top

Εθνικός Κήρυξ - 20-21 Σεπτεμβρίου 1996

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

«Το Φανάρι είναι η Μητέρα του Γένους»

____________________

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΛΜΟΥΚΟΥ

Ο Αρχιεπίσκο-
πος Σπυρίδων

Με τη διακήρυξη πως «το Φανάρι είναι η Μητέρα του Γένους μας» και πως «η κατ' εξοχή γλώσσα της Ορθοδοξίας είναι η Ελληνική», ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων, με εφ' όλης της ύλης αποκλειστική του συνέντευξη στον «Εθνικό Κήρυκα», ξεδιπλώνει τη σκέψη, τα πιστεύω και τους οραματισμούς τους, σε μία στιγμή πέρα για πέρα ιστορική και καθοριστική για τον ίδιον - ημέρα ενθρόνισης του -, αλλά και για την Ομογένειά μας, τη πηδαλιουχία της οποίας αναλαμβάνει επίσημα σήμερα, Σαββάτο 21 Σεπτεμβρίου. «Ανήκω σ' εκείνους που πιστεύουν βαθειά και ακράδαντα πως το μήνυμα της Ορθοδοξίας, αλλά κι' ευρύτερα το μήνυμα του Χριστιανισμού σήμερα, μόνο από το Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας, μόνο απ' το Φανάρι μπορεί να προέλθει γνήσιο και ανόθευτο», λέγει χαρακτηριστικά.

Για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής πιστεύει πως αν εμεγαλούργησε, εμεγαλούργησε ακριβώς επειδή είναι Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου, ενώ «πρόθεση σταθερή κι' αμετάβλητη της Αρχιεπισκοπής Αμερικής παραμένει όχι μόνο να διατηρηθούν, αλλά και να πολλαπλασιασθούν αισθητά οι σχέσεις της προς την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο», είπε ο κ. Σπυρίδων.

Με αφορμή κάποιες υπερτονισμένες δηλώσεις και καυχησιολογίες, ακόμα και από μέλη του υφισταμένου ακόμα Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, για το γεγονός πως είναι «αμερικανογεννημένος», ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδων λέγει πως, «στην Εκκλησία του Χριστού δεν έχουν θέση πολώσεις... Το νάσαι πολίτης Αμερικανός δεν αποκλείει το παράπαν νάσαι Έλληνας και μάλιστα κατά συνείδηση και πεποίθηση και όχι απλώς κατά συνθήκη». Απαντώντας σε ερώτηση για το ΣΑΕ, ο Αρχιεπίσκοπος ανάμεσα στα άλλα είπε «η Αρχιεπισκοπή Αμερικής συμπλέει απόλυτα, όπως είναι και άλλως φυσικό, με το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο θέμα αυτό».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου κ. Σπυρίδωνος έχει ως εξής:

«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ»:   Σεβασμιότατε, ολόθερμα συγχαρητήρια και ευχές για την παμψηφεί εκλογή σας στον Θρόνο της Αμερικής. Ποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό σας κατά τη σημερινή μέρα της ενθρονίσεώς σας;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Εύχομαι η σημερινή μέρα ν' αποτελέση την αυγή μιας νέας λαμπράς περιόδου για την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Ελπίζω η ημέρα αυτή να σηματοδοτήση την απαρχή μιας εντατικότατης δραστηριοποιήσεως κλήρου και λαϊκών πιστών σε όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής μας ζωής. Μια τέτοια γενική δραστηριοποίηση θα μας οδηγούσε ασφαλώς σε αποτελέσματα θετικότατα και για την Εκκλησία και για το Γένος μας.

Ε.Κ.:  Όταν έφηβος ιερόπαις στη Ρόδο, σηκώνατε τα εξαπτέρυγα και τον σταυρό στις λιτανείες και σε άλλες γιορτές, περνούσε ποτέ από το μυαλό σας πως κάποτε θα φθάνατε στη σημερινή μέρα;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η μόνη επιθυμία μου κατά τον μακρυνό εκείνο καιρό ήταν νά'μαι κοντά στην Εκκλησία και να την υπηρετήσω μ' αφοσίωση και πιστότητα. Ποτέ δεν είχα μεγαλεπήβολα σχέδια εκκλησιαστικής σταδιοδρομίας. Όνειρό μου ήταν πάντα να υπηρετήσω στο χώρο της Εκκλησίας, συμβάλλοντας στο ιερό της έργο με ό,τι το καλύτερο μου δώρησε ο Θεός. Γι' αυτό και την εκλογή μου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Αμερικής δεν την εκλαμβάνω καθόλου σαν επιβράβευση ή αναγνώριση μιας κάποιας υπηρεσίας ή ικανότητας, αλλά σαν κλήση για μείζονα υπηρεσία προς την Εκκλησία.

