top

Ορθόδοξος Παρατηρητής - Ιούλιος 1999

Αρχιεπισκοπική εγκύκλιος για την επέτειο της Κυπριακής τραγωδίας

Μη ξεχνάτε την Κύπρο

Προς τους σεβάσμιους Ιερατικώς Προϊσταμένους, τους ευλαβέστατους Μοναχούς και Μοναχές, τα Ενοριακά Συμβούλια των Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων, τα Ελληνικά Ημερήσια και Απογευματινά Σχολεία, τις Φιλόπτωχες Αδελφότητες, τους ελληνικούς Συλλόγους και Οργανώσεις, τους Νέους και Νεάνιδες και όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω,

«Ἕως πότε, ὁ Θεός, ὀνειδιεί ὁ ἐχθρός, παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίος τὸ ὄνομά σου εἰς τέλος;» (Ψαλμ. 73,10)

Εικοσιπέντε χρόνια τώρα περιμένει η Κύπρος. Περιμένει να ξαναδεί τα πρόσωπα των αγνοουμένων υιών και θυγατέρων της. Περιμένει να ξαναλατρεύσει το Θεό της στους ιερούς ναούς και τα παρεκκλήσια της που συλήθηκαν με τρόπο τόσο ανίερο. Περιμένει να επανέλθει ο λαός της και να διεκδικήσει τα λεηλατημένο χωριά και τα σπίτια του. Περιμένει η Κύπρος να αναγνωρίσει ο κόσμος τις τρομακτικές απώλειές της και να δικαιώσει την ιστορική της απαίτηση για δικαιοσύνη και αποκατάστασή της.

Αυτόν τον μήνα συμπληρώνονται εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια από τότε που ο βάναυσος κατακτητής εισέβαλε στην Κύπρο, πραγματοποιώντας μια εκστρατεία βίας και τρόμου που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη και κατοχή του ενός τρίτου της Μεγαλονήσου. Δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκυπρίων ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες και έγιναν πρόσφυγες. Άλλοι, χιλιάδες αυτοί, έχασαν τη ζωή τους, άλλοι ακρωτηριάσθηκαν και άλλοι πάλι βιάσθηκαν κατά τη σκαιά αυτή εισβολή. Ο στρατός κατοχής αφάνισε χιλιάδες άλλων Ελληνοκυπρίων, από τους οποίους 1619 φέρονται ακόμα ως «αγνοούμενοι». Η κυριαρχία του τρόμου που εκδηλώθηκε στα κατεχόμενα εδάφη είχε ως αποτέλεσμα τις γνωστές φρικαλεότητες και συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τις οποίες ο δυτικός κόσμος επέδειξε, σε μεγάλο βαθμό, πλήρη αδιαφορία.

Αλλά την απάνθρωπη αυτή εκστρατεία της βίας και του τρόμου ξεπέρασε -αν είναι ποτέ δυνατό!- η άλογη τακτική της πλήρους καταστρεπτικότητας που υιοθέτησαν οι εισβολείς. Στα κατεχόμενα εδάφη και για εικοσιπέντε συναπτά έτη καταβλήθηκε μια πρωτοφανής προμελετημένη προσπάθεια τελείας αλλοτρίωσης της ελληνοκυπριακής κληρονομιάς. Οι κατακτητές προέβηκαν σε συστηματική σύληση και καταστροφή της χριστιανικής κληρονομιάς που χαρακτήριζε την Κύπρο κατά τις τελευταίες δύο χιλιετίες. Προσπάθησαν να εξαλείψουν κάθε ελληνικό μνημείο, κάθε ίχνος ελληνικού πολιτισμού, αυτού που μεγαλούργησε στα ιερά εκείνα χώματα εδώ και εννιά χιλιάδες χρόνια. Οι κατακτητές θα ήθελαν ασφαλώς, αν το μπορούσαν κι αυτό, να κάνουν το ίδιο το χώμα να ξεχάσει το έθνος και τον λαό που την κατοίκησε και την καλλιέργησε για αμέτρητους αιώνες.

