top

η Πρωϊνὴ - 19 Νοεμβρίου 1997

Και άλλα μηνύματα

Να εισέλθουμε τέλος και στο θέμα των λαθών τον Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα. Τα οποία κατά καιρούς και η στήλη και η "Πρωϊνή" συνολικά του επισήμαναν δημόσια:

Δηλώνει προς την "Πρωϊνή" ο Παναγιώτατος: "Τρέφουμε εκτίμηση και αγάπη προς το πρόσωπο και το έργο του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής... τον οποίο απέστειλε εδώ η Μήτηρ Εκκλησία για να συνεχίσει την ευλογημένη προσφορά των προκατόχων του (Σημ. "Πολίτη": Όχι σαν προσωρινό. έτσι;) Είναι φυσικό να υπάρχουν προβλήματα σ' αυτήν την μεταβατική περίοδο της ζωής της Αμερικής (Σημ. Πολίτη: Και για να μην σπεύσετε να τον χαρακτηρίσετε και "μεταβατικό", εννοεί τη μετάβαση από τον παλαιό (Ιάκωβος) στο νέο), πραγματικά, ή τεχνητά. Και οι προηγούμενοι ποιμενάρχαι αυτής της μεγάλης επαρχίας αντιμετώπισαν προβλήματα ... Περί τούτου μπορεί να μαρτυρήση ο επιζών Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος". Τα τεχνητά προβλήματα, τα ξέρουν καλά αυτοί οι ολίγοι (αλλά και ισχυροί παράγοντες τον "παλαιού κατεστημένου") που τα δημιουργούν.

Τα πραγματικά, αφορούν και καταστάσεις που κληρονόμησε ο νέος Αρχιεπίσκοπος, αλλά και κάποιες βεβιασμένες ενέργειες του κ. Σπυρίδωνα. Κάποιες αποφάσεις για μαζικές αλλαγές (οι περισσότεροι ήταν γνωστό πως τον υπονόμευαν). χωρίς να έχει προηγηθεί το κατάλληλο υπόβαθρο και η κατάλληλη προεργασία. Είναι γενικά γνωστό, ότι όταν αναλαμβάνεις κάποιο υψηλό αξίωμα (ακόμη και ύπατο), δεν κατέχεις απαραιτήτως αμέσως και την εξουσία, δεν ελέγχεις απαραιτήτως και τον διοικητικό μηχανισμό. Μεταβατική περίοδος σημαίνει κατανόηση του χώρου, καλλιέργεια του εδάφους, εξεύρεση καταλλήλων συνεργατών, κατάρτηση προγραμμάτων και σχεδίων και μεθόδευση της επιβολής τους. Και τότε ξεφεύγεις από το μεταβατικό στάδιο. Όταν τα σχέδιά σου αρχίζουν να υλοποιούνται.

Να τι εισηγείται ο Πατριάρχης, στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του:
"...αι αντιθέσεις αύται τερματίζονται ευθύς ως διά των δημοκρατικών διαδικασιών επικρατήσει ωρισμένη άποψις, οπότε όλοι ενωμένοι εφεξής επιδίδονται εις την επίτευξιν των κοινών στόχων, μέχρις ότου οι ισχύοντες νόμοι και κανονισμοί επιτρέψουν την νέαν αναμέτρησιν και την ανάδειξιν νέων υπευθύνων".

Περισσότερη υπομονή, εισηγείται στο σεβασμιότατο να δείξει (κι ας έχει δίκιο), ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Και αντί αμέσων αντικαταστάσεων, να περιμένει να ολοκληρωθούν οι διάφορες θητείες και μετά να ορίζει νέα πρόσωπα.

Βέβαια και ο Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζουν ότι "ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το πετσί του, ουδέ τη γνώση άλλαξε, μηδέ την κεφαλή του". "Έκαστος στο είδος του", κι η δουλειά των ιερωμένων είναι "να σώζουν ψυχές", έστω και ...κατάμαυρες. Αλλά, επειδή "το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς", στο τέλος, "εκεί που θα πίπτει λόγος, θα πέσει ράβδος". Αμήν.

ΠΟΛΙΤΗΣ

[ η Πρωϊνὴ - 19 Νοεμβρίου 1997 - σ. 12 ]