top

Εθνικός Κήρυξ - 14-15 Νοεμβρίου 1998

ΞΕΝΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ

Παναγιώτατε,

Με σεβασμό, αγάπη, αλλά συνάμα με πόνο και αγωνία, απευθύνω σήμερα τούτη την ανοιχτή έκκληση και παράκληση στη Παναγιότητά Σας, γιατί η πορεία της εκκλησιαστικής μας ζωής εδώ στην Αμερική, έχει μπει σε τροχιά επικίνδυνη για την ίδια μας την ενότητα εδώ ως Εκκλησίας και Ομογένειας. Ως απλός πιστός, αλλά και ως Άρχων της Μητρός Εκκλησίας, μετά λύπης μου Σας λέγω ότι το Πατριαρχείο μας κάθε μέρα που περνά επιφορτίζεται την ευθύνη και τη γενική κατακραυγή της βαθιάς κρίσης. Ειλικρινά, Παναγιότατε, πιστεύω ότι είσθε ο Πατριάρχης όχι του αιώνα που φεύγει σ' ένα χρόνο, αλλά εκείνου που έρχεται, του 21ου. Σας τιμούμε και Σας σεβόμαστε, αν και πολύ πικραθήκαμε με την απόφασή Σας, το 1996, διαμελισμού της Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής, εις τετραπλούν. Αδυνατίσαμε εκκλησιαστικώς και εθνικώς, γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε, Παναγιότατε, ότι τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Γένος μας απαιτούν «ισχύ εν τη ενότητι». Το πρόσφατο χτύπημα της Σχολής της Χάλκης, δηλαδή, του Πατριαρχείου αυτό φανερώνει

Στόχος μου δεν είναι να κατηγορήσω απολύτως κανέναν, άλλωστε κάτι τέτοιο δεν ανήκει στο ήθος μου, πολύ περισσότερο τον Αρχιεπίσκοπο κ. Σπυρίδωνα, τον οποίον υποδεχθήκαμε με ολάνοιχτη καρδιά και αγκαλιά. Όμως ως οικογενειάρχης πρέπει να Σας υπενθυμίσω ότι η Εκκλησία μας εδώ παίζει πρωταρχικό ρόλο στην οικογένεια. Τα παιδιά μας, είναι παιδιά με καλή ανατροφή και πονούν όταν βλέπουν τον Αρχιεπίσκοπο να σέρνει στα δικαστήρια -για αστείους λόγους -πιστά και αφοσιωμένα μέλη της Εκκλησίας. Θλίβονται όταν διαβάζουν στις συνεντεύξεις του λόγια εκδίκησης και εκκλήσεις για «απομόνωση των διαφωνούντων». Αλίμονο, Παναγιότατε, αν πιστέψουμε πως ό,τι πράττει, ό,τι λέγει και ό,τι αποφασίζει ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων είναι με τη δική Σας ευλογία όπως διατείνεται. Πάντως η μέχρι τώρα σιωπή Σας ερμηνεύεται όχι κολακευτικά ακόμα και από στενούς Σας φίλους. Σας κατανοώ πέρα για πέρα πως βρίσκεσθε σε δεινή θέση, γιατί ο κ. Σπυρίδων είναι δική Σας επιλογή και πως άλλα περιμένατε και άλλα -διαμετρικά αντίθετα -προέκυψαν. Όμως κάθε παραπέρα ανοχή και σιωπή Σας, αποβαίνει εις βάρος της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού της Αμερικής, αλλά και του Πατριαρχείου μας και της Παναγιότητάς Σας. Ίσως η μόνη λύση είναι να οδηγηθεί ο κ. Σπυρίδων σε μία «οικειοθελή» και αξιοπρεπή παραίτηση.

ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

[ Εθνικός Κήρυξ - 14-15 Νοεμβρίου 1998 - σ. 17 ]