top

η Πρωϊνὴ - 7-8 Μαρτίου 1998

ΠΟΙΟΙ ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

___________________________________________

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.- Ανάλυση του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗ

___________________________________________

Οι προσεγγίσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, για την ανάλυση της αναταραχής που επικρατεί στα εκκλησιαστικά μας πράγματα, εδώ στις ΗΠΑ, έχουν στην πλειοψηφία τους αποτύχει να δώσουν την πραγματική της διάσταση και τα αίτια.

Κι ο λόγος σχετίζεται άμεσα με την υπερπροβολή υποδευτερευόνrων -πλην ελκυστικών σε μερίδα του Τύπου- ζητημάτων, όπως κάποιες πιθανές ομοφυλοφιλικές σχέσεις σπουδαστών της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης, κάποιες απομακρύνσεις καθηγητών της ιδίας σχολής, διοικητικές αλλαγές στον μηχανισμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ή ακόμη τις πικρίες του Αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής Ιακώβου, για την παραίτησή του.

Κι όμως. Αν οι αντιδράσεις θα σχετίζοντο με αυτούς τους λόγους, όπως συμβαίνει πάντα, η Εκκλησία θα εύρισκε τον τρόπο να τις ξεπεράσει, ή στην χειρότερη περίπτωση, να συγκαλύψει τα ζητήματα, στο όνομα της προστασίας των συμφερόντων της.

Για να αντιληφθεί κανείς τα αίτια της αναταραχής. πρέπει να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Και εν προκειμένω, να γνωρίζει τα άτομα που σηκώνουν σήμερα την σημαία της "στάσης" και τους στόχους τους. Η δική μας έρευνα αποδεικνύει -πέραν πάσης αμφιβολίας- ότι επιδίωξη των υποκινητών της "στάσης" είναι ο "εξαμερικανισμός" της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Αμερικής, μέσω του αφελληνισμού της.

Με απώτερο στόχο την δημιουργία μιάς αυτοκέφαλης Εκκλησίας, η οποία θα διατηρεί απλά τυπικούς δεσμούς με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και θα συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της, εκτός των ελληνικής καταγωγής Αμερικανών Ορθοδόξων και άλλες ορθόδοξες δικαιοδοσίες. Χωρίς βέβαια η λειτουργία να γίνεται στα ελληνικά και χωρίς τις πλούσιες ορθόδοξες βυζαντινές παραδόσεις.

Πέραν των θρησκευτικών πτυχών της, μία επικράτηση του αποσχιστικού αυτού κινήματος θα έχει και γενικότερες αρνητικές επιπτώσεις στον Ελληνισμό της Αμερικής, ο οποίος αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως τον κίνδυνο της αφομοίωσής του στην αμερικανική κοινωνία και της πλήρους εξάλειψης της εθνικής του ταυτότητας. Κι αυτό εξ αιτίας του ευρύτερου ρόλου -(κάποιοι τον αποκαλούν εθναρχικό)- που παραδοσιακά διαδραματίζει η Εκκλησία στο χώρο της Ομογένειας. Με τις ελληνικές ορθόδοξες κοινότητες να αποτελούν το πλέον οργανωμένο κομμάτι της Ομογένειας και να ελέγχουν σχεδόν το σύνολο των ελληνικών πρωτοβαθμίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ημερησίων, ή απογευματινών.

Αν θεωρήσουμε ως δεδομένη στην Αμερική την παραχώρηση ρόλου πρωτοκαθεδρίας στην Εκκλησία, για την καθοδήγηση της Ομογένειας, πέραν των ευθυνών της ελληνικής πολιτείας και της μεγάλης δυνατότητας της Αμερικής να αφομοιώνει τις διάφορες εθνικότητες, η ρίζα του κακού πρέπει να αναζητηθεί στις αρχές τις δεκαετίας τον '70, οπότε με πρώτο βήμα την εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας στη θεία λειτουργία, άρχισε η κατιούσα για την ελληνική γλώσσα και την ελληνική παράδοση.

