top
Ορθόδοξος Παρατηρητής - Μάρτιος 1998
Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος :
Γιορτή της 25ης Μαρτίου
Προς τους ευλαβέστατους Ιερατικά Προϊσταμένους, τους οσιότατους Μοναχούς και Μοναχές, τα εντιμότατα Διοικητικά Συμβούλια των Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων, τα Ημερήσια και Απογευματινά Σχολεία, τις Φιλόπτωχες Αδελφότητες, τα ελληνικά Σωματεία, τη Νεολαία και ολόκληρη την ελληνορθόδοξη Ομογένεια στην Αμερική.
"Για του Χριστού την πίστη την αγία
και της πατρίδος την ελευθερία"
Προσφιλέστατοι ομογενείς, τέκνα εν Κυρίω περιπόθητα,
Μ' αυτό το εγερτήριο σάλπισμα έγινε το θρυλικό εκείνο ξεκίνημα κατά την ιερή εκείνη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου του 1821.
Μ' αυτό έγιναν οι απαράμιλλες και ηρωικές εκείνες θυσίες για την ανάσταση του Γένους των Ελλήνων και τη δημιουργία ελεύθερου ελληνικού κράτους που αναπτέρωσε το φρόνημα του υπερένδοξου ελληνικού λαού σ' όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης. Μ' αυτό προχώρησαν οι ηρωικοί πρόγονοί μας στο Μοριά, στα Νησιά, στη Ρούμελη για να ελευθερώσουν τις σκλαβωμένες πατρογονικές εστίες και να αποκαταστήσουν στο διεθνές ιστορικό προσκήνιο την παρουσία ενός λαού που καταξιώθηκε απ' τον Θεό να θέσει θεμέλια σταθερά και αρραγή στον παγκόσμιο πολιτισμό και να υπηρετήσει, ίσως όσο κανένας άλλος, τη πανίερη χριστιανική πίστη, τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία.
Το εγερτήριο σάλπισμα του 1821 μας φανερώνει πάνω απ' όλα τη διττή δύναμη που σ' εκείνη την περίσταση έκανε δυνατή μια νέα νίκη του μικρού Δαβίδ ενάντια στον πανίσχυρο Γολιάθ, μια ιστορική αποκατάσταση με καθοριστική και δεοντολογική εμβέλεια. Σ' εμάς που κληρονομήσαμε τα θετικά αποτελέσματα εκείνης της νίκης, επιβάλλεται να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτή τη διττή δύναμη, γιατί μας έχει παραδοθεί σαν ιερή παρακαταθήκη που έχει διηνεκή αξία και εφαρμογή. Πρόκειται για μια δύναμη που αποτελεί και σήμερα το κλειδί της επιτυχίας στα διάφορα πολιτιστικά, εθνικά, διεθνή και πανανθρώπινα επίπεδα, στα οποία κινείται και αγωνίζεται ο απανταχού της γης Ελληνισμός στο σύγχρονο ιστορικό προσκήνιο.
Η πρώτη διάσταση στη δύναμη της ελληνικής ομογένειας είναι η πίστη του Χριστού η αγία. Η δύναμη αυτή πηγάζει από την χάρη του Θεού, η οποία σκεπάζει όλους μας, εφ' όσο και καθ' όσο διατηρούμε αλώβητη και άσβεστη την ευαγγελική πίστη που έχουμε παραλάβει. Τούτο το πράττουμε με το να παραμένουμε αφοσιωμένοι στο θεσμό της Εκκλησίας και να τηρούμε την Ιερή μας Παράδοση. Η πίστη στο Χριστό δεν χωρίζεται από την Εκκλησία. Η αυθεντική πίστη είναι εκκλησιαστική και παραδοσιακή. Μ' αυτή την πίστη έχουμε πραγματική δύναμη, αφού η Εκκλησία είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο κόσμο και "πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς" (Ματθ. 16, 18). Η Εκκλησία είναι "ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας" (Α΄ Τιμ. 3,15).
Με την Εκκλησία διατηρήθηκε, σώθηκε, μεγαλούργησε και θα συνεχίσει να πορεύεται ο λαός μας "ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος". Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η Εκκλησία από την πρώτη αρχή μίλησε τη γλώσσα των προγόνων μας, την ελληνική, και με τη χάρη του Κυρίου έγινε η κιβωτός της σωτηρίας, η πηγή της αληθινής ζωής και δυνάμεως που μας μεταφέρει από τούτο το χωροχρονικό κοσμικό προσκήνιο στην ατέρμονη βασιλεία του Θεού που δεν έχει ούτε όρια ούτε τέλος.
Όπως οι ηρωικοί εκείνοι πρόγονοί μας τότε, έτσι κι εμείς σήμερα αντλούμε τη δύναμή μας από την πίστη την αγία που μας χαρίζει η Μητέρα μας Εκκλησία.
Η δεύτερη διάσταση στη δύναμη του ανά τον κόσμο ελληνισμού είναι η προσήλωση στην ελευθερία της βουλήσεως, δηλ. στο αναφαίρετο αυτό δικαίωμα του ανθρώπου, το αυτεξούσιο, που τον ξεχωρίζει απ' όλα τα άλλα πλάσματα αυτού του κόσμου. Η ελευθερία, μαζί με το λόγο, αποτελεί την ιερότερη και ισχυρότερη παρακαταθήκη του ελληνικού έθνους στην ανθρωπότητα. Η ιστορική εποποιία του 1821 διαδηλώνει, ότι η δύναμη της ελευθερίας και του λόγου φθάνει στο αποκορύφωμά της, όταν η μεν ελευθερία γίνεται σπονδή για το κοινό καλό, ο δε λόγος τίθεται στην υπηρεσία της αλήθειας. Η ελευθερία του προσώπου είναι πανίσχυρη, όταν υπηρετεί το σύνολο, την κοινωνία, το γένος. Η λογική έξω απ' τη φύση των πραγμάτων είναι αφηρημένη, κενή, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Το ολοκαύτωμα των ηρώων του 1821 αποκαλύπτει περίτρανα και τις δυο αυτές αλήθειες.
Τέκνα εν Κω πολυαγαπημένα,
Η πίστη και η ελευθερία, τις οποίες μας παρέδωσαν οι ήρωες πρόγονοί μας, κληρικοί και λαϊκοί, αποτελούν για μας ευθύνη βαριά και προνόμιο ιερό. Σωστά το έθεσε το θέμα αυτό ο ποιητής σε κάποια άλλη παρόμοια περίσταση (στο 1940), κατά την οποία μεγαλούργησε και πάλι η διττή αυτή δύναμη των Ελλήνων:
"Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα, μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του εικοσιένα"
(Κ. Παλαμάς).
Με ολόθυμες πατρικές εν Κυρίω ευχές,
[ υπογραφή ]
(† o Αμερικής Σπυρίδων)
[ Ορθόδοξος Παρατηρητής, Έτος 63 - Αρ. 1141, Μάρτιος 1998, σ. 11 ]
_____________________________
*) Το πρωτότυπο της εγκυκλίου φέρει αρ. πρωτ. 23/98 και, στο κάτω άκρο, την ένδειξη "Να αναγνωσθεί από του άμβωνος και να ανατυπωθεί στο κοινοτικό δελτίο"
|