top

Πεφιλημένοι αδελφοί μου εν Κυρίω, Μητροπολίτες και Επίσκοπε Αλέξιε,
Μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, Αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν! Σας χαιρετώ με αυτούς τους λόγους της Θείας Λειτουργίας, που εκφράζουν αδελφική αγάπη και πνευματική αλληλεγγύη, καθώς συνήλθαμε σε σύσκεψη έμπροσθεν του Ιερού Βήματος, διότι όπου δύο ή τρεις είναι συνηγμένοι στο Όνομά Του, εκεί κι Εκείνος είναι παρών ανάμεσά τους (πρβλ. Ματθ. 18,20). Και είμασθε σήμερα συνηγμένοι στο Όνομά Του για να αναπέμψουμε δόξα στον Ένα που παρέδωσε εαυτόν για τη σωτηρία μας και για τη σωτηρία ολόκληρου του κόσμου.

Συνήλθαμε σ’ αυτόν τον Καθεδρικό Ναό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας για να διεξαγάγουμε τις συζητήσεις μας επ’ αγαθώ και προόδω της Εκκλησίας μας στην Αμερική. Θα ακούσουμε εκθέσεις, θα συμμετάσχουμε σε συζητήσεις και διαλόγους, θα εκφράσουμε γνώμες και απόψεις. Αλλά τίποτα απ’ όσα πρόκειται να πράξουμε κατά τη διάρκεια των προσεχών δύο ημερών δεν είναι κρισιμότερο, σημαντικότερο, αποφασιστικότερο από τούτο: την υιοθέτηση αμετακίνητης στάσης και τη σαφή διατράνωση της αναλλοίωτης θέσης μας στο θέμα της ενότητας αυτής της Αρχιεπισκοπής και της αλληλεγγύης μας με τον ελληνικό ορθόδοξο λαό της Αμερικής.

Είμαστε μια Εκκλησία! Είμαστε ένα σώμα! Έχουμε μία πίστη! Είμαστε μία, ενωμένη και αδιαίρετη Αρχιεπισκοπή Αμερικής!

Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής και κατηγορηματικός. Η ενότητα αυτής της Αρχιεπισκοπής δεν είναι προς εκποίηση, οποιαδήποτε κι αν είναι η τιμή προσφοράς. Πρέπει να υψώσουμε τις φωνές μας ομόηχα, ως ηγετικά στελέχη της ελληνικής ορθόδοξης κοινότητας της Αμερικής, και να διακηρύξουμε με στεντόρεια φωνή την πίστη μας στον Ένα αληθινό Θεό μας, στη Μία αληθινή Εκκλησία μας και στη Mία αληθινή Αρχιεπισκοπή μας.

Δεν είμαστε σωματείο ή εταιρία, αλλά Σώμα Χριστού. Δεν είμαστε ομοσπονδία, αλλά η Εκκλησία, η ομήγυρη όσων κλήθηκαν να αφιερώσουν εαυτούς και να καθαγιασθούν από το Θεό. Δεν είμαστε σύστημα κυβερνητικό, αλλά πολίτευμα, πνευματική κοινοπολιτεία στην οποία μετέχουμε όλοι και που είναι προορισμένη να συμπεριλάβει όλο τον κόσμο.