Από το 1970 και μετά, αρχίζει να παρατηρείται ο περιορισμός των ελληνικών στα μεγάλα κέντρα συγκέντρωσης νέων μεταναστών, κυρίως στη Νέα Υόρκη. Κι αν δεν συνέβαιναν τα γεγονότα της Κύπρου, οι κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό κι οι προεκλογικές εκστρατείες του Μάικλ Δουκάκη και του αείμνηστου Πολ Τσόγκα, ο αριθμός των Ελληνοαμερικανών που θα αναφέροντο με υπερηφάνεια για την καταγωγή τους και θα ενδιαφέροντο για την γενέτειρα, θα ήταν απελπιστικά μικρός.

Παρ' όλα αυτά, από το '70 και μετά άρχισε να κάνει την εμφάνισή της, κυρίως σε κοινότητες όπου δεν υπήρχαν πρόσφατοι μετανάστες, μία αφελληνιστική τάση, που θεωρούσε τη διατήρηση ελληνικού σχολείου ως περιττό έξοδο, ζητούσε πλήρη εφαρμογή της αγγλικής στη θεία λειτουργία και γενικώς επέμενε στην ανάγκη να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που δένει την Αρχιεπισκοπή με το Φανάρι και την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα με το εθνικό κέντρο.

Το δεύτερο σημείο-σταθμός για την Εκκλησία μας στην Αμερική ήταν η κρίση στις σχέσεις Ιακώβου-Βαρθολομαίου, τα αίτια της οποίας δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν.

Εν κατακλείδι, στην προσπάθεια να δημιουργήσει ομάδα πίεσης προς το Φανάρι, ο κ. Ιάκωβος προέτρεψε κάποιους λαϊκούς υποστηρικτές του να στείλουν επιστολές προς το Φανάρι, προειδοποιώντας πως αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους, θα κινηθούν για δημιουργία Αυτοκέφαλης Εκκλησίας.

Ένας εξ αυτών ήταν κι ο σημερινός πρόεδρος του ΣΑΕ, Άντριου Άθενς, ο οποίος αργότερα άλλαξε πλήρως τη στάση του.

Ταυτόχρονα, κάλεσε σε συνάντηση όλες τις Ορθόδοξες δικαιοδοσίες, στο Λιγκονίερ της Πενσυλβάνιας και αποφασίσθηκε η μεθόδευση της ενοποίησής τους σε μία Εκκλησία, κατά τρόπο που δεν ικανοποιούσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αργότερα, η πλειοψηφία των συμμετασχόντων ομολόγησε ότι "στο Λιγκονίερ υπερέβημεν των αρμοδιοτήτων μας".

Η αποχώρηση τον Ιακώβου από το πηδάλιο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και η αποδοχή του όρου των λαϊκών, να ορισθεί αμερικανογεννημενος Αρχιεπίσκοπος, κατεύνασε μεγάλο μέρος των αντιδράσεων.

Οι ομάδες αυτές (και κυρίως η παραεκκλησιαστική οργάνωση Ορθόδοξοι Χριστιανοί Λαϊκοί) πίστεψαν ότι η πορεία που χαράχθηκε στο Λιγκονίερ δεν είναι αναστρέψιμη κι ο νέος Αρχιεπίσκοπος, ως αμερικανογεννημένος, θα επιτάχυνε την πορεία αφομοίωσης της Ορδόδοξης Εκκλησίας.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθησαν όπως τα υπολόγιζαν οι υποστηρικτές της αφομοίωσης. Γρήγορα ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδωνας, αν και δεν έδειξε την εκδηλωτικότητα της τελευταίας περιόδου του προκατόχου του, στις δηλώσεις για τα εθνικά θέματα (άλλωστε είχε περάσει η "έκρηξη" του μακεδονικού), έρριξε αμέσως το βάρος της προσπάθειας σε ριζικές αλλαγές στην κατεύθυνση του τομέα της εκπαίδευσης των ιεροσπουδαστών (στη θεολογική Σχολή της Βοστώνης) και στην δημιουργία Διδασκαλικής Ακαδημίας.

