top

Ἀρ. Πρωτ. 332/96

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι
τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ
κυρίῳ μοι κυρίῳ Βαρθολομαίῳ,

προσκυνητῶς.

Παναγιώτατε καί θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Εἰς συνέχειαν τοῦ ὑπ’ ἀρ. 246/96 καὶ ἀπὸ 24ης Ἀπριλίου ἐ. ἔ. ἐγγράφου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰταλίας περὶ τοῦ ἐν Βολωνίᾳ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου κ. Marco Davitti, ἐκδηλώσαντος πρὸ μηνῶν τὴν πρόθεσιν ὅπως ἐνταχθῇ εἰς τὸν ἱερὸν Κλῆρον τῆς ὑπὸ τὸν Πανιερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Εὐκαρπίας κ. Σέργιον Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ρωσσικῶν Παροικιῶν Δυτικῆς Εὐρώπης, ὑποβάλλω εὐλαβῶς τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Κορυφῇ τἀκόλουθα :

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης, καθ’ ἃ αὐτὸς οὗτος ἀφηγεῖται, ἐνεφανίσθη προσφάτως παρὰ τῷ εἰρημένῳ Πανιερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ, ὅστις ἐπληρόφορησεν αὐτὸν περὶ τῶν ὑπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας παρεμβαλλομένων ἐν τῷ ζητήματι αὐτοῦ “ἐμποδίων”, ἐπιδοὺς αὐτῷ μάλιστα καὶ φωτοτυπικὸν ἀντίγραφον τοῦ ἐπισυναπτομένου ᾧδε ἐγγράφου τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου.

Πρὸς τούτοις ὁ Πανιερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Εὐκαρπίας συνέστησε τῷ ἀρχιμανδρίτῃ, ὅπως, ἐπιστέλλων τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Κορυφῇ, ἀνατρέψῃ τὴν ὑπὸ τῆς Ἀρχιγραμματείας προβαλλομένην ἐπιχειρηματολογίαν περὶ τῆς ἐξ Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων συνθέσεως τῆς ἐν Βολωνίᾳ ὀρθοδόξου ἐνορίας, συγχρόνως δὲ μεταπείσῃ τὸν Μητροπολίτην Ἰταλίας, ἵνα συνηγορήσῃ ὑπὲρ τῆς ἐντάξεως αὐτοῦ εἰς τὸν Κλῆρον τῆς ὡς ἄνω Ἀρχιεπισκοπῆς.

Ἐκ τῶν ἀφηγήσεων τοῦ ἀρχιμανδρίτου, ἐπιδεικνύοντος ἅμα τοῖς ἑκάστοτε συνομιληταῖς αὐτοῦ καὶ τὰ ἀντίγραφα τοῦ ἀνωτέρω ἐγγράφου τῆς Ἀρχιγραμματείας καὶ προσφάτου πρὸς τὴν Ὑμετέραν προσκυνητὴν Παναγιότητα γράμματος αὐτοῦ, οὐδαμῶς προκύπτει ὅτι ὁ Πανιερώτατος Ἀδελφὸς Ἅγιος Εὐκαρπίας ἐνεθάρρυνε τοῦτον, ὅπως συζητήσῃ μετὰ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰταλίας τὸ θέμα τῆς κανονικῆς αὐτοῦ ἐξαρτήσεως ἠρέμα καὶ ὑπὸ τὸ φῶς τῆς διαμορφουμένης νέας ἐν Ἰταλίᾳ ὀρθοδόξου πραγματικότητος. Ἀντιθέτως, ἐνεργήσας ὡς ἐνήργησεν ὁ Ἀρχιερεὺς οὗτος, ἐνεφάνισεν ἑαυτὸν ὡς κατανοοῦντα πλήρως τὴν ὀρθότητα τοῦ αἰτήματος τοῦ ἀρχιμανδρίτου καὶ δὴ βουλόμενον ἀνταποκριθῆναι αὐτῷ, ἀλλ’ ἐμποδιζόμενον ἐν τούτῳ ὑπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, περιπλέξας οὕτω τὴν ὅλην ὑπόθεσιν ἔτι περισσότερον.