Ως αρχιεπίσκοπός σας, γνωρίζω το θέμα που έχει προκύψει από την πρωτοβουλία της Μητρός Εκκλησίας να επανακαθορίσει τα κανονικά όρια της Αρχιεπισκοπής, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνουν πλέον τον Καναδά, την Κεντρική και τη Νότιο Αμερική. Είμαι εξαιρετικά υπερήφανος που οι επιδόσεις και το έργο των αδελφών μας σ’ αυτές τις χώρες έτυχαν αναγνωρίσεως και που, ως συνέπεια, χορηγήθηκε στις κοινότητές τους η αξία και η τιμή αυτοτελούς μητροπόλεως. Η Μήτηρ Εκκλησία ορθώς άναψε και άλλους λύχνους εκκλησιαστικής διοίκησης σ’ αυτό το αχανές δυτικό ημισφαίριο. Ακτινοβολεί μήπως το φως μας λιγότερο τώρα που οι λύχνοι τους φεγγοβολούν αφ’ εαυτών; Κατέστη μήπως η Εκκλησία μας λιγότερο εκκλησία επειδή αναγνωρίσθηκε τώρα η αυτοτέλειά τους; Ως έλλην ορθόδοξος χριστιανός και ως Aμερικανός, δεν μπορώ να δεχθώ καθόλου, ούτε για μια στιγμή, πως οι αδελφοί και αδελφές μας ανά τη Βόρειο και Νότιο Αμερική είναι λιγότερο υπερήφανοι από εμάς για τον πολιτισμό τους, την εθνική ταυτότητα ή τη μητρική τους γλώσσα. Δεν μπορώ να δεχτώ τέτοιο φτηνό σοβινισμό, τέτοια τοπικιστική πολιτική προωθούμενη υπό το κάλυμμα οικουμενικού οράματος ή την παράλογη άποψη ότι ο μέσος πιστός της Αρχιεπισκοπής μας ενοχλείται που ο καναδός ή βραζιλιάνος ομόλογός του έχει τώρα τη δική του εκκλησιαστική υπόσταση.

Η σοφία και διορατικότητα της Μητρός Εκκλησίας καθίσταται εμφανέστατη σε όσους τολμούν ν’ αποβάλουν τις παρωπίδες του εγωισμού και της φιλαρχίας και να εγκαταλείψουν την τακτική της παραπλάνησης για να δουν τη φυσική ανάπτυξη, εξέλιξη και ωρίμανση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης στο Νέο Κόσμο.

Τώρα, ως προς την ανησυχία που προκλήθηκε από την ανύψωση των επαρχιούχων επισκόπων μας σε μητροπολίτες επαρχιών της Μητρός Εκκλησίας, έχω να πω μόνο τούτο: Πώς μπορεί αυτή η τιμή προς το πρόσωπο και τη διακονία τους να πλήξει ή να εξασθενίσει την ενότητα της Αρχιεπισκοπής; Η εκλογή των επαρχιούχων επισκόπων μας σε μητροπολίτες αποτελεί υποδειγματική απότιση τιμής προς τα πρόσωπά τους και, συνεπώς, και προς τις επισκοπές τους. Θα το επαναλάβω και θέλω να ’μαι απολύτως σαφής: τέτοια διάκριση προς ιεράρχες που ποιμαίνουν τις διάφορες επισκοπές αυτής της επαρχίας ουδόλως παραβλάπτει την ενότητα της Αρχιεπισκοπής. Η ενότητα της Αρχιεπισκοπής δεν θα εξασθενήσει, δεν μπορεί να εξασθενήσει!

Αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, είμαστε Εκκλησία, όχι κυβέρνηση φτιαγμένη από άνθρωπο. Είμαστε Εκκλησία, και οι τίτλοι και οι τιμές μόνοι δεν συγκροτούν Εκκλησία... αλλά η αγάπη, η θυσία, η προφητική μαρτυρία της αλήθειας και η στερρά γνώση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων. Όταν ακούω για σύγχυση και πανικό και καταστροφικά σενάρια για το μέλλον της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής –όλα μεθοδευμένα προς παραπλάνηση και εκφοβισμό των πιστών ανθρώπων της Εκκλησίας μας–, θλίβομαι και νιώθω βαθιά πληγωμένος. Διότι πράγματι, στην περίπτωση αυτή, οι άνθρωποι απόλλυνται ελλείψει καθαράς εικόνας της εκκλησιαστικής πραγματικότητας.

