top

ΕΣΕΙΣ - 27 Φεβρουαρίου-12 Μαρτίου 1999

ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ

Πού οδηγείται η Παιδεία;

Όραμα και προγραμματισμόs για την ελληνική Παιδεία στην Αμερική

του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΛΟΓΟΘΕΤΗ

Πάντα επίκαιρο και καυτό το θέμα της παιδείας απασχολεί και προβληματίζει όλους μας, διότι αφορά τους πάντες.

Τοιουτοτρόπως, κι εγώ με τη σειρά μου στοχάζομαι συχνά-πυκνά για το παρόν αλλά πολύ περισσότερο το μέλλον της ελληνικής εκπαίδευσης στις ΗΠΑ.

Κατά κοινή ομολογία η ελληνική παιδεία νοσεί, ενώ δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι ομογενείς πληροφορήθηκαν του λόγου το αληθές από τα πλέον επίσημα χείλη, αυτά του Αρχιεπισκόπου.

Ο κ. Σπυρίδων κατά τη διάρκεια ομιλίας του στις 31 Ιανουαρίου, την επομένη των Τριών Ιεραρχών, επ' ευκαιρία της γιορτής για τα ελληνικά γράμματα επισήμανε ότι η ελληνο-αμερικανική κοινότητα δε θα 'πρεπε να είναι ικανοποιημένη από το παρόν επίπεδο της ελληνικής εκπαίδευσης στη χώρα που ζούμε.

Παραθέτοντας μια πλειάδα στατιστικών στοιχείων, αναφορικά με τον αριθμό ημερήσιων και απογευματινών σχολείων τα οποία σύγκρινε με το σύνολο των ελληνορθοδόξων κοινοτήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Αρχιεπίσκοπος διαπίστωσε ότι πολλές ακόμα προσπάθειες πρέπει να καταβληθούν ώστε να κερδίσουμε το στοίχημα διατήρησης και μεταλαμπάδευσης στις επόμενες γενιές της ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας.

Αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο, άλλωστε, σε όλες τις ασκήσεις επί χάρτου που πραγματοποιούν οι αρμόδιοι φορείς, προεξαρχούσης της Αρχιεπισκοπής που έχει και το γενικό πρόσταγμα στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής. Το να κρατήσουμε ζωντανές τις παραδόσεις μας και προπαντός, την κατ' εξοχήν μοναδική πολιτισμική ταυτότητα που μας εξασφαλίζει η γλώσσα μας.

Και τολμώ να θέσω το εξής προκλητικό, αλλά και συνάμα εύλογο ερώτημα: Μπορούμε πραγματικά να κερδίσουμε αυτό το στοίχημα; Μπορούμε να αναστρέψουμε τη χειμαρρώδη δυναμική κοινωνικοποίησης που κρύβει μέσα του το μεγάλο χωνευτήρι των λαών, όπως πολύ εύστοχα αποκαλείται το αμερικανικό έθνος; Μήπως, εθελοτυφλούμε, όταν κατά τακτά διαστήματα, υποσχόμαστε σε εαυτούς και αλλήλους πως εμάς δεν πρόκειται να μας «καταβροχθίσει» και να μας συνθλίψει στα γρανάζια της η αμερικανική τυποποίηση; Αραγε πρέπει να θεωρούμαστε αιθεροβάμονες όταν πιστεύουμε ότι εμείς θα πάμε κόντρα στο ρεύμα και θα αποτελέσουμε τις λαμπρές εξαιρέσεις στον κανόνα;

Κακά τα ψέματα, αλλά ίσως είναι καιρός να αναπροσαρμόσουμε τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις μας ανάλογα με τα υπάρχοντα δεδομένα, πρωτίστως όμως ανάλογα μετα άπειρα παραδείγματα που συναντούμε γύρω μας.

Είμαι απόλυτα σύμφωνος με την εκτίμηση του Αρχιεπισκόπου πως δεν νοείται να επιτρέπουμε το κλείσιμο περισσότερων ελληνικών σχολείων.

Ωστόσο, για να εξασφαλίσουμε τη λειτουργία των υπαρχόντων και, γιατί όχι, προκειμένου ν' ανοίξουμε ακόμα περισσότερα χρειάζεται να απελευθερωθούμε από μυωπικές αντιλήψεις και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας δρομολογώντας συγχρόνως την υλοποίηση γενναίων και ριζοσπαστικών αποφάσεων.

Είναι επιτέλους ανάγκη να αποδεσμευτούμε από την κρατούσα άποψη ότι τα ελληνικά σχολεία πρέπει αποκλειστικά, ή τουλάχιστον στο μεγαλύτερο βαθμό, να απευθύνονται σε παιδιά των ομογενών. Ας ανοίξουμε τις πόρτες τους και σε άλλους μαθητές οι οποίοι μπορεί να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με το ελληνικό στοιχείο, πλην όμως μπορούν κάλλιστα να μετατραπούν στους καλύτερους και πλέον αποτελεσματικούς πρεσβευτές του ελληνικού πνεύματος.

Για να αντιμετωπίσουμε, εξάλλου, την αδιαμφισβήτητη μείωση της εγκατάστασης νέων Ελλήνων μεταναστών, αλλά ακόμα και τη μειωμένη παρουσία φοιτητών, αργά ή γρήγορα πρέπει να δούμε το θέμα της παιδείας μακροπρόθεσμα. Εκτός πάλι κι αν κάποιοι έχουν αποφασίσει ότι λίαν συντόμως τα ελληνικά σχολεία αναπόφευκτα θα κατεβάσουν τα ρολά και θα βάλουν λουκέτο, και κατά συνέπεια δεν είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν ούτε χρόνο ούτε χρήμα.

Διότι για να μπορέσουμε να προσελκύσουμε περισσότερους μαθητές, ακόμα κι αν επιμείνουμε στους ελληνικής καταγωγής, πρέπει να τους προσφέρουμε και υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης σε σχέση με άλλα ιδιωτικά σχολεία.

Εάν, όμως, τα ελληνορθόδοξα συνεχίσουν να παρουσιάζουν τις γνωστές εκπαιδευτικές ελλείψεις, τότε φυσικό επακόλουθο είναι και οι γονείς να σταματήσουν να τα εμπιστεύονται.

Ευεργέτες και χρήματα υπάρχουν στους κόλπους της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, ώστε τα σχολεία μας να εκσυγχρονιστούν καταλλήλως για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του έντονου ανταγωνισμού.

Απλά, κάποιος πρέπει να παροτρύνει όλους τους εν δυνάμει ευεργέτες και να συντονίσει τις προσπάθειές τους. Και δε νομίζω ότι υπάρχει πιο αρμόδιος φορέας για να αναλάβει μια τέτοιου είδους αποστολή, από την Αρχιεπισκοπή.

Ας αναλογιστούμε επιτέλους ότι με ευχολόγια, πορίσματα εκθέσεων και βαρύγδουπες εξαγγελίες δεν καταλήγουμε πουθενά, απλώς μεταθέτουμε χρονικά το αναπόφευκτο.

Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου, για να δράσουμε πάραυτα ταράζοντας τα λιμνάζοντα ύδατα, ούτως ώστε να κερδίσουμε και στην πράξη το μεγάλο στοίχημα.

[ ΕΣΕΙΣ - Τεύχ. 256 - ΕΣΕΙΣ - 27 Φεβρουαρίου-12 Μαρτίου 1999 - σσ. 20-21 ]