top

ΕΣΕΙΣ - 26 Μαρτίου-10 Απριλίου 1998

ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ...

  |||

του ΠΑΝ ΠΑΝ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ made in USA

Η Ουάσιγκτον αναβαθμίζει την Τουρκία σε περιφερειακή δύναμη της Περιοχής. Ο Χόλμπρουκ ανέλαβε να κλείσει τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, μονιμοποιώντας σ' ένα βαθμό τα τετελεσμένα της Τουρκικής κατοχής και δημιουρyώντσς νέο καθεστώς στο Αιγαίο. Γιατί, όμως, ο ικανός αλλά και επικίνδυνος αυτός διπλωμάτης ...παρασημοφορείται από ομογενείς και οι ΑΧΕΠΑΝΣ επισκέπτονται το παράνομο ψευδοκράτος του Ντενκτάς;

Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, οι πρεσβευτές της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς και οι ομογενειακοί παράγοντες που έλαβαν μέρος στην πρόσφατη σύσκεψη, η οποία συγκλήθηκε στην Ουάσιγκτον με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου. Επίσης, διακρίνεται η δασκάλα τον κατεχόμενου Ριζοκάρπασου Γιαννούλα Βασιλείου.

Οι σχεδιασμοί για την κατασκευή των πετρελαιαγωγών στην Κασπία Θάλασσα και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή οδηγούν σε ανακατατάξεις και αναθεωρήσεις την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Τα διάφορα κέντρα διαμόρφωσης στρατηγικής και πολιτικής σκέψης (think tanks) στην Ουάσιγκτον ασχολούνται όχι μόνο με τις παραμέτρους των αλλαγών, αλλά και με τα επηρεαζόμενα περιφερειακά προβλήματα.

Η εκδήλωση ουσιαστικού ενδιαφέροντος από τους Αμερικανούς για λύση του Κυπριακού, για την προσέγγιση Αθήνας-Αγκυρας και για τη βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία δεν εμφανίστηκε ξαφνικά λόγω των πιέσεων της ελληνοαμερικανικής κοινότητας ή των σωστών χειρισμών από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά ούτε και εξαιτίας της ευαισθησίας του προέδρου Κλίντον για τα πιο πάνω θέματα. Οι λόγοι αυτοί θεωρούνται δευτερεύουσας σημασίας. Καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η άμεση εμπλοκή των Αμερικανών στα σχέδια κατασκευής των πετρελαιαγωγών, που φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή αποτελούν την ύψιστη προτεραιότητα για τη διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να εξασφαλίσουν σταθερότητα στις περιοχές απ' όπου θα ξεκινούν, θα διέρχονται και θα καταλήγουν οι πετρελαιαγωγοί, κλείνοντας ανοιχτές πληγές που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μπορούσαν να επιδράσουν αρνητικά στην ομαλή διέλευση και παραλαβή τον πετρελαίου που θα διοχετεύεται στη Δύση.

Ναι μεν στοχεύουν στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων, αλλά η προσέγγισή τους γίνεται καθαρά από οικονομικά κριτήρια, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες πτυχές που διέπονται από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Η Ουάσιγκτον δείχνει τώρα ενδιαφέρον για την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στην Τουρκία, ακόμα και για το Κουρδικό, γιατί το αποσταθεροποιητικό εσωτερικό μέτωπο δεν αποτελεί εγγύηση για την ασφαλή λειτουργία των πετρελαιαγωγών και αφήνει περιθώρια ανεξέλεγκτων πολιτικών καταστάσεων. Μέσα στο ίδιο σκεπτικό εντάσσεται το πλαίσιο των Ελληνοτουρκικών και του Κυπριακού.

Οι Αμερικανοί προσπαθούν να προωθήσουν λύσεις, αλλά χωρίς «ενοχλητικές κινήσεις» προς την Αγκυρα. Αντίθετα, οι μορφές των λύσεων περιλαμβάνουν και υιοθετούν σχεδόν στο σύνολό τους τις τουρκικές θέσεις και ανησυχίες.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΛΟΜΠΙ

Η χάραξη της αμερικανικής πολιτικής καθορίζεται σίγουρα πρώτα από τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ανεξάρτητα με το ανθρώπινο και υλικό κόστος, και αυτό αποδείχτηκε επανειλημμένα στη νεότερη ιστορία της ανθρωπότητας. Παρ' όλα αυτά όμως, η πολιτική της εκάστοτε αμερικανικής κυβέρνησης, στα εσωτερικό και το εξωτερικό, επηρεάζεται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό -ανάλογα μετα θέμα και τις προεκτάσεις του- από τις διάφορες εταιρείες λόμπι.

Οι χρηματοδοτήσεις πολιτικών και η οικονομική εξάρτηση των δύο μεγάλων κομμάτων, κυρίως από τις πετρελαϊκές εταιρείες και τις βιομηχανίες όπλων, καθιστούν τις πολιτικές αποφάσεις ευάλωτες.

