Οι ευθύνες Βαρθολομαίου

Πρέπει να ομολογήσω πως δεν περίμενα να είναι τόσο έντονες οι αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, για το βιβλίο της συναδέλφου Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη. Επειδή είχα πειστεί ότι η ομογένεια ξεπέρασε την κρίση και λίγο-πολύ οι Ελληνορθόδοξοι της Αμερικής συνέχιζαν μέσα στην καθημερινότητά τους το δρόμο τους, ξεχνώντας γρήγορα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο που εδρεύει στην Τουρκία είχε στην ουσία επιχειρήσει να διασπάσει την ελληνοαμερικανική κοινότητα.

Να, όμως, που ένα καλογραμμένο και γεμάτο ντοκουμέντα βιβλίο τάραξε τα ήρεμα νερά της ομογένειας και ξύπνησε μίση και πάθη, καθώς είναι τόσο κοντινή η μέρα της αποχώρησης του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνα, ο οποίος τόσο άσπλαχνα αφέθηκε από τη Μητέρα Εκκλησία στους πέντε δρόμους. Η περίπτωση του κ. Σπυρίδωνα απέδειξε ότι οι μεγαλόσχημοι της Κωνσταντινούπολης δεν τρέφουν ούτε μητρικά, ούτε αδελφικά αισθήματα για όσους επέλεξαν να διαφέρουν απ' αυτούς.

0 αναγνώστης του βιβλίου «Η Μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου» αντιλαμβάνεται αμέσως το μέγεθος της ευθύνης για την κρίση του Οικουμενικού Πατριάρχη και των υπολοίπων ιεραρχών του Θρόνου.

Και πιστεύω είναι άδικο να επιρρίπτονται οι ευθύνες στον π. Καρλούτσο και 2-3 άλλους φίλους του. Τη μεγαλύτερη ευθύνη τη φέρει ο κ. Βαρθολομαίος και είναι τουλάχιστον υποκρισία να μη ρίχνονται τα βέλη κατευθείαν στον ίδιο και μόνο διά της τεθλασμένης.

Ένα γρήγορο ιστορικό: ο Πατριάρχης επιβάλλει για Αρχιεπίσκοπο Αμερικής τον κ. Σπυρίδωνα με «τοποτηρητή» τον π. Καρλούτσο. Όλα Βαίνουν καλώς, μέχρι που το Φανάρι δημιουργεί την πρώτη κρίση. Μεταξύ ποιων, νομίζετε; Του κ. Σπυρίδωνα και του π. Καρλούτσου. Είχαμε προβλέψει τότε ότι έφτανε το τέλος του Αρχιεπισκόπου. Οι περισσότεροι μας λοιδόρησαν. Οι λίγοι και συνετοί συμφώνησαν. Η μία κρίση ακολουθούσε την άλλη. Φίλοι έγιναν εχθροί και πρώην εχθροί συμμάχησαν. Η διχόνοια ήταν προ των πυλών.

Οι υπεύθυνοι είχαν κρυφτεί στα κελιά της Πόλης. Εδώ κι εκεί εμφανίζονταν στα χρυσοχοεία της Μάντισον για να αγοράζουν ρολόγια 58 χιλιάδων δολαρίων το ένα. Και να το σκάνε πάλι για την Τουρκία. Μέχρι που καρατόμησαν τον Σπυρίδωνα. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν έφτασε το χαμπέρι από την Πόλη. Λένε, πως... «θύμωσε» πολύ ο Παναγιότατος. Φοβήθηκε πως έχανε την Αμερική. Προσέξτε: όχι το ποίμνιο του. Τα χρήματα των πιστών της. Και έδωσε τη «λύση».

Παρά τις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, ενός εξαίρετου κληρικού που τιμά τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, η ομογένεια παραμένει μακριά από την Εκκλησία. Δεν φταίει ούτε ο Σπυρίδωνας, ούτε ο Καρλούτσος. Η ευθύνη ανήκει μόνο σ' ένα άτομο: στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Πρέπει να την αναλάβει και να απολογηθεί στους Ελληνορθόδοξους της Αμερικής. Είναι η μοναδική του επιλογή...