Εθεσε κάποιες βάσεις για την δημιουργία ταμείου ενίσχυσης της ελληνικής εκπαίδευσης και προειδοποίησε ότι τις ευθύνες για την τύχη της θα πρέπει να αναλάβει η ίδια η Ομογένεια, αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της νέας χιλιετηρίδας.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του κ. Σπυρίδωνα, για την Θεολογική Σχολή, λίγους μήνες προ της κρίσης, όπου είχε επισημάνει τις τεράστιες αδυναμίες της να εκπαιδεύσει αφοσιωμένους στην Εκκλησία και στον Ελληνισμό ιερείς. "Από τη Θεολογική Σχολή και το Ελληνικό Κολλέγιο της Βοστώνης δεν έχει αποφοιτήσει όλα αυτά τα χρόνια, ούτε ένας δάσκαλος για ελληνικό σχολείο", είχε δηλώσει στον υπογράφοντα ("Πρωϊνή", Ιανουάριος 1997). Ιδιαίτερα αυστηρός φάνηκε στο θέμα της τήρησης της παράδοσης στη λειτουργία (αρμόνια, χορωδίες, αγιογράφηση), αλλά και στην εμφάνιση των ιερέων, πολλοί από τους οποίούς ελάχιστα ξεχωρίζουν από τους προτεστάντες ή τους καθολικούς.

Τα μέτρα αυτά του Σπυρίδωνα άρχισαν σιγά-σιγά να προκαλούν αντιδράσεις, με τους οπαδούς της αφομοίωσης να φωνάζουν ότι "ο Σπυρίδων θέλει να διαλύσει τις χορωδίες των εκκλησιών". Το πρώτο ρήγμα, σημειώθηκε με την αλλαγή της στάσης (για άγνωστους λόγους) της ομογενειακής εφημερίδας "Εθνικός Κήρυξ", που μέχρι τότε τον υποστήριζε.

Ο ίδιος ο Σπυρίδων, έχει αφήσει υπονοούμενα σε δηλώσεις του, ότι δεν πρόκειται να υποκύψει σε προσωπικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, χωρίς όμως να επεκταθεί.

Το δεύτερο ρήγμα σημειώθηκε μετά την απομάκρυνση κάποιων καθηγητών από τη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης.

Οι αλλαγές αυτές αν και είχαν σε γενικές γραμμές προαναγγελθεί τον Ιανουάριο- συνέπεσαν με το υποτιθέμενο "ομοφυλοφιλικό σκάνδαλο", πυροδοτώντας δημοσιεύματα στον αμερικανικό και ελλαδικό τύπο, τα οποία αύξαναν ακόμη πιο πολύ την σύγχυση γύρω από την κρίση.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Το τρίτο ρήγμα σημειώθηκε τις παραμονές της πολυήμερης περιοδείας στις ΗΠΑ, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Όπου, αφού προηγήθηκε μία μαζική αποστολή ανωνύμων υβριστικών επιστολών, άρχισε να εγείρεται το αίτημα της ματαίωσής της. Κάποιοι, πρόβαλλαν ως λόγο την αναταραχή που επικρατούσε (κυρίως η OCL) και κάποιοι γιατί θα έδειχνε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να υποστηρίζει και να καλύπτει πλήρως τις ενέργειες του Σπυρίδωνα ("Κήρυκας").

Φωτογραφίες: Αρχείο "Π"/GΑΝΡ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ

Τον περασμένο Οκτώβριο όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε τις ΗΠΑ συναντήθηκε με τον πρόεδρο Μπιλ Κλίντον και τον αντιπρόεδρο Αλ Γκορ (στιγμιότυπο) συνοδεία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνα.

Στην πραγματικότητα ο λόγος αφορούσε το ότι το Φανάρι δεν επιθυμούσε να δεσμευθεί σε συγκεκριμένα βήματα, για τη συνέχιση της πορείας που ξεκίνησε στο Λιγκονίερ, καθώς αντιλήφθηκε ότι πίσω από τις δήθεν "ενοποιητικές κινήσεις", βρισκόταν το Πατριαρχείο της Μόσχας κι η Αντιοχειανή Εκκλησία.