Ως Εκκλησία που έχει ωριμάσει κατά τα περασμένα 75 έτη στο πλαίσιο του πολυποίκιλου αμερικανικού πολιτισμού, πρέπει να θέσουμε υψηλότερους στόχους για την εκκλησιαστική μας δραστηριότητα. Το πνεύμα που κινείται εντός της Εκκλησίας μας δεν είναι πνεύμα διχόνοιας και φατριασμού, είναι το Άγιο Πνεύμα, το οποίο καλεί όλους εις ενότητα νου και καρδιάς. Η Εκκλησία μας είναι Εκκλησία δωρημάτων, όχι κατά χάριν προνομίων, όχι δικαιωμάτων! Όλοι «ἠγοράσθημεν γὰρ τιμῆς» (πρβλ. Α΄ Κορ. 6,20), όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, με το βαρύτερο τίμημα που καταβλήθηκε ποτέ για του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού το ατίμητο Αίμα, εκχυθέν εκουσίως επί του Γολγοθά για τη σωτηρία και λύτρωσή μας.

Ως αρχιεπίσκοπος αυτό είναι το μόνο πλαίσιο που μπορώ να δεχτώ για τη διαχείριση των εκκλησιαστικών πραγμάτων μας. Σ’ αυτό το πλαίσιο λοιπόν άρχισε η αναδιοργάνωση ορισμένων δραστηριοτήτων της Αρχιεπισκοπής ώστε το όλο έργο της ν’ αποβεί αποδοτικότερο.

Οι Αρχιεπισκοπικές Διακονίες έχουν τώρα συντονιστή πλήρως απασχολούμενο. Η αποστολή του είναι να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ των Διακονιών και να εξαλείψει το φαινόμενο της επαναληπτικής εργασίας εκ μέρους δύο ή και περισσότερων Διακονιών. Πρακτικά θέματα χρηματοδότησης, κατάρτισης ρεαλιστικών προϋπολογισμών, ευθύνης και λογοδότησης για προγράμματα, όλ’ αυτά και περισσότερα απαιτούνται αν πρόκειται η Αρχιεπισκοπή μας να υπηρετήσει αποτελεσματικά το λαό μας.

Οι διάφορες επικοινωνιακές υπηρεσίες έχουν ενοποιηθεί σε ένα τμήμα. Ο Ορθόδοξος Παρατηρητής, η Διακονία Διαδικτύου, η GOTelecom, οι Δημόσιες Σχέσεις και ένα πρόσφατα ιδρυθέν Γραφείο Εκδόσεων λειτουργούν τώρα ως ενιαίο σύνολο, ως ομάδα. Έχουμε μήνυμα να μεταφέρουμε, φίλοι μου, το σπουδαιότερο μήνυμα που έχει ακούσει ποτέ ο κόσμος. Μήνυμα ανανέωσης, λύτρωσης, σωτηρίας, κοινωνίας. Είναι μήνυμα που οι πιστοί μας διψάν ν’ ακούσουν. Τελικά, τι θα πρυτανεύσει στην Αρχιεπισκοπή μας; Η θριαμβολογία και ο ανταγωνισμός δεν έχουν θέση σ’ αυτό το μήνυμα. Έχουμε χαρμόσυνο άγγελμα να φέρουμε στον κόσμο.

Θέλουμε να ασκήσουμε επιρροή στην κοινωνία μας, στην αμερικανική θρησκευτική και πολιτιστική σκηνή. Θέλουμε να διαδραματίσουμε κάποιο βαρύνοντα ρόλο στο προσκήνιο της Αμερικής αλλά και στο χώρο των παγκόσμιων εξελίξεων. Ως μείζων θρησκευτική οντότητα, θέλουμε να πάρουμε τη θέση που δικαιούμασθε στην αμερικανική αγορά των φιλοσοφικών και θρησκευτικών ιδεών.

Και επαναλαμβάνω πως μόνο με ισχυρή και ενωμένη Αρχιεπισκοπή μπορεί να κατακτηθεί η θέση αυτή. Μόνο με την αλήθεια, την απλή, ανεπιτήδευτη κι ανόθευτη αλήθεια της ορθόδοξης πίστης, κρατούμενη ψηλά σαν φωτεινή πασχαλινή λαμπάδα, θα φωτίσουμε το δρόμο μας προς το Θεό, καθώς και την οδό άλλων.

