top
Spyridon.ws - 2002
Μια πρώτη γεύση
Μια πρώτη γεύση από το βιβλίο και μια τελευταία καταγράφονται σ' αυτή τη σελίδα
για να σχηματίσει ο αναγνώστης την πλήρη εικόνα από τα αποκωδικοποιημένα
μηνύματα της ιστορίας ενός Αρχιεπισκόπου, που προτίμησε την αυτοαναχώρηση
από το συμβιβασμό με το ανυποχώρητο κατεστημένο.
Πατήστε τους τίτλους που ακολουθούν για να μπείτε στην περιπέτεια των θεσμών, των
προσώπων και των συμφερόντων που διαπλέχθηκαν κατά την τριετία της ποιμαντορίας
του Σπυρίδωνος καταφέροντας δυσεπούλωτα τραύματα στην Ομογένεια και την
Εκκλησία της Αμερικής.
Οι υπόλοιπες σελίδες σάς περιμένουν ανεξίτηλα τυπωμένες στο βιβλίο «Η
μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου», που μπορείτε να το προμηθευτείτε στα
μέρη που υποδεικνύονται στο τέλος της ιστοσελίδας...
Μαζί, λοιπόν, για μια πρώτη γεύση (Στα βήματα του βιβλίου)
και μια τελευταία
(Μόνος και ασυμβίβαστος),
για ένα πρόλογο και ένα επίμετρο!
%
@
Στα βήματα του βιβλίου
Tο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν αποτελεί μια απλή βιογραφία του Αρχεπισκόπου
Σπυρίδωνος, που καταγράφει επιδερμικά τα έργα και τις ημέρες του ιδιαίτερα
κατά την δραματική τριετία της ποιμαντορίας του στην Εκκλησία της Αμερικής
(1996-1999).
Εκείνη τη Μεγάλη Πέμπτη σήκωνε το βαρύ φορτίο
του Σταυρού, στον καθεδρικό της Αγίας Τριάδας στη Νέα Υόρκη (8 Απριλίου 1999)
Πέρα από μια προσπάθεια για διείσδυση στην πορεία του ιεράρχη
που βαπτίσθηκε στην εκκλησιαστική ζωή από τα παιδικά του χρόνια χάρη στη
λευιτική καταγωγή του, το βιβλίο επιχειρεί να ρίξει φως στη διαδρομή του
αγοριού που γεννήθηκε στην Αμερική, μεγάλωσε στην Ελλάδα, μορφώθηκε στην
Ευρώπη, υπηρέτησε επί μια 25ετία την Εκκλησία στην Ελβετία και την Ιταλία
ως κληρικός του Πατριαρχείου για να επιστρέψει τελικά στη γενέτειρά του
Αμερική ως Αρχιεπίσκοπος.
Μέσα από τις διάφορες πτυχές της ζωής του και της ιερατικής του εξέλιξης διαγράφεται
ο άνθρωπος που λάμπρυνε τη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ιταλία και
την Αμερική εστιάζοντας τους αγώνες του στη διατήρηση της Βυζαντινής Ορθόδοξης
παράδοσης και την επιβίωση του Ελληνισμού στη Διασπορά. Το σύνθημα "Ορθοδοξία-Ελληνισμός"
υπήρξε άξονας στην πολυκύμαντη καριέρα του η οποία υπέκυψε τελικά σ' αυτό...
Το βιβλίο που είναι ντοκουμενταρισμένο με γεγονότα και στοιχεία, προσπαθεί
να σκύψει με ευαισθησία στην προσωπικότητα του ιεράρχη, ο οποίος υπήρξε
θύμα μιας αλαζονικής άποψης για την διαποίμανση της Εκκλησίας και της αντίληψης
ότι η Ελληνική Ομογένεια της Αμερικής μπορεί να υφίσταται τις αποφάσεις
των παράκεντρων εξουσίας χωρίς συνέπειες.
To πλαίσιο στο οποίο κινείται το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι η τριετία
της ανόδου και της πτώσης του 5ου Αρχιεπισκόπου Αμερικής, Σπυρίδωνος του Α΄.
Το ενδιαφέρον για το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου που, όπως απέδειξαν οι εξελίξεις,
είχε ημερομηνία λήξεως από της ενθρονίσεώς του, ανάγεται στο ότι είναι
συνδεδεμένος με γεγονότα που χαρακτηρίζονται από μια μοναδικότητα στη μακραίωνη
ζωή της Εκκλησίας και παρουσιάζουν ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον για την πορεία
της ομογένειας.
