top

ΚΑΛΑΜΙ - 21 Μαΐου 2002

Μιά αποκαλυπτική επιστολή του μητροπολίτη Βοστώνης Μεθόδιου:

Πώς "φάγανε" τον πρ. Αμερικής Σπυρίδωνα

(Αποκλειστικό)

Τρία χρόνια μετά την αναγκαστική αποχώρηση του Σπυρίδωνα από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής ένα γράμμα του Μητροπολίτη Μεθόδιου έρχεται να ρίξει φως στο κατασκευασμένο ροζ σκάνδαλο της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης. Ο Μεθόδιος, που πολέμησε το Σπυρίδωνα μέχρις εσχάτων ζητώντας την επαναφορά των καθηγητών στη Θεολογική Σχολή σήμερα τους επικρίνει, επειδή διακινδύνεψαν την ακαδημαϊκή ακεραιότητα της Σχολής προκειμένου να προασπίσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Τους κατηγορεί άμεσα γιατί κατασκεύασαν το ροζ σκάνδαλο δίνοντάς του απροσδόκητες διαστάσεις, όταν ο Σπυρίδωνας προσπαθούσε να προστατεύσει το κύρος της Σχολής.

Ο Μητροπολίτης Βοστώνης αποκαλύπτει ότι ο ίδιος διώχτηκε επί Ιακώβου από την προεδρία της Σχολής, αλλά δεν κατήγγειλε το γεγονός στις ακαδημαϊκές αρχές των ΗΠΑ γιατί ήθελε να προφυλάξει το κύρος της Σχολής. Την ίδια στιγμή χλευάζει το καθηγητικό κατεστημένο της Βοστώνης λέγοντας ότι σπαράζεται από έριδες αντί να προσφέρει σωστή θεολογική παιδεία στους φοιτητές. Ο Μεθόδιος που πρωτοστάτησε στην παρασυναγωγή εναντίον του Σπυρίδωνα, σήμερα μιλάει για δύο μέτρα και δύο σταθμά στο χειρισμό και την κριτική προσώπων και πραγμάτων.

Το "Καλάμι" εξασφάλισε αποκλειστικά ολόκληρη την επιστολή του Μεθόδιου σε μετάφραση της συγγραφέως της βιογραφίας του Σπυρίδωνα Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη και την παρουσιάζει ατόφια. Άλλωστε, η προσέγγιση της τριετίας Σπυρίδωνα στην Αμερική μέσα από το βιβλίο "Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου" δικαιώνεται και αποκαθιστά τον Αρχιεπίσκοπο και τις επιλογές του στο θέμα που αποτέλεσε την "αρχήν των οδύνων του". Ο Μεθόδιος φωτογραφίζει τη συκοφαντία και τους συκοφάντες μιλώντας έξω από τα δόντια: $

«27 Σεπτεμβρίου 2001

Στον
Αιδ. Νικόλαο Τριανταφύλλου, Πρόεδρο
Κυρ. Γιώργο Μπεχράκη, Αντιπρόεδρο
Εφορεία του Ελληνικού Κολεγίου-Ελληνικής Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής Τιμίου Σταυρού
50 Goddard Avenue
Brookline, MA 02445

Αγαπητοί π. Νίκο και Γιώργο,

Κατόπιν των τραγικών γεγονότων της 11ης Σεπτεμβρίου, θεωρώ την αποστολή αυτού του γράμματος ιδιαίτερα δύσκολη τη στιγμή αυτή. Οπωσδήποτε, τόσο το θέμα όσο και οι ιδιαίτερες ανησυχίες μου ωχριούν μπροστά στο ολοκαύτωμα του μίσους που προκάλεσε τόσο πόνο στα θύματα και τις οικογένειές τους αλλά και σ' όλους τους αμερικανούς. Γι' αυτό και σας ζητώ συγγνώμη για όσα ακολουθούν σχετικά με την Έκθεση του εκπαιδευτικού μας ιδρύματος, που καταρτίσθηκε εν όψει της επίσκεψης της Κοινής Επιτροπής του Συνδέσμου Σχολών και Κολεγίων της Νέας Αγγλίας και του Συνδέσμου Θεολογικών Σχολών, και που μου επιδόθηκε προσωπικά από τον Αιδ. Δρα Thomas FitzGerald.