Μπορεί να ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης, αλλά καθήκον μας είναι να μεταδώσουμε κάτι που έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία: τη γνώση, σοφία και σύνεση. Θα κηρύξουμε την ειρήνη. Θα διδάξουμε την ειρήνη. Θα εφαρμόσουμε την ειρήνη. Διότι υπηρετούμε τον Άρχοντα της Ειρήνης.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι η σπερμολογία, η κίτρινη δημοσιογραφία, η αυτοπροβολή και τα ιδιοτελή σχέδια ορισμένων έχουν σκανδαλίσει πολλούς πιστούς μας. Γι’ αυτό και συστήθηκε ενιαίο Τμήμα Επικοινωνιών. Αλλά την ευθύνη της επικοινωνίας και πληροφόρησης πρέπει να την επωμιστούμε όλοι μας. Είστε ηγέτικά στελέχη αυτής της Αρχιεπισκοπής και οφείλετε να ομιλείτε ευθαρσώς για την ιερά υπόθεση της ενότητάς της. Πρέπει να φέρετε το μήνυμα της ενότητας στις κοινότητές σας και να οδηγήσετε άλλους να δουν ιδίοις όμμασι την Αρχιεπισκοπή όπως πράγματι είναι και όχι όπως ορισμένοι προσπαθούν να τη χρωματίσουν. Αυτό το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο, του οποίου είστε μέλη, είναι έκφραση της ενότητάς μας. Γι’ αυτό, χρέος όλων, κληρικών και λαϊκών, είναι να υπερασπισθείτε, να διακηρύξετε και να προωθήσετε αυτήν την ενότητα.

Έχουμε κεφαλαιώδες έργο και ζωτική αποστολή να εκπληρώσουμε. Και δεν μπορώ να ολιγωρήσω ούτε να υποχωρήσω μπροστά σε νέες και δημιουργικές πρωτοβουλίες. Θα πορευθούμε προς τη νέα χιλιετία με συνεχώς αναπτυσσόμενη και διευρυνόμενη διακονία προς κάθε μέλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας. Δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να οπισθοδρομήσουμε ως Εκκλησία, ως Αρχιεπισκοπή, ως πιστός λαός του Θεού. Αλλά με τόλμη, θάρρος, πεποίθηση και καθάριο όραμα θα συμπορευθούμε ως μία Εκκλησία προς τον 21ο αιώνα.

Ιδρύθηκε Γραφείο Μικτών Γάμων που έχει επικεφαλής ειδικά εκπαιδευμένο κληρικό και που, εφαρμόζοντας αναμενόμενα από πολλού προγράμματα, θα προσεγγίσει από τώρα τις οικογένειες που θα συνθέτουν την αυριανή Αρχιεπισκοπή. Όταν έφθασα εδώ πριν 18 μήνες, υποσχέθηκα να καταστήσω το ζήτημα των μικτών γάμων απόλυτη προτεραιότητα της ποιμαντορίας μου. Με την ίδρυση αυτού του γραφείου και την πρόσληψη του πρεσβυτέρου Charles Ιωαννίδη, έχουμε φθάσει τελικά στην απαρχή του νέου εγχειρήματος. Οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται σ’ αυτόν τον τομέα της ποιμαντικής διακονίας είναι αμέτρητες και απεριόριστες. Το άνοιγμα του νου και της καρδιάς μας στους/στις μη ορθόδοξους συζύγους των πιστών μας θα έχει επί γενεές θετικότατες συνέπειες γι’ αυτήν την Αρχιεπισκοπή. Αυτοί οι γιοι και θυγατέρες των ελληνικών ορθόδοξων οικογενειών μας, οι πατέρες και μητέρες των ελλήνων ορθόδοξων παιδιών, πρέπει να νιώσουν το θαλπερό αγκάλιασμα της Εκκλησίας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο!

