top

Ορθόδοξος Τύπος - 9 Αυγούστου 1996

Τά ἀδιαμφισβήτητα προσόντα

Αἰφνιδιάστηκα μέ τήν ἐκλογή τού νέου Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς. Πρόσωπο ἄγνωστο. Δέν εἶχα διαβάσει κάτι γιά τήν ποιμαντική δραστηριότητά του. Δέν εἶχε πέσει στά χέρια μου κάποιο βιβλίο του. Ἔρριξα τίς εὐθύνες στήν ἀμέλειά μου. Δέν παρακολουθεῖς τήν ἐπικαιρότητα εἶπα ἐλεγκτικά στόν ἑαυτό μου. Προσωπικότητες λαμπερές, πού τό πρῶτο Πατριαρχεῖο τίς τιμάει μέ τήν ἐμπιστοσύνη του καί τίς ἀνυψώνει σέ καθέδρες ἡγετικές, σέ μπροστάρηδες ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἐσύ τίς ἀγνοεῖς. Προσέφυγα σέ ἄνθρωπο ἔμπειρο, γνώστη τῆς ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς καί τῆς πασσαρέλας τῆς ἐπικαιρότητας καί ζήτησα πληροφορίες.

- Ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος, εἶπα, κάπως ἀμήχανα, πιστεύω ὅτι θά εἶναι ταλαντοῦχος, γιά νά τόν προκρiνη ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ συνομιλητής μου μοῦ ἔρριξε ἕνα βλέμμα οἴκτου καί μοῦ ἀπάντησε:

- Ταλαντοῦχος; Γιατί; Δέν χρειάζονται τάλαντα, γιά νά ἀναδειχθῆ κανείς σέ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικής.

Πάγωσα. Καί προσπάθησα νά δώσω κάποια ἐξήγησι γιά νά μέ καταλάβη.

- Ὅταν λέω τάλαντα, ἐννοῶ προσόντα. Αὐτά τά προσόντα, πού εἶναι απαραίτητα, γιά νά ἀσκήση κανείς τό ποιμαντικό έργο καί μάλιστα σέ μιά τόσο μεγάλη καί προβληματική ἐπαρχία.

- Οὔτε προσόντα χρειάζονται. Ἀπάντησε πάλι ξερά καί αἰνιγματικά ὁ μπασμένος στά ἐκκλησιαστικά πράγματα.

Εἶπε κοφτά τή φράσι του καί στάθηκε νά παρακoλουθῆ τίς ἀντιδράσεις μου.

- Δέν καταλαβαίνω καί πολλά πράγματα, ἀπό αὐτά, πού μοῦ λές. Δέν χρειάζονται τάλαντα! Δέν χρειάζονται προσόντα! Πῶς θά παρουσιαστῆ στήν Ἀμερική αὐτός ὁ ἄνθρωπος καί θά ἀναλάβη τή διαποίμανσι τῆς ἀπέραντης Ὀρθόδοξης διασπορᾶς; Ἐκτός ἄν εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος, ἄν διαθέτη τίς ἀρετές τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος ἤ τοῦ Εὐαγγελισταῦ Ἰωάννη.

Ὁ ἔμπειρος φίλος γέλασε σαρκαστικά. Ποῦ ζῆς ἐσύ; μοῦ εἶπε. Γιά νά γίνη κανείς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχη ἀρετές. Ἄν διαθέτη ὅλες τίς ἀρετές, εἶναι ἀκατάλληλος γιά τήν ἐπίσημη καί ὑπεύθυνη αὐτή θέσι.

Δέν ἄντεξα. Ξέσπασα. Μά, ἐπιτέλους. Ἀρχιεπίσκοπος έγινε. Οὔτε ἀρετές, οὔτε προσόντα, οὔτε τάλαντα. Ἔ. τότε, τί είδαν οἱ συνοδικοί καί τοῦ πρόσφεραν τήν τίμια ψῆφο τους;

- Θά σοῦ τό πῶ, ἀπάντησε ὁ φίλος. Ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἀσχολείται μέ τό τέννις. Καί παίζει καί καλό πίγκ-πόγκ.

- Καί τότε, γιατί δέν τόν ἐξέλεγαν πρίν ἀρχίσουν οἱ Ὀλυμπιακοί τῆς Ἀτλάντα; Τώρα, πού ἔληξαν οἱ ἀγῶνες, τί νά κάνη; Δέν θά μπορέση νά πάρη μετάλλιο.

Αὐτά τά εἶπα θυμωμένα. Καί πρόσθεσα:

- Μπορεῖς νά μοῦ ἐξηγήσης πῶς θά ποιμάνη τήν Ἀμερική;

- Δεν θά σοῦ πῶ ἐγώ πῶς θά ποιμάνη τήν Ἀμερική. Θά σοῦ διαβάσω πῶς προσδιώρισε τήν ἀποστολή του στή μακρινή ἤπειρο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαίος ἀμέσως μετά τό μικρό μήνυμα. Ἡ πατριαρχική αὐτή φράσι θά σοῦ λύση ὅλες τίς ἀπορίες. "Ἐάν ἱεράρχης τις ἔχῃ πάντα τά λοιπά τάλαντα, πάντα τά λοιπά προσόντα, πάσας τάς λοιπάς ἀρετάς, ἀφοσίωσιν δέ τυφλήν καί πιστότητα ἀπεριόριστον καί εὐγνωμοσύνην διά βίου μή ἔχη, οὐδέν έστι, οὐδέν ὠφελεῖται, ἀλλά γέγονε χαλκός ἠχῶν και κύμβαλον ἀλαλάζον".

- Δηλαδή, πρέπει νά δέση τυφλοπάνι στά μάτια; Καί πῶς θά περπατάη καί πῶς θά ποιμαίνη τό λαό;

- Θά τόν χειραγωγῆ τό Πατριαρχείο. Ἐκεῖνος θά ἔχη "τυφλήν ἀφοσίωσιν" καί ὁ πατριάρχης θά τόν πιάνη ἀπό τό χέρι καί θά τόν ὁδηγῆ.

- Ἀπό τήν Κωνσταντινούπολι; Ἀπό τήν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου; Μά πῶς θά γίνη αυτό; Ἔχει τόσο μακρύ χέρι ὁ πατριάρχης;

- Πῶς φαίνεσαι. ὅτι δέν ἔχεις ἐπαφή μέ τή σύγχρονη τεχνολογία! μοῦ εἶπε γελαστός καί κάπως προκλητικός ὁ συνομιλητής. Ἡ καθοδήγησι θά γίνεται μέ τηλεκοντρόλ. Ἄλλωστε, ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς εἶναι λάτρης τῶν κομπιούτερς καί τά χειρίζεται μέ ἀπόλυτη εὐχέρεια καί... στά τυφλά. Θά πατάη, λοιπόν, τό ποντίκι ὁ πατριάρχης καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἀμερικῆς θά περπατάη. Καί, ὅπως εἶναι φυσικό, τό ποίμνιο θά τόν ἀκολουθῆ.

- Καί αὐτό στά τυφλά;

- Ναί, στά τυφλά. Δέν σοῦ αρέσει; Μή λησμονεῖς, ὅτι πίσω ἀπό τήν τύφλωσι βρίσκεται τό πατριαρχεῖο.

- Κατάλαβα. Ἤ, μᾶλλον, δέν κατάλαβα τίποτα

Θ.

[ Ορθόδοξος Τύπος - Αρ. Φυλ. 1185 - 9 Αυγούστου 1996 - σ. 1 ]