Η Κύπρος όμως δεν ξεχνά. Η γη, τα βουνά, οι ποταμοί και οι πόλεις της θα θυμούνται πάντα τα νόμιμα ιστορικά ονόματά τους, εκείνα που πρόσφατα τους στέρησαν οι κατακτητές. Οι ναοί και τα προσκυνήματα των Αγίων δεν θα λησμονήσουν την αγιότητα, με την οποία προικίσθηκαν από το Πνεύμα το Άγιο. Οι μητέρες και οι πατέρες της Κύπρου δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα 1619 παιδιά που τους άρπαξαν μέσα απ' την αγκαλιά. Οι πιστοί της Κύπρου θα τιμούν πάντα τη μνήμη όσων θυσίασαν τη ζωή τους, πολεμώντας μ' αυτοθυσία τις ορδές των κατακτητών. Προ πάντων, ο Κύριος του ουρανού και της γης δεν θα ξεχάσει τα δεινά του λαού Του, αλλά θα εγερθεί ξανά και θα τον ελεήσει και θα δικαιώσει κάποτε τους αγώνες του.

Αδελφοί πολυαγαπημένοι,

Ούτε εμείς πρέπει να ξεχνάμε. Πρέπει να θυμόμαστε την τραγωδία των αδελφών μας Κυπρίων. Πρέπει να αγρυπνήσουμε κι εμείς και να προσευχηθούμε μαζί τους στη διάρκεια της σκοτεινής αυτής νύχτας της οδύνης και των βασάνων τους. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να υψώσουμε κι εμείς τη φωνή και να απαιτήσουμε ειρήνη και δικαιοσύνη. Πρέπει, να αξιώσουμε να μας δοθεί λογοδοσία για την τύχη των «αγνοουμένων». Πρέπει να απαιτήσουμε να σταματήσει η βεβήλωση των ναών και προσκυνημάτων μας, καθώς και το εξευτελιστικό και παράνομο εμπόριο των ιερών σκευών και εικόνων. Πώς να μην υψώσουμε τα φωνή μας με πόνο, όταν ακούμε ότι, ο περικαλλής ναός της Παναγίας της Χρυσελεούσας έχει μετατραπεί σε τζαμί, ο περίλαμπρος ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ έχει αφεθεί να συληθεί, ο περίκομψος ναός του Αγίου Αυξεντίου έχει λεηλατηθεί και οι εικονογραφίες του έχουν αφαιρεθεί; Πώς να μην υψώσουμε τη φωνή προς τον ουρανό, κραυγάζοντας: «ἕως πότε, ὁ Θεός, ὀνειδιεί ὁ ἐχθρός, παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίος τὸ ὄνομά σου εἰς τέλος;».

Γι' αυτό και πρέπει να καλέσουμε τη διεθνή κοινότητα να εγκαταλείψει τη στάση αδιαφορίας και την ιδιοτέλειά της, ώστε να βρεθεί μια πραγματικά ειρηνική λύση και να τεθεί τέρμα στο αδιέξοδο του διαχωρισμού. Κατά τους τελευταίους μήνες είδαμε την πυγμή της ισχύος του κόσμου να εκδηλώνεται στη Γιουγκοσλαβία.

Αλλά, τι έχει γίνει μέχρι τώρα για την Κύπρο; Τίποτε απολύτως. Ας ευχηθούμε να αναγνωρίσει επιτέλους ο κόσμος την προδοσία των δικαιωμάτων της Κύπρου και ν' ανταποκριθεί στο αίτημά της για δικαιοσύνη και ειρήνη μετά από τόσα μακρά έτη αναμονής.

Καλώ όλους να ζητήσουμε μαζί την παρέμβαση και αρωγή του Παντοδύναμου Θεού για τους αδελφούς μας της Κύπρου. Γι' αυτό και προτρέπω πατρικά όλες τις κοινότητες της Ι. Αρχιεπισκοπής Αμερικής να τιμήσουν με ευλάβεια τη θλιβερή επέτειο της σκαιάς εισβολής της Κύπρου, τελώντας ειδική επιμνημόσυνη δέηση την Κυριακή, 18η Ιουλίου 1999.

Με πολλή πατρική εν Κω αγάπη,

(  o Αμερικής Σπυρίδων)

[ Ορθόδοξος Παρατηρητής, Έτος 64 - Αρ. 1163, Ιούλιος 1999, σσ. 13-14 ]

[ Σπυρίδων, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής (1996-1999), Η Παρακαταθήκη,
  Αθήνα (Εκδ. Ελληνικά Γράμματα), 2005, σσ. 182-184 ]