top

η Πρωϊνὴ - 27-28 Φεβρουαρίου 1999

Μήνυμα καταλαγής του Αρχιεπισκόπου

___________________________________

  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.- Του AΠΟΣΤΟΛΗ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗ

___________________________________

Φωτογραφία: GANP/
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ

Στιγμιότυπο από την προχθεσινή συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής, υπό την προεδρία του κ. Σπυρίδωνα

Πρόσκληση προς όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας "να δώσουν τέλος μιάς και διά παντός στον κύκλο των επικρίσεων" απηύθυνε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων, κηρύττοντας χθες στον μητροπολιτικό ναό της Αγίας Τριάδας, την έναρξη της εαρινής συνόδου του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου. Δίδοντας μία δραματική κατάληξη στην ομιλία του, είπε:

"Γνωρίζω τι σημαίνει να επικρίνεσαι. Επικρίθηκα προσωπικά πως έκανα πολλά πράγματα που δεν έπραξα, πως ήμουν κάποιος που δεν είμαι. Και καθώς σκεφτόμουν όλες αυτές τις κατηγορίες, η παρηγοριά μου πάντα ήταν πως ο Θεός, υπεράνω όλων, γνωρίζει την καρδιά μου. Αλήθεια, φίλοι μου, γνωρίζει τις καρδιές όλων μας, τις προθέσεις, όλα τα κίνητρά μας που αποκρύπτουμε από τους γύρω μας. Όμως, δεν μπορούμε να κρυφτούμε από το Θεό. Θα μας κρίνει σύμφωνα με τις πράξεις που κάναμε και τη διακονία που επιτελέσαμε".

ΟΜΙΛΙΑ

"Αυτή πρέπει να είναι η μόνη μας απάντηση στους αρνητές, τους επικριτές και τους κατηγόρους. Πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτούς που αρνούνται την αγκαλιά μας. Πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης σε αυτούς που δεν θέλουν να μας ακούσουν. Πρέπει να κάνουμε να σιωπήσουν τα υπονοούμενα και οι κατηγορίες δείχνοντας ότι συγχωρούμε αυτούς που μας καταδικάζουν και παρέχοντας στους πιστούς της Εκκλησίας μας την απόλυτη και απλή αλήθεια.

Αναφερόμενος στους υβριστές του Φαναρίου, είπε:
"Το Αγιο Πνεύμα μας δίνει εντoλή να διατηρήσουμε την ενότητα της πίστης μας με τους δεσμούς της ειρήνης, ακόμα και όταν μας απειλούν, μας κολακεύουν ή μας μειώνουν, την ώρα που προσπαθούμε να το κάνουμε αυτό. (...) Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι μια μέρα ένας από τους πιστούς μας θα εξύβριζε το ιερό κέντρο της πίστης μας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, τη ρίζα και το θεμέλιο της Αρχιεπισκοπής μας; Πώς είναι δυνατόν η δισχιλιετής ιστορία της Εκκλησίας μας να αγνοηθεί τόσο εύκολα στο όνομα κάποιας αβάσιμης ιδέας περί αφομοίωσης; Αυτό σημαίνει να είναι κανείς Αμερικανός; Δεν νομίζω.

Ναι, είμαστε Αμερικανοί, και αυτό σημαίνει ότι έχουμε το συνταγματικό δικαίωμα να ασκούμε την πίστη μας όπως μας το υπαγορεύει η συνείδησή μας. Πώς, λοιπόν, ορισμένοι έχουν ερμηνεύσει ότι έχουμε το λεγόμενο "δικαίωμα" να αλλάξουμε αυτή την πίστη, την ελεύθερη άσκηση της οποίας εγγυάται η αμερικανική δημοκρατία; Πρέπει να εγκαταλείψουμε την κληρονομιά των μεταναστών γονέων και παππούδων μας που αγωνίστηκαν για την ίδρυση αυτής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής; Μας δίνει η ελευθερία μας το δικαίωμα να αναιρέσουμε τους κόπους τους, και ακόμα περισσότερο τους κόπους του Αγίου Πνεύματος που μας εμπνέει να είμαστε πιστοί στη Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού και να τηρούμε στο έπακρο την Ελληνική Ορθόδοξη παράδοση;"...

ΕΙΣΦΟΡΕΣ

"Όλοι σας γνωρίζετε ότι οι Εθνικές Διακονίες της Αρχιεπισκοπής μας, που περιλαμβάνουν το αγαπημένο μας Ελληνικό Κολέγιο και τη Θεολογική Σχολή του Τίμιου Σταυρού, τροφοδοτούνται από την υποστήριξη των τοπικών ενοριών σε όλη τη χώρα. Ακούμε σήμερα ορισμένες φωνές που ζητούν να παρακρατηθούν οι προσφορές των ανθρώπων του Θεού, ως οιοδήποτε ενοριακό συμβούλιο να είχε αυτό το δικαίωμα. Είναι η Εκκλησία του Χριστού ένας απλός σύλλογος; Είναι η τοπική ενορία κάποιου είδους εμπορική άδεια που μπορεί να υπόκειται στις διαθέσεις ορισμένων παραπλανηθέντων ατόμων, ή είναι το Σώμα του Χριστού; Είναι οι ενορίτες μας ιδιοκτήτες ή διαχειριστές; Πιστεύουμε ότι ο χρυσός αγιάζει τον ναό ή ότι ο ναός αγιάζει τον χρυσό;

Οι πιστοί μας χρειάζονται ένα βήμα για να εκφραστούν, αλλά με ποιο τίμημα; Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να θυσιαστούν στον βωμό των πολιτικών μηχανορραφιών τα τρομερά βήματα προόδου που έχουν κάνει οι Έλληνες Ορθόδοξοι της Αμερικής στις διακονίες τους.

