top

ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ Λόγος - 6 Οκτωβρίου 1997

ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΛΥ ΒΡΩΜΙΚΟΣ

του Διονύση Κονταρίνη

Είναι έξω από τις δημοσιογραφικές μου δραστηριότητες να καταπιάνομαι με τα εκκλησιαστικά. Η πάγια θέση μου σε μια αυστηρή κριτική του κλήρου, με οδηγεί στο να αποφεύγω την ανάμιξή μου. Όμως τα γεγονότα που αυτόν τον καιρό διαδραματίζονται γύρω μας και γύρω από την Εκκλησία της Αμερικής, δεν ήτανε δυνατό να με αφήσουν αδιάφορο. Άλλωστε, θέλω να πιστεύω πως όλα αυτά που γίνονται δεν αφήνουν κανέναν από εμάς αδιάφορο, αφού κινδυνεύει και αυτή ακόμη η ύπαρξή μας σαν Ομογένεια. Έτσι το να λάβουμε μια θέση είναι, κατά κάποιον τρόπο, κάτι που μας το επιβάλουν.

Το επιβάλουν όσα γράφονται, λέγονται και γίνονται γύρω από τα εκκλησιαστικά μας και ιδιαίτερα γύρω από το πρόσωπο του νέου Αρχιεπισκόπου κ. Σπυρίδωνα. Και γράφω “νέου” διότι μόλις έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ενθρόνισή του. Χωρίς να του δοθεί η παραμικρή πίστωση χρόνου από κάποιους που θέλουν να λέγονται “υπεύθυνοι”. Όταν και στον πρόεδρο του οποιουδήποτε συλλόγου δίνεται πίστωση δύο χρόνων για να μας δείξει τι μπορεί να κάνει.

Μετά από τους πολύ απλούς συλλογισμούς είναι επόμενο ο κάθε ένας από εμάς να σκέφτεται: “Μα επί τέλους, τι γίνεται; Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά;” Πολλά κρύβονται. Και το κυριότερο, όπως ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος είπε στην συνέντευξη τύπου που έδωσε πρόσφατα για την Ομογένεια και Μ.Μ.Ε.: “...πίσω από όλα αυτά κρύβονται συμφέροντα...”. Εγώ θα προσθέσω “...και όχι μόνο...”.

Όλα ξεκίνησαν δύο μήνες μετά την ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου όταν σε κάποια συγκέντρωση στη Βοστώνη ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων αναφέρθηκε σε “διασπαστές” της ομογένειας, αρνούμενος να τους κατονομάσει παρ' όλες τις επίμονες ερωτήσεις του “Θεολόγου” και “δημοσιογράφου” ημερήσιας ομογενειακής εφημερίδας.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Με κάθε ευθύνη μου τις λέξεις “Θεολόγος” και “δημοσιογράφος” τις τοποθετώ σε εισαγωγικά. Είναι δύο ιδιότητες που αφορούν κάποια λειτουργήματα. Αλίμονο σ' αυτόν που δεν έχει συναίσθηση των λειτουργημάτων που επιτελεί. Τέλος της παρένθεσης.

Το ότι ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων δύο μήνες μετά την άφιξή του εδώ αναφέρεται σε “διασπαστές”, σημαίνει ότι γνώριζε τα πάντα πριν ακόμα αναλάβει τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Αμερικής. Το ότι υπήρχαν και υπάρχουν διασπαστές στους κόλπους της Ομογένειας είναι γνωστό στον καθένα που με λίγη ιδιαίτερη προσοχή παρακολουθούν τα ομογενειακά δρώμενα.

Το ότι όλες αυτές οι διασπαστικές κινήσεις γίνονται για κάποια συμφέροντα είναι γνωστό. Ακόμη και ποιοι είναι αυτοί οι διασπαστές, είναι κι αυτό γνωστό. Το ερώτημα είναι το πόσο συμφέρει να αποκαλυφθούν και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Αυτό, πολύ λογικά, μετράει ο νέος Αρχιεπίσκοπος και γι' αυτό ίσως σιωπά ακόμη. Διότι ανήκει οπωσδήποτε στην κατηγορία των ανθρώπων οι οποίοι πριν προβούν σε κάποια πράξη ή ενέργεια μετράνε το κέρδος αλλά υπολογίζουν και την ζημιά. Κι οπωσδήποτε η αποκάλυψη των διασπαστών μπορεί να φέρει την ποθητή ηρεμία στους κόλπους της Εκκλησίας και της ομογένειας αλλά οπωσδήποτε θα φέρει και κάποια ζημιά. Συμφέρει αυτό λοιπόν;

Με γνώση λοιπόν όλων όσων συμβαίνουν εδώ στην ομογένεια γύρω από τα εκκλησιαστικά, έφτασε πριν ένα χρόνο στην Αμερική ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδων. “ ...Είχα τότε πλήρη συναίσθηση ότι θα παρεμβάλλονταν πολλά εμπόδια στην ποιμαντορία μου κι ότι θα έπρεπε να παρακαμφθούν πολλοί ύφαλοι”, είπε ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου. Τι πιο λογικό λοιπόν να τοποθετήσει στις πλέον επίκαιρες θέσεις της εκκλησίας ανθρώπους στους οποίους θα είχε κάποια εμπιστοσύνη;

Αυτό όμως δεν άρεσε διότι αυτόματα κόβονται οι πηγές της εκ των έσω παραπληροφόρησης κι είναι γεγονός ότι χωρίς την παραπληροφόρηση “τα συμφέροντα” δεν μπορούν να δράσουν. Διότι ο απλός λαός χρειάζεται την έντονη είδηση, την είδηση που θα τον προβληματίσει, την είδηση που θα τον θέσει σε αμφιβολία ώστε στην δεδομένη στιγμή να γίνει δυνατόν να χρησιμοποιηθεί. Και τις ειδήσεις αυτές ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ αυτοί που έχουν τα συμφέροντα.

