top

Εθνικός Κήρυξ - 3 Δεκεμβρίου 1998

..................

Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ
γράφει ο Θεόδωρος Καλμούκος

Το βάθεμα της κρίσης!

Δεν ήταν αρχική επιλογή της στήλης να ασχοληθεί σήμερα με το εκκλησιαστικό θέμα, αν και είναι το κατ' εξοχήν φλέγον θέμα του Ομογενειακού μας βίου τούτη την ώρα. Ωστόσο, οι εξελίξεις των γεγονότων και η επικαιρότητά του δεν μπορούν και δεν πρέπει να περάσουν ασχολίαστες. Ας ξεκινήσουμε με την επίσκεψη του κ. Αντριου Αθενς, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα όσα ελέχθησαν κατά τη συνάντησή του με τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, τα οποία αποκαλύφθηκαν στο χθεσινό φύλλο μας.

Όσον αφορά τις δηλώσεις του κ. Αθενς (δημοσιεύονται σε διπλανή στήλη) με τις οποίες προέβη σε απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογηθεί επειδή συνέβη ακριβώς αυτό που φοβόταν, δηλαδή, η διαρροή των λεχθέντων εν Φαναρίω, το μόνο που θα είχε η στήλη να υπενθυμίσει τόσο στον ίδιον, όσο και σε κάθε δημόσιο πρόσωπο, είναι, «τ' αληθή λέγε», καθότι αργά ή γρήγορα τα «πάντα φανερά γενήσονται». Αυτό μόνο.

Είναι γεγονός ότι ο κ. Αθενς από την αρχή της έλευσης εδώ του Αρχιεπισκόπου κ. Σπυρίδωνα, είτε λόγω του διορισμού του από τον ίδιον σε διάφορα Σώματα της Αρχιεπισκοπής, είτε λόγω της ιδιότητάς του ως Προέδρου του ΣΑΕ, τον στήριξε υπέρ το δέον. Ήταν παρών στις διαβουλεύσεις, στις αποφάσεις, στις εξελίξεις, στα πραχθέντα και διαμειφθέντα γενικώς.

Ας θυμίσουμε μονάχα δειγματοληπτικά, τα όσα ιλαροτραγικά συνέβησαν στις 16 Αυγούστου του 1997 και μάλιστα «όρθρου βαθέως», στις 6,30 η ώρα το πρωί, εν Νέα Υόρκη, για το μείζον θέμα που λέγεται Θεολογική Σχολή. Κι' ακόμα πιο πρόσφατα, με την εκ των υστέρων επικύρωση της τελείως αδόκιμης και απαράδεκτης ενέργειας του κ. Σπυρίδωνα, μήνυσης του GOAL, το κέρδισμα της οποίας έπρεπε να είχε αγγίξει τις ευαισθησίες των εννέα δοτών της Εκτελεστικής Επιτροπής.

Μ' άλλα λόγια και ο κ. Αθενς ήταν θιασώτης και συμπορευτής του κ. Σπυρίδωνα κατά πάντα και δια πάντα, πλην όμως βλέποντας τώρα την ολοκληρωτική ατελεσφορία, απεφάσισε και αυτός με τη σειρά του, έπειτα από την σθεναρή παρέμβαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, των Ιερέων, και των Λαϊκών, να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, πράγμα το οποίο τον τιμά, γιατί θα μπορούσε να ποιήσει την νήσσα. Όμως η έφεση να είναι και πάλι στο προσκήνιο με τη διάδοχη κατάσταση, ήταν ενδεχομένως και κάποιο ενδόμυχο κέντρισμα.

Από την άλλη μεριά, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και μικρό πράγμα να πει στον Οικουμενικό Πατριάρχη, «νομίζω ότι πρέπει να επέμβετε και να κάνετε κάτι».

Το δεύτερο θέμα είναι η απόφαση της ολομέλειας της Γενικής Συνέλευσης της Κοινότητας του Λούϊστον Μέϊν, να διακόψει κάθε χρηματική λογία και συνεισφορά προς την Αρχιεπισκοπή, πράγμα που όπως πληροφορείται η στήλη ξαπλώνεται σ' όλη την Αμερική, γεγονός με το οποίο η στήλη διαφωνεί άρδην, οπότε το βάθεμα της κρίσης παίρνει πλέον και «ετέρα μορφή» δυστυχώς. Και να σκεφθεί κανείς ότι ήδη έχουμε μπει στη πιο ιερή περίοδο της Εκκλησίας, της Ενανθρωπήσεως του Θεού.

[ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - 3 Δεκεμβρίου 1998 - σ. 5 ]