Το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο -η ιεραρχία του, οι κληρικοί και οι λαϊκοί μαζί- πρέπει να δηλώσει δυνατά και καθαρά ότι αυτή η λανθασμένη χρήση των δώρων των πιστών μας στον Παντοδύναμο Θεό δεν είναι δυνατόν να υποβάλλεται σε τέτοια πολιτική εκμετάλλευση. Δεν πρόκειται για ζήτημα ελευθερίας έκφρασης. Δεν πρόκειται για το σωστό ή το λάθος, και είναι λάθος να κηρύττει κανείς ότι οι προσφορές της διακονίας είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ιδιοκτησία του ίδιου του Θεού. Ας βοηθήσουμε τα αδέρφια μας να βρουν άλλους τρόπους να εκφράσουν την αγωνία και την ανησυχία τους...".

ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ

Απαντώντας στα ερωτήματα που ο ίδιος έθεσε ρητορικά, γύρω από το πως προχωρούμε ως Εκκλησία, πως επαναδυναμώνουμε το διάλογο και απαντούμε σ' αυτούς που προκαλούν και επικρίνουν είπε:

"Πρώτα και κύρια, πρέπει να απαντήσουμε σε κάθε πρόκληση με αγάπη. Αν αυτό σας φαίνεται αδυναμία, θυμηθείτε ότι στην αδυναμία Του (Κυρίου) υπάρχει η δύναμη. Γνωρίζω μετά βεβαιότητος ότι το σκληρό κι ακόμη ασεβές σύννεφο που σκιάζει την Εκκλησία μας είναι μία κακώς προσανατολισμένη έκφραση πόνου.

Και εγώ έχω υποστεί τις επιπτώσεις του πόνου. Και γνωρίζω ότι μόνο η αγάπη του Θεού μπορεί να τον απαλύνει. Πρέπει -υπογράμμισε ο κ. Σπυρίδων- να συνεχίσουμε να πλησιάζουμε με αγάπη αυτούς που μας καταδικάζουμε ως μη έχοντες αγάπη, με συγνώμη αυτούς που μας κατηγορούν ότι δεν συγχωρούμε...".

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής δικαιολογώνιας έμμεσα ως ορθή την δικαστική υπόθεση κατά της GOAL, διότι τα δικαστήρια δεν παρέσχαν πλήρη προστασία στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, επισήμανε τις άδικες επικρίσεις και κατηγορίες που απευθύνονται από την παραεκκλησιαστική οργάνωση, κατά του Πατριάρχη και ρώτησε: "Που είναι οι φωνές διαμαρτυρίας; Δεν υπάρχει αγάπη για τη Μητέρα Εκκλησία";

Παρομοίως αναφέρθηκε στις αγωγές σε βάρος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής από πρώην υπαλλήλους της και πρώην μέλη του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου. "Ποιός επωφελείται από παρόμοιες ενέργειες; Και ποιός θα διακονίσει τις ψυχές των παιδιών μας που πληγώνονται και σκανδαλίζονται από το ατέλειωτο ρεύμα της αρνητικότητας"; ρώτησε ο κ. Σπυρίδων, για να συμπληρώσει, την κραυγή αγωνίας προς το πλήρωμα της Εκκλησίας μας: "Ακούμε κραυγές να ξεσηκωθούμε αδελφός εναντίον αδελφού, ιερεύς εναντίον ιερέως, επίσκοπος εναντίον επισκόπου. Δεν υπάρχουν άραγε φωνές για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη;".

Κι αφού κάλεσε όλους να σκεφτούν τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει προς το συμβούλιο, την Αρχιεπισκοπή και το Πατριαρχείο, τόνισε ότι "δεν μπορούμε πλέον ν' αντέξουμε περισσότερες φωνές οργής, αλλά ούτε και τη σιωπή που αγνοεί την πραγματικότητα. Η οικογένειά μας, συνέχισε, η Αρχιεπισκοπή μας, η Εκκλησία μας, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο να ωθηθεί σε μία κατεύθυνση αντίθετη με όλα όσα πρεσβεύει η Αγία Ορθόδοξη Πίστη μας....".

Ιδιαίτερα κατηγορηματικός στάθηκε στο θέμα της αυτοκεφαλίας. "Το θέμα που τίθεται ενώπιόν μας -υπογράμμισε- δεν είναι ούτε η διακυβέρνηση, ούτε η κρίση, ούτε η διοίκησις, ούτε η αυτοκεφαλία, ούτε η αυτονομία ... Είναι η διακονία του Χριστού. Και πως αυτή η διακονία θα εκπληρωθεί όταν ξοδεύουμε τις μέρες και τις νύχτες μας χωρίς να είμαστε ενωμένοι;

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κάλεσε όλους να ασχοληθούν με την ουσία και εκείνες τις διακονίες που θα εξυπηρετήσουν το λαό του Κυρίου. "Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί", είπε καταλήγοντας. "Ακόμη κι όταν θάφτηκε στα έγκατα της Γης, σε τρείς ημέρες αναστήθηκε εν δόξη".

[ η Πρωϊνὴ - 27-28 Φεβρουαρίου 1999 - σσ. 1 και 7 ]