Πρωτίστως και κατ' αρχή, διαμαρτύρομαι έντονα διότι το κείμενο στάλθηκε στην Κοινή Επιτροπή προτού υποβληθεί στα μέλη της Εφορείας για μελέτη και σχολιασμό. Αυτό αντίκειται στην τάξη αλλά και στην προβλεπόμενη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ -αυτή η περιβόητη λέξη που έχει γίνει τελευταία το σύνθημα ορισμένων ατόμων στο Ελληνικό Κολέγιο-Θεολογική Σχολή. Θα ενθυμείσθε ότι, σε πρόσφατη συνεδρία της Εκτελεστικής Επιτροπής της Εφορείας, εξέφρασα την αποδοκιμασία μου για το γεγονός αυτό στον εκτελούντα χρέη κοσμήτορος στη Θεολογική Σχολή, Δρα Τζέϊμς Σκέδρο. Είχαμε επανειλημμένα διαβεβαιωθεί στις συνεδρίες της Εφορείας ότι θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε το κείμενο προτού υποβληθεί στην Κοινή Επιτροπή. Σε όλο το κείμενο υπάρχουν αναρίθμητα στοιχεία που υπαινίσσονται έλλειψη συμμετοχής στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στη Σχολή. Μέλη της Διοίκησης κατηγορούνται για λήψη αποφάσεων χωρίς τη συμμετοχή του καθηγητικού σώματος. Σας ερωτώ, ποια υπήρξε η έστω και τυπική μόνο συμβολή της Εκτελεστικής Επιτροπής ή ολόκληρης της Εφορείας (στην κατάρτιση της Έκθεσης της Σχολής για την Κοινή Επιτροπή); Δε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα προκαλέσουμε και θα κρατήσουμε το ενδιαφέρον των κληρικών και λαϊκών μελών της Εφορείας εάν δεν επιτραπεί η συμμετοχή τους στη «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ». Τα αφοσιωμένα άτομα που υπηρετούν στην Εφορεία δεν πρέπει να έχουν την εντύπωση ότι χρειάζονται μόνο για περισυλλογή χρημάτων. Προσωπικά, εάν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να διαβάσω το κείμενο, θα είχα υποβάλει σχόλια και προτάσεις προς θεώρηση. Δυστυχώς ούτε σε μένα ούτε σε άλλα μέλη της Εφορείας δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Θέλω να πιστεύω πως ούτε εσείς είχετε την ευκαιρία να διαβάσετε το κείμενο προσεχτικά. Σίγουρα, δεν θα θέλατε να συσχετισθείτε με την τωρινή του μορφή.

Θεωρώ πως το κείμενο περιέχει εκφράσεις που παραπέμπουν σε γεγονότα ατεκμηρίωτα. Π.χ. «τα επιτεύγματα ορισμένων μελών του καθηγητικού σώματος δεν έχουν τύχει αναγνώρισης». Τα επιτεύγματα τίνος; Τίνος είναι η άποψη αυτή; Τι πρέπει να περιέχει το κείμενο: απόψεις ή γεγονότα; Επίσης, «η διαδικαστική παράδοση της αντικανονικής πρόσληψης, προαγωγής, μονιμοποίησης και μισθοδότησης έχουν προκαλέσει διχόνοια και ενίοτε και πικρία μέσα στο καθηγητικό σώμα». Πάλι διατυπώνεται εδώ μια άποψη χωρίς συγκεκριμένα δεδομένα. Πάλι, «το 1998 έγινε προσπάθεια να αναθεωρηθεί το πρόγραμμα σπουδών με αίτημα της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Η προσπάθεια αυτή δεν καρποφόρησε ποτέ». Εάν η δήλωση αυτή είναι ακριβής, δεν μας λέγεται, γιατί (απέτυχε η προσπάθεια αυτή).