Ε.Κ.:  Πώς αποφασίσατε να ιερωθείτε; Είχε κάποια υποσυνείδητη επιρροή πάνω σας το γεγονός πως ο παπούς σας εκ πατρός ήταν ιερέας κι' ακόμα πως μύχια επιθυμία του ιατρού πατέρα σας ήταν να γίνει ιερέας;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Ανακαλώντας στη μνήμη τα παλιά, θά'λεγα, ότι η είσοδός μου στον κλήρο ήταν για μένα το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο. Δεν βρέθηκα ποτέ μπροστά σε δίλημμα. Στην ουσία, δεν είχα ν'αποφασίσω. Όπως αναφέρατε, η οικογένεια του αείμνηστου πατέρα μου Κωνσταντίνου ήταν, από γενιές πολλές, λευϊτική. Μεγάλωσα -θα μπορούσα να πω- μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και, επομένως, όταν ήλθε η μεγάλη στιγμή να ιερωθώ, υλοποιήθηκε απλώς η πρόθεση που προϋπήρχε ήδη από πολλά χρόνια.

Ε.Κ.:  Αν σήμερα ξεκινούσατε τη ζωή σας θα ακολουθούσατε την Ιερωσύνη;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η αμέσως πιο πάνω απάντηση καλύπτει, νομίζω, την ερώτησή σας. Όπως και νά'ναι πάντως, θά'λεγα ότι δεν μπορώ να φαντασθώ στη ζωή μου άλλη υπηρεσία και δραστηριότητα εκτός απ' την εκκλησιαστική. Επομένως, αν είχα την δυνατότητα ν'άρχιζα τη ζωή μου ξανά, θά'κανα ακριβώς τις ίδιες και απαράλλακτες επιλογές.

Ε.Κ.:  Είναι γνωστό σε όλους πως πέρα από τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα σας, εκείνο όμως το οποίο συντέλεσε καθοριστικά στην ομόφωνη εκλογή σας, ήταν η εγνωσμένη πιστότητα και αφοσίωσή σας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Σας παρακαλούμε πείτε μας, ποιος σας ενέπνευσε αυτή την αγάπη και αφοσίωση για το Φανάρι;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Φρονώ, ότι κάθε ορθόδοξος πιστός και μάλιστα Έλληνας δεν μπορεί παρά να έχει αισθήματα απεριόριστης ευγνωμοσύνης στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο Φανάρι που είναι η Μητέρα του Γένους μας. Όσον αφορά συγκεκριμένα στα αισθήματα πιστότητος και αφοσιώσεως που αναφέρατε, νομίζω ότι κάθε άνθρωπος και μάλιστα κληρικός πρέπει να είναι πιστός και αφοσιωμένος στην προϊσταμένη του αρχή. Το αντίθετο θά 'πρεπε να μας παραξένευε!

Αλλά υπάρχει συγχρόνως κι ένας άλλος λόγος, στον οποίο οφείλονται τα αισθήματα αυτά. Ανήκω σ' εκείνους που πιστεύουν βαθειά κι ακράδαντα, ότι το μήνυμα της Ορθοδοξίας, αλλά κι ευρύτερα το μήνυμα του Χριστιανισμού σήμερα, μόνο απ' το Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας, μόνο απ' το Φανάρι μπορεί να προέλθη γνήσιο κι ανόθευτο. Αν προσέξετε τα μηνύματα που εκπέμπει το Φανάρι για τη ζωή, το μέλλον και τη σωτηρία του σύγχρονου ανθρώπου, θα καταλάβετε τί ακριβώς εννοώ.

