Καλώς να 'ρθείτε!...

η Πρωϊνὴ - 31 Ιουλίου 1996

Με την ανακοίνωση της επιλογής του Μητροπολίτη Ιταλίας Σπυρίδωνα ως νέου προκαθημένου της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας των Αμερικών -εξέλιξη την οποία είχαμε προβλέψει τουλάχιστον δύο χρόνια πριν όταν ο Σεβασμιώτατος παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα μας- μιά ανάσα ανακούφισης κυριάρχησε, ιδιαίτερα μετά από κάποιες φήμες που κυκλοφορούσαν τελευταία και οι οποίες μιλούσαν για επιλογές λίαν ...ανησυχητικές.

O νέος Αρχιεπίσκοπος, εκτός των δυνατοτήτων που η νεότητα και ζωτικότητά του υπόσχονται, έχει το πλεονέκτημα να γνωρίζει καλά την Ομογένεια και τις ανάγκες της. Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στο "ελληνικό" χωριό Τάρπον Σπρινγκς της Φλώριδας, αποτελεί μέρος της μεγάλης ομογενειακής οικογένειας, γεγονός που από μόνο του σημαίνει πάρα πολλά. Η εμπειρία όμως του Σεβασμιωτάτου δεν περιορίζεται μόνο στον ομογενειακό χώρο. Για χρόνια θήτευσε κοντά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο έχοντας έτσι τη δυνατότητα να κοινωνήσει απευθείας τη μακραίωνη παράδοση της Ορθοδοξίας και να την εκτιμήσει -όπως θέλουμε να πιστεύουμε- αναλόγως. Η εμβάπτισή του αυτή στον αμιγώς ελληνορθόδοξο χώρο, αλλά και η ποιμαντορία του ως Μητροπολίτης Ιταλίας, θέση εκ των πραγμάτων λεπτή και δύσκολη αφού βρίσκεται πλησίον "της Μάνδρας του Αγίου Πέτρου", όπως αποκαλούν την Εκκλησία τους οι Ρωμαιοκαθολικοί, συνηγορούν υπέρ της πρόβλεψης ότι η εδώ παρουσία του θα σημαδευτεί από επιτυχίες. Και είναι κάτι που ελπίζουμε και ευχόμαστε από καρδιάς...

Για να μπορέσει, όμως, ο νέος Αρχιεπίσκοπος να εκτελέσει όσο το δυνατόν πιο απερίσπαστα το έργο του, πρέπει να ενυπάρχουν και οι ανάλογες προϋποθέσεις. Πρέπει η Αρχιεπισκοπή να διαθέτει το κύρος και το εύρος που έφτασε να αποκτήσει τις τελευταίες δεκαετίες, εν πολλοίς χάρη στις ικανότητες του προκατόχου του, μέχρι προχθές Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Τυχόν κατακερματισμός της Αρχιεπισκοπής θα σημάνει όχι μόνο τη σταδιακή υποβάθμιση του ρόλου της, αλλά και την ουσιαστική "αιχμαλωσία" του νέου Προκαθημένου, ο οποίος θα βρίσκεται στη δύσκολη θέση να διατηρεί ισορροπίες κι όχι να χαράσσει κατευθύνσεις μακρόπνοες, με προοπτικές που να αντικαθρεφτίζουν σχέδια μεγαλεπήβολα σύμφωνα προς τις πραγματικές δυνατότητες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Και μπορεί μεν κανείς να αντιληφθεί την απόσπαση των Επισκοπών, Καναδά, Κεντρώας και Νοτίου Αμερικής. Ίσως η "αυτονόμησή" τους να δώσει τη δυνατότητα να χαράξουν τον δικό τους δρόμο, χωρίς να περιμένουν την έγκριση ή την προσοχή της "μακρυνής" Νέας Υόρκης. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται και οι βάσεις μίας ενδοεκκλησιαστικής άμιλλας, η οποία ίσως να πρέπει να ενθαρρυνθεί αντί να αποτραπεί. Οι νέες Μητροπόλεις Καναδά, Κεντρώας και Νοτίου Αμερικής θα αποκτήσουν με την αναβάθμισή τους "νέον αέρα", όπως επίσης και μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων, αποφάσεων, αλλά και επικοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ας μην ξεχνάμε ότι άλλες είναι οι ανάγκες των Ομογενών σ' αυτές τις χώρες κι άλλες οι δικές μας εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για καταστάσεις διάφορες μεταξύ τους οι οποίες χρήζουν κατά περίπτωση αντιμετώπισης.