Ο σύνδεσμος διαφωνούντων, της μικρής Ορθοδόξου Εκκλησίας Αμερικής (ΟCΑ), της Μόσχας και των Αντιοχειανών, διαδραματίζει από το Σεπτέμβριο του 1997, ρόλο κλειδί στην αναταραχή που επικρατεί στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Χωρίς να υπάρξει απτή απόδειξη περί υποκίνησης, είναι γνωστό πως από την ίδρυσή της η OCL διατηρεί στενούς δεσμούς με την ΟCΑ, ενώ και η Voithia, στους λίγους μήνες ζωής της, έχει προσφέρει ελεύθερο βήμα σε αντιοχειανούς και παράγοντες της ΟCΑ.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Το Σεπτέμβριο του 1997, επισκέπτεται τη Ρωσία, αντιπροσωπεία της Αντιοχειανής Αρχιεπισκοπής Αμερικής, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Φίλιππο. Σε μία από τις συνομιλίες του με τον Πατριάρχη Αλέξιο, διαμοίβονται οι εξής διάλογοι, σύμφωνα με το περιοδικό "Κόσμος", της Αντιοχειανής Αρχιεπισκοπής (τευχ. 41, 10, 12/97):

ΑΛΕΞΙΟΣ: "Γιατί η Κωνσταντινούπολη αποδέχθηκε την Ουκρανική Αυτοκέφαλη Εκκλησία στις ΗΠΑ χωρίς καν να μας συμβουλευθεί; Τώρα δεν μπορούμε να συνομιλήσουμε με τους Ουκρανούς στις ΗΠΑ..."

Τον λόγο έλαβε στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Κλέμεντ, υποδιευθυντής του τμήματος εξωτερικών υποθέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος εξήγησε πως η Κωνσταντινούπολη τοποθέτησε επισκόπους σε περιοχές με ελάχιστους, ή καθόλου πιστούς, κι όπου άλλα Ορθόδοξα Πατριαρχεία έχουν ήδη ιδρύσει εκκλησίες.

ΑΛΕΞΙΟΣ: "Έστειλαν επίσκοπο στον Χονγκ-Κόνγκ και την Κεντρική Αμερική".

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Αντιοχείας): "Η SCOBA έχει παραλύσει".

Στιγμιότυπο από τους εορτασμούς των Επιφανείων φέτος στη Φλόριδα προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνα.

ΑΛΕΞΙΟΣ: "Είναι αδύνατο να συμβιβαστούμε με την κατάσταση στη SCOBA. Υπάρχει καταστατικό το οποίο θα πρέπει να γίνει σεβαστό".

ΦΙΛΙΠΠΟΣ: "Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε στον τάφο της ιστορίας. Γνωρίζουμε ότι η Ρωσία έζησε στην μακρά σκοτεινή της περίοδο, αλλά τώρα υπάρχει μία νέα πραγματικότητα. Αν θέλουμε να μιλούμε για ορθόδοξη δύναμη (περισσότεροι από 100 εκατομμύρια πιστοί), βρίσκεται εκεί. Γι' αυτό, μιλώντας ως αντιοχειανός επίσκοπος. ελπίζω όπως η Αγιότης σας θα αναλάβει εκ νέου το ρόλο της ηγεσίας στον Ορθόδοξο κόσμο και η Αντιόχεια θα είναι μαζί σας για να δείξουμε στον κόσμο πως η Ορθοδοξία είναι ζωντανή".

ΑΛΕΞΙΟΣ: "Στα δίπτυχα των πρώτων πέντε Εκκλησιών, μόνο οι δύο έχουν ποίμνια. Η Αντιόχεια και η Ρωσία. Εμείς που έχουμε πραγματικά ποίμνια είμαστε απασχολημένοι για να τα υπηρετούμε, ενώ άλλοι είναι απασχολημένοι με την ερμηνεία παλαιών κανόνων".

ΦΙΛΙΠΠΟΣ: "Και να κάνουν κάτι άλλο'.

ΚΛΕΜΕΝΤ: "Στην Κωνσταντινούπολη ερμηνεύουν την παρούσα στιγμή ως την τελευταία ευκαιρία για να εφαρμόσουν τους κανόνες στη διασπορά. Αυτό συμβαίνει όχι τυχαία, μετά την πτώση του κομμουνισμού κι ενώ η Ρωσία είναι απασχολημένη με την επιδιόρθωση των εκκλησιών της...

