top

Ορθόδοξος Παρατηρητής - 10 Νοεμβρίου 1997

Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος
για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου *)

Προσφιλείς ομογενείς, τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Η εποποιία του '40, που θα γιορτάσει η Ομογένεια στις 28 Οκτωβρίου μαζί με τους απανταχού της γης Έλληνες, έχει ανεκτίμητη και διηνεκή αξία όχι τόσο διότι υπήρξε μια περίλαμπρη εθνική νίκη, όσο διότι διατρανώνει τις πνευματικές εκείνες αρχές που έχει ανάγκη ο κόσμος μας για να πορευθεί σωστά και να μεγαλουργήσει. Έτσι την είδαν τότε οι μεγάλοι της γης, και έτσι είναι και σήμερα η εποποιία εκείνη: “ένα φωτεινό παράδειγμα που οφείλει ο καθένας μας ν' ακολουθήσει”, όπως είπε χαρακτηριστικά ο τότε Πρόεδρος της Αμερικής Ρούζβελτ.

Ο φετινός εορτασμός μας ξαναδίνει την ευκαιρία να αναλογισθούμε μερικές τουλάχιστο απ' τις βασικές πτυχές του παραδείγματος εκείνου, τις οποίες οφείλουμε να προσέξουμε ως Ομογένεια για να φανούμε αντάξιοι των ηρωικών προγόνων μας. Έτσι μπορούμε να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις απαράδεκτες προκλήσεις στην ιστορική μας πορεία μέσα στο συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο, στο οποίο μας έταξε η θεία Πρόνοια.

Το αποφασιστικό ΟΧΙ που αντέταξε ο Ελληνισμός στο Φασισμό το '40 ήταν βασικά άρνηση της πολιτικής του εωσφορικού εγωκεντρισμού και της δαιμονικής αλαζονείας, η οποία πολιτική υιοθετεί κάθε αθέμιτο μέσο βίας, αδικίας, και σωβινισμού για να επιφέρει υποδούλωση, εκμετάλλευση, καταπίεση και διχασμό των ανθρώπων, δηλ. όλα εκείνα τα δεινά που αντιτάσσονται στον αληθινό λόγο και στα αναφαίρετα δικαιώματα της ανθρώπινης φύσης, όπως την έπλασε ο αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός.

Πίσω από το ιστορικό και ηρωικό εκείνο ΟΧΙ, που στοίχισε στον Ελληνισμό μεγάλες και αιματηρές θυσίες και ολοκαυτώματα, υπήρχε, ως αδιάσειστο πνευματικό υπόβαθρο και ακαταμάχητο έρεισμα, η ακλόνητη πίστη στην αλήθεια και στην ελευθερία, και προ πάντων η σταθερή προσήλωση στην ενότητα. Δεν άφησαν τότε οι Έλληνες να διασπασθεί η ενότητά τους από οποιεσδήποτε διαφωνίες και διχογνωμίες του παρελθόντος. Άφησαν τις διαφορές τους στο περιθώριο και ένωσαν τις δυνάμεις τους με την κοινή και αμετάκλητη απόφαση να υπερασπισθούν την αλήθεια πάση θυσία. Έτσι, και την νίκη πέτυχαν και την υπόστασή τους στόλισαν με κάθε είδους αρετή: πειθαρχία, αποφασιστικότητα, γενναιότητα, ακεραιότητα, ηρωισμό, μεγαλοψυχία, πατριωτισμό, αυτοθυσία και τόσα άλλα. Έγιναν το παράδειγμα για κάθε προβληματική περίσταση σε κάθε εποχή.

Άν το σύνθημα των φασιστών αντιπάλων τους ήταν “ο θάνατός σου η ζωή μου”, το δικό τους το σύνθημα ήταν το αντίθετο “ο θάνατός μου η ζωή σου”, δηλ. το να θυσιαστώ για την αλήθεια την ελευθερία, το δίκαιο, σημαίνει να υπηρετήσω και να στερεώσω τη ζωή. Είναι το ίδιο με εκείνο που έκαμε και ζητάει και από εμάς ο ίδιος ο Χριστός. Να σηκώνουμε το σταυρό μας και να τον ακολουθούμε, να δίνουμε τη ζωή μας για τους άλλους.

Ο κόσμος μας απειλείται σήμερα από διάφορες εωσφορικές δυνάμεις και τις βλέπουμε αυτές να δρουν ακόμη και μέσα στον ιερό χώρο της Εκκλησίας, εκεί που καταρτίζονται οι άνθρωποι σε σώμα Χριστού. Η νίκη εναντίον τους επιτυγχάνεται με το ίδιο αποφασιστικό και απόλυτο ΟΧΙ των ηρώων του '40 που έχει ως υπόβαθρο την ακλόνητη πίστη στην αλήθεια και ως βάση την σταθερή προσήλωση στην ενότητα. Το παράδειγμα εκείνο που “πρέπει ο καθένας μας ν' ακολουθήσει”, είναι για μας και χρέος πατροπαράδοτο και προνόμιο ιερό.

Με θερμές πατρικές ευχές,

[ υπογραφή:  †  ὁ Ἀμερικῆς Σπυρίδων ]

[ Ορθόδοξος Παρατηρητής, Έτος 62 - Αρ. 1136, 10 Νοεμβρίου 1997, σ. 17 ]


_____________________________


*) Η εγκύκλιος φέρει αρ. πρωτ. 162/97 και απευθύνεται "Προς τους Ιερατικώς Προϊσταμένους, τους Προέδρους των Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων, τους Μοναχούς & τας Μοναχάς, τα Διοικητικά Συμβούλια των Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων, τους Νέους & τις Νεάνιδες, και όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής"