top

Ελεύθερη Ώρα - 13 Ιουλίου 1999

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΧΑΣΜΟ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Ο Οικουμενικός Θρόνος στην κρίση της Ιστορίας

ΔΙΑΜΑΧΕΣ ηγεμονισμού, έντονο παρασκήνιο, επισκοπικές ίντριγκες, Βυζαντινισμοί, αμφισβητήσεις, αντιπαραθέσεις μεταξύ του ομογενειακού λαού και πλούσια σεναριολογία περί της ενδεχόμενης απομάκρυνσης του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής, συνθέτουν τις τελευταίες ημέρες το ψηφιδωτό των διατυπούμενων απόψεων οι οποίες έχουν κατατεθεί τόσο στον ημερήσιο τύπο της Μητροπολιτικής Ελλάδος όσο και του Εξωτερικού.

__________________________________

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

__________________________________

Οι μόνοι που μένουν αμέτοχοι έμπροσθεν αυτής της κατάστασης είναι οι πρωταγωνιστές της, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων.

Δικαίως ο παρατηρητής των εξελισσόμενων αυτών γεγονότων θα μπορούσε να προσδώσει σε αυτά την ιδιότητα του θεάτρου του παραλόγου στα οποία, ενώ υπάρχει το σενάριο απουσιάζουν οι πρωταγωνιστές.

Τα ερωτήματα όμως δεν παύουν να έχουν και αυτά την δική τους θέση σε όλη αυτή την κατάσταση ψάχνοντας να βρουν την απάντησή τους. Η απάντηση όμως δεν δίνεται αφού και οι δύο πλευρές τηρούν σιγή ιχθύος.

Αυτή η στάση όμως έρχεται να αποκαλύψει και την παθογένεια της εκκλησιαστικής μας ζωής όπου πολλές φορές το προσωπικό συμφέρον θυσιάζεται και σφαγιάζεται στο βωμό της εθνικής ανεστιότητας.

Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει όμως το γεγονός ότι το θέμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής πέρα των άλλων παραμέτρων και πάνω απ' όλα είναι θέμα που έχει άμεση σχέση με την εθνική υπόσταση ενός κεντρικού πυρήνα ο οποίος ονομάζεται ομογενειακός ελληνισμός.

Κάτω από αυτή την βάση τα ερωτήματα τα οποία έρχονται να προστεθούν σε όλα τα άλλα που παραμένουν από τους πρωταγωνιστές είναι: έχουν αυτή την ώρα το δικαίωμα κάποιοι να αντιμετωπίζουν με τέτοια προχειρολογία θέματα που έχουν άμεση σχέση με την εθνική μας αυτοσυνειδησία και ύπαρξη; Έχουν το δικαίωμα πνευματικοί ταγοί του ύψους του Οικουμενικού Πατριάρχου να αφήνουν τόσο καιρό να δημιουργείται αυτή η διχαστική περιρρέουσα ατμόσφαιρα διαδοχολογίας και μην δίδεται μια υπεύθυνη απάντηση για τα διαδραματιζόμενα γεγονότα; Εν τέλει ποιός δίδει το δικαίωμα σε αυτούς οι οποίοι θεωρούνται ο πυρήνας και η ενοποιός δύναμη του Ομογενειακού λαού να κρατούν τέτοια στάση θυσιάζοντας την ενότητα χάρι επιτεύξεως σκοπών και στόχων.

Έμπροσθεν αυτών των καταστάσεων στεκόμενοι με υπευθυνότητα θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σε μια εποχή όπου η Ελλάδα αλλά και οι Έλληνες θα πρέπει να είναι ενωμένοι όσο ποτέ άλλοτε, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τους εθνικούς κινδύνους, διχαστικές ενέργειες όπως αυτές που αναπτύσσονται στην Εκκλησία της Αμερικής, δεν βοηθούν αντιθέτως δημιουργούν κερκόπορτες για επίτευξη στόχων και σκοπών των επιβούλων.

Η ίδια η Ιστορία έρχεται να μας διδάξει ότι όταν οι Έλληνες βρέθηκαν διχασμένοι το αποτέλεσμα για τον Ελληνισμό ήταν τραγικό.

Για να μην φθάσουμε σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν οι έχοντες και οι κατέχοντες εξουσία όσο είναι καιρός να δημιουργήσουν ένα αρραγή πυρήνα ομοψυχίας και κοινωνικής συνοχής στο εθνικό κεφάλαιο του ομογενειακού στοιχείου της Αμερικής.

Η απομάκρυνση των Ινστρουχτόρων εντολοδόχων οι οποίοι ως σκοπό και στόχο έχουν θέσει την πλήρη αμερικανοποίηση της Ελληνορθόδοξης ταυτότητας του ομογενειακού στοιχείου καθίσταται επιτακτική.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως ρυθμιστικός παράγων καλείται αυτή την ώρα λαμβάνοντας το ρόλο του πρωταγωνιστή των εξελίξεων γκρεμίζοντας τα υψωμένα τείχη της στενής ατομικότητας του απροσώπου ψυχρού πολιτισμού του δολλαρίου να θέσει τέρμα στο διχασμό της ομογένειας. Ενισχύοντας την Εκκλησιολογική Ταυτότητα του ομογενειακού στοιχείου καλείται να συμβάλει στην ενότητα του λαού.

Χρέος της κορυφής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριάρχου, την στιγμή κατά την οποία διακυβεύεται και κατασπαράσσεται όχι μόνο ο θεσμικός ρόλος της Τοπικής Εκκλησίας της Αμερικής, αλλά αυτό καθ'αυτό το σώμα της Ελληνορθοδοξίας μέσω μιας υπεύθυνης ποιμαντικής παρέμβασης πρέπει να θέσει τέρμα στην αντιπαράθεση μεταξύ του παραδοσιακού εκσυγχρονισμού ο οποίος εκπροσώπησε μέσω της Ιεράς Εθνότητας και του Δυτικού Βαρβαρικού εκσυγχρονισμού που εκπροσωπείται από την Κοσμική Εθνότητα, τάσεις οι οποίες κυριαρχούν στο σώμα της Ελληνικής ομογένειας.

Ως φορέας της Ιεράς Παραδόσεως ο οικουμενικός θρόνος ανάλογα με τις αποφάσεις τις οποίες θα λάβει τις προσεχείς ημέρες θα κριθεί για την επιλογή του συσχηματισμού τόσο από την ιστορία όσο και από τους κατέχοντες τα εκκλησιαστικά πράγματα.

[ Ελεύθερη Ώρα - 13 Ιουλίου 1999 ]