top

η δημοκρατική της Ρόδου - 14 Ιουλίου 1999

ΠΑΡΑΤΑΣΗ

ενός μηνός στον Αμερικής Σπυρίδωνα από το Πατριαρχείο. Οι ίντριγκες και οι συνωμοσίες, όπως επί Βυζαντίου, «δίνουν και παίρνουν»

Παράταση ενός μηνός στον Αμερικής

Έντονο παρασκήνιο στο Φανάρι

Του Γρηγόρη Καλοκαιρινού

Και ενώ όλα έδειχναν ότι το θέμα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής είχε κλείσει και ο κ. Σπυρίδων αποτελούσε ουσιαστικά παρελθόν, μια ανακοίνωση προχθές το βράδυ, από το Γραφείο Τύπου του Αρχιεπισκόπου, ήρθε να ανατρέψει τα πάντα και να μπερδέψει την όλη υπόθεση. Σύμφωνα με αυτή την ανακοίνωση, ο κ. Σπυρίδων, θα...επανέλθει εκ Νέας Υόρκης στην Κωνσταντινούπολη τον προσεχή Αύγουστο, για να συζητήσει ξανά το θέμα με το Πατριαρχείο. Και φυσικά, έως τότε, θα εξακολουθήσει να είναι Αρχιεπίσκοπος. Αυτή η εξέλιξη συνέβη τη στιγμή που όλοι είχαν πιστέψει ότι τελικά ο κ. Σπυρίδων είχε πεισθεί να παραιτηθεί και να θέσει εαυτόν στη διάθεση του Φαναρίου. Έτσι οι εξελίξεις θα ήσαν ραγδαίες και η εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου θα γινόταν εντός των προσεχών 24ώρων. Μετά όμως την ανακοίνωση Σπυρίδωνος, τι θα κάνει το Πατριαρχείο; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, θα περιμένει τον Αύγουστο και άρα θα δώσει αναβολή στις εξελίξεις, που μπορεί να σημαίνει και πίστωση χρόνου προς τον Αρχιεπίσκοπο - κάτι τέτοιο περί μηνιαίας «παρατάσεως» συνεζητείτο προχθές αργά στο Φανάρι, ως πιθανότητα - ή θα τον αγνοήσει, θέτοντας τον εκτός και εκλέγοντας νέο Αρχιεπίσκοπο. Η κίνηση του κ. Σπυρίδωνος, πράγματι αιφνιδίασε και φυσικά έφερε τα πάνω κάτω. Φαίνεται πως ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει εύκολα. Γι' αυτό και «επιστράτευσε» για μία ακόμη φορά «ενισχύσεις» από τις ΗΠΑ.

Επιστρέφοντας στην Νέα Υόρκη θα αφήσει πίσω στην Κωνσταντινούπολη έναν δικό του άνθρωπο, ο οποίος πηγαίνει σήμερα με «ειδική αποστολή». Είναι ο πρόεδρος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, κ. Τζον Κατσιματίδης, παλιός φίλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εκ των ισχυρών παραγόντων της Ομογένειας.

Φθάνει στην πόλη με μοναδικό του σκοπό να ανατρέψει την απόφαση απομακρύνσεως του Αρχιεπισκόπου, τονίζοντας στο Πατριαρχείο τους κινδύνους οι οποίοι εγκυμονούνται από μιά τέτοια ενέργεια, με πιο άμεσο, την αντίδραση των φίλων που έχει δημιουργήσει στις ΗΠΑ ο κ. Σπυρίδων, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν να περάσει δίχως «κραδασμούς» μια τέτοια ενέργεια. Θα επισημάνει δηλαδή, ο κ. Κατσιματίδης τον κίνδυνο για συνέχιση του διχασμού στον ομογενειακό χώρο και μάλιστα με πολύ εντονότερο τρόπο και μεγαλύτερες συνέπειες.

Και ενώ, λοιπόν, όλο το παρασκήνιο για την απομάκρυνση του Σπυρίδωνα από το θρόνο εμφανίζει εμπλοκή, το θέμα της διαδοχής του, παρουσιάζει και αυτό «δυσκαμψία» και έχει θολώσει σκέψεις αλλά και σχέσεις. Η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να έχει καμία διάθεση παρεμβάσεως, αλλά ταυτοχρόνως ενδιαφερόμενη για το μέλλον του Ελληνισμού της Αμερικής, επί αρκετό καιρό, προσπάθησε να πείσει το Φανάρι, ότι το πρόσωπο που θα εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ευρύτερα αποδεκτό. Η επιλογή όμως του Αυστραλίας κ. Στυλιανού, δεν συγκεντρώνει αυτό το σημαντικό δεδομένο.