Ε.Κ.:  Είναι έντονη η αίσθηση πως με την εκλογή σας, με την πρώτη εγκύκλιο και τις πρώτες δηλώσεις σας, ήδη μία καινούργια σχέση και εποχή -τόσο αμφίδρομα απαραίτητη- άρχισε ανάμεσα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ποια είναι τα όνειρα σας για τη σχέση αυτή στο μέλλον και πώς στοχεύετε να την εγκυστρώσετε στη μερίδα εκείνη, η οποία ως γνωστόν επηρεασμένη από την αντιληπτική της αμερικανικής αυτάρκειας, μέχρι χθες έλεγε και λέγει, εμείς είμαστε εδώ, τι το θέλουμε το Φανάρι;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής είναι επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου. Αν εμεγαλούργησε, εμεγαλούργησε ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Αυτό ισχύει βέβαια και για τις άλλες Επαρχίες του Θρόνου στη Διασπορά. Είναι κοινή συνείδηση στους Ιεράρχες του Θρόνου, ότι οι θεόσωστες Επαρχίες τους αντλούν το γόητρό τους απ' την αίγλη και το γόητρο του Οικουμενικού Θρόνου. Χωρίς το Πατριαρχείο, ασφαλώς δεν θα ήταν αυτές οι εκκλησιαστικές Επαρχίες αυτό που σήμερα είναι.

Πρόθεση σταθερή κι αμετάβλητη της Αρχιεπισκοπής Αμερικής παραμένει όχι μόνο να διατηρηθούν, αλλά και να πολλαπλασιασθούν αισθητά οι σχέσεις της προς την Μητέρα της Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Γίνονται ήδη πολλές σκέψεις για τη συστηματική καλλιέργεια των σχέσεων αυτών. Είναι κάτι το απολύτως αναγκαίο κι απαραίτητο.

Γνωρίζω βέβαια και τις θέσεις περί «αμερικανικής ορθοδόξου αυταρκείας» και τους υποστηρικτές τους. Νομίζω, ότι η νέα κατάσταση που άρχισε ήδη να διαμορφώνεται στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής θα τους διευκολύνη να αντιληφθούν όχι μόνο την χρησιμότητα, αλλά και την απόλυτη ανάγκη των πιο πάνω σχέσεων, αν πρόθεσή μας είναι να εξακολουθήσουμε να παραμένουμε ριζωμένοι στη μακραίωνη εκκλησιαστική μας παράδοση. Όλοι γνωρίζουμε, ότι το δένδρο τρέφεται απ' τις ρίζες του.

Ε.Κ.:  Υπήρξαν και κάποιοι μικρονοϊκοί μάλλον και αθεολόγητοι σίγουρα -δυστυχώς και εκ των κόλπων του υπάρχοντος λεγομένου Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου- οι οποίοι καυχησιολογούντες σε δηλώσεις τους τονίζουν το γεγονός ότι είσθε γεννημένος στην, Αμερική, ανυποψίαστοι πως εν τη Εκκλησία δεν υπάρχουν και δεν επιτρέπονται τέτοιου είδους «διακρίσεις». Νομίζετε, Σεβασμιότατε, πως αυτό το σημείο οφείλει να προσεχθεί ώστε να μη δημιουργηθεί κανενός είδους διμερούς πόλωσης;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Πράγματι, στην Εκκλησία του Χριστού δεν έχουν θέση οι πολώσεις, όπως ορθώς είπατε. Και δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά ούτε και κατ' ουσία υπάρχουν στην ειδική περίπτωση που αναφέρατε. Το νά 'σαι πολίτης Αμερικανός δεν αποκλείει το παράπαν νά 'σαι Έλληνας και μάλιστα κατά συνείδηση και πεποίθηση κι όχι απλώς κατά συνθήκη. Μήπως ο Απόστολος Παύλος, εβραίος εξ εβραίων, δεν ήταν συγχρόνως και ρωμαίος πολίτης; Όταν καταλάβουμε τί ακριβώς σημαίνει «ελληνικότης» και τί είναι αυτό που λέμε «φρόνημα ελληνικό», τότε δύσκολα θα μπορέσουν να προκύψουν και επικρατήσουν οι πολώσεις.

