top

η Πρωϊνὴ - 13-14 Δεκεμβρίου 1997

Περί "εθναρχών"

Δυστυχώς, ο νεαρός συνάδελφος απέδειξε, εκτός της έλλειψης ευαισθησίας και ημιμάθεια ως προς τα ομογενειακά ζητήματα. Και η ημιμάθεια, δυστυχώς, είναι χειρότερη της αμαθείας.

Ας πάρουμε, λόγου χάρη το θέμα της Αρχιεπισκοπής, σε σχέση με τα εθνικά θέματα και τον ισχυρισμό ότι, σε αντίθεση με τον Ιάκωβο, ο Σπυρίδων δεν λαμβάνει αυτός πρωτοβουλίες να μιλά ως ηγέτης της Ομογένειας στο Λευκό Οίκο και αλλού.

Προσωπικά πιστεύω πως καλά κάνει και δεν παίζει το ρόλο "του εκπροσώπου". Κακά τα ψέμματα. Άλλος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας. Βεβαίως και πρέπει να εμπνέει και να ξεσηκώνει την Ομογένεια, όπου χρειάζεται, αλλά, διαθέτοντας τόσους πολλούς και χαρισματικούς πολιτικούς ηγέτες, αρκετοί από τούς οποίους είναι επίλεκτα στελέχη του Κογκρέσου, της κυβέρνησης, του ακαδημαϊκού τομέα και των επιχειρήσεων, θα ήταν άσκοπο να παραχωρηθεί και αυτή η αρμοδιότητα στην Εκκλησία. Θυμάμαι μία συνέντευξη που μου παρεχώρησε το 1990, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος. Ο οποίος μου έλεγε ότι το όνειρό του ήταν, το UHAC, το οποίο είχε δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του για να αποτελέσει τον πολιτικό βραχίονα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, να επιτύχει και να διαδραματίσει το ρόλο του στα εθνικά ζητήματα.

Βέβαια, έπειτα παρουσιάσθηκαν τα προβλήματα των οικοπέδων και ο κ. Ιάκωβος προτίμησε, σε αντιπερισπασμό. να παίξει και αυτό το ρόλο.

Αυτή τη στιγμή, με νέο Αρχιεπίσκοπο,μπορούμε να κάνουμε μιά καινούργια αρχή, χτίζοντας μιά ισχυρή πολιτική ηγεσία, που θα έχει τις ευλογίες και την ένθερμη συμπαράστασή του.

Αυτά τα ζητήματα, που προβλημάτισαν την Ομογένεια στη δεκαετία του '80, τα αγνοούσε ο νεαρός συνάδελφος. Και έδωσε με τις παρεμβάσεις του μία εικόνα για την Ομογένεια, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Α.Ζ.

[ η Πρωϊνὴ - 13-14 Δεκεμβρίου 1997 - σ. 16 ]