top

Παροικιακός Λόγος - [Απρίλιος 2001]

[ Επιστολή της Δήμητρας Παπακωνσταντίνου ]

Κύριε Διευθυντά,

Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα.

Λίγες ώρες μετά την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία του Αγίου Γεωργίου. Πολλοί πιστοί Χριστιανοί (ως επί το πλείστον γεροντάκια -χάθηκαν τα νιάτα;) κατάκλυσαν τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Σικάγου. Ήταν πραγματικά ώρες συγκινητικές γεμάτες ευλάβεια και κατάνυξη.

Η παρουσία του Μητροπολίτη μας κ. Ιακώβου λάμπρυνε για άλλη μια φορά την γιορταστική ατμόσφαιρα. Τέλεσε με μεγαλοπρέπεια την Θεία Λειτουργία και μνημόνευσε κατανυκτικά τον Πατριάρχη μας κ.κ. Βαρθολομαίο, μνημόνευσε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ.κ. Δημήτριο και μνημόνευσε τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Ιάκωβο. Όμως παρέλειψε να μνημονεύσει τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ.κ. Σπυρίδωνα (αν εννοούσε τους ζώντας). Παρέλειψε κατά λάθος; Ας το ελπίζουμε, διότι εμείς, ο ΛΑΟΣ, οι Έλληνες της Αμερικής δεν ξεχνάμε πως κάποτε πέρασε από τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο και ο κ.κ. Σπυρίδωνας που έγραψε πραγματικά ιστορία.

Μια ιστορία με τραγικό τέλος όπως αρμόζει σε κάθε ζωντανό Ήρωα. Τουλάχιστον πολλοί από εμάς τους απλούς, τους λαϊκούς, νιώσαμε την ζωντανή του παρουσία και οι λόγοι του σαν πύρινες φλόγες διαπέρασαν τα είναι μας, την καρδιά μας. Ένιωσα υπερήφανη που αξιώθηκα στην μικρόχρονη θητεία του να δω τέσσερις φορές τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Σπυρίδωνα στο μοναστήρι και στις εκκλησίες και δύο φορές αξιώθηκα μέσα στο πλήθος να κάνω ένα μικρό διάλογο μαζί του.

Τουλάχιστον καταδέχτηκε να γυρίσει το βλέμμα του σε μας τους λαϊκούς. Όμως με πίκρα αναρωτιέμαι: γιατί να μην αξιωθούμε να δούμε έστω από μακριά τον πρώην κ.κ. Ιάκωβο και τον νυν κ.κ. Δημήτριο; Τόσες πολλές είναι οι ασχολίες τους ή δεν τολμούν να πλησιάσουν το πλήθος; Τι φοβούνται; Δεν παίρνουν παράδειγμα από τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, τον Άγιο Νεκτάριο και τόσους άλλους που ΑΥΤΟΙ έτρεχαν στο πλήθος με λόγια και έργα; Μα δεν νιώθουν οι δικοί μας ότι εμείς τους στηρίζουμε και όχι αυτοί εμάς; Τι προσπαθούν να φέρουν; Την διχόνοια; Αλήθεια, μαύρα σύννεφα προβάλουν στον ορίζοντα, μια η ένωση μια το ένα, μια το άλλο - και αναρωτιόμαστε γιατί αδειάζουν οι εκκλησίες.

Και μια διόρθωση: Σε προηγούμενο τεύχος σας στην συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Σπυρίδωνα με τίτλο «Η Ομογένεια έπεσε σε λήθαργο», επιτρέψτε μου να σας διορθώσω. Σεβασμιώτατε, η Ομογένεια δεν έπεσε σε λήθαργο. Την έριξαν στο λήθαργο. Δεν φτάνει μόνο η οικογένεια, το σπίτι, να χτίσουν γερά θεμέλια τα νιάτα. Χρειάζεται το σχολείο, η εκκλησία, το ελληνικό περιβάλλον.

Τι φταίει η Ομογένεια όταν της κλείνουν τα σχολεία και τα ανοιχτά δεν τα υποστηρίζουν; Ή μήπως γίνεται καμία προσπάθεια με τα νιάτα και τους μικτούς γάμους; Το μόνο σφάλμα, έγκλημα, που γίνεται από την Ομογένεια είναι ότι σαν δούλοι, σκύβουμε το κεφάλι και δεν επαναστατούμε. Ίσως όπως στην παραβολή του Ευαγγελίου φοβούμενοι την ομολογία «αποσυνάγωγοι γένωνται».

Ας σταματήσει εδώ η διχόνοια, τα συμφέροντα, οι συμπάθειες και αντιπάθειες. Φτάνει πια. Μόνο ενωμένοι θα προχωρήσουμε μπροστά. Άγιε Γεώργιε κάνε το θαύμα σου γιατί εσένα ήρθαμε να τιμήσουμε και κανέναν άλλον. Μόνον ΕΣΕΝΑ!

Μετά Τιμής,
Δήμητρα Παπακωνσταντίνου

Υ.Γ. Σεβασμιώτατε κ.κ. Σπυρίδωνα, όπου κι αν βρίσκεσαι, τα σέβη μου και την βαθιά αγάπη μου εν Κυρίω. «Μας έλειψες».

[ Παροικιακός Λόγος - Απρίλιος 2001 ]