Αναρίθμητες φορές χαρακτηρίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων ως υπεύθυνος για τα σημερινά προβλήματα της Σχολής μας. Σας ερωτώ, ήταν μόνο και αποκλειστικά ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων υπεύθυνος γι' αυτά που περιγράφονται ως «σοβαρές δυσκολίες σε σχέση με τον τρόπο διοίκησης της Σχολής και το καθηγητικό σώμα»; Ήταν οι ενέργειές του και μόνο αυτές που «έθεσαν σε κίνδυνο τη διοίκηση και την ακαδημαϊκή ακεραιότητα της Σχολής»; Δεν νομίζω. Μήπως λείπουν τα προβλήματα σχετικά με τη διοίκηση και το καθηγητικό σώμα από την ιστορία του Ελληνικού Κολεγίου-Θεολογικής Σχολής πριν το 1997 και μετά το 1999; Βεβαίως όχι. Μόνο ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, ως «πρόεδρος της Εφορείας, ενεργώντας με την ιδιότητα της εκκλησιαστικής αρχής» επενέβη σε θέματα καθημερινής διοίκησης; Και ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος επενέβαινε παλαιά, και ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος επεμβαίνει τώρα. Υπήρξε πάντοτε ένταση μεταξύ Αρχιεπισκόπων, διοικήσεων και καθηγητικού σώματος σε θέματα εξουσίας. Η Σχολή ανήκει στην Αρχιεπισκοπή, η οποία συνεχίζει να συμβάλλει γενναιόδωρα στον οικονομικό προϋπολογισμού του εκπαιδευτικού της ιδρύματος. Δεδομένου ότι η Σχολή εκπαιδεύει τον μελλοντικό Κλήρο της Αρχιεπισκοπής, ο Αρχιεπίσκοπος έχει και το δικαίωμα και την ευθύνη να επεμβαίνει δυναμικά σε όλες τις φάσεις της ζωής της Σχολής. Για να είμασθε δίκαιοι με τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, πρέπει να λεχθεί πως δεν ήταν εξοικειωμένος με την εκκλησιαστική και εκπαιδευτική παράδοση της Αμερικής, και ως εκ τούτου ενοχοποιήθηκε τελικά. Η Έκθεση (για την Κοινή Επιτροπή) δεν αναφέρεται καθόλου στην ιστορία των ισχυρών επεμβάσεων εκ μέρους των αρχιεπισκόπων δι' όλης της ιστορίας της Σχολής σε θέματα διοίκησης και καθηγητικού σώματος. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος επενέβαινε διαρκώς σε όλη τη διάρκεια της ποιμαντορίας του. Το ίδιο κάνει και ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος σήμερα.

Στο κείμενο λέγεται πως «ο Αρχιεπίσκοπος μονομερώς έπαυσε τον π. Καλύβα ως πρόεδρο». Ο αρχιεπίσκοπος «ενεργώντας με την ιδιότητα της εκκλησιαστικής («ατομικής») αρχής έθεσε σε κίνδυνο τη διοικητική και ακαδημαϊκή ακεραιότητα του ιδρύματος». Πάλι, μόνο και αποκλειστικά ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων άσκησε της εξουσία του ως κεφαλής της Εκκλησίας; Δεν νομίζω. Υπάρχει πληθώρα ντοκουμέντων που δείχνουν πως αυτά συνέβαιναν και επί Αρχιεπισκόπου Ιακώβου και σήμερα επί Αρχιεπισκόπου Δημητρίου. Επιπλέον, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει και τεκμηριώσει πως αυθαίρετες αποφάσεις λήφθηκαν και από το καθηγητικό σώμα και τους διοικητές της Σχολής και μετά την αποχώρηση του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα.

