top

Αρ. Πρωτ. 305/96

Τη Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητι
τω Οικουμενικώ Πατριάρχη
κυρίω μοι κυρίω Βαρθολομαίω,

προσκυνητώς.

Παναγιώτατε και θειότατε Πάτερ και Δέσποτα,

Τη Κυριακή της Πεντηκοστής, 2α Ιουνίου ε. έ., ο ευλαβώς υποσημειούμενος εδέχθη την επίσκεψιν του εκ Βενετίας διερχομένου Πρέσβεως της Ρουμανίας παρά τω Βατικανώ, εξοχωτάτου κ. Gheorghe Pancratiu Iuliu Gheorgiu.

Η διεξαχθείσα κατά την επίσκεψιν ταύτην συνομιλία μεταξύ του ρουμάνου Πρέσβεως και του γράφοντος περιεστράφη αποκλειστικώς περί το θέμα των σχέσεων των εν Ιταλία ρουμάνων ορθοδόξων ιερέων προς τον εν Regensburg εδρεύοντα Σεβ. Μητροπολίτην κ. Σεραφείμ, υπεύθυνον της Ορθοδόξου Ρουμανικής Μητροπόλεως δια την Γερμανίαν και Κεντρικήν Ευρώπην, άμα δε και Τοποτηρητήν της εν Παρισίοις εδρευούσης Ορθοδόξου Ρουμανικής Αρχιεπισκοπής δια την Δυτικήν Ευρώπην.

Ιδιαίτερος όλως λόγος εγένετο περί δυο ρουμάνων κληρικών: α) του οσιολογιωτάτου ιερομονάχου κ. Stefan Popa, εφημερίου της εν Ρώμη ρουμανοφώνου Ορθοδόξου Ενορίας, υπαγομένου τη Ιερά Μητροπόλει Ιταλίας, και β) του αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου κ. Traian Valdman, εφημερίου της εν Μιλάνω Ρουμανικής Ορθοδόξου Ενορίας και μόνον τύποις πλέον Αρχιερατικού Επιτρόπου Ιταλίας.

*  *  *

Καί προκειμένου μέν περί του ιερομονάχου κ. Stefan Popa, εξηγήθη τω ρουμάνω Πρέσβει, ότι ο κληρικός ούτος ενετάχθη εις τον Κλήρον της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας, καθ’ ότι, μετά την εν καιρώ άρνησιν της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας όπως χειροτονήση τούτον δια λόγους σχετιζομένους προς προσωπικάς μεταξύ ρουμάνων κληρικών διενέξεις, είχεν έλθη εις επικοινωνίαν προς αντικανονικούς τινας ορθοδόξους κύκλους της Ιταλίας, ήρξατο δε αναπτύσσων αξιόλογον υπέρ αυτών δράσιν καί, λόγω της θεολογικής αυτού καταρτίσεως και δυναμικότητος, αποτελών σοβαράν απειλήν δια την καθόλου ενταύθα κανονικήν Ορθοδοξίαν. Εν όψει του κινδύνου τούτου η Ιερά Μητρόπολις δεν ηδύνατο ειμή να λάβη υπ’ όψιν το γενικώτερον εν τη χώρα ταύτη συμφέρον της Ορθοδοξίας και αποδεχθή την αίτησιν του εν λόγω κληρικού όπως υπαχθή τη κανονική αυτής δικαιοδοσία, αφού βεβαίως έλαβε προηγουμένως την ρητήν και έγγραφον αυτού υπόσχεσιν, ότι του λοιπού ήθελεν επιμελώς αποφύγει πάσαν ανάμιξιν εις διενέξεις και έριδας μεταξύ ρουμάνων κληρικών.

Πρός τούτοις ελέχθη τω ρουμάνω Πρέσβει, ως άλλωστε εν καιρώ και τω Σεβ. Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ (βλ. συνημ. 1), ότι η Ιερά Μητρόπολις Ιταλίας ουδεμίαν έχει αντίρρησιν, όπως ο περί ού ο λόγος ιερομόναχος υπαχθή τη Ορθοδόξω Ρουμανική Αρχιεπισκοπή δια την Δυτικήν Ευρώπην, του θέματος τούτου αποτελούντος κατ’ ουσίαν αντικείμενον συνεννοήσεως μεταξύ του ως άνω Μητροπολίτου και του ιερομονάχου τούτου.

