top

Ἀρ. Πρωτ. 246/96

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι
τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ
κυρίῳ μοι κυρίῳ Βαρθολομαίῳ,

προσκυνητῶς.

Παναγιώτατε καί θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Εὐλαβῶς καθυποβάλλω τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Κορυφῇ τἀκόλουθα :

Ἐκ προσφάτου τηλεφωνικῆς συνδιαλέξεως μεταξὺ τοῦ εὐλαβῶς ὑποσημειουμένου καὶ τοῦ ἐν Βολωνίᾳ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου κ. Marco Davitti, ὑπαγομένου εἰς τὴν Ὑπερόριον Ὀρθόδοξον Ρωσσικὴν Ἐκκλησίαν καὶ προϊσταμένου μεγάλης αὐτόθι ὀρθοδόξου ἐνορίας ἐξ Ἑλλήνων ἀποτελουμένης, προέκυψαν τά ἑξῆς:

Ὁ ἐν λόγῳ ρωσσοτραφὴς καὶ ἅμα ἑλληνομαθὴς ἰταλὸς ἀρχιμανδρίτης, ἐλθὼν πρό τινος εἰς διάστασιν πρὸς τὸν ἐξ οὗ ἔχει τὴν κανονικὴν αὐτοῦ ἐξάρτησιν Ἐπίσκοπον Ἀμβρόσιον, τῆς ὡς ἄνω Ὑπερορίου Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας, ὑπέβαλε, διὰ τοῦ αἰδεσιμωτάτου καὶ ἐν Ρώμῃ εἰσέτι ὑπηρετοῦντος ρωσσορθοδόξου πρωτοπρεσβυτέρου κ. Μιχαὴλ Ossorghyn, αἴτησιν τῷ ἐν Παρισίοις ἑδρεύοντι Πανιερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Εὐκαρπίας κ. Σεργίῳ, ὅπως ἐνταχθῇ εἰς τὸν Κλῆρον τῆς ὑπὸ τὸν τελευταῖον Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ἐν Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ρωσσικῶν Ὀρθοδόξων Παροικιῶν.

*  *  *

Σημειωθήτω ἐνταῦθα, ὅτι κατὰ τὸ 1992 ὁ περὶ οὗ ὁ λόγος ἀρχιμανδρίτης εἶχεν ἔλθει εἰς ἐπικοινωνίαν μετὰ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰταλίας ἐπὶ τῷ τέλει ὅπως ρυθμίσῃ τὰ τῆς κανονικῆς αὐτοῦ θέσεως. Δυστυχῶς, ἡ ἀρνητικὴ παρέμβασις τοῦ τότε Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος κ. Κωνσταντίνου Γεωργίου, ὑπηρετοῦντος νῦν ἀπὸ τῆς θέσεως τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, ἐματαίωσε τὴν διευθέτησιν τοῦ ζητήματος τούτου, τῶν περὶ τὸν ἀρχιμανδρίτην ἑλλήνων συνεργατῶν δηλωσάντων τότε ἐπὶ λέξει “δὲν μποροῦμε νὰ τὰ χαλάσουμε με τὴν Πρεσβεία, για χατίρι τῆς Μητρόπολης”.

*  *  *

Ὁ εὐλαβῶς ὑποσημειούμενος φρονεῖ ταπεινῶς, ὅτι, προκειμένου περὶ ἐνορίας συγκειμένης σχεδὸν ἀποκλειστικῶς ἐξ Ἑλλήνων, φυσικὸν ἤθελεν εἶσθαι ὅπως αὕτη εὕρῃ τὴν κανονικὴν αὐτῆς θέσιν ἐν τοῖς κόλποις τῆς ἑλληνορθοδόξου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰταλίας, τουθ’ ὅπερ θὰ ἀπετέλει ἓν ἔτι σοβαρὸν ἐπὶ τὰ πρόσω βῆμα ἐν τῷ διεξαγομένῳ ὑπὸ ταύτης σκληρῷ καὶ ἄνευ οὐσιαστικῶν μέσων ἀγῶνι πρὸς βαθμιαίαν ἐνσωμάτωσιν τῶν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς κανονικῆς αὐτῆς δίκαιοδοσίας σπουδαιοτέρων τοὐλάχιστον ἀντικανονικῶν ὀρθοδόξων ἑστιῶν.

Τολμῷ ὅθεν ἵνα εὐλαβῶς καθυποβάλω τῇ Μητρὶ Ἐκκλησίᾳ τὴν ταπεινὴν γνώμην, καθ’ ἣν χρήσιμον ἴσως ἤθελεν εἶσθαι ὅπως εἰδοποιηθῇ ὁ Πανιερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Εὐκαρπίας κ. Σέργιος, εὐμενῶς ἤδη πρὸς τὸ αἴτημα τοῦ ἀνωτέρω ἀρχιμανδρίτου διακειμένου, ὅτι τὴν ἐν Βολωνίᾳ καὶ ὑπὸ τὸν κληρικὸν τοῦτον ἐνορίαν ἀποτελοῦσι σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου Ἕλληνες, δι’ ὃ καὶ σκόπιμον ἤθελεν εἶσθαι ὅπως ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης ἐνθαρρυνθῇ ἵν’ ἀποταθῇ τῇ ἁρμοδίᾳ Ἱερᾷ Μητροπόλει Ἰταλίας, ἥτις καὶ ἀσφαλῶς θέλει ἀντιμετωπίσει τὸ ὅλον θέμα τῆς κανονικῆς αὐτοῦ ἐξαρτήσεως ἐν πνεύματι εὐρύτητος.

*  *  *

Ταῦτα τῇ Ὑμετέρᾳ θεοτιμήτῳ Κορυφῇ εὐλαβῶς καθυποβάλλων, κατασπάζομαι τὴν τιμίαν τε καὶ χαριτόβρυτον Αὐτῆς δεξιὰν καὶ ὑποδιατελῶ,

ἐν Βενετίᾳ τῇ 24ῃ Ἀπριλίου 1996,

[ χειρογράφως:

μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

καί υἱϊκῆς ἀφθίτου εὐγνωμοσύνης,   ]

[ ὑπογραφή ]

( †  ὁ Ἰταλίας Σπυρίδων )