Και αν θέλουμε να κάνουμε χώρο για όλους στην Εκκλησία μας, τότε πρέπει να τους ετοιμάσουμε θέση στην τράπεζά μας. Πρέπει να προσεγγίσουμε το θέμα της θρησκευτικής εκπαίδευσης από άλλη οπτική γωνία και να την καταστήσουμε μέσον εναγκαλισμού όλων, όπως πρέπει να είναι. Εάν θέλουμε να είμασθε τίμιοι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το κυριακάτικο κατηχητικό σχολείο δεν ήταν ποτέ επαρκές. Όποιος πέτυχε στη ζωή του γνωρίζει πως η εκπαίδευση είναι πορεία ισόβια. Πόσοι από εμάς θα παραδέχονταν ότι στο σημερινό κόσμο μια οκταετής εκπαίδευση επαρκεί για να πετύχουμε στη ζωή, αν και οι γονείς και οι παππούδες μας, ακόμη και αρκετοί από τους εδώ παρόντες, έφτιαξαν πετυχημένες ζωές, γεμάτες νόημα και σκοπό, χωρίς να τύχουν εκπαίδευσης.

Αλλά δεν είναι αλήθεια πως εκείνοι που ποτέ δεν απόλαυσαν τα αγαθά της εκπαίδευσης, είναι ακριβώς εκείνοι οι ίδιοι που κληροδότησαν στις ελληνικές ορθόδοξες κοινότητές μας πολλές χιλιάδες γιατρών, δικηγόρων, καθηγητών, μηχανικών και επαγγελματιών σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας; Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το καταπληκτικό δώρο της εκπαίδευσης που μας χάρισαν οι γονείς μας.

Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη θρησκευτική εκπαίδευση, με την κατάρτιση και αύξησή μας εν Κυρίω; Είναι οκτώ, δέκα, ακόμη και δεκαπέντε έτη αρκετά; Στο χώρο αυτό η εκπαίδευσή μας δεν είναι για τη διάρκεια μιας ζωής μόνο, αλλά για την αιωνιότητα.

Γι’ αυτό δόθηκαν οδηγίες στο Τμήμα Θρησκευτικής Εκπαίδευσης –κι αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της Αρχιεπισκοπής μας– να καταρτίσει πρόγραμμα συνεχούς εκπαίδευσης ενηλίκων. Η πίστη μας, με τη δισχιλιετή ιστορία της, δεν μπορεί ποτέ να εξαντληθεί. Όλοι μπορούμε και οφείλουμε να εμπλουτίσουμε τις θρησκευτικές μας γνώσεις. Είναι ευθύνη της Αρχιεπισκοπής να παράσχει σε όλους τους πιστούς της τα μέσα που χρειάζονται για να ζήσουν στη σύγχρονη εποχή μας ως ακέραιοι και ενσυνείδητοι ορθόδοξοι χριστιανοί. Διότι γνωρίζουμε –και έχει αποδειχθεί αυτό κατ’ επανάληψη– πως οι πιστοί ενορίτες αυτής της Αρχιεπισκοπής είναι ικανοί για εκκλησιαστική συν-διακονία. Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε να δράσουν από μόνοι τους. Δικαιούνται ό,τι καλύτερο μπορούμε να τους παράσχουμε ως Εκκλησία και ως Αρχιεπισκοπή.

Μόνο με τη συνεργασία κληρικών και λαϊκών μπορέσαμε να υλοποιήσουμε όλα αυτά και περισσότερα. Ο καθένας τους συνεισέφερε τα χαρίσματα και τάλαντά του στις ποικίλες προσπάθειές μας.

Άριστο παράδειγμα των όσων μπορούμε να πετύχουμε με πνεύμα ενότητας είναι η πρόσφατη συμφωνία που προβλέπει τη μετατροπή του χρηματοδοτικού ταμείου «Ηγεσία 100» σε ιδιαίτερο νομικό πρόσωπο επικουρικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Έχουμε ολοκληρώσει αυτήν τη μακρά πορεία που άρχισε πριν από έξι τουλάχιστον έτη και προβλέπει τη μεταφορά του κεφαλαίου της Ηγεσίας των 100 σε ξεχωριστό νομικό πρόσωπο, η ίδρυση του οποίου είχε εγκριθεί από το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο τον Οκτώβριο του 1995. Εργασθήκαμε με την αρμόζουσα επιμέλεια προς εξασφάλιση κάθε προστατευτικού μέτρου, ώστε το Ταμείο να παραμείνει μονίμως απαραβίαστο και τα έσοδά του να χρησιμοποιούνται μόνο για τις Διακονίες της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής.