Στο κείμενο γράφεται πως «με σειρά αδίκων ενεργειών ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων προκάλεσε την παύση του προέδρου του ιδρύματος.....». «Ο Πρόεδρος του ιδρύματος, με συνοπτικές διαδικασίες, απολύθηκε με εντολή του προέδρου της Εφορείας το 1997». Το κείμενο αναφέρεται επίσης και στη δική μου απομάκρυνση από τη Σχολή με την εξής διατύπωση: «Ο Μητροπολίτης Μεθόδιος υπέβαλε παραίτηση από την προεδρία του Ελληνικού Κολεγίου». Δε γίνεται καμιά αναφορά στο γεγονός ότι υποχρεώθηκα, εκ μέρους της εκκλησιαστικής μου αρχής, να παραιτηθώ ή ότι υπήρξε μια συστηματική εκστρατεία εκ μέρους πολλών ατόμων, μεταξύ των οποίων και μέλη του καθηγητικού σώματος, να υποσκάψουν τη διοίκησή μου και να δηλητηριάσουν τις σχέσεις μου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα της Εφορείας, καθώς και του Κλήρου και του λαϊκού στοιχείου ολόκληρης της Αρχιεπισκοπής διαμαρτυρήθηκαν σφοδρά για την απομάκρυνσή μου από τη Σχολή --ιδιαίτερα στην τριμελή Πατριαρχική Επιτροπή, μέλος της οποίας ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος-- αποφάσισα να κάνω υπακοή και να εγκαταλείψω τη θέση μου (ως προέδρου της Σχολής) χωρίς θόρυβο. Δεν επέλεξα να διαμαρτυρηθώ στο Σύνδεσμο Θεολογικών Σχολών ή στο Σύνδεσμο Σχολών και Κολεγίων της Νέας Αγγλίας, διότι δεν ήθελα να θέσω σε κίνδυνο την ακαδημαϊκή αναγνώριση του ιδρύματος. Εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, το καθηγητικό σώμα γενικά δεν είχε να πει τίποτε για το θέμα αυτό. Δεν θεώρησαν πως η αναγκαστική απομάκρυνσή μου «έθετε σε κίνδυνο την διοικητική και ακαδημαϊκή ακεραιότητα του ιδρύματος»; Μήπως η απόφαση αυτή δεν «παραβίαζε τους ισχύοντες κανονισμούς, την ισχύουσα πρακτική και τις ισχύουσες διαδικασίες»; Μάλιστα, τέσσερα μέλη του καθηγητικού σώματος επέδωσαν στην Πατριαρχική Επιτροπή γράμμα, όπου έλεγαν πως δεν πρέπει ποτέ να επιστρέψω (στη Σχολή). Το καθηγητικό σώμα δεν επέκρινε καθόλου την τότε ανάμιξη της εκκλησιαστικής αρχής στα θέματα της Σχολής. Δεν θεώρησαν πως η απόφαση εκείνη «έθετε σε κίνδυνο την ακαδημαϊκή ακεραιότητα του ιδρύματος». Δύο μέτρα και δύο σταθμά, θα έλεγα.