Οι ενέργειες αυτές του Αρχιεπισκόπου έδωσαν το σύνθημα για μια κατά μέτωπο πλέον επίθεση. Και όχι μόνο εναντίον αυτού αλλά και εναντίον αυτού του ίδιου του Πατριάρχη και του Πατριαρχείου. Χωρίς ποτέ τους κανείς να σκεφτεί τι αποτέλεσμα μπορεί να έχουν όλα αυτά όταν η ίδια η πατρίδα μας κινδυνεύει από τη χώρα μέσα στην οποία υπάρχει και λειτουργεί το Πατριαρχείο.

Κάπως ρομαντική η σκέψη μου αυτή αφού είναι γνωστό ότι “τα συμφέροντα” δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία, ούτε ιδεολογία. Μήπως δεν είναι αυτοί οι ίδιοι που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν είχαν εξαπολύσει έναν ακόμη βρώμικο πόλεμο εναντίον του πρώην Ιακώβου, μέχρι που κατάφεραν και τον έδιωξαν; Μήπως δεν είναι αυτοί οι ίδιοι που μέσα από το έντυπό τους διαφήμιζαν τα ταξίδια τους στο Φανάρι και τις επαφές τους με τον Πατριάρχη προκειμένου να φύγει ο Ιάκωβος; Κι όταν τα κατάφεραν του έφτιαξαν ένα “ένθετο” για να τον τιμήσουν. Και φυσικά για να τον έχουν σε εφεδρεία. Για να βγαίνει ο κ. Ιάκωβος στις αθηναϊκές εφημερίδες και να λέει: “...περιμένω την κατάλληλη στιγμή...”. Φυσικά όλα αυτά αφήνουν χρήματα. Κι αυτό είναι το ζητούμενο για “τα συμφέροντα”.

Μην εκπλαγείτε λοιπόν αν τους δείτε αυτούς τους ίδιους να “καλωσορίζουν” με κάποιο ένθετο και τον Βαρθολομαίο. Αυτόν τον Πατριάρχη από τον οποίο ζητάνε ευθύνες επιτακτικά. Αυτόν τον Πατριάρχη που τον κατηγορούν ότι καταστρέφει την Εκκλησία της Αμερικής. Μην εκπλαγείτε αν τους δείτε να φορούν τα tyxedo και τα παπιονάκια τους και να υποκλίνονται για να του φιλήσουν το χέρι. “Τα συμφέροντα” μπορούν να κάνουν το κάθε τι.

Σε όσους με γνωρίζουν καλά, είναι γνωστή η αυστηρή κριτική μου για τον κλήρο αλλά και η τεκμηριωμένη αμφισβήτησή μου για κάποια πράγματα της Εκκλησίας. Με την ίδια αυστηρή κριτική θα σας ζωγραφίσω και τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, έτσι όπως τον γνώρισα και θέλω να πιστεύω πως δεν πέφτω έξω.

Πρόκειται για έναν ιερωμένο που γνωρίζει γιατί ακολούθησε τον ιερατικό κλάδο και έχει πλήρη γνώση του έργου που του έχουν αναθέσει. ´Έχει επίγνωση της θέσης που κατέχει και ποιες ευθύνες απορρέουν από τη θέση αυτή. Ξέρει ποιες είναι οι υποχρεώσεις του, τα καθήκοντά του, αλλά και οι απαιτήσεις του από τη θέση του Αρχιεπισκόπου. Μια θέση που του εμπιστεύτηκε η Ιερά Σύνοδος. Επωμίσθηκε ένα έργο που πιστεύει ότι μπορεί να το φέρει σε πέρας και αναλώνει όλες του τις δυνάμεις, ώστε οι οραματισμοί του να γίνουνε πραγματικότητα. Δεν υπολογίζει σε κανένα κόστος όταν γνωρίζει ότι αυτό που θέλει να κάνει πρέπει να γίνει για το καλό του ποιμνίου του. Η μόρφωσή του είναι τεράστια κι η ικανότητά του να χειρίζεται τον ελληνικό λόγο είναι καταπληκτική. Είναι φοβερά ετοιμόλογος σε οποιονδήποτε διάλογο. Οι απαντήσεις του είναι κοφτές, μετρημένες και γεμάτες ουσία χωρίς περιττολογίες.

Και το μεγάλο του όπλο. Δεν φοβάται τον πόλεμο που του κάνουν. “...Δεν θα τα καταφέρετε να με φάτε...”, είπε σε κάποιο συνάδελφο “των συμφερόντων”. Αν προς στιγμή νόμισαν ότι τον έκαμψαν κι έσπευσαν να πανηγυρίσουν, ήταν διότι ακόμη δεν ήταν έτοιμος, ακόμη δεν είχε συνειδητοποιήσει με ποιούς έχει να κάνει. Τώρα που τους γνωρίζει να δείτε που η κάθε μέρα μας θα είναι και μια έκπληξη. Πιστέψτε με είναι ένας Αρχιεπίσκοπος που χρειάζεται τούτη η Ομογένεια. Αν τον αναγκάσουν να φύγει -- που δεν πιστεύω να το καταφέρουν -- αλίμονό μας και αλίμονό τους, γιατί “αυτός” που περιμένει στο...χωλ θα μας διαλύσει, όπως έχει διαλύσει και κάτι...μακρινούς.

Αυτά και σκεφτείτε τα!!

[ ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ Λόγος - 6 Οκτωβρίου 1997 ]