Θα ήταν παράλειψη αν στο σημείο αυτό δεν εξέφραζα τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου στον καλό φίλο Μichael Jaharis και στον πρεσβύτερο Mark Arey για τις προσπάθειές τους να ολοκληρωθεί αυτό το εγχείρημα. Με τη συμβολή τους και με εκείνη άλλων επιτεύχθηκε ό,τι ήταν καλύτερο για την Εκκλησία και τους πιστούς της Αρχιεπισκοπής. Η Ηγεσία των 100 υπάρχει για την Αρχιεπισκοπή και θα συνεχίσει να ευδοκιμεί και να αυξάνεται. Οι θυσίες εκατοντάδων μελών της ελληνικής ορθόδοξης οικογένειάς μας θα διασφαλίσουν την ευστάθεια και πρόοδο ολόκληρης της αρχιεπισκοπικής οικογένειας επί πολλές μελλοντικές γενεές.

Είμαστε όντως μια οικογένεια, παρά την πολυπλοκότητα και ακόμη και τις διαφορές μας. Και μη νομίζετε πως οι διαφορές αυτές είναι πρωτοφανείς στην ιστορία της Εκκλησίας. Ακόμη και οι Απόστολοι του Χριστού είχαν διαφορές απόψεων. Διαφωνούσαν… και έριζαν μεταξύ τους. Όμως, διατήρησαν πάντα την προς αλλήλους αγάπη και την ενότητά τους εν ονόματι του Χριστού. Τίμησαν τον άρραφο χιτώνα του Χριστού!

Διότι γνώριζαν πως ο άρραφος χιτώνας, υφασμένος τέλεια ως ενιαίο ένδυμα, ήταν η ταυτότητα και η ενότητά τους εν Χριστώ.

Αδελφοί και αδελφές, εμείς είμαστε εκείνος ο χιτώνας. Είμαστε εκείνο το άρραφο ένδυμα, καθαρμένο στο Αίμα Του που χύθηκε για μας επί του Σταυρού. Διά του βαπτίσματος γινόμασθε καθαροί και με τη συμμετοχή μας στη Θεία Ευχαριστία αποκαθιστάμε πάλι και πολλάκις την πνευματική ωραιότητα και αγνότητά μας ως Ενός Σώματος Χριστού. Ειδικά κατά τις ημέρες αυτές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας αφιερώσουμε εαυτούς σ’ αυτήν την ενότητα.

Ως Εκκλησία Του δεν αντιμετωπίζουμε δεινά διώξεως, αλλά την πρόκληση μιας ζωής στους κόλπους μιας ελεύθερης κοινωνίας. Πρόκληση; Όντως πρόκληση, και όχι μόνο. Tης ελευθερίας συνώνυμη είναι η ευθύνη, ευθύνη να εκφέρουμε την αλήθεια εν αγάπη και να κηρύξουμε το λόγο της πίστης. Ολόκληρο το αμερικανικό τοπίο εκτείνεται μπροστά μας, παρέχοντας τόσες ευκαιρίες προς αύξηση και πρόοδο. Έχουμε ανάγκη ενημερωμένων λαϊκών και κλήρου άριστα εκπαιδευμένου προκειμένου να αξιοποιήσουμε όλες αυτές τις δωρεές του Θεού.

Γι’ αυτόν το λόγο δεν υπάρχει διακονία τιμαλφέστερη και ζωτικότερη για την αρχιεπισκοπική ποιμαντορία μου από την αγαπημένη Θεολογική Σχολή μας. Η Σχολή του Τιμίου Σταυρού είναι το κλειδί του μέλλοντός μας ως Εκκλησίας στην Αμερική.

