Σπυρίδων ο καλός σπορέας

Εθνικός Κήρυξ - 13 Νοεμβρίου 1996

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδων απεδείχθη για μια ακόμα φορά τη περασμένη Κυριακή καλός σπορέας του Ελληνισμού. Και για να εξηγούμαστε από την αρχή, καθώς καλά με ξέρετε, δεν συνηθίζω ούτε κομπλιμέντα να κάνω, ούτε καμία θέση επιζητώ όπως μερικοί ...μερικοί..., μεγαλόσχημοι και μη. Ζουμ! Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα διαβάσατε με ζωηρό ενδιαφέρον τις σωστές και δεσμευτικές του δηλώσεις κατά το επίσημο γεύμα για τα 69 χρόνια ζωής και δημιουργίας της Κοινότητας του Αγίου Δημητρίου της Αστόριας. «Όταν μιλάμε για ελληνικά Γράμματα, πρέπει να ξέρουμε ότι τα Γράμματα είναι πάντα στην υπηρεσία της Ορθοδοξίας και Ορθοδοξία χωρίς Ελληνισμό δεν εννοείται. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβουμε», είπε χαρακτηριστικά και με νόημα αλλάζοντας με τη δύναμη του λόγου του την επί δεκαετίες ...αλλαγμένη ακοή μας. Μελωδία σωστή στα αυτιά όσων πιστεύουν πως θα ζήσει ο Ελληνισμός γιατί χωρίς αυτόν η Ορθοδοξία θα «γίνει μισή».

Ηταν έκπληξη! Ηταν μαρτυρία! Ηταν ομολογία! Ηταν σπορά ελπίδας αναχαίτισης της απεγνωσμένης προφήτευσης του ποιητή, ο οποίος μέχρι «χθες» φοβόταν «πως θα είμαστε οι τελευταίοι που μιλούμε τη γλώσσα μας». Το μίλημα και το μήνυμα του νέου Αρχιεπισκόπου μας «μπήκε στις καρδιές μας ως δρόσος Αερμών», σχολίασε στη στήλη Κληρικός, ο οποίος δεν ήταν μεν παρών στην εκδήλωση, αλλά διάβασε τον «Εθνικό Κήρυκα».

Υπενθύμισε πως οι Σλάβοι θρησκευτικά είναι Έλληνες γιατί δέχθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο την ιερή ελληνικότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος είπε: «είτε Ρωσική, είτε Βουλγαρική, είτε Ρουμανική είναι μία Ορθόδοξη Κοινότητα δεν παύει να είναι Ελληνική, δηλαδή Βυζαντινή».

Προσωπικά πολύ μου άρεσε ο συλλογισμός του Σεβασμιότατου ο οποίος απορεί «γιατί το να είναι κάποιος πολίτης αυτής της χώρας απαγορεύει το να είναι παράλληλα και Έλληνας. Πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε Έλληνες και να είμαστε περήφανοι γι' αυτό». Το ακροατήριο τον διέκοπτε διαρκώς με παρατεταμένα χειροκροτήματα και δικαιολογημένα αφού ήταν ο λόγος του σάλπισμα εγερτήριο για τα μεγάλα και ουσιώδη, τα ιερά και όσια του Γένους. Ήταν η γλυκόηχη καμπάνα που προμηνύει ένα καινούργιο ξημέρωμα στην Ομογένεια μας γεμάτο ήλιο και φως.

Είναι κοινή η αίσθηση πως ο κ. Σπυρίδων μέσα σε εξήντα μέρες κατόρθωσε και πέτυχε τρία πράγματα πολύ σπουδαία:
1) Κατέστησε συνείδηση σε όλους πως εδώ είμαστε επέκταση της Πρωτόθρονης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, διαλύσας και εξουδετερώσας μια για πάντα τις ανίερες επιθυμίες, τις φυγόκεντρες και κεντρόφυγες τάσεις.
2) Τοποθέτησε σωστά και διεκήρυξε την ελληνικότητα της Ορθοδοξίας φθάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να διακηρύξει ορθώς και σοφώς πως «Ορθοδοξία χωρίς Ελληνισμό, είναι μισή Ορθοδοξία».
3) Είναι αποφασισμένος να συντελέσει το «θαύμα» της νεκρανάστασης των Ελληνικών Γραμμάτων. Ζήτησε τη βοήθεια και συμπαράστασή μας ανοικτά: «σας θέλω συμπαραστάτες και συνοδοιπόρους». Ποιος αλήθεια θα του αρνηθεί; Μπρος λοιπόν, συμπαραταχθείτε, συμπορευθείτε με τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα στη μεγάλη πορεία του χρέους για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

[ Εθνικός Κήρυξ - Στήλη: Πρακτορικά - 13 Νοεμβρίου 1996 - σελ. 2 ]