top

Το ΚΑΛΑΜΙ - 11 Ιουνίου 2001

Ελληνισμός Αμερικής:

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

Είναι γεγονός και δεν επιδέχεται καμμιάς αμφισβήτησης ότι η ελληνική γλώσσα και κατ' επέκταση η ελληνική παιδεία στην Αμερική, βρίσκεται πλέον στον δρόμο της εξαφάνισης. Κανείς απ' αυτούς, που -με το αζημίωτο- έχουν επωμισθεί την ευθύνη να είναι ηγέτης μας, χωρίς φυσικά να μας ρωτήσουν, δεν ενδιαφέρεται γιό την διατήρησή της ενώ θα μπορούσα υπεύθυνα να πω ότι είναι πάρα πολλοί αυτοί οι οποίοι αγωνίζονται γιά την εξαφάνισή της.

Η Αρχιεπισκοπή, που από μόνη της ανέλαβε το ρόλο του φυσικού ηγέτη μας, άγνωστο με ποιό δικαίωμα και φυσικά χωρίς την δική μας έγκριση, είναι τόσο απασχολημένη με τα εσωτερικά της προβλήματα ώστε μάλλον δεν της μένει χρόνος να ασχοληθεί με τους πιστούς της και τα προβλήματα της γλώσσας τους και της ελληνομάθειας των παιδιών τους. Αυτό φυσικά δεν τους εμποδίζει να ζητάνε τον οβολό μας.

Ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό την Αρχιεπισκοπή απασχολεί σε μόνιμη βάση το θέμα της έγκρισης του καταστατικού από το Φανάρι, έτσι όπως αυτοί το θέλουν προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Έτσι, μοιραία, η ελληνική παιδεία και το μέλλον της Ομογένειας περνάνε σε δεύτερη μοίρα.

Ο πρώην Αμερικής Σπυρίδων πρόσφατα έδωσε μιά συνέντευξη στην εφημερίδα "Γνώμη" της Ρόδου, στην οποία, όταν ρωτήθηκε γιά τον αντικαταστάτη του κ. Δημήτριο, είπε: "Έχει τεράστιο και δυσχερέστατο έργο να επιτελέσει αν ποτέ θελήσει να θίξει τα οργανωμένα συμφέροντα και τα παράκεντρα εξουσίας προκειμένου να προωθήσει τα ζητήματα της εκκλησίας και γενικότερα της Ομογένειας Αμερικής":

Δυστυχώς τα "όρyανωμένα συμφέροντα" και τα "παράκεντρα εξουσίας" ο πρώην Αμερικής τα έζησε σε όλο τους το μεγαλείο και μαζύ του τα ζήσαμε κι' εμείς. Ο κ. Σπυρίδων στην μικρή και τόσο ταραγμένη περίοδο της εδώ αρχιεπισκοπικής ποιμαντορίας του, παρ' όλα τα εγκληματικά προβλήματα που του δημιουργούσαν οι άσπονδοι εχθροί του κι εχθροί της Ομογένειας, είχε καταφέρει να κάμει κάποιες σωστές κινήσεις γιά την διάσωση της ελληνικής παιδείας εδώ στην Αμερική. Γιατί πίστευε σ' αυτήν και την θεωρούσε σαν το κύριο στοιχείο γιά την επιβίωση της Ομογένειας.

Έτσι σε κάποιο άλλο σημείο της συνέντευξής του στην ίδια εφημερίδα, θα πει: "Αισθάνομαι απαισιόδοξος γιά το μέλλον της ελληνικής παιδείας στην Αμερική λόγω της γενικής αδράνειας και της αδιαφορίας στην οποία έχει περιπέσει η Ομογένεια".

Δική μου παρέμβαση στο σημείο αυτό. "Στην αδράνεια και αδιαφορία οδήγησαν έντεχνα την ομογένεια οι εχθροί της. Εχθροί οι οποίοι δυστυχώς λένε ότι είναι Έλληνες ή έχουν ελληνικές ρίζες".

Ο κ. Δημήτριος υποσχέθηκε πολλά για την ελληνική γλώσσα και την ελληνική παιδεία όταν πριν δύο χρόνια περίπου ξεκίνησε την ποιμαντορία του εδώ. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως. Και κατά καιρούς εξακολουθεί να αναφέρεται στο πρόβλημα αυτό ο Αρχιεπίσκοπος ενώ γνωρίζει ότι είναι έτσι δεσμευμένος από τα "παράκεντρα εξουσίας" ώστε δεν μπορεί να προχωρήσει σε καμμία κίνηση έστω και εάν το επιθυμεί.