Η Σχολή του Τιμίου Σταυρού πρέπει να είναι το κεφαλόβρυσο της ορθόδοξης θεολογίας και το κατεξοχήν εκπαιδευτήριο για τους αυριανούς ιερείς της Αρχιεπισκοπής μας. Όταν πρόκειται για τη Σχολή του Τιμίου Σταυρού, δεν μπορεί να υπάρξει χώρος για λάθη. Πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ιεροσπουδαστές μας. Όλο και περισσότεροι απ’ αυτούς προέρχονται από άλλες επιτυχείς σταδιοδρομίες στην κοινωνία. Έρχονται σε μας με τις οικογένειές τους. Οι περισσότεροι έρχονται χωρίς το πλεονέκτημα της προπαρασκευαστικής εκπαίδευσης που προσφέρει ακόμη το Ελληνικό Κολέγιο. Και οι υποψήφιοι ιερείς που έρχονται σε μας πρέπει να είναι απελευθερωμένοι από τις έγνοιες αυτού του κόσμου για να επικεντρώσουν την προσοχή τους στην πραγματικότητα του ουρανού.

Όταν έφθασα εδώ ως αρχιεπίσκοπός σας και άρχισα να εξοικειώνομαι με την πολύπλευρη πραγματικότητα της αγαπημένης Αρχιεπισκοπής μας, εξεπλάγην –πρέπει να σας ομολογήσω– πληροφορούμενος τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν πολλοί ιεροσπουδαστές μας. Και άκουσα γι’ αυτό από τους ίδιους, που ήλθαν να με βρουν και να πάρουν ευλογία. Φανταστείτε τώρα, νέοι που προετοιμάζονται για την ιεροσύνη, ιεροσπουδαστές που πρόκειται να αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή αυτής της Αρχιεπισκοπής, να εργάζονται μέχρι τις δύο και τρεις το πρωί στα πρατήρια βενζίνης, στα εστιατόρια πλένοντας πιάτα και εξυπηρετώντας πελάτες. Και σαν να μην έφθανε αυτό, πληροφορήθηκα και για τις συζύγους τους, άλλες έγκυες και άλλες με μικρά παιδιά, που υποβάλλονται σε βαρύτατους κόπους για να συνεισφέρουν στην εκπαίδευση των συζύγων τους.

Γνωρίζω βέβαια πως αυτές οι εμπειρίες χαλυβδώνουν χαρακτήρες. Ο χάλυβας αποκτά τη δύναμή του στην πυρά. Αλλά η ανησυχία μου είναι πόσες ώρες προσευχής, λατρείας, μελέτης, σφυρηλάτησης σχέσεων με τους μελλοντικούς συνεργούς τους αναλώνονται ώστε να καταστεί δυνατή η καταβολή των σχολικών διδάκτρων. Και τι να πω για τους νεαρούς απόφοιτους που φεύγουν απ’ τη Σχολή με δεκάδες χιλιάδες δολάρια χρέη; Θέλουμε πράγματι ν’ αρχίζουν έτσι οι νέοι ιερείς μας τη διακονία τους, καταφορτωμένοι ευθύς εξαρχής με βάσανα και προβλήματα; Ταιριάζει τέτοια εκπαίδευση στα αυριανά ηγετικά στελέχη της Εκκλησίας μας; Νομίζω πως μπορούμε να πράξουμε περισσότερα. Ξέρω πως μπορούμε να πράξουμε περισσότερα!

Ακούμε και μιλάμε συχνά για «όραμα». Αλλά εγώ σάς ερωτώ: υπάρχει μεγαλύτερο όραμα για την Αρχιεπισκοπή μας από την εξασφάλιση δωρεάν παιδείας για τους μέλλοντες ιερείς μας κατά τη νέα χιλιετία; Υπάρχει για μας σπουδαιότερος στόχος απ’ αυτόν; Μπορούμε να οραματισθούμε σημαντικότερο επίτευγμα;

Έχετε την τόλμη να θέσετε έναν τέτοιο υψηλό στόχο; Έχετε την τόλμη να οραματισθείτε μεγαλύτερη επιτυχία; Θα συμμετάσχετε στην προσπάθειά μου να παγιωθεί το Ταμείο Υποτροφιών για τους μέλλοντες ιερείς μας; Σας αναγγέλλω με περισσή χαρά πως στο Ταμείο αυτό έχουν ήδη κατατεθεί πάνω από διακόσιες χιλιάδες δολάρια. Εάν έχουμε το απαιτούμενο θάρρος να υλοποιήσουμε αυτό το όνειρο και να μετατρέψουμε το όραμα σε πραγματικότητα, μια μέρα κανένας υποψήφιος ιερέας δεν θα πρέπει να αγωνιά για τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσής του.