Αναφέρεται ότι ο π. Καλύβας υποχρεώθηκε σε παραίτηση διότι αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς οδηγίες του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, σχετικές με «ένα επεισόδιο στη Σχολή». Η αλήθεια είναι, ότι ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων ήθελε να επιφέρει αλλαγές στη Σχολή πολύ πριν από οποιοδήποτε «επεισόδιο». Η Έκθεση συνεχίζει παρουσιάζοντας με απαίσιες λεπτομέρειες ότι το επεισόδιο αυτό ήταν «περίπτωση σεξουαλικής παρενόχλησης εναντίο άρρενος ιεροσπουδαστή». Σας ερωτώ, ήταν ανάγκη να περιγραφεί το επεισόδιο σε ένα τέτοιο επίσημο έγγραφο; Η αρχιεπισκοπή και η Σχολή έχει ήδη καταστεί περίγελη με τέτοιες περιγραφές στον Ελληνικό Τύπο, την «Boston Globe», και τη «New York Times». Ήταν ανάγκη να προβούμε πάλι σε τέτοια περιγραφή στο έγγραφο αυτό; Μας λένε πως «με την εξονυχιστική τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας η πειθαρχική επιτροπή εξέτασε την περίπτωση και αποφάνθηκε πως όσοι ήταν αναμιγμένοι υπόκειντο σε πειθαρχική ποινή». Η πειθαρχική επιτροπή δεν έπρεπε ποτέ να συγκληθεί. Ως ιερέας της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος της Σχολής έπρεπε να είχε ενεργήσει με περισσότερη σοφία και διάκριση. Καταστάσεις σαν κι αυτές δεν αποτελούσαν κάτι το καινούργιο. Κατά την προεδρία μου, μεσολάβησαν τέσσερις παρόμοιες περιπτώσεις που ήταν εν δυνάμει εκρηκτικές και επιζήμιες για τη φήμη του ιδρύματος. Μάλιστα, ο Αιδ. Δρ Θεόδωρος Στυλιανόπουλος, μέλος της πειθαρχικής επιτροπής, γνώριζε προσωπικά δύο τουλάχιστο από τις περιπτώσεις αυτές για τις οποίες και με είχε ενημερώσει. Η Σχολή είχε εξετάσει τότε τις περιπτώσεις αυτές «εξονυχιστικά», αλλά και διακριτικά. Το καλό της Σχολής και της Εκκλησίας γενικά είχαν τεθεί υπεράνω «της εξονυχιστικής τήρησης της προβλεπόμενης διαδικασίας». Τι κάνει ο Πρόεδρος της Σχολής σε τέτοιες περιπτώσεις; Καλύπτει παρόμοια επεισόδια; Ασφαλώς όχι. Τα χειρίζεται έτσι, ώστε να μην εκθέσει και γελοιοποιήσει τη Σχολή. Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων συνέστησε στον Πρόεδρο να χειρισθεί το επεισόδιο έτσι, ώστε να μην προκληθεί σκάνδαλο στο ίδρυμα. Ο Αρχιεπίσκοπος ανέμενε να ανταποκριθεί ο Πρόεδρος στις συστάσεις του, διότι πολλά από τα περιπλακέντα άτομα ήταν ιερείς και συνεπώς υπόκειντο στις πειθαρχικές διατάξεις της Εκκλησίας. Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Αρχιεπίσκοπος είχε διαφορετική άποψη για την συμπεριφορά των κληρικών. Ανέμενε από αυτούς «τυφλή πιστότητα και υπακοή», κάτι πρωτάκουστο στη δυτική εκδοχή (έκδοση) της Ορθοδοξίας. Για οδηγό του είχε τον στίχο της Επιστολής Προς Εβραίους: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και υπείκετε, αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες». Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων ήταν πεπεισμένος ότι ενεργούσε «εν καλή συνειδήσει» (στιχ. 18). Ήθελε να αποφύγει το σκάνδαλο στη Σχολή. Κάθε διοίκηση οφείλει και πρέπει να ακολουθεί την «προβλεπόμενη διαδικασία». «Εξονυχιστικά», μάλιστα. Εντούτοις, πάνω από το γράμμα του Νόμου υπάρχει η έννοια της Χάριτος. Για να προαγάγει το μείζον αγαθόν, η Ορθοδοξία αναστέλλει τον Νόμο και εφαρμόζει την «Οικονομία». Μόνο να υποθέσει μπορεί κανείς πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία της Σχολής και της Αρχιεπισκοπής εάν δεν ανησυχούσαμε τόσο για «την εξονυχιστική τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας» και εάν το «σκάνδαλο» δεν είχε ποτέ προκύψει (απ' αυτή την τάση). Όσο για την πρόθεση του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα να επιφέρει αλλαγές στη διοίκηση της Σχολής και το καθηγητικό σώμα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η πλεινότητα του κλήρου και των λαϊκών σ' ολόκληρη την Αρχιεπισκοπή συμφωνούσε με τις αποφάσεις του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, αλλ' όχι με τον τρόπο που τις επέβαλε.

