Θα λάβει επιτέλους το μήνυμα ο Αρχιεπίσκοπος;

Εθνικός Κήρυξ - 7-8 Νοεμβρίου 1998

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ
ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΑ

Με την επιστολή των 73 ιερέων εναντίον του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα η αντιπαράθεση στους κόλπους της εκκλησίας μας κορυφώνεται και λαμβάνει το χαρακτήρα γενικού ξεσηκωμού. Η επιστολή των ιερέων συνετάχθη μόνο δύο εβδομάδες μετά την αποστολή ανάλογης έκκλησης-διαμαρτυρίας των πέντε συνοδικών επισκόπων προς τον Αρχιεπίσκοπο. Ας τονισθεί ότι ρυθμό χιονοστιβάδας λαμβάνουν καθημερινά οι λαϊκές διαμαρτυρίες που στην αρχή του χρόνου είχαν οδηγήσει στην ίδρυση της καθοριστικής σημασίας οργάνωσης G.O.A.L.

Ας σταθούμε για λίγο στο κείμενο της επιστολής των ιερέων, ένα κείμενο ιστορικό, καθώς η 90χρονη οργανωμένη εκκλησιαστική μας ιστορία δεν έχει να παρουσιάσει κάτι ανάλογο. Ποτέ στην μακρόχρονη αυτή πορεία δεν σημειώθηκε τέτοιος γενικός ξεσηκωμός λαϊκών, επισκόπων και τώρα των ιερέων εναντίον της κεφαλής της Εκκλησίας μας. Αλλά και ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τέτοιο ορθάνοιχτο χάσμα στις σχέσεις «ποιμένος» και «ποιμνίου»...

Η επιστολή των ιερέων είναι αξιοσημείωτη και για το θάρρος και την παρρησία των υπογραφόντων. Ας μη ξεχνάμε ότι οι απλοί ιερείς είναι απολύτως αδύναμοι μπροστά στην εξουσία του Αρχιεπισκόπου ο οποίος, θεωρητικώς, θα μπορούσε να τους συνθλίψει επαγγελματικά. Τούτο δεν είναι καθόλου ασήμαντο όταν οι περισσότεροι από τους 73 είναι οικογενειάρχες με τις γνωστές σοβαρές υποχρεώσεις. Άλλωστε υπάρχει και το ανάλογο κακό προηγούμενο με την χωρίς λόγο και λογική απόλυση των τριών καθηγητών της Θεολογικής Σχολής.

Επί της ουσίας η επιστολή πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα από την επιστολή των επισκόπων. Ενώ η επιστολή των επισκόπων ήταν -προφανώς σκοπίμως- μάλλον γενικόλογη, η επιστολή των ιερέων είναι πυκνή σε νοήματα και απολύτως συγκεκριμένη, ένας αληθινός κόλαφος για τον κ. Σπυρίδωνα, τον οποίο «φωτογραφίζει» χωρίς να ονομάζει. Για παράδειγμα, η επιστολή επισημαίνει τους ακόλουθους παράγοντες και όψεις της κρίσης:

Έλλειψη αγάπης και κατανόησης στην εκκλησία...
Έλλειψη εκτίμησης για την ιστορία, τα επιτεύγματα και την φύση της Αρχιεπισκοπής.
Αυθαιρεσία, δηλ. παράβλεψη της Κληρικολαϊκής, του Αρχιεπισκοπικού Συντάγματος, των κανονισμών, κλπ.
Υπέρμετρη απαίτηση για υπακοή.
Έλλειψη γνησίου ενδιαφέροντος για την πνευματική αποστολή της Ορθοδοξίας στην Αμερική.
Απροθυμία να αντιμετωπισθούν αποκαλυφθείσες περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.
Προπαγανδιστικές δημόσιες σχέσεις.

Το ίδιο συγκεκριμένες είναι και οι λύσεις που προτείνονται από τους 73 ιερείς, κορωνίδα των οποίων είναι ασφαλώς η προσήλωση στις χριστιανικές αξίες και ιδιαίτερα στην αγάπη.

Η επιστολή κλείνει με τις 73 υπογραφές. Εδώ ακριβώς βρίσκεται κατά τη γνώμη μας και το ειδικό βάρος της. Μπορεί το κείμενο να είναι πλήρες μηνυμάτων προς τον κ. Σπυρίδωνα, ωστόσο σημασία έχει και το ποιός στέλνει τα μηνύματα αυτά. Οι υπογραφές είναι πράγματι βαρύγδουπες. Στα τρανταχτά ονόματα περιλαμβάνονται ο επιφανής καθηγητής π. Δ. Κωνσταντέλος, ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής π. Αντώνιος Κόνιαρης, ακόμα και ο προϊστάμενος του Αρχιεπισκοπικού Καθεδρικού Ναού της Αγ.Τριάδας π. Χαράλαμπος Στεφανόπουλος. Μαζί τους και άλλοι ιερείς, γνωστοί για την επί δεκαετίες προσφορά τους καθώς και για την θεολογική τους κατάρτιση.

Μπροστά στο τεράστιο αυτό ρήγμα μεταξύ ηγεσίας και πληρώματος της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος δείχνει να εμμένει στην εξωπραγματική στάση του, στις μηνύσεις, τις αβάσιμες κατηγορίες και τον εκφοβισμό -για όσους πλέον επιδέχονται εκφοβισμό.

Είναι τέτοιο το κύμα αγανάκτησης και το ρεύμα διαμαρτυρίας για την κατάσταση στην Εκκλησία ώστε είναι ικανό να παρασύρει στο διάβα του την αλλοπρόσαλλη ηγεσία της. Δεν νομίζουμε ότι η τραγική αυτή κατάσταση επιδέχεται πλέον διόρθωση. Το ρήγμα βαθαίνει καθημερινά. Ελάχιστες ακτίδες λογικής και αλήθειας διαπερνούν το απομονωμένο κάστρο που ο κ. Σπυρίδων έχει χτίσει γύρω του. Ας ελπίσουμε ότι μία από αυτές τις ακτίδες θα τον φωτίσει να λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις, αποχωρώντας με κάποια εντιμότητα και ομαλότητα από ένα ρόλο για τον οποίο δεν είναι πλασμένος και αποδυόμενος ένα αξίωμα το βάρος του οποίου δεν αντέχουν οι αδύναμοι ώμοι του.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

[ Εθνικός Κήρυξ - 7-8 Νοεμβρίου 1998 - σσ. 1 και 16 ]