Είμαι ευγνώμων στους πιστούς που έχουν προσφέρει γενναιόδωρα ώστε ν’ αρχίσει να λειτουργεί αυτό το Ταμείο Υποτροφιών. Αλλά επιτρέψτε μου να καταστήσω ένα πράγμα απόλυτα σαφές. Το Ταμείο αυτό θα υπάρχει για κάθε ιεροσπουδαστή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας. Αποτελεί την καλύτερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον της Εκκλησίας μας και το μέλλον των παιδιών μας. Έχουμε ανάγκη ιερέων και δεν θα φεισθώ κόπων, ώστε κάθε ενορία, σε κάθε πολιτεία, σε κάθε επισκοπή αυτής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, να έχει ιερέα. Εν προκειμένω δεν θα κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω!

Αν και ο απόμαχος κλήρος μας έχει συμβάλει υπερβαλλόντως στην προσπάθεια να μη μείνουν κοινότητές μας χωρίς ιερέα, έχουμε ακόμη δεκάδες κοινότητες χωρίς πνευματική κεφαλή. Ακούονται ενίοτε και ορισμένες φωνές που υποστηρίζουν την ανάγκη συρρίκνωσης, της κατάργησης ενοριών και της ενοποίησής τους με άλλες εύπορες κι ευσταθείς κοινότητες.

Αλλά εγώ σας λέγω πως δεν θα κλείσουμε ούτε μία ενορία! Δεν θα κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω, ούτε ένα! Δεν υπάρχει περίπτωση κατάργησης ενοριών. Αντιθέτως, πρέπει να ιδρύσουμε περισσότερες και να προσκαλέσουμε τους γείτονές μας, τους φίλους, τους απομακρυνθέντες πιστούς μας και οποιονδήποτε θρησκευόμενο άνθρωπο ν’ αντλήσουν βαθιά από την αστείρευτη πηγή της Oρθοδοξίας! Μπορείτε να φανταστείτε τους Αποστόλους να καταργούν την Εκκλησία της Κορίνθου, της Θεσσαλονίκης, των Φιλίππων;

Η κατάργηση ενοριών δεν αποτελεί επιλογή για την Ιερά Αρχιεπισκοπή μας!

Φίλοι μου, ήλθε ο καιρός να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να σφίξουμε τα χέρια και να προχωρήσουμε εν πίστει στο δρόμο που ο Θεός μάς έχει επαγγελθεί. Η Αμερική μπορεί ν’ αποβεί χώρα της επαγγελίας για την ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία. Ας το καταστήσουμε αυτό πραγματικότητα, ενωμένοι κατά το νου και την καρδιά, με τον ίδιο σκοπό, εν τη ενότητι που μόνο ο Θεός μπορεί να μας χαρίσει.

Μὴ φοβεῖσθε! (Ματθ. 14,27). Ὁ Ὢν μεθ’ ἡμῶν (πρβλ. Ματθ. 1,23) καὶ μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ἡμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ (πρβλ. Α΄ Ιωάν. 4,4). Ας πορευθούμε εμπρός με θάρρος!

Ο Θεός να ευλογεί όλους σας, τις οικογένειές σας, και να μας φωτίσει ώστε οι συζητήσεις μας να είναι προς αύξηση της ενότητας της Εκκλησίας Του και προς δόξα του Αγίου Ονόματός Του.

Αληθώς ο Χριστός εν τω μέσω ημών!

[ Μετάφραση από το αγγλικό πρωτότυπο ]