Ουδαμώς όμως μπορούμε να κατανοήσουμε τη σκοπιμότητα και ενδεχόμενα "ωφέλη" ενός κατακερματισμού της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας των ΗΠΑ. Τυχόν αποδυνάμωση της εδώ Αρχιεπισκοπής θα σημάνει και τη σταδιακή αποσύνθεσή της, καθώς στις διάφορες Μητροπόλεις ο καθένας θα έχει ουσιαστικά τη δυνατότητα να τραβάει τον δρόμο του, δημιουργώντας "πολλά καπετανάτα" όπως τις είχε χαρακτηρίσει εκκλησιαστική πηγή στην εφημερίδα μας. Δεδομένης μάλιστα της ιδιαίτερης σχέσης μεταξύ Αρχιεπισκοπής και Ομογένειας, ενδεχόμενη υλοποίηση αυτών των "σεναρίων" θα μπορούσε να έχει λίαν οδυνηρές συνέπειες. Ας σκεφτούν λοιπόν με πολλή προσοχή τα μέλη της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προτού καταλήξουν σε αποφάσεις για τις οποίες η κρίση του κόσμου και της Ιστορίας θα είναι αμείλικτη.

Επειδή όμως η σημερινή στήλη θα θέλαμε να έχει πανηγυρικό χαρακτήρα, αφήνουμε κατά μέρος τις ανησυχίες κι απευθύνουμε στον νέο Αρχιεπίσκοπο τις θερμότερες ευχές μας μαζί με το καλωσόρισμα της εφημερίδας μας επ' ευκαιρία όχι μόνο του ερχομού του, αλλά ουσιαστικά, της επιστροφής του! Η "Πρωινή" του συμπαραστάθηκε πριν δύο χρόνια, όταν δέχθηκε επιθέσεις με αφορμή τις δηλώσεις του για το μέλλον της Ορθοδοξίας στην Αμερική. Θα κάνει το ίδιο και τώρα, εφόσον οι αποφάσεις του -όπως αναμένουμε άλλωστε- θα είναι προς το συμφέρον της Ορθοδοξίας, της Ομογένειας και της Ελλάδας.

Αναμένουμε από τον νέο Αρχιεπίσκοπο μας, να είναι μπροστάρης στους εθνικούς αγώνες μας, και να σηκώσει και ο ίδιος μαζί μας φωνή διαμαρτυρίας για τους καταχτητές της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κύπρου. Περιμένουμε να δώσει μάχη μαζί μας για την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, για να σωθούν τα ελληνικά μας σχολεία. Αναμένουμε να οδηγήσει την Ορθοδοξία με τόλμη και αποφασιστικότητα στον 21ο αιώνα. Και να μην δειλιάσει, όποια και νάναι τα εμπόδια.

Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής δεν έχει την πολυτέλεια της διάσπασης και του διχασμού. Αν επιτρέψει ο νέος Αρχιεπίσκοπος απολύσεις ή καρατομήσεις των ανθρώπων που υπηρέτησαν πιστά τον κ. Ιάκωβο, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου. Και δεν πρέπει... Η Ομογένεια στην Αμερική δεν τον περιμένει σαν εκδικητή, ούτε σαν "εισβολέα". Είναι πλέον ο Αρχιεπίσκοπος μας, ο νέος ηγέτης της Ορθοδοξίας στην Αμερική, ο ιεράρχης που αναμένουμε να ενώσει την Ομογένεια, να εργαστεί με τους ηγέτες της, για το μεγαλείο της Γενέτειρας Ελλάδας.

[ η Πρωϊνὴ - 31 Ιουλίου 1996 - σ. 14 ]