Οι εξελίξεις, δραματικές και ραγδαίες, εκπορευόμενες από το κέντρο της Ορθοδοξίας
στην Κωνσταντινούπολη, προκάλεσαν δυσεπούλωτες πληγές στη ζωή της Eκκλησίας
της Αμερικής αλλά και της ομογένειας.
Η έξωση δύο αρχιεπισκόπων, του Ιακώβου και του Σπυρίδωνος, από την Αρχιεπισκοπή
Αμερικής σε μια τριετία αποτελεί φαινόμενο άηθες στην ιστορία της Εκκλησίας
και αμφισβητήσιμη πρακτική για το κανονικό δίκαιο.
Η μέθοδος που χρησμοποιήθηκε για την έξωση αμφοτέρων είναι πρωτοφανής, αφού
το Φανάρι δεν φαίνεται να υποκύπτει στην πίεση των εξελίξεων, αλλά να πρωτοστατεί
στην υποκίνηση αυτών.
Η τακτική αυτή που μοίρασε την ομογένεια σε φατρίες και μέτωπα εκθέτει το
Πατριαρχείο για συμπεριφορά νεοπαπισμού και δυσχεραίνει την επικοινωνία
και επαφή της ελληνόφωνης Ορθοδοξίας με τους λοιπούς Ορθοδόξους που μέσα
απο τέτοια φαινόμενα διακρίνουν οίηση και αδιαλλαξία.
Κατά την τρικυμιώδη τριετία της ποιμαντορίας του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος η
ιστορία γράφτηκε από τα παράκεντρα εξουσίας που κινήθηκαν μέσα στον ιστό
μιάς ίντριγκας, καθόλα βυζαντινής.
Οι μηχανισμοί της στήθηκαν από το κέντρο της Ορθοδοξίας και περιέπλεξαν μητροπολίτες,
ιερείς, λαϊκούς της εύνοιας του πρώην αρχιεπισκόπου Ιακώβου, ομογενειακά
μέσα ενημέρωσης, αλλά και μεγάλες ελληνικές και αμερικάνικες εφημερίδες.
O Σπυρίδων με τους επισκόπους της Αμερικής
Καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία και τη διακίνηση της κρίσης στην Εκκλησία της Αμερικής
και κατ' επέκταση στην ομογένεια έπαιξαν οι εντεταλμένοι του πατριαρχικού
περιβάλλοντος, ενώ στο παιχνίδι μπήκε αργότερα με δικούς της άσσους και
η ελληνική κυβέρνηση.
Έτσι το παιχνίδι που πήρε φανερά το χρώμα του χρήματος και της εξουσίας, διαπλέχθηκε
σε πολλά επίπεδα σχέσεων της Εκκλησίας της Αμερικής, τουτέστιν με το Πατριαρχείο,
με το ελληνικό κράτος, με το ιερατείο της Αμερικής, με τους επώνυμους παράγοντες
της ομογένειας, αλλά και με την ίδια την οντότητα της Ορθοδοξίας και του
Ελληνισμού στην Αμερική.
Το ζήτημα της επαναφοράς από τον αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα στην ορθόδοξη βυζαντινή
παράδοση αποτέλεσε αιχμή του δόρατος στους κόλπους του κλήρου. Ταυτόχρονα,
η προσπάθεια του για ρεαλιστικό επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας του Ελληνα
της Αμερικής, προκειμένου να διασώσει όσο μέρος της κληρονομιάς του είναι
δυνατόν μέσα στη χαώδη πολιτιστική χοάνη της Αμερικής, αφύπνισε την αντίδραση
των πρωταγωνιστών του εξαμερικανισμού της Ορθοδοξίας και της Ομογένειας
που κορυφώθηκε τη δεκαετία του '70 με την εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας
στη θεία λειτουργία.
Αποτέλεσμα αυτής της τρίχρονης αναταραχής ήταν η εδραίωση του αυτοκεφαλιστικού κινήματος
στην Εκκλησία της Αμερικής, η παραταξιοποίηση του Ελληνισμού, η περιθωριοποίηση
των μεγάλων ζητημάτων της Ομογένειας και η παγίωση της πεποίθησης ότι το
Πατριαρχείο επιθυμεί με κάθε τρόπο να αποδυναμωθεί ο ρόλος του αρχιεπισκόπου
Αμερικής.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, ο οποίος έχει αποτραβηχθεί από τον ενεργό εκκλησιαστικό
βίο σήμερα, στις σελίδες του βιβλίου αυτού μέσα από τις σημειώσεις, το
αρχείο και το ημερολόγιο της εποχής καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία
για τη δραματική τριετία που σημάδεψε την ιστορία της Ομογένειας.
