top

Spyridon.ws - 26 Απριλίου 2002

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
στην Ελληνική Κοινότητα του Μόντρεαλ
κατά την παρουσίαση του βιβλίου "Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου"

( 25 Απριλίου 2002 )

Χριστιανοί ευσεβείς και έλληνες πατριώτες,

Σας χαιρετώ όλους εν ονόματι Κυρίου.
Χαίρετε εν κυρίω πάντοτε!

Κύματα συγκίνησης με συνεπαίρνουν που τη στιγμή αυτή βρίσκομαι μαζί σας σ' αυτό τον ιερό χώρο της Ελληνικής Κοινότητας του Μόντρεαλ, εστία του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Και είναι η χαρά μου απερίγραπτη γιατί γνωρίζω επιτέλους από κοντά τον υπέροχο Ελληνισμό του Μόντρεαλ που έχει μεγαλουργήσει στην καναδική πραγματικότητα διατηρώντας, όμως ταυτόχρονα αλώβητη την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα του.

Πώς να μην ριγήσω από νοσταλγία όταν μπροστά μου βρίσκονται την ίδια στιγμή φίλοι από τα χρόνια της Αμερικής, πολύτιμοι συνεργάτες , άνθρωποι πιστοί στα ορθόδοξα θέσμια και τα ελληνικά ιδεώδη, επώνυμοι και ανώνυμοι εργάτες του Ευαγγελίου που μοιραστήκαμε από κοινού αγώνες πολλούς και αγωνίες περισσότερες στην ευλογημένη Εκκλησία της Αμερικής;

Είναι όντως Θεού ευλογία που βρισκόμασθε απόψε όλοι μαζί στον φιλόξενο αυτό χώρο.

Τους πιστούς φίλους που ήλθαν από μακρυά και τους ομογενείς της ωραίας αυτής πόλης, τους χαιρετώ όλους ανεξαίρετα με βαθειά εγκαρδιότητα, με ειλικρινή εκτίμηση, και με πολλή και ανυπόκριτη αγάπη.

Σας είμαι βαθύτατα ευγνώμων για όλες σας τις φιλόφρονες εκδηλώσεις.

*   *   *   *

Την αποψινή χαρά επαυξάνει το γεγονός, ότι συνήλθαμε όλοι επί το αυτό όχι εική και ως έτυχε, όχι τυχαία, αλλά χάρη σ'ενα κοινό παρονομαστή: τις κοινές μας καταβολές, την κοινή μας θρησκευτική και πολιτισμική κληρονομιά.

Είμασθε όλοι παιδιά του Θεού προικισμένα με μια και την αυτή πίστη. Για όλους εμάς η Ορθοδοξία δεν είναι μια οποιαδήποτε υπόθεση κοινωνικής ή αλλης παρόμοιας υφής, αλλά ζήτημα θεμελιώδες, υπόθεση ιερώτατη. Η πίστη μας αυτή δεν επιδέχεται σχετικοποιήσεις, ελαστικότητα και αναπροσαρμογές εν ονόματι νέων ασαφών και θολών πραγματικοτήτων. Για μας η αξία της είναι απόλυτη.

Γι' αυτό ποτέ δεν πεισθήκαμε ότι το μέλλον της ελληνικής Ορθοδοξίας στην βόρεια Αμερική, μια ήπειρο που χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή στην ιστορία θρησκευτική ανταγωνιστικότητα, μπορεί να στηριχθεί μόνο σέ ορθοδόξους κατά συνήθεια και οικογενειακή παράδοση.

Είναι προφανές, ότι σε μια κοινωνία όπως η αμερικανική που έχει την τάση της απορρόφησης κάθε διαφορετικότητας, η Ορθοδοξία έχει ελπίδες να επιβιώσει μόνο με συνειδητούς ορθοδόξους, ορθοδόξους εκ πεποιθήσεως. Δεν είναι το οικονομικο-κοινωνικό πλαίσιο μιας συγκεκριμένης δομής που θα εγγυηθεί το μέλλον της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας μέσα στην αμερικανική χοάνη.

