ΣΧΟΛΙΑ - ΓΝΩΜΕΣ

Πρωϊνή (Ν.Υ.) - 26 Ιουνίου 2000
[ Κύριο Άρθρο ]

Η Θανατική ποινή και η Αρχιεπισκοπή

Δύο θανατοποινίτες εκτελέστηκαν την περασμένη εβδομάδα με θανατηφόρα ένεση, στις πολιτείες του Τέξας και της Φλόριδα, αφού εξάντλησαν τα περιθώρεια του νόμου κι απορρίφθηκαν όλες οι εφέσεις τους. Και οι δύο περιπτώσεις είναι αρκετά αμφισβητίσιμες. Στην περίπτωση της Φλόριδας το άτομο ήταν διανοητικά καθυστερημένο. Στη δεύτερη, ο εκτελεσθείς είχε δηλώσει αθώος και τα τελευταία του λόγια ήταν οτι η εκτέλεση του είναι στην πραγματικότητα λιντσάρισμα. "Πεθαίνω παλεύοντας για αυτό που πιστεύω. Η αλήθεια θα φανεί", είπε.

Χωρίς να θέλουμε σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουμε το σώμα των ενόρκων και να λάβουμε θέση επί της αθωότητας ή της ενοχής τους, η επιβολή της θανατικής ποινής αποτελεί την πλέον βάρβαρη μορφή τιμωρίας που κάποτε θα πρέπει να καταργηθεί σ' ολόκληρο τον κόσμο.

- Πρώτα απ' όλα, σε καμία περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα ο άνθρωπος να υποκαθιστά το Θεό, που μόνο αυτός μπορεί να δίδει και να αφαιρεί ζωή.

- Δεύτερον, δεν αρμόζει στον 21ο Αιώνα και σε πολιτισμένα κράτη όπως η Αμερική - αυτή η βαρβαρότητα.

- Τρίτον, είναι ποινή μη αναστρέψιμη. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που έχει ανακαλυφθεί δικαστική πλάνη και πριν αλλά και μετά την εκτέλεση. Για μεν την πρώτη κατηγορία, πλήρωσαν την πλάνη των ανθρώπων με πολλά χρόνια φυλακής, αγωνίας και πόνου. Για δεν τους δεύτερους, δικαιώθηκαν μετά θάνατον, χωρίς ωστόσο οι εκτελεστές τους να πληρώσουν το παραμικρό τίμημα.

Πρόσφατα, έχουν ενταθεί οι πιέσεις από την Καθολική Εκκλησία, τη Διεθνή Αμνηστία κι άλλους οργανισμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών, προς την αμερικανική κυβέρνηση και τις πολιτείες της χώρας, να σταματήσουν την βάρβαρη θανατική καταδίκη. Σαν αποτέλεσμα, προ τριών μηνών, αρκετές πολιτείες αποφάσισαν να παγώσουν την εκτέλεση θανατοποινιτών, μέχρις ότου ξεκαθαρισθεί η δημόσια αντιπαράθεση για το θέμα.

Δυστυχώς, οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, υπό το πρίσμα των επικείμενων προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, κάθε άλλο παρά βοηθούν αυτή την εξέλιξη. Το μεγαλύτερο εμπόδιο, είναι οι αδελφοί Μπους, κυβερνήτες της Φλόριδας και του Τέξας, αντίστοιχα, με τον κυβερνήτη Τζορτζ Μπους να διεκδικεί την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, με προφίλ "αποφασιστικότητας έναντι του εγκλήματος".

Δεκατέσσερεις θανατοποινίτες περιμένουν τη σειρά τους για το θάλαμο εκτελέσεων, μέχρι τις εκλογές. Και θα πεθάνουν για να διατηρηθεί αυτό το "σκληρό προφίλ" του Τζορτζ Μπους. Βέβαια, αν οι πιέσεις ενταθούν και οι δημοσκοπήσεις δείξουν πως ο κυβερνήτης του Τέξας έχει σημαντικές απώλειες από τις εκτελέσεις, υπάρχει κάποια αμυδρά ελπίδα να σταματήσουν οι "νόμιμες" αυτές δολοφονίες, των αίμα των οποίων πέφτει πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας.

Η Καθολική Εκκλησία επιδεικνύει έντονη δραστηριότητα γύρω από το ζήτημα, του ιδίου του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β', προεξάρχοντος. Αλλάκι οι εδώ καθολικοί επίσκοποι δραστηριοποιούνται στη δημόσια αυτή συζήτηση για το μέλλον της θανατικής καταδίκης. Αντίθετα, η δική μας Ελληνική Oρθόδοξη Εκκλησία Αμερικής, που θεωρείται κι ως μία από τις πλέον προοδευτικές εκκλησίες της χώρας, τηρεί στάση σιγής. Το χειρότερο - μάλιστα - η Εκκλησία μας ουδέποτε έχει λάβει επίσημα θέση επί του πολύ σοβαρού αυτού ζητήματος και των θεολογικών του προεκτάσεων.

Κι όμως, πέρυσι ένας Ελληνοαμερικανός - ο Κοκορέλλης - εκτελέστηκε στο Ιλινόι - ενώ δύο ακόμη Ελληνοαμερικανοί - ο Παναγιώτης Παπασάββας στη Νέα Ιερσέη κι ο Κωνσταντίνος Φωτόπουλος στη Φλόριδα - περιμένουν τη σειρά τους για να εκτελεσθούν. Στην περίπτωση του Κοκορέλλη, τόσο ο επίσκοπος Σικάγο, μητροπολίτης Κρήνης Ιάκωβος, όσο κι ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, κινητοποιήθηκαν, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Τουλάχιστον όμως έφεραν για πρώτη φορά στο προσκήνιο μία τάση ευαισθησίας της Oρθόδοξης Εκκλησίας.

Στις άλλες δύο περιπτώσεις - Φωτόπουλου και Παπασάββα - και ο επίσκοπος Ατλάντας Αλέξιος κι ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος σιωπούν, αν και το θέμα έχει καλυφθεί εκτενώς μέσα από τις στήλες της "Πρωϊνής" κι έχει αναπαραχθεί στην Ελλάδα.

Ισως είναι καιρός η Εκκλησία μας να λύσει τη σιωπή της και να ασχοληθεί σοβαρά, τόσο με τις δύο υποθέσεις των Ελληνοαμερικανών ορθοδόξων θανατοποινιτών, όσο και το θέμα της θανατικής ποινής. Αν θέλουμε να λεγόμαστε σύγχρονη Εκκλησία, που θέλει να βαδίζει με σιγουριά στην τρίτη χιλιετηρίδα, καλό είναι να ασχοληθούμε και με παρόμοια καυτά ζητήματα. Ισως μάλιστα η επικείμενη Κληρικολαϊκή Συνέλευση δώσει την ευκαιρία στον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο και την Αρχιεπισκοπή να λύσουν τη σιωπή τους.

[ Ομογενειακά | Σχόλια-Γνώμες | www.omogeneiaka.net/Sxolia-6b.htm - 26 Ιουνίου 2000 ]