top

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ τύπος - 27 Σεπτεμβρίου 1997

Η Ελλάδα, η Αμερική, ο Σπυρίδων και το Φανάρι

Του Γρηγόρη Καλοκαιρινού

ΕΙΝΑΙ σαφές, εδώ και πολύ καιρό, ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων έχει γίνει στόχος πολυμόρφων "πυρών", τα οποία -δυστυχώς- προέρχονται από ελληνικούς... εκτοξευτήρες. Και για να μην μιλάμε με γρίφους, ας τους ονοματίσουμε: Είναι οι πολιτικές ηγεσίες του ελλαδικού χώρου που δεν επιθυμούσαν την εκλογή του συγκεκριμένου προσώπου και προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να επιβάλουν άλλα, δικής τους επιλογής. Κοντά σ' αυτούς ήρθαν να προστεθούν και οι του περιβάλλοντος του πρώην Αμερικής Ιακώβου, ο οποίος -θα μπορούσαμε να πούμε- έχει "ιστορική έχθρα" με το Φανάρι, επειδή δεν τον προτίμησαν για Πατριάρχη το 1991, παρά τα "ισχυρά μέσα" που χρησιμοποίησε για να επηρεάσει την Ιερά Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, μετά την εκδημία του Δημητρίου. Ο κ. Ιάκωβος, επί 37 χρόνια Αρχιεπίσκοπος, ήταν πολύ λογικό, να έχει δημιουργήσει στο πλαίσιο της Ομογένειας, αλλά και στην Ελλάδα, έναν δικό του κόσμο, φίλους ισχυρούς και πιστούς συνεργάτες, αλλά και οπαδούς. Εξάλλου, μην το ξεχνάμε, υπήρξε γοητευτικός, στον τομέα της επικοινωνίας και άριστος στις δημόσιες σχέσεις. Ο υπέρμετρος, όμως, εγωισμός του -έτσι θέλει να πιστεύει ο υπογράφων- τον οδήγησε στο μεγάλο λάθος να παραιτηθεί.

Τι πίστευε άραγε, ότι το Φανάρι θα τον παρακαλούσε να παραμείνει; Δεν καταλάβαινε, ότι με την ενέργειά του αυτή, έδινε τη μεγάλη ευκαιρία στους Φαναριώτες να απαλλαγούν από την επικίνδυνη -κατ' αυτούς- παρουσία του, που έφθανε στο σημείο να τορπιλίζει ακόμη και την ενότητα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, με τις κατά καιρούς προσπάθειες για "αυτοκεφαλεία" της Εκκλησίας της Αμερικής; Έκανε λοιπόν ο κ. Ιάκωβος καθοριστικό εις βάρος του λάθος, έμεινε "εκτός", έγινε "πρώην" και τώρα στα 87 χρόνια του, μην έχοντας τίποτε άλλο να κάνει, "υποβάλλει" -σε κάθε ευκαιρία- και τη δική του... "φωνή", στις εναντίον του διαδόχου του επιθέσεις, που ταυτόχρονα έχουν στόχο και το Φανάρι. Ειδικά το άμεσο περιβάλλον του πρώην Αμερικής, έχει πλέον εκτεθεί φανερά σ' αυτήν την "κατά Σπυρίδωνος" προσπάθεια, συνοδοιπορώντας με τους λίγους Ελλαδίτες φίλους του κ. Ιακώβου, αλλά και εκείνες τις εξουσίες στην Ελλάδα που έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας με την Ομογένεια, μια από τις οποίες είναι και -η κυριότερη- το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο δεν χάνει ευκαιρία να εκφράσει την αντίθεση του με τον νέο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής.

Μέχρι τώρα λοιπόν, και επί έναν περίπου χρόνο, ακολουθήθηκε αυτή η τακτική, με στόχο να "φθείρει" τον κ. Σπυρίδωνα. Όμως, ο 53χρονος Αρχιεπίσκοπος άντεξε και φαίνεται ότι τώρα, άρχισε να αλλάζει το σκηνικό. Γύρω από τον Σπυρίδωνα συντάχθηκαν προσωπικότητες όπως ο Σπανός, ο Κατσιμαντής, ο Τσακόπουλος, ο Στεφανόπουλος, Ελληνοαμερικανοί γερουσιαστές και βουλευτές και απέκτησε "ασπίδα", ενώ άρχισε να διαμορφώνει καλή μαρτυρία στον ομογενειακό χώρο, παρά την λάσπη που του πετούν. Από την άλλη μεριά, η επικείμενη επίσκεψη του Πατριάρχη στην Αμερική και η πρόσκλησή του στον Λευκό Οίκο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στην Γερουσία των ΗΠΑ, έκαναν το σύνολο των "πολεμίων", να αναλογιστεί αφ' ενός τις ευθύνες του αλλά και τη θέση του έναντι του Ελληνισμού, και αφ' ετέρου, να επιθυμεί τώρα την επικοινωνία του με το Φανάρι και με τον Σπυρίδωνα, γιατί φαίνεται πλέον ξεκάθαρα, πως οι μεγάλες δυνάμεις -γενικότερα-θεωρούν τον κ. Βαρθολομαίο αλλά και τους κατά τόπους ηγέτες των Πατριαρχικών εκκλησιών, ως βασικά σημεία αναφοράς για το απανταχού Γένος των Ελλήνων.

Έτσι λοιπόν, όλοι έκαναν σιγά-σιγά πίσω. Η ελληνική εξωτερική πολιτική πλησίασε ήδη τον Πατριάρχη και τον κ. Σπυρίδωνα. Οι σχέσεις εξομαλύνονται και αυτό θα ωφελήσει όλους. Βεβαίως, οι "υπόγειες" προσπάθειες θα συνεχιστούν, αλλά αδύναμες πια, μετά την αποκάλυψη "σχεδίων" και "πρωταγωνιστών". Και προβλέπεται, πολύ σύντομα, η αυλή του πρώην Αμερικής, να εγκαταλείπεται ακόμη και από τους πλέον... ευεργετηθέντες...

[ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ τύπος | Στήλη: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ... | 27 Σεπτεμβρίου 1997 | σ. 20 ]