Έτσι το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο διατηρεί άριστες σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού δεν μπόρεσε να προωθήσει τον Τιτουλάριο Μητροπολίτη Βρεσθένης κ. Δημήτριο - του καταλογίζεται η άρνηση να δεχθεί την πρόταση της τοποτηρητείας, την οποία του έκανε ο κ. Βαρθολομαίος -προσπαθεί την ύστατη στιγμή, να φέρει στο τραπέζι μια «τρίτη λύση» ώστε να αποτραπεί η εκλογή Στυλιανού. Συγκεκριμένα, οι διπλωμάτες που απεστάλησαν από την Ελλάδα, αντιπρότειναν την εγκατάσταση τοποτηρητή, ώστε και τα πνεύματα να ηρεμήσουν στις ΗΠΑ, αλλά και χρόνος να υπάρξει για την επιλογή ενός Αρχιεπισκόπου που η παρουσία του δεν θα δημιουργεί προβληματισμό από την πρώτη μέρα της εκλογής του. Και για τοποτηρητή έχουν προτείνει τον Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος κ. Ιωακείμ, του οποίου το όνομα έχει πολλές φορές συζητηθεί κατά το παρελθόν για την ανάληψη ενός τέτοιου ρόλου. Το Φανάρι, όμως, φαίνεται να εμμένει στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Στυλιανό. Έτσι το θέμα παρουσιάζει και εδώ εμπλοκή. Γι' αυτό και, όπως λέγεται, δεν θα πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου, η οποία αναμενόταν να εκλέξει και τον νέο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής.

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι ανησυχίες του υπουργείου Εξωτερικών βρίσκουν ανταπόκριση και μεταξύ Ιεραρχών του Φαναρίου. Ως πρώτο «μήνυμα» μάλιστα, που συζητείται ευρέως και δημιουργεί «παγωμάρα» και στις δύο πλευρές, είναι η εκπεφρασμένη, όπως λέγεται - διάθεση - πολλοί μιλούν για όρο που τον έχει θέσει στον Πατριάρχη- του κ. Στυλιανού να ενοποιηθούν και πάλι δια Συνοδικών Πράξεων αυτονομηθείσες Μητροπόλεις του Καναδά και των Λατινικών χωρών ώστε ο ίδιος να γίνει Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής, όπως ήταν ο κ. Ιάκωβος κατά το παρελθόν. Το Φανάρι βέβαια, δεν φαίνεται διατεθειμένο να ενδώσει σε μια τέτοια επιθυμία, όμως, επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται πως ο κ. Στυλιανός πολύ «δυναμικά» θέλει να μπει στο χώρο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και κάτι τέτοιο, μάλλον δεν θα δημιουργούσε θετικές προϋποθέσεις για ένα ξεκίνημα ήπιο, με στόχο την διαταραχθείσα ενότητα της Ομογένειας.

Αυτή τη «δυναμική» του κ. Στυλιανού, εξάλλου φαίνεται, να φοβούνται οι Μητροπολίτες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής γι' αυτό και κατέφθασε σήμερα αντιπροσωπεία τους στο Φανάρι, αποτελούμενη από τους Μητροπολίτες Πίτσμπουργκ, Σικάγου και Αγίου Φραγκίσκου. Το πρώτο που θα τονίσουν και οι τρεις στον Πατριάρχη θα είναι αφ'ενός η αναγκαία απομάκρυνση του κ. Σπυρίδωνος και αφ'ετέρου η «ακαταλληλότητα» - για τους λόγους που θα εξηγήσουν - του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για τον θρόνο της Αμερικής. Θα ζητήσουν -λέγεται- την τοποθέτηση τοποτηρητή ελπίζοντας ότι μετά δύο τρία χρόνια θα έχει ωριμάσει η σκέψη στο Πατριαρχείο για την εκλογή Αρχιεπισκόπου από το κλίμα των Αμερικανών Επισκόπων, που είναι και ο ενδόμυχος πόθος τους, κάτι που όμως, μέχρι τώρα δεν βρίσκει σύμφωνο το Φανάρι, το οποίο θέλει ένα «δικό» του άνθρωπο, στο τιμόνι της Αρχιεπισκοπής. Μπλέκουν, με άλλα λόγια τα πράγματα και τροχοπεδούνται οι εξελίξεις, εκτός εάν το Πατριαρχείο, αγνοήσει τις όποιες αντιδράσεις και εκλέξει εντός της εβδομάδος τον κ. Στυλιανό, επιθυμώντας μία μόνιμη λύση και κλείνοντας έτσι το θέμα...

[ η δημοκρατική της Ρόδου - 14 Ιουλίου 1999 - σσ. 1 και 7 ]