Πηγές για την καταγραφή των γεγονότων και την αποτίμησή τους υπήρξαν ο ίδιος
ο αρχιεπίσκοπος, τα πρόσωπα του στενού περιβαλλοντός του, οι άμεσοι συνεργάτες
του, ο ομογενειακός τύπος της Αμερικής, ο ελληνικός και αμερικάνικος τύπος
και η προσωπική εμπειρία της συγγραφέως, που έζησε από κοντά τα γεγονότα
ως δημοσιογράφος.
&
$
Μόνος και ασυμβίβαστος
Με τη δραματική παραίτηση του Σπυρίδωνος από τον αρχιεπισκοπικό θώκο της Αμερικής
το καλοκαίρι του 1999 έκλεισε μια δραματική φάση στην ιστορία της Εκκλησίας
και της ομογένειας της Αμερικής, που αποκαλύφθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν
απροκάλυπτα για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια της ηγεσίας της Ορθοδοξίας.
Με τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο, όταν ακόμη δεν υπήρχαν σύννεφα.(Κωνσταντινούπολη 1998)
Μέσα στην θυελλώδη τριετία έγινε καταφανές ότι οι θεσμοί υποτάχθηκαν στην υπηρεσία
μιάς ομάδας συμφερόντων της αρχιεπισκοπής Αμερικής που προσέφεραν άλλοθι
στη δίψα του Φαναρίου για πλήρη έλεγχο της μεγαλύτερης και πλουσιότερης
επαρχίας του Θρόνου.
Το μοντέλο της αποσταθεροποίησης του Ιακώβου χρησιμοποιήθηκε στο σύνολό του
και στην περίπτωση του Σπυρίδωνος με ελαφρές αποκλίσεις όμως, αφού στη
νέα μεθόδευση κλήθηκε να παίξει και ο ίδιος ρόλο καρατερίστα. Ο πρώην αρχιεπίσκοπος
με την άδηλη παρουσία του στη συμπαιγνία εναντίον του διαδόχου πήρε την
ηθική ικανοποίηση απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, το Βαρθολομαίο, για τη
δική του έξωση από το θρόνο...
Πρωταγωνιστές της επαναλαμβανόμενης παράστασης οι "πατριαρχικοί φίλοι" που
κατεύθυναν πάλι το παιχνίδι μεθοδικά και αδίστακτα υποσκάπτοντας με κάθε
μέσον τον αρχιεπίσκοπο όταν ανακάλυψαν ότι δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά
τους, καταστρατηγώντας κάθε ηθική όταν εκείνος δεν συνέπλευσε με τα κελεύσματά
τους. Καλοβολεμένοι σήμερα στις επιτελικές τους θέσεις μετά τη θεαματική
επιστροφή τους στην αρχιεπισκοπή κρατούν τα ηνία της προσφέροντας εκδουλέυσεις
στο Φανάρι.
Πιόνια του ανελέητου παιχνιδιού οι μητροπολίτες που, μέσα στην τυφλή τους ανάγκη
να αυξήσουν τις εξουσίες τους, δρομολόγησαν ανταρσίες και ρήξεις επί Σπυρίδωνος
για να μείνουν μετά το τέλος του στα στάσιμα ύδατα των επισκοπών τους αδυνατώντας
να αδράξουν τον αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Κομπάρσοι στην περιπέτεια οι ιερείς και οι παραγοντίσκοι της Εκκλησίας της Αμερικής
που επιστρατεύθηκαν για να προκαλέσουν αλυσιδωτές κρίσεις χτίζοντας ατμόσφαιρα
κινδυνολογίας για διχασμό στην ομογένεια. Iκανοποιήθηκαν με τη σφαλερή
εντύπωση ότι έπαιξαν ρόλο στην εκπαραθύρωση του αρχιεπισκόπου ανταμειβόμενοι
με λόγια και επαίνους...
Διακινητές της κρίσης και οργανωτές των παρεκκλησιαστικών σχημάτων οι θιγμένοι
παράγοντες της θεολογικής σχολής της Βοστώνης που είδαν να απειλείται η
εξουσία τους στο χώρο της θεολογικής παιδείας. Αποκαταστάθηκαν αμέσως μετά
την παραίτηση του Σπυρίδωνος, αλλά δεν έχουν αναλάβει πλήρως.
Στρατευμένοι στον κοινό αγώνα κατά του αρχιεπισκόπου οι οπαδοί της αυτοκεφαλίας και
οι αντιπατριαρχικοί κύκλοι της Αμερικής που ανδρώθηκαν μέσα
απο νέες οργανώσεις ελπίζοντας σε πλήρη απεξάρτηση από το Φανάρι. Η πρόταση
του νέου συντάγματος της αρχιεπισκοπής που προβλέπει καθεστώς ημιαυτοκεφαλίας
τύπου Κρήτης είναι το πρώτο βήμα προς το ζητούμενο.