Θησαυρός μας είναι η πίστη μας. Κι αυτόν τον θησαυρό χρέος έχουμε να τον αυξήσουμε, όχι να τον κρατήσουμε ζηλότυπα μόνο για τον εαυτό μας, αλλά να τον μεταγγίσουμε στους πέριξ μας, στους μακράν και στους εγγύς. Άλλοιώς, φοβάμαι, η Ορθοδοξία στη Αμερική θα μοιάζει πάντα με τον νωθρό εκείνο εργάτη του Ευαγγελίου που κατάχωνε κι απέκρυπτε τα τάλαντά του επισύροντας τελικά τη μήνι του κυρίου του. Εμείς επιμένουμε, ότι η ορθόδοξη πίστη έχει να διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο στη διαμόρφωση του αμερικανικού κοινωνικού γίγνεσθαι.

Παρόμοιες είναι οι σκέψεις μας και για τη μια και την αυτή πολιτιστική ταυτότητα μας. Θεωρούμε ότι ο πολιτισμός μας, ο διαχρονικός Ελληνισμός δεν είναι υπέρβαρο για την προκοπή και πρόοδο του ομογενειακού μας στοιχείου στον ευλογημένο χώρο της Αμερικής. Αντιθέτως, εμείς, φορείς ενός μοναδικού πολιτισμού στην ανθρώπινη ιστορία, καλούμασθε να προβάλουμε τα αγαθά του ελληνικού πνεύματος και να τα προωθήσουμε στις νέες μας πατρίδες, συμβάλλοντας ευεργετικά στην οικοδομή της σημερινής αμερικανικής κοινωνίας.

Τούτος είναι ο μοναδικός άξων, στον οποίο μπορεί να στηριχθεί η διατήρηση και συνέχιση των θεσμίων της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού σε μια χώρα που τείνει κυριολεκτικά να καταπίνει παραδόσεις και πολιτισμούς.

Είμαστε ένα σύνολο περήφανων Ελλήνων για τη θρησκεία και τον πολιτισμό μας. Γι αυτό και πιστεύουμε στην αδήριτη ανάγκη της διάσωσης του Ελληνισμού στην Αμερική μέσα από τα κανάλια της ελληνορθόδοξης παιδείας. Και η αγωνία μας για το μέλλον της πίστης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στον αμερικανικό χώρο κορυφώνεται αυτούς τους δύσκολους καιρούς της ισοπέδωσης των πάντων.

*   *   *   *

Αυτές οι σκέψεις ενδυμαμώθηκαν σήμερα από την συμβολική επίσκεψή μου στο ελληνικό σχολείο Σωκράτης, όπου τα σκούρα μάτια των παιδιών μας πρόδιδαν την υπόσχεση : «Αμες δέ γεσόμεθα πολλώ κάρρονες».

Γνωρίζω δέ ότι σ' αυτη την πόλη, φυτώριο του Ελληνισμού, υπάρχουν κι άλλα τρία παραρτήματα του ημερήσιου σχολείου «Σωκράτης»: o «Δημοσθένης», «Πλάτων» και «Αριστοτέλης», όπως και άλλες σχολές.

Αντιλαμβάνεσθε επομένως πόση είναι η συγκίνησή μου απόψε.

*   *   *   *

Η χαρά μου είναι όντως πεπληρωμένη. Διότι γνωρίζω ότι θα συνεχίσετε να παραμένετε πιστοί στις παραδόσεις, όσες με κόπους και θυσίες μας κληροδότησαν οι πατέρες μας.

Μείνετε πιστοί στη γνησιότητα της Ορθοδοξίας, όχι της παραμορφωμένης και προσαρμοσμένης σε παροδικά σχήματα, αλλά της ζωντανής και παρούσης με λόγο σ' όλες τις μεγάλες αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου.

Διατηρήστε τον Ελληνισμό της Αμερικής ακμαίο, θαλερό και παραγωγικό.

Παραμείνετε πιστοί στην ιδέα και την μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση του Πατριαρχείου μας.

Κι ο Θεός θα είναι μαζί σας, τώρα και πάντοτε.

[ Spyridon.ws
  www.spyridon.ws/GR/spyr_sim/sps_om2.html
  26 Απριλίου 2002 ]