top

η Πρωϊνὴ - 21 Ιανουαρίου 2000

Δικαιοσύνη και δικαίωση του Πατριάρχη

Κύριε Διευθυντά,

Ο σάλος που δημιουργήθηκε με τον διορισμόν και τις ατυχείς ενέργειες του τέως αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνα έδωσε αφορμή σε πολλούς ομογενείς, οι περισσότεροι των οποίων ήσαν άνθρωποι καλής πίστεως, να καταφέρονται κατά του Πατριάρχου της Ορθοδοξίας που έχει την έδρα του στην βασιλίδα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη. Και έφθασαν οι αγαθοί αυτοί ανιστόρητοι χριστιανοί όχι μόνο να ζητούν την παραίτηση ή μετάθεση του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, αλλά και την παραίτηση του Πατριάρχη, αμφισβητούντες και τον τίτλον του ως ΠΡΩΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΩΝ και ακόμη, και κάτι άλλο τρομερό που σχετίζεται με την δημιουργίαν μιας Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον ελληνισμόν της Αμερικής.

Τα επιχειρήματά τους είναι τα γνωστά από καιρό παράπονα. Μας λένε πως ο Πατριάρχης και το Πατριαρχείο μένουν σε μια αλλόθρησκη και εχθρικώς διακείμενη χώρα προς την ελληνοχριστιανικήν παράδοση και κατά συνέπειαν οι κυβερνήσεις της χώρας αυτής καταβάλλουν κάθε προσπάθειαν για να εμποδίζουν την ομαλήν λειτουργίαν του Πατριαρχείου. Ζητούν ο Πατριάρχης να είναι γεννημένος στην Τουρκία, να είναι Τούρκος υπήκοος, το Πατριαρχείον να είναι τουρκικό ίδρυμα, με τουρκικήν σημαίαν εις την είσοδόν του. Επί πλέον έχουν κλείσει από καιρόν την Θεολογικήν Σχολήν της Χάλκης και έχουν θέσει περιορισμούς στον πατριαρχικόν Τύπον και άλλα πολλά εμπόδια.

Δεν μπορεί κανείς να βρει παράλογα τα παράπονα αυτά και θα πρέπει να συνεχισθούν οι ελληνικές κυβερνητικές προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων αυτών. Όχι όμως να ζητούμε μετάθεση του Πατριαρχείου σε άλλη χώρα και δημιουργία μιας Αυτοκέφαλης Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας για τον ελληνισμόν της Αμερικής πού αριθμεί πάνω από δύο εκατομμύρια ψυχές. Το αίτημα της μετάθεσης του Πατριαρχείου σε άλλη χώρα θυμίζει την προσπάθειαν των καθολικών, πού μετάφεραν το 1309 την έδρα της καθολικής εκκλησίας από την Ρώμη στη γαλλική πόλη ΑΒΙΝΙΟΝ, που ήταν μια αποτυχία και γι' αυτό δεν κράτησε πολύ διάστημα και η καθολική έδρα ξαναγύρισε στην Ρώμη. Η Κωνσταντινούπολη και η Ρώμη είναι ιεροί τόποι που δεν είναι εύκολο ούτε σωστό να τους αλλάξεις. Για μας τους έλληνες ορθοδόξους η Κωνσταντινούπολη είναι η πόλη όπου βλάστησε ο Χριστιανισμός και από κει μεταδόθηκε στην Ευρώπη και αργότερα σε όλο τον κόσμον. Για 17 αιώνες η πόλη αυτή με τους αγώνες της και τις θυσίες της έχει αγιάσει και μαζί της πολλοί πατριάρχες που θυσιάστηκαν για να επιζήσει ο χριστιανισμός και η ελληνική παράδοση και φιλοσοφία. Κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας αναφέρεται ότι 17 Πατριάρχες υπέστησαν την ιδίαν τύχη που είχε ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε', που ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της τουρκικής θηριωδίας, όταν άρχισε η ελληνική επανάσταση του 1821.

Ας δούμε τώρα την εξέλιξη των προσφάτων γεγονότων: Όταν η Αρχιεπισκοπή Αμερικής βρέθηκε ακέφαλη με την παραίτηση του αρχιεπισκόπου Ιακώβου το καλοκαίρι του 1996, ο πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος φρόντιζε να βρει έναν κατάλληλο ιεράρχη για τη θέση του αρχιεπισκόπου Αμερικής. Δεν υπήρχαν πολλοί κατάλληλοι για τη θέση αυτή και που θα ήθελαν να την αναλάβουν. Ύστερα από πολλές έρευνες και εξετάσεις ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος διάλεξε τον επίσκοπον Σπυρίδωνα. Ένα άνδρα γεννηθέντα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναθρεμμένον στην Ευρώπη, άπταιστον γνώστην της ελληνικής και της αγγλικής γλώσσας, και γνώστην άλλων γλωσσών. Με καλή θεολογικήν μόρφωση, με ευπρεπή παρουσίαν και σχετικώς νέον την ηλικίαν.

Δυστυχώς, με όλα αυτά τα προσόντα ο ιεράρχης αυτός δεν κατάφερε να γίνει δεκτός και να αποκτήσει την φιλίαν και εκτίμηση της πλειονότητας των ελληνορθοδόξων της Αμερικής, διότι διέπραττε σφάλματα σοβαρά, το ένα μετά το άλλο, και δημιουργήθηκε η αναταραχή μέσα στους κόλπους της εκκλησίας για τρία ολόκληρα χρόνια. Έτσι ο Πατριάρχης βλέποντας την ανώμαλη κατάσταση αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Σπυρίδωνα με έναν άλλον διαπρεπή ιεράρχη, τον Δημήτριον, ο οποίος κατόρθωσε μέσα σ' ένα σύντομο διάστημα να γίνει δεκτός και αγαπητός από τους ελληνορθόδοξους πιστούς και να διαλύσει τον σάλον που μάστιζε την Ομογένεια επί χίλιες περίπου μέρες. Είναι λοιπόν ορθόν να λεχθεί ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος είναι όντως ΑΞΙΟΣ του τίτλου του και ότι ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος εδικαιώθη απόλυτα με την εκλογή που έκανε στο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Δημητρίου.

Με πολλές ευχαριστίες
Νίκος Ε. Λούρος

[ η Πρωϊνὴ - 21 Ιανουαρίου 2000 - σ. _ ]