομογένειας. Ξοδεύονται τόσα χρήματα, τη στιγμή που τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα ελληνικά σχολεία φυτοζωούν.

Επαναλαμβάνω και πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά που πρόκειται να γίνουν σε τούτη την Κληρικολαϊκή δε γίνονται προς δόξα Θεού και προβολή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας διότι κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε γίνει όταν είχε έλθει η κεφαλή της Ορθοδοξίας στην Αμερική, ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης Δημήτριος, τον οποίον μεταχειρίστηκαν οι δούλοι της υποκρισίας σαν να ήταν ένας επίσκοπος στέλνοντάς τον στα μαγαζάκια της Αστόριας και του Hemstead. Τότε έπρεπε να γίνει, κάτι το εξαιρετικό, κάτι το πολύ μεγάλο όπως κάνουν στον Πάπα οι Καθολικοί.

Εγώ, Σεβασμιότατε, θα τα γράφω και θα τα λέγω, έτσι ωμά γιατί όπως σας έχω γράψει κι άλλες φορές πιστεύω πως: "Αυτός που σε αγαπά σε κάνει και κλαις και αυτός που δεν σε αγαπά σε κάνει και γελάς".

Το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται θα πάω στα βουνά. Εκεί είναι πάρα πολύ υψηλά και νιώθω ότι βρίσκομαι πιο κοντά στο Θεό και θα τον παρακαλέσω με την καρδιά μου και θα του ζητήσω το "Πάτερ άφες αυτοίς..." "Τα μεγάλα και τα τρανά ξυπνούν το δέος. Τα αληθινά και τα ταπεινά το έλεος και τη γαλήνη". Και τελειώνω με τα λόγια του Ρίχτερ: "Εύκολη η κολακία. Ο έπαινος είναι δύσκολος".

Με εκτίμηση
Στέλιος Τάτσης
ΒΑΥSIDE, NEW ΥΟRΚ

[ η Πρωϊνὴ - 29-30 Ιουνίου 1996 - σ. 14 ]