Συμπαίκτες της ομάδας στο τελευταίο στάδιο και κάποιοι φορείς της ελληνικής
κυβέρνησης που έβλεπαν να χάνεται το παιχνίδι του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού
στην Αμερική από τη φόρα ενός νέου αρχιερέα ο οποίος έχτιζε πάνω στη θεσμική
του υπεροχή το μέλλον της ομογένειας αρνούμενος να μοιρασθεί τα κεκτημένα.
Θορυβώδης υπόκρουση της ταραχώδους εποχής οι πηχυαίοι τίτλοι της ομογενειακής εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ που αποτέλεσε το δέκτη των κατευθυνόμενων
διαρροών από τα κέντρα και τα παράκεντρα εξουσίας επαναλαμβάνοντας το μοτίβο
του Ιακώβου στην πολιτική της φθοράς του Σπυρίδωνος. Σήμερα επαναπαύεται
στις δάφνες του ασκώντας κριτική στο Φανάρι και προπαγανδίζοντας την αυτοκεφαλία
της Εκκλησίας της Αμερικής.
Επιστέγασμα της τρικυμιώδους τριετίας η εκλογή του Δημητρίου, ο οποίος με την επίφαση
του "πνευματικού ηγέτη" έχει αφήσει εν λευκώ τη διαχείριση της
αρχιεπισκοπής στο παράκεντρο της εξουσίας συμμορφούμενος προς τις επιταγές
της Μητέρας Εκκλησίας κι ας είναι γιός καθ' υιοθεσίαν.
Έξω από τον Λευκό Oίκο μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Κλίντον. Η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου για το γιουγκοσλαβικό τον Μάρτιο του 1999 προκάλεσε τη δυσφορία της ελληνικής κυβέρνησης.
Τούτο το απίστευτο σκηνικό της ίντριγκας, όπου περιπλέχθηκαν παιχνίδια εξουσίας,
πολιτικές σκοπιμότητες, προσωπικές φιλοδοξίες, οικονομικά συμφέροντα και
εκδικητικές τάσεις τραυμάτισε θανάσιμα το κύρος του θεσμού της Εκκλησίας
σηματοδοτώντας την παρακμή της στο χώρο της ομογένειας.
Απομυθοποίησε το Πατριαρχείο που φάνηκε ότι αδίστακτα κινούσε τα νήματα ενός πολέμου
χαρακωμάτων προκειμένου να εξωθήσει σε παραίτηση τον ιεράρχη τον οποίο
ομόφωνα είχε εκλέξει τρία χρόνια πριν.
Προβλημάτισε την ομογένεια η οποία χρησιμοποιήθηκε, με κίνδυνο ακόμη και να διχασθεί,
για να βιώσει δραματικά την κατάρρευση των θεσμών στο όνομα των οργανωμένων
συμφερόντων.
Κλόνισε οριστικά και αμετάκλητα την ενότητα της Εκκλησίας της Αμερικής με την ανύψωση
των επισκόπων σε μητροπολίτες και την ενίσχυση της αδηφαγίας τους για εξουσία.
Μετέθεσε τα μεγάλα θέματα της διασποράς εις εύθετον χρόνον
καθώς η αλλαγή της ηγεσίας στην αρχιεπισκοπή ακύρωσε όλη τη συστηματική
προετοιμασία για τα εθνικά θέματα και για την ελληνόφωνη παιδεία.
Τέλος, διέσυρε τον αρχιεπίσκοπο και τον άνθρωπο Σπυρίδωνα με τον ανηλεή πόλεμο
της λάσπης εναντίον του επί μια τριετία. Στο όνομα της εκπαραθύρωσής του
θυσιάσθηκαν όλες οι αρετές του, η εργασιολατρεία του, η αποτελεσματικότητά
του, η πολύπλευρη παιδεία του, οι οραματισμοί του για το μέλλον της Ορθοδοξίας
και του Ελληνισμού στην Αμερική.
Οταν εκείνος αποχώρησε μονάχος από τη σκηνή με ασυνήθη αξιοπρέπεια, άφησε πίσω
του για πάντα το παρακμιακό τοπίο της αρχιεπισκοπής.
[ Spyridon.ws - www.spyridon.ws/GR/proti_geusi.html - 2002 ]
[ Spyridon.ws - www.spyridon.ws/GR/ichni.html - 2002 ]
[ Spyridon.ws - www.spyridon.ws/GR/monos.html - 2002 ]
|