ΦΙΛΙΠΠΟΣ: "Τα αρχαία Πατριαρχεία (Σ.Σ. Κωνσταντινούπολη και Ιεροσόλυμα) πρέπει να αντιληφθούν ότι η Βόρεια Αμερική δεν είναι διασπορά.
Οι γιοί κι οι κόρες της αντιπροσωπείας μου είναι Αμερικανοί. Δεν είναι διεσπαρμένοι.
Ο όρος διασπορά δεν μας καλύπτει πλέον. Δεν αισθανόμαστε άνετα -(στο σημείο αυτό γελά)- με τον όρο. Ακόμη και στην Ελληνική Αρχιεπισκοπή υπάρχει μεγάλη σύγκρουση για ορισμένες πολιτικές της Εκκλησίας".

ΚΛΕΜΕΝΤ: "Πρέπει να υπάρξει συζήτηση για τη "διασπορά" από τη "διασπορά". Και σημείωσε πως η ΟCΑ (Ορθόδοξη Εκκλησία Αμερικής) αντιπροσωπεύεται στα προσυμβουλευτικά συμβούλια (pre-counciliar councils) μέσω της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Κάτι που όπως αναφέρει, είναι αντίθετο με τις επιθυμίες της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά είναι πάνω κάτω πραγματικότητα".

ΦΙΛΙΠΠΟΣ: "Πριν έλθω εδώ μίλησα με τον Πατριάρχη Ιγνάτιο, ο οποίος συμφωνεί κατά 95% με όσα είπατε".

ΑΛΕΞΙΟΣ: "Πρέπει τότε να σας αναπτύξω τέσσερα σημεία:
- Η αντιπροσωπεία της Αντιοχείας θα πρέπει να συμπεριλάβει έναν αντιπρόσωπο από τη Βόρειο Αμερική και να μιλά με μία φωνή.
- Πρέπει να διατηρηθούν οι επαφές μεταξύ των Εκκλησιών μας.
- Πρέπει να υπάρξει συζήτηση επί των εγγράφων εργασίας στα συμβούλια από τον καθένα, γιατί η σιωπή ισοδυναμεί με αποδοχή.
- Πρέπει να συζητηθεί στη SCOBA κοινή θέση σε σχέση με τη διασπορά.

Π. ΚΙΣΚΟΦΣΚΙ (OCA): "Το ίδιο πράγμα έκανε η σύνοδος τον Λιγκονίερ".

ΦΙΛΙΠΠΟΣ: "Σχεδιάζουμε ένα δεύτερο Λιγκονίερ στο μέλλον".

Πριν τις ως άνω συνομιλίες, ο Μητροπολίτης Κύριλλος, της Ρωσικής Εκκλησίας, ανέφερε τα εξής σε ομιλία του, μπρος στους καλεσμένους του:
"Στη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική υπάρχουν πολλά δύσκολα προβλήματα, όπως η ενσωμάτωση της Ορθόδοξης Πίστης στο δυτικό πολιτισμό. Μας ενδιαφέρει κάθε τι που συμβαίνει στην Αμερική. ... Νομίζουμε ότι η Ορθοδοξία στην Αμερική κατευθύνεται σε δύσκολους καιρούς.
Ελπίζουμε πως οι Ορθόδοξοι ηγέτες στην Αμερική θα μπορέσουν να κατευθύνουν με σοφία την Εκκλησία, στα δύσκολα νερά...".

ΣΤΟΧΟΣ Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ

Καθώς τα σχέδια ματαίωσης της επίσκεψης τον Οικουμενικού Πατριάρχη στις ΗΠΑ απέτυχαν κι η επίσκεψη ισχυροποίησε σημαντικά την θέση του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα και διάλυσε. φήμες και ψιθύρους που τον έφερναν σε δυσμένεια (άλλωστε, οι σχετικές δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι σαφείς και πλήρως υποστηρικτικές), οι διαφωνούντες πέρασαν στην αντεπίθεση.

