top

Ἀριθμ. Πρωτ. 102/98

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι
τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ
κυρίῳ μοι κυρίῳ Βαρθολομαίῳ,

προσκυνητῶς.

Παναγιώτατε καί θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Εὐλαβῶς ὑποβάλλω τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Κορυφῇ τἀκόλουθα περί τῆς δεκαπενθημέρου ἐκδόσεως τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς “Ὀρθόδοξος Παρατηρητής”:

Ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή εὑρίσκεται ἀπό τινος ἐν ἀναζητήσει νέου διευθυντοῦ τῆς δεκαπενθημέρου αὐτῆς ἐκδόσεως, λόγῳ τῆς ἀπό ἐτῶν κατατρυχούσης τόν νῦν διευθυντήν αὐτῆς κ. Κωνσταντῖνον Δεληγιάννην καρδιακῆς ἀσθενείας. Ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή κατέβαλε σοβαράν προσπάθειαν πρός ἐπισήμανσιν καταλλήλων προσώπων τόσῳ ἐκ τοῦ ἑλλαδικοῦ, ὅσῳ καί τοῦ ὁμογενειακοῦ ἐνταῦθα χώρου, δυναμένων ἵν’ ἀναλάβωσι τό σπουδαῖον τοῦτο ἐκκλησιαστικόν ἔργον. Αἱ ἐν τῷ ἑλλαδικῷ χώρῳ καταβληθεῖσαι σχετικαί προσπάθειαι ἀπεδείχθησαν πάντῃ ἄκαρποι. Ἐν τούτοις καί παρά τήν ἐνταῦθα σπάνιν ἑλλήνων δημοσιογράφων κατέστη δυνατόν, ἵνα ἐκ τοῦ χώρου τοῦ ὁμογενειακοῦ Τύπου ἐπισημανθῶσι δύο γνωστοί δημοσιογράφοι:

α) Ἀπόστολος Ζουπανιώτης, τῆς καθημερινῆς ὁμογενειακῆς ἐφημερίδος “Πρωϊνή”· καί β) Χαρίλαος Δασκαλοθανάσης, τῆς καθημερινῆς ὁμογενειακῆς ἐφημερίδος “Ἐθνικός Κῆρυξ” .

Ἐκ τῶν δύο ἱκανώτερος καί παραγωγικώτερος τυγχάνει ἀσφαλῶς ὁ Ἀπόστολος Ζουπανιώτης, ὅστις ἐν ταῖς κατά τήν τελευταίαν διετίαν σχέσεσι καί ἐπαφαῖς αὐτοῦ πρός τήν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπήν, ἀλλά καί γενικώτερον κατά τήν ἄσκησιν τοῦ δημοσιογραφικοῦ ἐπαγγέλματος, διεκρίθη ἐπί ἐντιμότητι καί σοβαρότητι, προέβαλε δέ, ὅσον οὐδείς ἄλλος, τό ἔργον τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐπιδείξας καί κατ’ αὐτήν ἔτι τήν ἄσκησιν κριτικῆς πνεῦμα θετικώτατον καί ἄκρως ἐποικοδομητικόν.

Ὁ δεύτερος τούτων, Χαρίλαος Δασκαλοθανάσης, καίπερ εὔμοιρος ἱκανοτήτων, ἐν τούτοις στερεῖται μεγάλης δημοσιογραφικῆς πείρας. Σημειωτέον πρός τούτοις, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ φαίνεται στερούμενος ποιᾶς τινος βασικῆς ἐπαγγελματικῆς εὐσυνειδησίας, μετέχων, ἄνευ ἰδιαιτέρας τινός δυσκολίας, εἰς τήν ὠργανωμένην ἐκκλησιαστικήν παραπληροφόρησιν, εἰς ἥν ἀπό ἔτους καί πλέον ἐπιδίδεται συστηματικῶς ἡ ὁμογενειακή ἐφημερίς “Ἐθνικός Κῆρυξ”.

Κατά τήν ταπεινήν τοῦ γράφοντος ἄποψιν ὁ Ἀπόστολος Ζουπανιώτης, ἀπηλλαγμένος διασυνδέσεων πρός πρόσωπα καί καταστάσεις τοῦ παρελθόντος, διατηρῶν οὐκ ὀλίγας σχέσεις πρός τόν ἑλλαδικόν δημοσιογραφικόν κόσμον καί κεκτημένος δημοσιογραφικήν πεῖραν οὐ τήν τυχαίαν, κρίνεται κατά τήν στιγμήν ταύτην ὡς ὁ καταλληλότερος ὅπως ἀναλάβῃ τήν θέσιν τοῦ Διευθυντοῦ τῆς δεκαπενθημέρου ἐκδόσεως τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς “Ὀρθόδοξος Παρατηρητής”.

Ταῦτα ἐν εὐλαβείᾳ καθυποβάλλων τῇ Ὑμετέρᾳ προσκυνητῇ μοι Παναγιότητι, τάς θεοπειθεῖς δέ Αὐτῆς εὐχάς καί εὐλογίας ταπεινῶς ἐξαιτούμενος, κατασπάζομαι τήν τιμίαν τε καί χαριτόβρυτον Αὐτῆς δεξιάν καί ὑποδιατελῶ,

ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ τῇ 8ῃ Ἰουλίου 1998,

[ χειρογράφως:

μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

καί υἱϊκῆς ἀφθίτου εὐγνωμοσύνης,   ]

[ ὑπογραφή ]

( †  ὁ Ἀμερικῆς Σπυρίδων )