top

Ταχυδρόμος - 11 Ιανουαρίου 2002

____________

[ ... ]

ΣΑΕ : Με τη σφραγίδα της αποτυχίας

Κι ενώ όλα δρομολογούνται στην ήρεμη καθημερινότητά μου, μένει πίσω αυτός ο δυσάρεστος απόηχος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού. Με ποιά όνειρα κινήσαμε για αυτή την ιδέα πρίν από έξι χρόνια και πως φθάρηκε στην πορεία το όνειρο! Η τέταρτη Συνέλευση του ΣΑΕ που πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2001 στη Θεσσαλονίκη σφραγίστηκε με την επανάληψη των προσώπων στην εξουσία και την πλήρη αποδυνάμωση του θεσμού.

Πώς να μάς πείσουν πιά ο Άθενς και ο Τομαράς για το ενδιαφέρον τους περί τους Απόδημους, πώς να μάς χορτάσουν άλλα λόγια παχειά και μεγάλα! Και η κυβέρνηση, η Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για τον Απόδημο Ελληνισμό, όλοι αυτοί οι παράγοντες (απ' όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως) που παρέλασαν από το παζάρι του ΣΑΕ δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα έχουν ένα τέλος, ακόμη και οι φάρσες;

Δεν θα εκφράσω άλλη γνώμη, δεν θα προβώ σε κριτικές παρότι νιώθω ότι δικαιούμαι γιατί δεν φέρω την πίκρα κάποιου που τον παρέλειψαν. Αντίθετα, η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού μού απεύθυνε ειδική πρόσκληση. Όμως, θεώρησα ότι η παρουσία μου σε ξεφτισμένες ιστορίες ήταν απλώς περιττή.

Μια παρουσία στο ΣΑΕ που προκάλεσε τις εντυπώσεις ήταν αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος αφού κατέκρινε το θεσμό από την έναρξή του και αφού υποκίνησε κάποιους ιεράρχες του Θρόνου να ακολουθήσουν την ίδια αδιάλλακτη πολιτική, αποφάσισε ξαφνικά να αλλάξει πορεία. Κανείς δεν πείσθηκε περί την αναθεωρημένη τακτική του Προκαθήμενου της Ορθοδοξίας, η οποία δημιούργησε νέα ρήγματα στην ιεραρχία. Θα παραθέσω για την ιστορία τις δηλώσεις του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνος. Μιλούν αφ’ εαυτών τα γεγονότα:

Δηλώσεις Σπυρίδωνος

«Θεωρώ ότι η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη, έστω και με καθυστέρηση έξι χρόνων, είναι επιβεβλημένη στη συνάντηση των απανταχού Ελλήνων. Βεβαίως, εάν υπήρχε πολιτική βούληση θα μπορούσε να είχε αποτραπεί αυτό το πολυετές κενό, θα μπορούσε ο θεσμός από την αρχή να είχε στηριχθεί από το Κέντρο της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς, στο μεταξύ, δημιουργήθηκε χάσμα ανάμεσα στη Μητέρα Εκκλησία και το ΣΑΕ που δεν βλέπω πώς μπορεί να γεφυρωθεί έστω και με την παρουσία του κ. Βαρθολομαίου, αφού τα ουσιαστικά θεσμικά προβλήματα για τα οποία το ΣΑΕ προκάλεσε και προκαλεί την επιφύλαξη των εκκλησιαστικών υπευθύνων, δεν έχουν ακόμη λυθεί.

Επιπλέον δέ, ορισμένοι ιεράρχες του Θρόνου, που ακολουθώντας την αρχική γραμμή του Πατριαρχείου υιοθέτησαν κριτική στάση έναντι του ΣΑΕ, έχουν εκτεθεί και δεν φαίνονται πλέον διατεθειμένοι να συμβιβαστούν. Κι αυτή η διαφορετική προσέγγιση των ηγετών της Εκκλησίας στο μείζον θέμα του Απόδημου Ελληνισμού προκαλεί έντονο προβληματισμό...».

Σε ερώτηση για την πορεία του ΣΑΕ, όπως εκείνος τη βίωσε μέσα από την διακονία του στην Αμερική, ο κ. Σπυρίδων σχολίασε:

«Το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού αναμφισβήτητα αποτελεί μια καλή βάση για την ανάπτυξη και σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των Αποδήμων και της πατρίδας. Η εγγενής αδυναμία του, όμως, έγκειται στο γεγονός ότι εκπροσωπείται μόνο στο επίπεδο μερίδας της οργανωμένης ομογένειας, που σημαίνει ότι δεν έχει ερείσματα στη βάση του Απόδημου Ελληνισμού, τουλάχιστον όσον αφορά την Αμερική. Επιπλέον, η επί τρείς διετίες επανάληψη των ιδίων (έστω και ικανών) προσώπων στην ηγεσία του ΣΑΕ έχει καλλιεργήσει εντυπώσεις για καρεκλοκενταυρισμό και παραγοντισμούς».

Σε ερώτηση εάν το ΣΑΕ μπορεί να ξαναβαπτισθεί στους αρχικούς του οραματισμούς ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής σημείωσε:

«Αν και ο θεσμός δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι έχει ενηλικιωθεί, πιστεύω, ότι υπάρχει έδαφος για να εγκαινιασθεί μια νέα φάση στην ιστορία του ΣΑΕ. Τούτο θα συμβεί, αν αποφασίσει να αγκαλιάσει την πλατειά μάζα των Αποδήμων και προσανατολισθεί προς τον πραγματικό του στόχο, που δεν είναι μόνο το λόμπι, αλλά η εξεύρεση λύσεων και διατύπωση προτάσεων πάνω στα χρόνια ζητήματα του Αποδήμου Ελληνισμού».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, ο οποίος ανέφερε ότι το ΣΑΕ δεν έχει καταφέρει να αγκαλιάσει την πλατειά ομογένεια και ότι χρειάζεται ανανέωση προσώπων. Αλλά κι αυτή ήταν “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”.

[ Ταχυδρόμος - Εν εξελίξει - 11 Ιανουαρίου 2002 - σελ. _ ]