Διαβάζω στο κείμενο ότι «οι προαγωγές και οι μονιμοποιήσεις έχουν διενεργηθεί κατά τρόπο αντικανονικό στο παρελθόν. Τα επιτεύγματα ορισμένων μελών του καθηγητικού σώματος δεν έτυχαν αναγνώρισης». Όπως τόνισα προηγουμένως, το κείμενο είναι γεμάτο από τέτοιες υπαινιγματικές εκφράσεις και άλλα παρόμοια υπονοούμενα που στερούνται κάθε εμπέδωσης και τεκμηρίωσης. Γι' αυτό και δεν προκαλεί έκπληξη που η Έκθεση αναφέρεται σε «πικρίες μέσα στο καθηγητικό σώμα» και σε «μια ατμόσφαιρα πόλωσης, καχυποψίας και εκφοβισμού μέσα στη διοίκηση, το καθηγητικό σώμα, το υπαλληλικό προσωπικό και τους φοιτητές». Είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο γίνονταν οι μονιμοποιήσεις καθηγητών κατά την προεδρία του Δρα Τόμας Λέλον. Οι τελευταίοι δύο καθηγητές που μονιμοποιήθηκαν ήταν ο Δρ Τζον Τσίρμπαν και η Δρ Εύη Χόλμπεργκ κατά τη δική μου προεδρία. Η διοίκηση ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία και υπέβαλε την σύσταση της Επιτροπής για Προαγωγές και Μονιμοποιήσεις στην Εφορεία, η οποία και ενέκρινε τη μονιμοποίηση των δύο καθηγητών. Η Δρ Χόλμπεργκ έχει υποστεί εκ μέρους συναδέλφων εκφοβισμούς και φραστικές επιθέσεις που τεκμηρίωσε και υπέβαλε στις διάφορες διοικήσεις και την Εφορεία χωρίς αποτέλεσμα. Ποιοι είναι οι καθηγητές που δεν έτυχαν της δέουσας αναγνώρισης; Τα τελευταία αυτά χρόνια, υπήρξα μέλος της Εφορείας που ενέκρινε την προαγωγή αρκετών καθηγητών. Ποιος δεν αναγνωρίσθηκε όπως έπρεπε; Μήπως είναι ο καθηγητής του οποίου η αίτηση για προαγωγή απορρίφθηκε δύο φορές από τους συναδέλφους του που αποτελούν την Επιτροπή για Προαγωγές και Μονιμοποιήσεις της Σχολής; Μήπως είναι το άτομο, του οποίου την περίπτωση κλήθηκε να εξετάσει η Εφορεία που στη συνέχεια απέρριψε την αίτησή του; Μήπως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, του οποίου ο φάκελος υποβλήθηκε στον Δρα Σκέδρο με ελλιπή στοιχεία προκειμένου να παραπλανηθεί η Εφορεία; Βέβαια, υπάρχουν «πικρίες μέσα στο καθηγητικό σώμα». Φαίνεται πως όποτε λαμβάνονται αποφάσεις που δεν αρέσουν, οι διαφωνούντες διατείνονται πως υπήρξαν θύματα «πολιτικής».