Συμπέρασμα: Από την πλευρά της Αρχιεπισκοπής, του υποτιθέμενου φυσικού μας ηγέτη, δεν θα πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Ευχή μας να μην μας προκύψουν τίποτε χειρότερα.

Ένας άλλος παράγοντας ή οργανισμός αν προτιμάτε ή κάτι τέτοιο σχετικό, που άγνωστο από που αντλεί δικαιώματα και θέλει να μας εξουσιάζει, είναι το ΣΑΕ. Αυτός ο αμφιλεγόμενος οργανισμός, που μέχρι στιγμής έχει στοιχίσει εκατομμύρια δολλάρια στον ταλαίπωρο Έλληνα φορολογούμενο χωρίς να είναι σε θέση να παρουσιάσει έστω και ένα μικρό δείγμα έργου εκτός από τα συνέδρια στη Θεσσαλονίκη τα οποία γίνονται γιά να απολαμβάνουν κάποιες δωρεάν διακοπές οι σύνεδροι.

Και το ΣΑΕ κατά το παρελθόν έχει κάνει κάποιες εξαγγελίες γιά την ελληνική παιδεία χωρίς βέβαια κανένα απολύτως έργο και φυσικά κανένα αποτέλεσμα.

Κι' ούτε φυσικά θα πρέπει να περιμένουμε τίποτε αφού οι άνθρωποι οι οποίοι ηγούνται αυτού του οργανισμού δεν έχουν καταφέρει ακόμη να οργανωθούν και να συνειδητοποιήσουν ποιό είναι το αντικείμενο με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθεί ο οργανισμός τους.

Κάποιες ομοσπονδίες και κάποιοι σύλλογοι είναι γεγονός ότι προσπαθούν. Όμως όσο κι' αν νοιώθουν σαν Έλληνες, όσο κι' αν πονάνε κι' αυτοί γιά όλα αυτά που γίνονται γύρω από το θέμα της ελληνικής παιδείας στη ξενητιά, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε περισσότερο από όσα προσφέρουν με τα οποία όμως δεν θα καταφέρουν ποτέ ν' αναχαιτίσουν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει το μέλλον μας και η επιβίωσή μας εδώ.

Το ελληνικό κράτος -και δεν εννοώ μόνο αυτούς που κυβερνούν αλλά και αυτούς που περιμένουν στην ...γωνία γιά να κυβερνήσουν- κάνει ότι μπορεί γιά να μας δείξει ότι του είμαστε από ενοχλητικοί μέχρι ανύπαρκτοι. Αδιαφορεί εγκληματικά γιά τον απόδημο ελληνισμό. Κι' ας μην ενθουσιαζόμαστε από τις κατά καιρούς επισκέψεις εδώ κάποιων εθνοπατέρων. Απλά κάτι θέλουν από εμάς, κάποιο κέρδος επιζητούν.

Κι' έρχονται να μας αποκαλέσουν "άδέλφια" να πετύχουν τους σκοπούς τους, να μας σερβίρουν ατέλειωτα "ΘΑ" κι' αφού γεμίσουν κάποιες βαλίτζες να φύγουν γιά να μας θυμηθούν την επόμενη φορά που πάλι θα μας έχουν ανάγκη. Έτσι έχει απομείνει ο απλός ομογενής, ο ξεριζωμένος μετανάστης να αγωνίζεται να κρατήσει τις ρίζες του, την ιστορία του, τον πολιτισμό του και την γλώσσα του μόνος του. Προσπαθεί μάταια να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά του την πιό όμορφη και την πιό πλούσια γλώσσα του κόσμου. Την γλώσσα που γράφτηκε η Ιστορία, η θρησκεία και ο πολιτισμός. Γιά να βρεθούνε οι εχθροί σε κάθε βήμα του παιδιού του και να τα γκρεμίσουν όλα. Κι' έχουμε απομείνει να μετράμε την καταστροφή και να προσπαθούμε να μαντέψουμε ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ.

[ Το ΚΑΛΑΜΙ - 11 Ιουνίου 2001 - σ. 5 ]