Οι καμπούρηδες... και τα χειροφιλήματα...

ΕΣΕΙΣ - 9-22 Μαΐου 1998

Φωτο: Δ. Πανάγος

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος (αριστερά) με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, Σπυρίδωνα.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται ένα περίεργο φαινόμενο στην Ομογένεια. Αυτοί που για χρόνια προσκυνούσαν τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και καμπούριασαν από την κίνηση να του φιλούν το χέρι, τώρα ακολουθούν την ίδια τακτική με τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι με όσους έκφραζαν χθες το σεβασμό τους προς τον Ιάκωβο και σήμερα εκδηλώνουν την εκτίμησή τους προς τον Σπυρίδωνα. Μια τέτοια συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική, γιατί φανερώνει την υποστήριξη και αγάπη στη θρησκευτική μας ηγεσία, ανεξάρτητα από πρόσωπα.

Ενοχλητικό και παράξενο φαινόμενο είναι όταν βλέπεις μερικούς παρατρεχάμενους που από τη μια κατηγορούν και βρίζουν το σημερινό ηγέτη της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική και από την άλλη, όταν τον δουν, με το χαζοχαρούμενο και δουλικό τους ύφος τρέχουν πρώτοι να τον ασπαστούν και να του φιλήσουν το χέρι.

Για παράδειγμα, θα αναφερθώ στην περίπτωση μιας ηλικιωμένης ομογενούς, η οποία ήταν μια από τους “φωστήρες” που έλαβε μέρος στη σύναξη που έγινε στο Σικάγο και καταφέρθηκε με σκληρά λόγια ενάντια στον Αρχιεπίσκοπο. Όταν, λοιπόν, ο κ. Σπυρίδων επισκέφθηκε την κοινότητα του Αγίου Δημητρίου, στη Τζαμέϊκα, τη Μεγάλη Δευτέρα, η κυρία αυτή ήταν η πρώτη που φώναξε “Άξιος” μετά την προσφώνηση που του έγινε, ενώ στη συνέχεια, αφού τελείωσε η λειτουργία, τον αγκάλιασε και του φίλησε το χέρι. Δεν χρειάστηκε να σκύψει, γιατί λόγω ηλικίας, αλλά κυρίως λόγω πολύχρονου σκυψίματος από τις υποκλίσεις, έχει καμπουριάσει για καλά.

Ένα άλλο πρόσωπο που συμπεριλαμβάνεται στην “ομάδα της Αστόριας” και σήκωσε παντιέρα κατά του Σπυρίδωνα, είναι ένας ομογενής που τη Μεγάλη Τετάρτη βρισκόταν στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, στο Γουάιτστοουν. Μόλις τελείωσε η λειτουργία δεν έχασε την ευκαιρία να τον πλησιάσει αποχαιρετώντας τον με ασπασμό και χειροφίλημα.

Για όσους γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, το όλο σκηνικό ήταν κωμικοτραγικό, γιατί πρόκειται για ένα άτομο που με κάθε ευκαιρία όχι απλά κριτικάρει τον Σπυρίδωνα, αλλά τον βρίζει χυδαιότατα με αχαρακτήριστες φράσεις, τις οποίες είναι αδύνατο να επαναλάβω, σεβόμενος τον εαυτό μου και τους αναγνώστες.

Πραγματικά, διερωτιέμαι με πόση ευκολία αυτός ο “τραπεζίτης” αλλάζει πρόσωπο και χρώμα; Πώς είναι δυνατό να βρίζει τον Αρχιεπίσκοπο μας και όταν τον δει να υποκλίνεται μπροστά του. Δεν έχει ίχνος αξιοπρέπειας και συνείδησης; Αλλά, που να τα βρει όταν έτσι έμαθε να λειτουργεί στη ζωή του.

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ στο συγκεκριμένο θέμα, γιατί δεν είναι μόνο οι δυο αυτές περιπτώσεις. Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν ευτυχώς ελάχιστοι ομογενείς που ύπουλα και με ανορθόδοξους τρόπους επιδιώκουν να σπιλώσουν το όνομα και την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου.

Μετά το φιάσκο του Σικάγου, προσπαθούν να δημιουργήσουν προβλήματα στον Αρχιεπίσκοπο χωρίς να έχουν επιχειρήματα. Αλλά, οι καμπούρηδες με τα χειροφιλήματά τους άρχισαν να αποκαλύπτονται. Οι περισσότεροι απ' αυτούς δεν έχουν ούτε καν την ευθιξία να υποστηρίξουν δημόσια αυτά που διαδίδουν. Αντίθετα, μπροστά στο πρόσωπο του θρησκευτικού μας ηγέτη, τρέχουν σαν αρνάκια, σκύβουν και φιλούν το χέρι του, θυμίζοντάς μας τους παραδοσιακούς τυπάκους που από το σκύβε-σκύβε, μετουσιώνουν σε πράξη το γνωμικό “Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλησέ το”.

Κάτι τέτοια άτομα, τηλεκατευθυνόμενα από γνωστά σκοτεινά κέντρα, έχουν την απαίτηση να κατευθύνουν και να ελέγχουν την Εκκλησία και γενικότερα την Ομογένεια. Στηριζόμενα στο ψεύδος και σε διάφορα προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα νόμισαν ότι θα μπορούσαν να εκδιώξουν τον Σπυρίδωνα, του οποίου όλο και περισσότερο αποδεικνύεται η λαϊκή απήχηση και αγάπη, την οποία απόχτησε από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Όσο για τους καμπούρηδες, έχουν γνώση οι φύλακες... Να προσέχουν μόνο οι νεότεροι γιατί το συνεχές σκύψιμο φέρνει και άλλα βίτσια... ■

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ

[ ΕΣΕΙΣ - Τεύχ. 237 - 9-22 Μαΐου 1998 - σ. 31 ]