top

ΕΣΕΙΣ - 7-20 Δεκεμβρίου 1996

ΑΠΟ ΤΟΝ

"Είμαστε κοντά σου!..."

Υπάρχει μια μεγάλη και ολισθηρή παγίδα για τους κατέχοντες εκκλησιαστική ή κοσμική εξουσία:

0 ίλιγγος του ύψους!

Ανεβαίνουν ψηλά (κάποιες φορές απροσδοκήτως ψηλά) και ζαλίζονται. Χάνουν τον έλεγχο και την ευθυκρισία τους.

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη εξίσου επικίνδυνη κι ολισθηρή παγίδα:

- Οι αυλοκόλακες.

Αυτοί, δηλαδή, που προσπαθούν να γίνουν κολλητοί με τον εκάστοτε ισχυρό για να τον επηρεάζουν και ουσιαστικά να τον εξουσιάζουν.

Πόσοι σπουδαίοι και χαρισματικοί ηγέτες χάθηκαν από το περιβάλλον τους! Από την αυλή τους!

Η παγκόσμια Ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από τέτοια θλιβερά παραδείγματα σπουδαίων ηγετών, προικισμένων και με ευφυΐα και με δύναμη νου και ψυχής που εκμηδενίστηκαν από τις κακές επιδράσεις των αυλοκολάκων. Εμφανίζονται πρόθυμοι και εξυπηρετικοί σαν καλοί φίλοι, επαληθεύοντας το σοφό ρητό:

- Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους μου γιατί τους εχθρούς μου τους ξέρω και προστατεύομαι μόνος μου.

Πόσοι λίγοι, όμως, και πόσο λίγο ξέρουν να προστατεύονται από τους "φίλους" τους!! Πολύ περισσότερο οι κατέχοντες κάποια πόστα κοσμικά ή εκκλησιαστικά. Αυτοί αφήνονται στην επικίνδυνη μαγγανεία της κολακείας ή της δήθεν «προστασίας».

Έτσι δεν αντιλαμβάνονται ότι γύρω τους οι κολλητοί τους στήνουν «μεγάλα και υψηλά τείχη», για να θυμηθούμε τον Καβάφη.

Αυτά τα τείχη περιορίζουν το οπτικό τους πεδίο και επομένως δεν έχουν τη σωστή ορατότητα και την αντικειμενική θεώρηση προσώπων και γεγονότων.

Γιατί, όμως, τώρα αυτές οι σκέψεις... Σχεδιάζονται με πολλή αγάπη και βαθύ σεβασμό για τον Προκαθήμενο στην ιερή έδρα της Εκκλησίας της Αμερικής κ. Σπυρίδωνα.

Είμαστε οι πρώτοι (και αισθανόμαστε ιδιαιτέρως υπερήφανοι γι' αυτό), που με τόση αγάπη χαιρετήσαμε την ενθρόνισή του.

Πιστέψαμε και πιστεύουμε στη μεγάλη αποστολή του λειτουργήματος σ' αυτή την ιερή έπαλξη του Ελληνισμού. Ο Προκαθήμενός της μπορεί να σταθεί όχι μόνο εκφραστής των μεγάλων ηθικών αξιών της Ορθοδοξίας, αλλά και των αντιστοίχων αξιών του Ελληνισμού. Μπορεί να χαράξει φωτεινούς δρόμους και να συνενώσει τον Ελληνισμό γύρω από την εστία της Εκκλησίας.

Μπορεί να σταθεί αρωγός στις πιο δοκιμαζόμενες τάξεις και να γίνει «Ελπίς και παρηγοριά», κατά τον ωραίο εκκλησιαστικό λόγο.

Ακόμη μπορεί να εμπνεύσει στους νέους, που παραπαίουν στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας, τα υψηλά εκείνα ιδεώδη που θα τους θωρακίσουν ώστε να μη γίνονται εύκολη βορά στις αιρέσεις και τις παραπλανητικές δοξασίες.

Τόσες, λοιπόν, δυνατότητες και τόσες λαμπρές προοπτικές!

Πιστεύουμε ή μάλλον είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι ο νέος Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής θα τις δικαιώσει κατά τον καλύτερο τρόπο.

Η μακρά εμπειρία του, οι γνώσεις, η παιδεία του και ιδιαιτέρως η βαθύτερη πίστη του στην ιερή αποστολή του θα τον θωρακίσουν για να ξεπεράσει τις παγίδες των κολάκων και τον κίνδυνο από τον ίλιγγο του ύψους.

Ο δρόμος είναι μακρύς και παρ' όλο που είναι δύσκολος και ανηφορικός, προσφέρεται για τα μεγάλα έργα και τους ανοιχτούς ορίζοντες.

Το πολυάριθμο ποίμνιο που συνθέτει τη μεγάλη Ομογένεια της Αμερικής θα είναι κοντά του σ' αυτό το μεγάλο εθνικό και εκκλησιαστικό έργο.

Ο Ελληνισμός έχει πάντα την ξεκάθαρη κρίση και αξιολογεί σωστά και αντικειμενικά. Αυτός ο Ελληνισμός λέει στον πνευματικό του Πατέρα:

- Είμαστε κοντά Σου! Είμαστε βέβαιοι ότι θα μας δικαιώσεις.

Υ.Γ. Και ένα μικρό υστερόγραφο από τη δοκιμασμένη λαϊκή σοφία:

- Οι κόρακες τρώνε τους νεκρούς και οι αυλοκόλακες τους ζωντανούς.

Η αναφορά μου δεν έχει κανένα συγκεκριμένο παραλήπτη. Ή μήπως έχει;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ

[ ΕΣΕΙΣ - Τεύχ. 202 - 7-20 Δεκεμβρίου 1996 - σ. 5 ]