top

Ταχυδρόμος - 23 Μαρτίου 2001

____________

[ ... ]

Επανέρχομαι στην προηγούμενη Κυριακή, στην κοκτέιλ-παρουσίαση του βιβλίου μου «Η μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου» για να σάς καταγράψω τη συγκίνησή μου για την παρουσία σας. Πραγματικά, με τίμησε η η παροικία, πραγματικά με αγκάλιασε στην πρώτη συγγραφική μου απόπειρα. Όλοι, δικοί μου άνθρωποι και άγνωστοι τελείως, ήρθαν στην αίθουσα του Κοινοτικού Κέντρου κι εγώ αυτό το εξέλαβα ως εκδήλωση αγάπης, συμπαράστασης, αποδοχής μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας. Όλοι οι συνάδελφοί μου, μηδενός εξαιρουμένου ήταν παρόντες κι ας ξέχασα το περασμένο Σάββατο να αναφέρω το Βαγγέλη Καπετανάκη από το Radio CentreVille παλαιών ημερών φίλο και πιστό στο ραντεβού του με τα ερτζιανά κάθε Σάββατο στα FM [...].

Βεβαίως, τα λίγα και άμεσα λόγια του γενικού προξένου Γιάννη Παπαδόπουλου για τον πρώην αρχιεπίσκοπο Αμερικής Σπυρίδωνα, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου μου, μίλησαν στις καρδιές όλων μας. Και η άποψή ως επισφράγισμα των λόγων του ότι ο Σπυρίδων έφυγε νωρίς από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής γιατί η Εκκλησία ήταν γερασμένη για να αντέξει το σφρίγος της νέας γενιάς των ιεραρχών με βρήκε σύμφωνη. Ο πρωτοψάλτης Κώστας Λαγούρος, προσωπικός φίλος του Σπυρίδωνος μετέφερε την αίσθηση από τον ιεράρχη ως άνθρωπο, ενώ ο Δημήτρης Μανωλάκος πρόσθεσε στο δικό του τόνο τις ριζικές αλλαγές που χρειάζεται η ομογένεια της Αμερικής για να επιβιώσει ως Ελληνισμός κατά τις επόμενες γενιές.

Η επιστολή του αρχιεπισκόπου, στην οποία κατέθεσε την άποψή του για την αναγνωρισμένη ελληνόφωνη παιδεία που προσφέρουν τα ημερήσια σχολεία «Σωκράτης» της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ έδωσε το στίγμα της οντότητας αυτού του Ελληνισμού στην παγκόσμια σφαίρα των Αποδήμων. Δεδομένου, ότι ο Σπυρίδων γνώριζε τα εγγενή προβλήματα της ελληνόφωνης παιδείας ανά τον κόσμο, δεδομένου ότι είχε αναθέσει σε ειδική επιτροπή το θέμα της αναβάθμισης της ελληνόφωνης παιδείας στην Αμερική, η κρίση του για το σχολικό σύστημα του Μόντρεαλ αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Δεν θέλω να σταθώ στη μικροπολιτική που προσπαθούν μερικοί παράγοντες της Κοινότητας του Λαβάλ να ασκήσουν επειδή η βραδυά της παρουσίασης ήταν αφιερωμένη εξαιρετικά στα σχολεία «Σωκράτης». Θα αντιπαρέλθω την παρασκηνιακή κριτική ξεκαθαρίζοντας ότι εφόσον η εκδήλωσε τελούσε υπό την αιγίδα της Ελληνικής Κοινότητας του Μόντρεαλ ήταν ηθική υποχρέωσή μου να χορηγηθούν τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου στα σχολεία της Κοινότητας Μόντρεαλ. Κανείς δεν υποτιμά το «Δημοσθένη» αλλά η Κοινότητα του Λαβάλ θα πρέπει να μεγαλώσει, να ωριμάσει, να ξεφύγει από τις διαχωριστικές γραμμές και να ενωθεί με τη μεγάλη Ελληνική Κοινότητα του Μόντρεαλ στο θέμα των σχολείων αποφεύγοντας την ψυχοφθόρο πολιτική της κόντρας και της αντιπαράθεσης, που αποδεικνύεται ότι οδηγεί στη συρρίκνωση και τον μαρασμό.

Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω την πανέμορφη φίλη μας και προπάντων φίλη του Αλέξανδρου, την Πηνελόπη Γεωργάκη που εργάσθηκε ακάματα στο πρακτικό θέμα της πώλησης των βιβλίων αποφέροντας για τα σχολεία «Σωκράτης» εκείνη τη βραδυά το ποσόν των 1000 δολαρίων. Μαζί της χίλια ευχαριστώ και στην αδελφή της Δήμητρα καθώς και στην πολυαγαπημένη κόρη του Ηρακλή, την Ειρήνη Θεοδωρακοπούλου.

[ ... ]

[ Ταχυδρόμος - 23 Μαρτίου 2001 ]