Ε.Κ.:  Καθώς καλώς γνωρίζετε, το Πατριαρχείο είναι ο ενσαρκωτής ή αν θέλετε ο τόπος θριάμβου και έκφρασης της «ιερής ελληνικότητας» -όχι περί Ελλαδισμού ο λόγος, ούτε περί εθνικισμού. Πώς αυτή η διάσταση της ελληνικότητας ως η ιστορική πολιτιστική σάρκα της Ορθοδοξίας θα αναζωογονηθεί στην Αμερική, έπειτα από δεκαετίες αλλοτρίωσης, ή κι ακόμα εχθρικού της κατατρεγμού;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Για να επιτευχθή η αναγκαία αναζωογόνηση, για την οποία μιλάτε, θα πρέπει να αναληφθούν οι πρέπουσες και καλά μελετημένες πρωτοβουλίες που να ευνοούν τη με σταθερούς ρυθμούς πρόοδό της στους χώρους ιδίως της Παιδείας μας, τόσο της κατηχητικής όσο και της ακαδημαϊκής. Είναι αυτονόητο, ότι η προώθηση και προβολή της ελληνικής Πατερικής κληρονομιάς μας στους πιο πάνω χώρους θα αποτελέση μεγίστη συμβολή, ώστε να επιτευχθή η συνεχής διαπότιση της δυναμικής Ομογένειάς μας της Αμερικής απ' την ελληνορθόδοξη παράδοση.

Ε.Κ.:  Η Ομογένεια αναμένει, και μάλιστα με ανυπομονησία θα μπορούσα να πω, από την Σεβασμιότητά σας να δει ένα καινούργιο ύφος και ήθος εκκλησιαστικότητας και μαρτυρίας πνευματικής, σε αντιδιαστολή με άλλες εποχές πλασματικής θριαμβολογίας και δημοσίων σχέσεων. Έχετε κάποιες σκέψεις επ' αυτού;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Ο σημερινός άνθρωπος, θύμα συχνά πνευματικού αποπροσανατολισμού και συγχύσεως, επιζητεί όλο και περισσότερο μια γνήσια πνευματική μαρτυρία. Γι' αυτήν την αυθεντική μαρτυρία διψάνε κυριολεκτικά και οι πιστοί της εκκλησίας μας. Στη σημερινή όμως εποχή που ζούμε, μπορούν, νομίζω, να συνυπάρξουν αρμονικά και η γνήσια πνευματική μαρτυρία και οι δημόσιες σχέσεις, αρκεί οι δημόσιες αυτές σχέσεις να βρίσκονται στην υπηρεσία της παροχής πνευματικής μαρτυρίας και να μη την υποκαθιστούν, όπως συχνά συμβαίνει.

Όσο για τις θριαμβολογίες, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν οδηγούν πουθενά. Θα έλεγα μάλιστα, ότι μπορεί προς στιγμήν να παραπλανήσουν, αλλά έρχεται πάντοτε η ώρα που αναπόφευκτα πρέπει να καταβληθεί το τίμημα και το τίμημα είναι συνήθως βαρύ.

«Ε.Κ»:  Ποια είναι τα οράματα και οι προθέσεις σας για την ελληνική παιδεία, για τα απογευματινά και ημερήσια σχολεία, πολλά από τα οποία βρίσκονται στη γνωστή λιποθυμική κατάσταση και με κυρίαρχη την έλλειψη προσοντούχων δασκάλων της ελληνικής, έπειτα από το κλείσιμο της Ακαδημίας του Αγίου Βασιλείου το 1972 και την ανικανότητα του Ελληνικού Κολλεγίου να συνεχίσει το έργο της, το οποίο ήταν η μαθητεία και προετοιμασία λειτουργών και στελεχών των σχολείων;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η κατ' εξοχή γλώσσα της Ορθοδοξίας είναι η ελληνική. Στη γλώσσα αυτή γράφθηκαν τα Ευαγγέλια και τα μνημειώδη έργα των Πατέρων της Εκκλησίας. Η σπουδαιότητα της γλώσσας αυτής για την Ορθοδοξία είναι αυτοφανής, όπως αυτοφανής είναι και η σημερινή γλωσσική κατάσταση στο χώρο της ομογένειάς μας, της οποίας η μεγάλη πλειονότητα αγνοεί σχεδόν ολότελα τη γλώσσα των πατέρων της. Οπωσδήποτε πρέπει το όλο θέμα της διδασκαλίας των ελληνικών στις ελληνο-αμερικανικές γενιές της σήμερον και της αύριον να επανεξετασθή σε βάθος, λαμβάνοντας σοβαρότατα υπ' όψη τα σχετικά, έστω και θλιβερά, δεδομένα της σημερινής καταστάσεως. Έτσι θα μπορέσουν να καθορισθούν επακριβώς οι στόχοι που είναι σήμερα εφικτοί και να επαναμελετηθεί ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσουν στη γενική αυτή προσπάθεια τα ιδρύματα που αναφέρατε. Το θέμα είναι όντως σοβαρότατο και πρέπει να θεωρηθεί επί τέλους στις πραγματικές του διαστάσεις για ν' αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά.