Δέον ίνα σημειωθή ενταύθα, ότι το θέμα της υπαγωγής του ρουμάνου τούτου ιερέως τη Ορθοδόξω Ρουμανική Αρχιεπισκοπή δια την Δυτικήν Ευρώπην υποκινεί κυρίως το Ποντιφικόν Συμβούλιον προς Προώθησιν της Χριστιανικής Ενότητος, επιμένον όπως εμφανίζη τας κατά τόπους Ορθοδόξους Εκκλησίας ως εθνικάς εκκλησιαστικάς οντότητας και μή ανεχόμενον προφανώς όπως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και αι εξ αυτού εξαρτώμεναι Ιεραί Μητροπόλεις εμφανίζωνται ως θεσμός υπερεθνικός. Τούτο προέκυψε σαφώς εκ της συζητήσεως μετά του ρουμάνου Πρέσβεως, αναφερθέντος εις επανειλημμένας εν προκειμένω παρεμβάσεις του Ποντιφικού τούτου Συμβουλίου τόσω παρά τω Πατριαρχείω Ρουμανίας και τω Σεβ. Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ, όσω και παρ’ αμφοτέραις ταις εν Ρώμη Πρεσβείαις της Ρουμανίας, τη παρά τη Ιταλική Δημοκρατία και τη παρά τω Βατικανώ. Αλλά γνωστόν άμα τυγχάνει, ότι κατά τας εν Ρώμη τω 1994 διεξαχθείσας επ’ ευκαιρία της Θρονικής Εορτής της αυτόθι Εκκλησίας συνομιλίας μεταξύ της υπό τον Σεβ. Μητροπολίτην Ηλιουπόλεως και Θείρων κ. Αθανάσιον Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας και της εκ στελεχών του ως άνω Ποντιφικού Συμβουλίου Βατικανής Αντιπροσωπείας, η τελευταία αύτη προσεπάθησεν όπως θέση ζήτημα σχετικής αρμοδιότητος της Ιεράς Μητροπόλεως και δή συγκεκριμένως εάν η Μητρόπολις αύτη έχη το δικαίωμα όπως εντάσση μή έλληνας, εν προκειμένω δε ρουμάνους, εις τον ιερόν αυτής Κλήρον.

*  *  *

Ως προς τον αιδεσιμολογιώτατον δε πρωτοπρεσβύτερον κ. Traian Valdman, άνδρα πολυμήχανον και ικανόν θεολόγον, χαίροντα της ιδιαιτέρας ευνοίας του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. Θεοκτίστου και εις σοβαράν διένεξιν προς τον Σεβ. Μητροπολίτην κ. Σεραφείμ ευρισκόμενον, προς τούτοις δε παραιτηθέντα πρό τινος της ρουμανικής υπηκοότητος δια λόγους σχετιζομένους μάλλον προς το θέμα καταδιώξεως εκκλησιαστικών τινων πληροφοριοδοτών του προηγουμένου ρουμανικού πολιτικού καθεστώτος, ο κ. Πρέσβυς δεν απέφυγεν όπως αποδοκιμάση πολλάς των εσχάτως αναλαμβανομένων υπό του κληρικού τούτου πρωτοβουλιών.

Ούτως, εν κριτική διαθέσει ανεφέρθη εις τας προσπαθείας αυτού

α) όπως υποκινήση το θέμα της εν Ιταλία ιδρύσεως Ρουμανικής Αρχιεπισκοπής, εχούσης επί κεφαλής τον πρῴην δια την Δυτικήν Ευρώπην ρουμάνον Αρχιεπίσκοπον κ. Αδριανόν·

β) όπως, εκμεταλλευόμενος την προνομιακήν αυτού προς τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας σχέσιν, υπονομεύση το έργον του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ, επηρεάζων αρνητικώς τους λοιπούς εν Ιταλία ρουμάνους κληρικούς, οίτινες, ειρήσθω εν παρόδω, υποκινήσει και απειλαίς αυτού ηρνήθησαν όπως ανταποκριθώσιν εις την πρόσκλησιν του ως άνω Μητροπολίτου και συμμετάσχωσιν εις την κατά Νοέμβριον του 1995 πραγματοποιηθείσαν εν Γαλλία σύναξιν του εν Ευρώπη ρουμανικού Κλήρου·

γ) όπως προσεταιρισθή αντικανονικούς εν Ιταλία ορθοδόξους κληρικούς, έχοντας μέν ποιάν τινα κτηματικήν περιουσίαν, στερουμένους όμως αγαθής φήμης·

δ) όπως εκβιάση τον Σεβ. Μητροπολίτην κ. Σεραφείμ, απειλών ότι θέλει εγκαταλείψει την δίκαιοδοσίαν τούτου και υπαχθή τη Ιερά Μητροπόλει Ιταλίας, εις περίπτωσιν καθ’ ην ούτος ήθελε μεταβάλει τα εν Ιταλία ρουμανορθόδοξα πράγματα κατά τρόπον αντιθέτον προς τα σχέδια και συμφέροντα αυτού.

Ο Μητροπολίτης Ιταλίας, αποφυγών όπως σχολιάση τας ως άνω πληροφορίας και θέσεις του συνομιλητού αυτού προσεπάθησεν όπως καθησυχάση τούτον διαβεβαιούμενος απλώς, ότι ουδέν γνωρίζει περί της προθέσεως του αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου κ. Traian Valdman όπως εξαιτήσηται την ένταξιν αυτού εις τον Κλήρον της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας, αλλά, εν ή περιπτώσει και ήθελε διατυπωθή παρόμοιον αίτημα, ασφαλώς δεν θέλουσιν ισχύσει τα αυτά κριτήρια, άτινα ίσχυσαν εν τη ειδικωτάτη περιπτώσει του ιερομονάχου Stefan Popa.

*  *  *

Ταύτα τη Υμετέρα θεοτιμήτω Κορυφή ευλαβώς καθυποβάλλων, την δε τιμίαν Αυτής και χαριτόβρυτον δεξιάν κατασπαζόμενος, υποδιατελώ,

εν Βενετία τη 16η Ιουνίου 1996,

[ χειρογράφως:

μετά βαθυτάτου σεβασμού

και υιϊκής αφθίτου ευγνωμοσύνης,   ]

[ υπογραφή ]

( †  ο Ιταλίας Σπυρίδων )