top

η Πρωϊνὴ - 17 Μαρτίου 1998

Συγκίνησε ο Ιάκωβος

Είχα την τύχη να παρευρεθώ την Κυριακή στο γεύμα του απογευματινού σχολείου της κοινότητάς μου, του Αγίου Δημητρίου Τζαμέικας, με επίσημο προσκεκλημένο τον Αρχιεπίσκοπο πρώην Αμερικής κ. Ιάκωβο. Καταβεβλημένος, μεν ο γεραρός ιεράρχης, όμως, με τους θερμούς του λόγους, για την ελληνική γλώσσα και το γένος, συγκίνησε τους πάντες.

Ηταν μία μοναδική στιγμή, που μακάρι να μπορούσαν να την παρακολουθήσουν άπαντες. Ο ίδιος λύγισε αρκετές φορές, κάτω από το βάρος των λόγων του και δάκρυσε. Ίσως και των ευθυνών του, για το που φτάσαμε. Άφωνοι παρακολουθούσαν κι οι γονείς κι οι μαθητές.

Σε κάποιες στροφές του λόγου του, ήξερες πως δεν σου μιλούσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, αλλά το Ελληνόπούλο από την Ίμβρο, που ξεγύμνωνε την ψυχή του μπροστά στους αδελφούς του Έλληνες. Θυμήθηκε πως στα 1918 ζήλευε και ήθελε να φορέσει στολή εύζωνα. Ήταν τότε που η Ίμβρος ήταν λεύτερη. Κι αργότερα, όταν μετά από πολλά χρόνια βρέθηκε στην Αμερική, χάρηκε όταν είδε μικρά παιδιά, 2-3 χρονών, ντυμένα τσολιαδάκια. Μίλησε και για τις αναμνήσεις του από κάποιο ταξίδι στη μακρινή Αιθιοπία, όταν σε μιά ερημιά, άκουσε μία νεαρή μαύρη να μιλά την ελληνική γλώσσα. "Μιλάτε περισσότερο στα παιδιά σας την ελληνική γλώσσα", ήταν η συμβουλή του προς τους γονείς.

Έβγαλε κι άλλα πολλά η ψυχή του Ιακώβου, προχθές την Κυριακή. Κι ελπίζουμε ο σπόρος που έρριξε στις ψυχές των ενοριτών να βλαστήσει. Γιατί, τη χρειαζόμαστε τη γλώσσα μας, την κληρονομιά μας. Κι αν στην Εκκλησία μας, σιγά-σιγά τα ελληνικά εκτοπίζονται, κι αν οι δυνάμεις του αφελληνισμού βγαίνουν ανοιχτά και ζητούν να μας "εξαμερικανίσουν", η μάχη δεν χάθηκε. Ίσως, αυτό ήταν το μήνυμα του πρώην Αμερικής, όταν θυμήθηκε το Φοίνικα της μυθολογίας μας, το πουλί που αναγεννήθηκε από τις στάχτες.

Νομίζω ότι παρόμοιες ομιλίες θα ήταν καλό να τις κάνει κι αλλού, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος. Προπαντός εκεί που υπάρχει πρόβλημα. Τι καλά θα ήταν, αν πήγαινε το Σαββατοκύριακο στο Σικάγο, στο συνέδριο της GOAL και μιλούσε -όπως και στη Τζαμέικα- για την ανάγκη της ενότητας στην Εκκλησία μας και την αξία της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού μας; Ή, στις παρασυναγωγές που οργανώνουν διάφοροι συνεργάτες του πρώην Αμερικής και αμαυρώνουν το όνομά του.

Ας το σκεφτεί ο κ. Ιάκωβος. Θα είναι η καλύτερη προσφορά στην Εκκλησία και το Γένος.

Α.Ζ.

[ η Πρωϊνὴ - 17 Μαρτίου 1998 - σ. 6 ]