Ε.Κ.:  Σεβασμιότατε σας παρακαλούμε πείτε μας τις σκέψεις σας για το Ελληνικό Κολέγιο, τα οποίο φέτος θα έχει λίγους εισακτέους φοιτητές, κι ακόμα για τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Και τα δύο εκκλησιαστικά αυτά ιδρύματα, νομίζω, μπορούν να διαδραματίσουν ένα ακόμα σπουδαιότερο ρόλο απ' εκείνο που διαδραματίζουν σήμερα με τους αξιέπαινους οπωσδήποτε κόπους των αμέσως υπευθύνων. Τα κενά κι οι ελλείψεις που τυχόν παρατηρούνται σήμερα, θα μπορούσαν να καλυφθούν βαθμιαία με τον επανακαθορισμό των γενικών και επί μέρους σκοπών των δύο ιδρυμάτων στα πλαίσια των στόχων που θα θέση η Αρχιεπισκοπή για τις επόμενες δεκαετίες. Παράλληλα, θα μπορούσαν να ευαισθητοποιηθούν οι ανά τη χώρα Κοινότητές μας και να ενθαρρυνθεί η μεγαλύτερη συμμετοχή τους στην αποτελεσματική και επιτυχή λειτουργία των δύο αυτών σπουδαίων ιδρυμάτων μας.

Ε.Κ.:  Πως αισθάνεσθε για το λεγόμενο ΣΑΕ με δεδομένη τη στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την ιδρυτική του ακόμα ημέρα στη Θεσσαλονίκη πριν λίγους μήνες;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Είναι γνωστό, ότι η συνεργασία αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την επίτευξη θετικών αποτελεσμάτων. Βέβαια, η συνεργασία προϋποθέτει αλληλοσεβασμό μεταξύ των διαφόρων πλευρών και την αναγνώριση του πραγματικού ρόλου που διαδραματίζει η κάθε πλευρά στο χώρο του λεγόμενου «απόδημου Ελληνισμού». Χρειάζεται κι εδώ, όπως και σ' όλους τους χώρους, στους οποίους θα θέλαμε να δραστηριοποιηθούμε ως Ομογένεια, καθορισμός σαφών ρεαλιστικών στόχων και χρησιμοποίηση διαφανών μεθόδων. Αυτά, έχοντας υπ' όψη, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής συμπλέει απόλυτα, όπως είναι και άλλως φυσικό, με το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο θέμα αυτό.

Ε.Κ.:  Ζείτε στη Ρώμη, μέσα στην καρδιά του Ρωμαιοκαθολικισμού, ας μας επιτραπεί η έκφραση, για πολλά χρόνια. Προ διετίας, αν θυμούμαι καλώς, χρησιμοποιήσατε αυστηρή γλώσσα για τις μεθοδείες του Βατικανού δια της Ουνίας σε βάρος της Ορθοδοξίας. Έχει κάποιο μέλλον ο Θεολογικός διάλογος, και θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποιες ουσιαστικές προσεγγίσεις στις σχέσεις Ορθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμού, πέρα από τις σημερινές των δημοσίων σχέσεων;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  0 διάλογος μεταξύ των Εκκλησιών Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής έχει χαρακτηρισθεί ως ο σπουδαιότερος διάλογος του χριστιανικού κόσμου. Κατά τα παρελθόντα έτη, από το 1980 κι εξής, έγιναν πολλά θετικά βήματα και καταρτίσθηκαν σπουδαία -ιστορικά, θα μπορούσα να πω- κείμενα από την Διεθνή Μικτή Επιτροπή για τον Θεολογικό αυτό Διάλογο, στην οποία συμπροεδρεύει ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός. Αληθεύει, βέβαια, ότι, λόγω της τεχνητής αναζωογονήσεως της Ουνίας στις χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο διάλογος αυτός εισήλθε σε μια δύσκολη φάση, η οποία πρέπει να ξεπερασθεί για το καλό όλων των χριστιανών.