Ὅπως ποτ’ ἂν ᾖ καὶ παρ’ ὅσα περὶ τοῦ ἀντιθέτου διατείνεται ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης μετὰ τὴν πρόσφατον ἐκ Παρισίων ἐπανάκαμψιν αὐτοῦ, γεγονὸς εἶναι, ὅτι οὗτος τελεῖ τὴν Θείαν Λειτουργίαν κατὰ 90% ἑλληνιστί, πλαισιοῦται ὑφ’ ἑλλήνων ψαλτῶν καὶ ἔχει ἐκκλησίασμα συγκείμενον κατὰ 90% ἐξ ἑλλήνων. Κατὰ τὴν ταπεινὴν τοῦ γράφοντος ἄποψιν, ὁ ἀρχιμανδρίτης, ἀκολουθῶν τῷ παραδείγματι ἄλλων ἰταλῶν ὀρθοδόξων κληρικῶν, ἐπιδιώκει ὅπως ἐξασφαλίσῃ τὴν ἐκκλησιαστικὴν αὐτοῦ ἐξάρτησιν ἐκ κανονικοῦ μὲν ἀρχιερέως, πλὴν ἑδρεύοντος ὅσον τὸ δυνατὸν μακρὰν καὶ οὐχὶ ἀσφαλῶς γειτνιάζοντος πρὸς αὐτόν.

Σημειωθήτω ἐν τέλει, ὅτι ἀποφασιστικὸν ἐν προκειμένῳ ρόλον φαίνεται διαδραματίζων καὶ ὁ ἐν Ρώμῃ εἰσέτι διακονῶν ἀνθέλλην καὶ σφόδρα ἀντιπατριαρχικὸς ρωσσορθόδοξος πρωτοπρεσβύτερος κ. Michel Ossorghyn, δι’ οὗ καὶ ὑπεβλήθη ἀρχικῶς ἡ ὡς ἄνω πρὸς τὸν Πανιερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Εὐκαρπίας αἴτησις τοῦ ἀρχιμανδρίτου. Κατὰ ταῦτα, δὲν φαίνεται ἀποκλειομένη παντελῶς καὶ ποιά τις πρὸς τὸ ὅλον θέμα σχέσις τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Θιβάρεως κ. Pierre Duprey, Γραμματέως τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου ἐπὶ τῆς Προωθήσεως τῆς Ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν καὶ στενοτάτου φίλου τοῦ εἰρημένου πρωτοπρεσβυτέρου, τοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ ὁ ἐπὶ δεκαετίας καὶ μέχρι πρό τινος ἔτι σφοδρῶς ὑπὸ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν διωκόμενος ἀρχιμανδρίτης ἐνεφανίσθη αἴφνης, κατόπιν προσκλήσεως τῶν ρωμαιοκαθολικῶν Ἀρχῶν τῆς Βολωνίας, παραδίδων μαθήματα περὶ Ὀρθοδοξίας ἐν τῷ αὐτόθι ρωμαιοκαθολικῷ σεμιναρίῳ.

Ταῦτα τῇ Ὑμετέρᾳ θεοτιμήτῳ Κορυφῇ εὐλαβῶς καθυποβάλλων, τὴν δὲ τιμίαν Αὐτῆς καὶ χαριτόβρυτον δεξιὰν κατασπαζόμενος, ὑποδιατελῶ,

ἐν Βενετίᾳ τῇ 21ῃ Ἰουλίου 1996,

[ χειρογράφως:

μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

καί υἱϊκῆς ἀφθίτου εὐγνωμοσύνης,   ]

[ ὑπογραφή ]

( †  ὁ Ἰταλίας Σπυρίδων )