top

η Πρωϊνὴ - 3 Νοεμβρίου 1997

Μισές αλήθειες

Διάβασα με προσοχή την ανάλυση του πολύ καλά ενημερωμένου στα θρησκευπκά θέματα συναδέλφου Θ. Καλμούκου και μετά λύπης μου διαπιστώνω ότι, ενώ άγγιξε μιά σοβαρότατη πτυχή των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων (και η οποία κατά την άποψή μας ευθύνεται και για το μεγαλύτερο μέρος των σημερινών προβλημάτων και τριβών της Αρχιεπισκοπής), δυστυχώς, ούτε όλη η αλήθεια αναπτύχθηκε, ούτε τα συμπεράσματα είναι εν τω συνόλω τους σωστά. Θα έλεγα μάλιστα, ότι αρκετά εξ αυτών είναι αυθαίρετα.

Για παράδειγμα, ενώ η λέξη "Λιγκονίερ" δεν σημαίνει και πολλά πράγματα στο μέσο ομογενή, η έκφραση "απόπειρα χρησιμοποίησης της συνάντησης του Λιγκονίερ για προώθηση, ή απειλή προώθησης αυτοκεφαλίας στην Αμερική, υπό την ηγεσία τον κ. Ιακώβου", θα έδινε την πλήρη εικόνα της κατάστασης. Και θα προσέφερε ικανοποιητικές εξηγήσεις, γιατί εξοργίσθηκε το Φανάρι και γιατί έστειλε Εξαρχία. Αλλά θα έδιδε και μία άριστη εικόνα, του ποιοί είναι αυτοί που σήμερα προωθούν παράλληλες κινήσεις, αφού, για πολλούς εξ αυτών, είναι γνωστό ότι ανήκαν στο Ιακωβικό κατεστημένο.

Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά ακόμη και για συγκεκριμένα πρόσωπα. Τους διάφορους "γκαιμπελίσκους" τον κ. Ιακώβου, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι τότε, για την "διανομή" των υβριστικών προς το Φανάρι, "ετοίμων" δημοσιευμάτων. Που παρέσυραν -δυστυχώς- σε κάποια φάση ακόμη κι ανθρώπους που σέβονται βαθειά και την Εκκλησία και το Φανάρι. Γιατί, πως να το κάνουμε. Από την Αρχιεπισκοπή προέρχονταν τα "στοιχεία", με τις ευλογίες του κ. Ιακώβου.

Αλήθεια, δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν αναλάβει και τώρα το ίδιο έργο, εναντίον του Σπυρίδωνα και του Πατριάρχη;

Η αυθαίρετη ερμηνεία, που με ενοχλεί προσωπικά περισσότερο, είναι οι λόγοι της επίσκεψης στην οικία του Ιακώβου. Κάθε άλλο παρά "κόλαφος" ήταν στο πρόσωπο του Σπυρίδωνα. Ηταν απλά, διασαφήνιση των ρόλων. Του πρώην και του νυν.

Μία μέρα πριν, ο κ. Βαρθολομαίος ξεκαθάρισε δημόσια, τη στάση τον έναντι του Αρχιεπισκόπου. Πλήρης υποστήριξη, πλήρης διάλυση κάθε φήμης περί "προσωρινότητας".

Την επομένη, μαζί με τον Σπυρίδωνα επισκέφθησαν τον κ. Ιάκωβο. Ο Πατριάρχης εξήρε την προσφορά του πρώην Αμερικής, έδειξε την μεγαλοθυμία του (τον συγχώρεσε δηλαδή, όπως όφειλε να κάνει, για τις πράξεις του), αλλά τον έβαλε και στη θέση του. Ούτε την ανάμειξή του ζήτησε, ούτε την ανάδειξή του σε σύμβουλο του νυν Αρχιεπισκόπου.

Το συμπέρασμα, όλων αυτών, στο οποίο θα έπρεπε φυσιολογικά να καταλήξει, ο εκλεκτός συνάδελφος; Να σταματήσουν οι επιθέσεις και να δουλέψουμε όλοι, για την ενότητα. Δυστυχώς, στην αναζήτησή του, δεν το βρήκε.

Α.Ζ.

[ η Πρωϊνὴ - 3 Νοεμβρίου 1997 - σ. 12 ]