Επομένως, στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται για «δημόσιες σχέσεις», αλλά για ένα ουσιαστικότερο διάλογο, στον οποίο συμβάλλει αποφασιστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο οποίος μπορεί να καθορίσει αποφασιστικά το μέλλον του χριστιανικού κόσμου.

Ε.Κ.:  Εσείς που ζήσατε από κοντά το Βατικανό, πώς ερμηνεύουν οι Θεολόγοι του το εγκοσμιοκρατικό καθεστώς του από εκκλησιολογική σκοπιά;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι κράτος κι ούτε μπορεί να έχει οργάνωση συγχρόνου κράτους. Η Εκκλησία ευθύς εξ αρχής είχε ίδιο συνοδικό πρότυπο διοικήσεως, καθορισμένο απ' τήν εποχή των Αποστόλων. Αυτήν την πραγματικότητα την αναγνωρίζουν όχι μόνο ορθόδοξοι, αλλά ακόμη κι ένα μεγάλο μέρος ρωμαιοκαθολικών θεολόγων, άσχετα από την δημοσιοποίηση της θεολογικής αυτής απόψεώς τους ή όχι.

Η Β' Βατικανή Σύνοδος είχε ευαισθητοποιήσει το ρωμαιοκαθολικό κόσμο στο θέμα της συνοδικής δομής της Εκκλησίας. Σήμερα το θέμα αυτό φαίνεται να μη βρίσκεται πια στον κατάλογο των θεολογικών προτεραιοτήτων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Βέβαιο πάντως είναι, ότι η επανακάλυψη της σπουδαιότητας της συνοδικής δομής της Εκκλησίας εκ μέρους των Ρωμαιοκαθολικών αφ' ενός μεν θα εμπλούτιζε πνευματικά την Εκκλησία τους και αφ' ετέρου θα διευκόλυνε τον ορθοδοξο-ρωμαιοκαθολικό θεολογικό διάλογο.

Ε.Κ.:  Ας πάμε λίγο πιο πέρα, ζεί η Οικουμενική κίνηση;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η λεγόμενη «Οικουμενική Κίνηση», η κίνηση δηλαδή για την καταλλαγή και αλληλοπροσέγγιση μεταξύ των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών ζεί και πρέπει να επιβιώση και ζήση, αν θέλουμε νά είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί και οι πράξεις και τα έργα μας να εμπνέονται από το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αναμφίλεκτο βέβαια είναι, ότι η κίνηση αυτή διέρχεται σήμερα μια σοβαρή κρίση. Όχι, διότι η προσπάθεια αυτή δεν είναι σωστή κι ιερή, αλλά διότι αποδείχθηκαν οι άνθρωποι και οι Εκκλησίες κι Ομολογίες τους μικρόψυχοι και αθαρσείς. Είναι, νομίζω, χρέος όλων όσων φέρουν το όνομα του Χριστιανού, να συμβάλουν στην αναζωογόνηση της ιεράς αυτής υποθέσεως για την συμφιλίωση και την επικράτηση της ειρήνης μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών.

Ε.Κ.:  Σεβασμιότατε, έχει κάποιο μήνυμα η Θεολογία σήμερα για το σύγχρονο άνθρωπο και ποιό είναι;

ΣΠΥΡΙΔΩΝ:  Η Εκκλησία είναι η μόνη ελπίς του σύγχρονου καταταλαιπωρημένου και παραπλανημένου ανθρώπου. Το μήνυμα της Εκκλησίας και της θεολογίας της είναι, ότι ο Χριστός ενανθρώπησε, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε μόνο και μόνο για τον άνθρωπο, για όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως, για τον καθένα ξεχωριστά. Και ο άνθρωπος αυτός μόνο στα πλαίσια της Εκκλησίας που είναι ο ίδιος ο Χριστός επεκτεινόμενος στους αιώνες, έχει τη δυνατότητα να μεταβάλη τη σημερινή πανθομολογούμενη «ατομική» του επιβίωση σε προσωπική ζωή αγάπης και κοινωνίας.

[ Εθνικός Κήρυξ - Αφιέρωμα - 20-21 Σεπτεμβρίου 1996 - σσ. 9 και 46 ]