Στις 8 Νοεμβρίου σε σύσκεψη ομάδας παραγόντων -(στην πλειοψηφία τους μέλη της OCL, αλλά με συμμετοχή και στενών συνεργατών του πρώην Αμερικής και απομακρυνθέντων ακαδημαϊκών της Θεολογικής Σχολής)- δημιουργείται η GOAL (Ελληνορθόδοξοι Αμερικανοί Ηγέτες).

Με έδρα τη Βοστώνη και ιδρυτικά μέλη δύο εκ των τριών ιδρυτών της ιστοσελίδας VΟΙΤΗΙΑ, η οποία εντάσσεται επίσης στην GOAL.

Αν και στα επίσημα έγγραφα της πολιτείας της Μασσαχουσέτης, πρόεδρος εμφανίζεται ο κ. Χάρρι Κόιν, ηγετικό ρόλο έχουν αναλάβει οι κ.κ. Τζον Κόλλις και Άντριου Καρτάλης.

Με πρωτοβουλία τους γίνονται ολιγομελείς συσκέψεις σε διάφορες πόλεις, ενώ προετοιμάζεται συνέδριο στο Σικάγο, για τις 2021 Μαρτίου.

Προσπάθειες της GOAL να προωθήσουv ψηφίσματα, μέσω κληρικολαϊκών συνεδρίων, έχει αποτύχει. Χαρακτηριστικά, στην επισκοπή Σικάγο σχετική πρόταση απορρίφθηκε με ψήφους 100, έναντι 10.

Αν και δεν υπάρχει πλήρης ομοφωνία στη GOΑL, οι απόψεις των μελών της συγκλίνουν στα εξής σημεία:
- Θεωρούν αυταρχική τη διοίκηση του Πατριαρχείου και της Αρχιεπισκοπής και επιζητούν, είτε αυτονομία, είτε απόσχιση.
Οι περί απόσχιοης-αυτοκεφαλίας απόψεις συνδυάζονται με ιδέες τύπου Λιγκονίερ, ή απομάκρυνση του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη.
- Υποστηρίζουν την χαλάρωση της εμμονής στις βυζαντινές παραδόσεις, πλήρη περιορισμό της χρήσης της ελληνικής στη λειτουργία.
- Η παρουσία των πρώην στελεχών της Θεολογικής στους κύκλους, έχει καταστήσει την επαναφορά τους σημαία της GOAL.

Χαρακτηριστικό των απόψεων που κυριαρχούν στην GOAL, είναι επιστολή του κ. Ρόμπερτ Σκότ, στη Voithia.
"... πεποίθησή μου είναι ότι η Εκκλησία μας οδηγείται σε μακρά και παρατεταμένη μάχη, μεταξύ αυτών που έχουν αποδεχθεί την Αμερική και οραματίζονται να ενσωματώσούν την Ορθοδοξία στην εμπειρία της και αυτών που επιθυμούν έλεγχο και δύναμη, όποιο κι αν είναι το κόστος και είναι έτοιμοι να επιβάλουν μία αυτοκρατορική Ορθοδοξία, αξιοποιώντας τις άγιες μορφές της Εκκλησίας μας, όχι ως δώρα, αλλά ως όπλα επιβολής τυφλής υπακοής και υποταγής.
Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι, μία ομάδα να απομακρυνθεί και να οικοδομήσει ξανά την Ελληνική Ορθοδοξία, ως μέρος της Αμερικάνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το δεύτερο τμήμα θα παραμείνει στο παρόν καθεστώς και θα εφαρμόζει μία νοσταλγικ'η και συναισθηματική Ορθοδοξία, όπου οι εξωτερικές εικόνες θα θαμπώνουν και το πνεύμα δεν θα λάμπει.
Το τρίτο τμήμα είναι και το πλέον ατυχές, καθώς κάθε μέρα που περνά, μαζί και κάθε γύρος σκληρών φράσεων που ανταλλάσσονται, θα απομακρύνεται από την Εκκλησία και δεν θα επανέλθει ποτέ".

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΧΩΝ

Μία απλή παράθεση των προτεραιοτήτων των Ρώσων και Αντιοχειανών, έναντι της Αμερικής, με τους στόχους της GOAL/Voithia/OCL, θα δείξει πως υπάρχει σχεδόν ταυτότητα.

