ΣΧΟΛΙΑ - ΓΝΩΜΕΣ

Πρωϊνή (Ν.Υ.) - 3 Ιουλίου 2000

Eνώ η ελληνική γλώσσα χάνεται...

Εντυπωσιακή ήταν η αποκάλυψη του ρεπορτάζ της "Πρωϊνής" του Σαββατοκύριακου, για την επιπληκτική στάση που έλαβε το γραφείο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, στην αγωνιώδη προσπάθεια ενός ελληνικού σχολείου - της κοινότητας Μεταμορφώσεως στην Κορώνα - να καλύψει τις ανάγκες του σε διδασκάλους της ελληνικής γλώσσας.

"Στείλαμε ένα γράμμα στην Ελλάδα στο Υπουργείο Παιδείας και δεν παραλείψαμε να στείλουμε αντίγραφο και στην Αρχιεπισκοπή. Η μοναδική απάντηση που λάβαμε ήταν η απάντηση επίπληξης από την Αρχιεπισκοπή που με λίγα λόγια μας έλεγε να καθήσουμε στα αυγά μας και να δούμε τι θα γίνει", δήλωσε ο πρόεδρος της εκπαιδευτικής επιτροπής της κοινότητας κ. Κόκκινος, εκφράζοντας την πικρία του για την άρνηση.

Γιατί όμως αυτή η στείρα άρνηση; Τι άλλες εναλλακτικές επιλογές έχει να προσφέρει στα ελληνικά σχολεία μας, η Ιερά Αρχιεπισκοπή, για να καλύψει τις ανάγκες τους σε διδασκάλους; Τι θα αναφέρει για το θέμα αυτό η έκθεση που θα παρουσιάσει το Γραφείο Παιδείας σε τρεις ημέρες, στην 35η Κληρικολαϊκή Συνέλευση, για να αιτιολογήσει αυτή την αρνητική της στάση;

Δυστυχώς, και το θέμα της ελληνικής εκπαίδευσης, στις ΗΠΑ, είναι ένα από τα πολλά θέματα που χάθηκαν στον κυκεώνα της εκκλησιαστικής κρίσης και της αλλαγής φρουράς στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Χρειάστηκαν δύο χρόνια στον πρώην Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα για να αποβάλλει τη λογική "του χαμένου τρένου" της ελληνικής γλώσσας και τις φοβίες του από τυχόν προβλήματα που θα μπορούσε να προκαλέσει η παρουσία διδασκάλων αποσπασμένων από την Ελλάδα. Και φτάσαμε, αφ' ενός στην βαρυσήμαντη έκθεση της επιτροπής Ρασσιά (αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς ενός έτους, μιας ομάδας κορυφαίων ελληνοαμερικανών ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων) κι αφ' ετέρου στην αποδοχή κατ' αρχήν, της προσφοράς της ελληνικής πολιτείας, για αποστολή 80 ειδικευμένων Ελλήνων διδασκάλων, στις ΗΠΑ.

Και τα δύο ζητήματα έχουν πλέον παγώσει, για διάστημα ενός έτους. Τα βιβλία με τα συμπεράσματα της επιτροπής Ρασσιά να ρίχνονται στους καλάθους των απορριμάτων κι Ιερά Αρχιεπισκοπή να απορρίπτει την προσφορά διδασκάλων.

H "Π" έχει επανειλημμένα επισημάνει την ανάγκη συλλογικής αντιμετώπισης του προβλήματος της ελληνικής εκπαίδευσης στις ΗΠΑ. Ουδείς αμφισβήτησε - ή έχει την πρόθεση να το πράξει - τον ηγετικό ρόλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, των κοινοτήτων της και των ελληνικών σχολείων, πρωϊνών, ή απογευματινών. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα αυτό - απόλυτα γραφειοκρατικός, χωρίς ουσιαστική εξουσία και με έλλειψη σχεδίου και προγραμματισμού - σε συνδυασμό με τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν Αρχιεπισκοπή και κοινότητες, χωρίς έξωθεν βοήθεια, αλλά και ριζικές αλλαγές στη φιλοσοφία και τις δομές, δεν προδικάζει κάτι το θετικό. Η, τουλάχιστον, δεν προδικάζει ότι αυτά τα σχολεία θα σηκώσουν το βάρος της διατήρησης της ελληνικής ταυτότητας των ελληνοπαίδων της Αμερικής.

Παραδείγματα περί της βασιμότητας του επιχειρήματος, υπάρχουν πάμπολλα. Αρχίζοντας με τις καθημερινές τριβές στην ζωή των κοινοτήτων, γύρω από το ψευδές ερώτημα "εκκλησία, ή σχολείο".Δεύτερο, την απουσία ακαδημαϊκού ιδρύματος στις ΗΠΑ, από το οποίο θα αποφοιτούν ειδικευμένοι δάσκαλοι, για την κάλυψη των αναγκών του εκπαιδευτικού συστήματος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, αλλά και των αναγκών ιδιωτικών και δημοσίων σχολείων, στα οποία διδάσκεται η ελληνική γλώσσα. Κι εδώ, θα πρέπει να επισημανθεί τόσο η μη επάρκεια του Ελληνικού Κολλεγίου και της Θεολογικής Σχολής της Βοστόνης (δεν έχουν βγάλει έστω κι έναν δάσκαλο που να στελέχωσε ελληνικό σχολείο, σύμφωνα με προ τριετίας δήλωση του πρώην Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα), αλλά και την ματαίωση των σχεδίων για δημιουργία διδασκαλικής ακαδημίας, στον Άγιο Βασίλειο. Εδώ μάλιστα να επισημάνουμε την απόρριψη από την 34η Κληρικολαϊκή του Ορλάντο, κονδυλίων ύψους 50.000 δολαρίων το χρόνο, για τον Άγιο Βασίλειο.

Τρίτο και τελευταίο, να επισημάνουμε την απουσία μεγάλου παναμερικανικού κληροδοτήματος - έστω και στο πλαίσιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής - το οποίο να φροντίζει για την οικονομική ενίσχυση της όλης προσπάθειας.

Πιστεύουμε ότι έφτασε η ώρα να ληφθούν αποφάσεις, επί όλου του φάσματος και να περάσουμε όλοι συντονισμένα στη δράση, χωρίς ηγεμονισμούς γιατί το μέλλον της εθνικής μας ταυτότητας στις ΗΠΑ είναι δυσοίωνο.

[ Ομογενειακά | Σχόλια-Γνώμες | www.omogeneiaka.net/Sxolia-7a.htm - 3 Ιουλίου 2000 ]