top
η Πρωϊνὴ - 7 Ιουλίου 1998
Η ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ
________________
Το μέλλον μας
Οι ομιλίες κι οι τοποθετήσεις του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, στις διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των εργασιών της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης, αλλά κι οι ανταπόκριση των εκατοντάδων αντιπροσώπων, αποτελούν πηγή ελπίδας κι αισιοδοξίας, ότι, παρά την ύπαρξη διαφορετικών εκτιμήσεων κι ερμηνειών, ακόμη και γι' αυτές τις αναγκαίες αλλαγές που προωθούνται στην Εκκλησία μας, το μέλλον μας μπορεί να είναι λαμπρό, με μία προϋπόθεση: Να πρυτανεύσει η ενότητα κι η αλληλοκατανόηση.
O Αρχιεπίσκοπος δεν έκρυψε από κανένα ούτε τις δυσκολίες, ούτε τα προβλήματα, ούτε και την έλλειψη σε ορισμένες περιπτώσεις του χρόνου να ασχοληθεί εκτενέστερα με ορισμένα από τα προβλήματα. Όπως κάθε μεταβατική περίοδος, στην 76ετή ζωή της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, έτσι κι αυτή έχει δυσκολίες κι είναι επίπονη. Όμως, η πορεία μας προς τη νέα χιλιετηρίδα έχει χαραχθεί και βαδίζουμε στο δρόμο αυτό με σιγουριά.
Τo πρώτο σαφές και καθαρό μήνυμα που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, κηρύττοντας την έναρξη των εργασιών της 34ης Κληρικολαϊκής Συνέλευσης, ήταν ότι η πνευματική, διοικητική και κανονική ενότητα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής πρέπει να διατηρηθεί, να εμπλουτισθεί και να μεταβιβασθεί στις γενεές που θα ακολουθήσουν. Όσο απέραντη κι αν είναι η Εκκλησία μας στην Αμερική, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι προσωπικές εμπειρίες του καθενός μας, όσο σύνθετος κι αν είναι ο χαρακτήρας των κοινοτήτων μας, είμαστε μία, ενωμένη Ελληνική Oρθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Το δεύτερο μήνυμα είναι η ίδια σημασία που έχουν για την Εκκλησία μας όλα της τα μέλη. Είτε είναι εύποροι και επιφανείς πολίτες, μ' αξιώματα και τίτλους, είτε είναι απλοί εργάτες των κοινοτήτων και φτωχές γιαγιάδες, που στηρίζουν κάθε Κυριακή με τον οβολό τους τις κοινότητες. Μία επισήμανση ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη, καθώς στα τελευταία χρόνια, τα πολλά αξιώματα και οι επιδείξεις, έπληξαν τον τον πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας στην Αμερική. Αλλά τελικά, αυτοί που στηρίζουν την Αρχιεπισκοπή, τις κοινότητες, τα σχολεία και τα ιδρύματά της, είναι αυτοί που ούτε καν ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν στα διοικητικά θέματα των κοινοτήτων.
Τo τρίτο μήνυμα είναι ότι θα πρέπει να λάβουμε όλοι τα μέτρα μας και να εργασθούμε με αγάπη και ομόνοια, για να αφήσουμε στις επόμενες γενιές μία Αρχιεπισκοπή πνευματικά υγιή. Η νεολαία, που πραγματοποίησε το δικό της συνέδριο, έδειξε να αγνοεί και να απεχθάνεται τους καυγάδες των μεγαλυτέρων. Και συζήτησε με ωριμότητα τις ανησυχίες για το μέλλον της και το μέλλον της Εκκλησίας.
Ιδιαίτερα σημαντικές και πρωτοποριακές ήταν οι αναφορές του Αρχιεπισκόπου, στο πως θα επιτύχουμε τους στόχους για τη δημιουργία μιας μεγάλης Ελληνικής Oρθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερικής. Όπου ιδιαίτερη βαρύτητα και προσοχή πρέπει να δοθεί στα θέματα των μικτών γάμων και προσηλυτισμό μη ορθοδόξων, αλλά και στο αγκάλιασμα κατηγοριών ατόμων με ιδιάζουσες ανάγκες, όπως οι περιπτώσεις ανυπάνδρων μητέρων και μελών διαλυμένων οικογενειών. Στην πορεία προς και εντός του 21ου Αιώνα, πρέπει να βαδίσουμε όλοι μαζί. Αγγλόφωνοι και ελληνόφωνοι, να κατανοούν ο ένας τον άλλον. Αλλά και παράλληλα, χωρίς να ξεχνάμε τις πλούσιες παραδόσεις μας και τις ελληνικές μας ρίζες, την κληρονομιά και την γλώσσα, θέματα για τα οποία θα προχωρήσουν σοβαρές πρωτοβουλίες.
Η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου φέρνει ένα νέο άνεμο στη ζωή της Εκκλησίας μας. Ένα πνεύμα καταλλαγής, σοβαρότητας και υπευθυνότητας, μαζί όμως με ένα πιο κοινωνικό πρόσωπο. Η δομή της Ελληνοαμερικανικής Κοινωνίας κι οι ανάγκες της είναι πλέον πολύ πιο διαφορετικές απ' ότι στα χρόνια των πρωτοπόρων μεταναστών. Το ίδιο διαφορετική είναι κι η σύγχρονη κοινωνία. Οι λύσεις δεν βρίσκονται ούτε στο ν' απαρνηθούμε και να κόψουμε τις ρίζες μας, ούτε στην προτεσταντοποίηση της θρησκείας και της Εκκλησίας μας.
Οι λύσεις ακόμη δεν βρίσκονται ούτε στην πολιτικοποίηση και στην ποινικοποίηση της εκκλησιαστικής μας ζωής. Έχουμε αποδείξει πως αν υπάρχει διάλογος και καλή διάθεση, μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις για όλα τα προβλήματα.
Η Κληρικολαϊκή και κυρίως οι εκδηλώσεις αγάπης προς το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου από τους απλούς αντιπροσώπους, απέδειξε μέχρι στιγμής και κάτι άλλο. Ότι οι προσωπικές επιθέσεις, οι οξύτητες και η λάσπη, δεν επηρεάζουν τον κόσμο μας. O οποίος - σε αντίθεση με αρκετούς επιφανείς ηγέτες του - έχει σωστό κριτήριο και εμπιστεύεται τον Αρχιεπίσκοπο και τη Μητέρα Εκκλησία.
[ η Πρωϊνὴ - 7 Ιουλίου 1998 - σσ. 1 και 8 ]
|