Στο θέμα -λόγου χάρη- του εξαμερικανισμού της Ορθοδοξίας, ένας από τους παράγοντες της GOAL, ο Στίβεν Αγγελίδης, δήλωσε τα εξής, στο Ντένβερ του Κολοράντο (7/2/1998): "Οι πρόσφατες λέξεις-βόμβοι που ακούγονται από την Αρχιεπισκοπή είναι πως δεν θα εξαμερικανίσουμε την Ορθοδοξία, αλλά θα εξορθοδοξίσουμε την Αμερική. Εχω νέα να σας πω. Εξορθοδοξίζουμε την Αμερική για περισσότερα από 100 χρόνια.
Κι ως αναγκαίο μέρος της διαδικασίας αυτής, εξαμερικανίζουμε την Ορθοδοξία...".

Μέσα ό όλα αυτά, να προσθέσουμε τις κατηγορίες που εξαπολύονται εναντίον των Ελλήνων Ορθοδόξων για ρατσισμό.

Γράφει προς τη Voithia ορθόδοξος ιερέας, που δεν ανήκει στην δικαιοδοσία της Ιεράς Ελληνικής Ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής:
"Κάτω από όλα τα άλλα άσχημα προβλήματα, βρίσκεται ο δαίμων του ρατσισμού. Οχι πως όλοι οι Έλληνες Ορθόδοξοι είναι ρατσιστές.
Ξέρω πολλούς Ορθόδοξους Έλληνες οι οποίοι έχουν βάλει στην καρδιά τους το αντιρατσιστικό μήνυμα τον Ευαγγελίου, αλλά κανείς που έχει μάτια κι αυτιά δεν μπορεί να αρνηθεί πως ο γενικός τόνος της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και στη χώρα αυτή και στο εξωτερικό, είναι ρατσιστικός".

Στα σεμινάρια που διοργανώνει η GΟΑL σε διάφορες πόλεις, ο κατάλογος θεμάτων που παραθέτουν, αξιολογείται ως εξής:
- Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Β. και Ν. Αμερικής χωρίσθηκε μονομερώς σε τέσσερα σώματα. (Αμερική, Καναδά, Κεντρική Αμερική, Νότιος Αμερική).
- Τα γεγονότα της Θεολογικής Σχολής.
- Ο ρόλος της SCOBA εξασθένησε.
- Η Ακαδημία του Αγ. Βασιλείου και το Κέντρο Ορθοδόξου Ιεραποστολής εξασθένησαν.
- Αναβάθμίση επισκόπων σε μητροπολίτες.
(Σημείωση: Τα σημεία που έχουν υπογραμμισθεί, είναι ζητήματα στα οποία είναι γνωστόν ότι υπάρχουν έντονα ρωσο-αντιοχειανά συμφέροντα).

Οι Αγγλοι λένε πως εκατό ενδείξεις δεν κάνουν μία απόδειξη. Και σίγουρα, ο γενικός κανόνας ισχύει και στην περίπτωση αυτή. Και παρ' ότι Έλληνες Ορθόδοξοι ιεράρχες δεν αμφιβάλλουν για το ρόλο των Ρώσων και των Αντιοχειανών στην κρίση, δεν φτάνουν στο σημείο νά το δηλώσουν δημόσια, για να μη διαταραχθεί "η ενότητα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας".

Με βάση όμως, όλες τις ενδείξεις που παραθέσαμε και με δεδομένο το συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των διαφόρων Ορθοδόξων δικαιοδοσιών στις ΗΠΑ, ένα είναι σίγουρο:

Πως η μοναδική πιθανότης για να αποκτησει ισχυρή παρουσία στην Αμερική το Πατριαρχείο Μόσχας και ισχυροποιήσει τη θέση της η Αντιοχειανή Εκκλησία, είναι να διασπαθεί η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή.

Κι αν ακόμη δεν υποκινούν οι επωφελούμενοι από την κρίση, δεν έχουν κανένα λόγο να μην ενθαρρύνουν τις όποιες αντιδράσεις.

[ η Πρωϊνὴ - 7-8 Μαρτίου 1998 - σσ. E1, E8 και Ε9 ]