Σε προηγούμενο σχόλιό μας, αναφερθήκαμε στο πρόσφατο συνέδριο του Τουρκοαμερικανικού Συνδέσμου στην Ουάσιγκτον, το οποίο «ήταν το μεγαλύτερο και πιο πετυχημένο που έγινε τα τελευταία χρόνια για την προώθηση των συμφερόντων μιας ξένης χώρας», όπως τόνισε χαρακτηριστικά Αμερικανός αξιωματούχος. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου παρουσιάσθηκαν προγράμματα και αναπτύχθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις για την εδραίωση και ανάπτυξη της τουρκοαμερικανικής συνεργασίας σε κάθε επίπεδο.
|
Πρόσφατα, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων συγκάλεσε σύσκεψη στην Ουάσιγκτον για να συζητηθούν, όπως λέχθηκε, τρόποι συντονισμού και ενότητας των ομογενειακών οργανώσεων και των εταιρειών λόμπι, που προωθούν τα ελληνικά θέματα. Η σύσκεψη ήταν ελλιπής από πλευράς συμμετοχής, κυρίως όσο αφορά την απουσία εκπροσώπων του ακαδημαϊκού δυναμικού της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, αλλά μπορεί να θεωρηθεί μια καλή προσπάθεια, τουλάχιστον για να βρεθούν μαζί οι ομοyενειακοί παράγοντες. Βέβαια, τέτοιου είδους κινήσεις έγιναν και στο παρελθόν για το «θεαθήναι», χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα.


Ενώ, λοιπόν, οι Τούρκοι συζητούν τους τρόπους και τις λεπτομέρειες έργων στον πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό τομέα, που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της Τουρκίας και τη μετατροπή της σε περιφερειακή δύναμη, οι Έλληνες ακόμα ομφαλοσκοπούν με τα «εν οίκω» προβλήματά τους. Μερικοί θεώρησαν επιτυχία το γεγονός ότι κάθησαν στο ίδιο τραπέζι ο Ρωσίδης και ο Μανάτος, που για χρόνια «αλληλοτρώγονται», παρασύροντας στελέχη και φορείς της Ομογένειας σε μια ζημιογόνα διαμάχη.

Μπροστά στη χάραξη της αμερικανικής πολιτικής για θέματα που επηρεάζουν άμεσα τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού και τις ανακατατάξεις που αναβαθμίζουν τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας, το λεγόμενο ελληνικό λόμπι και γενικότερα η Ομογένεια αδυνατεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα νέα δεδομένα. Περιορίζεται σε πρωτοβουλίες που ακόμα στοχεύουν στην ενότητα και όχι στην επίθεση για τον επηρεασμό αμερικανικών επιλογών στο Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά.

Εκτός των άλλων, επιχειρείται από το πολιτικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον ο εγκλωβισμός της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και η αποδυνάμωση του ρόλου της. Ορισμένοι παράγοντες του ελληνικού λόμπι, παρασυρόμενοι από το δικό τους αυθορμητισμό και από τις υποσχέσεις Αμερικανών αξιωματούχων, έφτασαν στο σημείο να παρουσιάζουν το Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ σαν ...σωτήρα του Ελληνισμού. Οι κινήσεις αυτές πιθανόν να χρησιμοποιηθούν και «ως μοχλοί» πίεσης προς τις ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου για να υποκύψουν στους εκβιασμούς του κ. Χόλμπρουκ.

Σε τι εξυπηρετούν τέτοιου είδους κολακίες και έπαινοι για τον κ. Χόλμπρουκ; Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν έκανε και κάτι που θα υποδήλωνε την προσήλωσή του στις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και της Δικαιοσύνης, τότε θα άξιζε κάθε τιμής. Αλλά, ο ικανός αυτός διπλωμάτης, όχι μόνο κρατάει «ίσες αποστάσεις» απέναντι στο θύμα και το θύτη, αλλά η όλη φιλοσοφία του στηρίζεται στη θέση ότι «η Τουρκία είναι η πολυτιμότερη σύμμαχος των ΗΠΑ και θα πρέπει να ενισχυθεί και να εδραιωθεί στην περιοχή».

Επίσης, μια άλλη περίεργη εξέλιξη, που έχει σχέση με την Ομογένεια και τα εθνικά θέματα του Ελληνισμού, είναι η εξής: Μετά από παρακίνηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αντιπροσωπεία της ΑΧΕΠΑ θα επισκεφθεί την Τουρκία και τις κατεχόμενες περιοχές «για να βοηθήσει στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού», όπως ειπώθηκε. Η αποστολή θα γίνει τη στιγμή που ο εκπρόσωπος του κατοχικού καθεστώτος αρνείται να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Κύπρου υπό την ιδιότητά του ως ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας και ζητεί να συνεχίσει τις συνομιλίες ως αρχηγός κράτους.

Μήπως τελικά οι Αμερικανοί προγραμματίζουν τη σταδιακή αναγνώριση του ψευδοκράτους του Ντενκτάς, υπό τη μορφή της συνομοσπονδίας, χρησιμοποιώντας την Ομογένεια ως Δούρειο Ίππο για την υλοποίηση του στόχου τους, εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τις αγαθές πατριωτικές προθέσεις ορισμένων ομογενών, που για χρόνια ταυτίστηκαν με τη διεκδίκηση των εθνικών δικαίων τον Ελληνισμού;

Μήπως επιδιώκουν τη διχοτόμηση του Αιγαίου, βάζοντας Έλληνες και Τούρκους επιχειρηματίες στο παιχνίδι του οικονομικού κέρδους από το πετρέλαιο και τις επενδύσεις στην περιοχή, για να υλοποιήσουν πιο εύκολα τα σχέδιά τους;

Ας έχουν γνώση, λοιπόν, οι φύλακες προτού είναι αργά...

[ ΕΣΕΙΣ - Τεύχ. 234 - - 26 Μαρτίου-10 Απριλίου 1998 - σσ. 14-15 ]