Το κείμενο της Έκθεσης αναφέρεται σε «πικρίες μέσα στο καθηγητικό σώμα» και στην ύπαρξη «εσωτερικών εντάσεων και συγκρούσεων». Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν; Κατά την ποιμαντορία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, ένα μέλος του καθηγητικού σώματος διορίσθηκε στην Αρχιεπισκοπή ως επικεφαλής του γραφείου Διεκκλησιαστικών Υποθέσεων. Αυτή η μισθοδοτούμενη θέση ανάγκασε το εν λόγω άτομο να απουσιάζει συχνά απο τη Σχολή. Οι εξαγριωμένοι συνάδελφοί του έθεσαν το ερώτημα, πώς ένας τακτικός καθηγητής πλήρως απασχολημένος μπορεί ν' ανταποκριθεί και σε καθήκοντα άλλης θέσης. Αμφισβήτησαν ότι μπορούσε να εκπληροί όλα τα καθήκοντά του στη Σχολή και συγχρόνως να πηγαινο-έρχεται από την Νέα Υόρκη. Πρόσφατα, επίκουρος καθηγητής του Ελληνικού Κολεγίου διορίσθηκε διευθυντής του Αρχιεπισκοπικού Γραφείου Ελληνικής Παιδείας. Αυτό συνεπάγεται διαρκή ταξίδια και συνεχή απασχόληση στη Νέα Υόρκη για να ανταποκριθεί στις ευθύνες της μισθοδοτούμενης θέσης του. Εχει περιορίσει τις καθηγητικές δραστηριότητές του στη Σχολή. Αυτοί που είχαν διαμαρτυρηθεί για τον προηγούμενο διορισμό δεν έχουν τώρα να πουν τίποτε για τούτον. Μήπως πάλι έχουμε να κάνουμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και μετά τολμούμε να γράφουμε πως υπάρχουν «πικρίες μέσα στο καθηγητικό σώμα».

Οπωσδήποτε οι συντάκτες της Έκθεσης έπρεπε να αποφύγουν τον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να δικαιολογήσουν αποφάσεις που έλαβαν τον τελευταίο καιρό. Το μόνο που πέτυχαν είναι να ξανανοίξουν το κουτί της Πανδώρας και να αναστήσουν παληές εντάσεις και διαμάχες. Το κείμενο δεν αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, της Εφορείας, των αποφοίτων της Σχολής και του πληρώματος της Εκκλησίας. Ο σπουδαιότερος θησαυρός μας στο Ελληνικό Κολέγιο-Θεολογική Σχολή είναι οι φοιτητές μας που, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστο, δεν είναι πλήρως καταρτισμένοι να υπηρετήσουν στο χώρο της Αρχιεπισκοπής μας. Ενώ οι παγκοσμίου φήμης καθηγητές μας («φαντασιώσεις των δικών τους μυαλών» για να επαναλάβω την έκφραση του Μητροπολίτη Ησαΐα) απασχολούνται με «διαμάχες, πικρίες, εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις», οι καημένοι οι φοιτητές εγκαταλείπονται στη τύχη τους.

Είναι ατυχές που το έγγραφο αυτό συντάχτηκε κατά τη θητεία σας ως Προέδρου της Σχολής και Αντιπροέδρου της Εφορείας. Και οι δύο σας έχετε αφιερώσει τη ζωή σας στη Σχολή και έχετε εργασθεί τόσο σκληρά που δεν αρμόζει να ταυτισθείτε με ένα τέτοιο κείμενο. Οι ανησυχίες και οι ιδέες μου θα αποτελούσαν σίγουρα ενδιαφέρον ανάγνωσμα για την Κοινή Επιτροπή.

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Μια μέρα, ίσως.

Με αγάπη εν Κυρίω,
 (υπογρ. + Μητροπολίτης Μεθόδιος)
Μεθόδιος,
Μητροπολίτης Ανέων και Πρόεδρος της Επισκοπής Βοστώνης

[ ΚΑΛΑΜΙ - www.kalami.net/pages/methodios.html - 20 Μαΐου 2002 ]