Τη Αυτού θειοτάτη
Παναγιότητι
Τω Οικουμενικώ" Πατριάρχη
Κυρίω κ.
Βαρθολομαίω
και τη περί Αυτόν Αγία και Ιερά Συνόδω
Εις
Φανάριον
Παναγιώτατε και Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ
Αδελφοί,
"Οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν
αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών.
Ούχ ούτως
έσται εν ύμίν, άλλ' ός εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται
υμών διάκονος" (Ο Κύριος, Ματθ. 20,25) Όθεν, εις το Όνομα της
Αγίας και "Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος, επί
τη Αρχιερατική μου δε τιμή και συνειδήσει, διαβεβαιούμαι τα
κάτωθι, με μοναδικόν κίνητρον το Κύρος και την ευστάθειαν του
Πανσέπτου Οικουμενικού θρόνου, ουχ ήττον όμως και την ειρήνην
και ενότητα των απανταχού πιστών Αυτού. Δηλώ λοιπόν και εν
ταυτώ καταγγέλλω εν φόβω θεού ότι:
Δια της εν
απομονωτική μυστικότητι (την 21ην Ιουλίου 2003), όλως
αιφνιδιαστικώς γενομένης, ως εγένετο, "εκλογής" του
αξιοθρήνητου πλέον καταστάντος εκ των Βοηθών μου Επισκόπων
Αριανζού Ιωσήφ εις Μητροπολίτην Ν. Ζηλανδίας, διεπράξατε, εν
γνώσει Σας βεβαίως, πολλαπλούν αδίκημα, τόσον κατά των
απαράβατων κυριαρχικών δικαίων εν τη Επαρχία μου, όσον και
κατά της ειρήνης και ενότητας του ενταύθα, κατανυκτικώς
αγωνιζομένου Κλήρου και Λαού του Θεού.
Καίτοι πάντως
αισθανόμενος δια πολλοστήν φοράν δεινώς αδικηθείς και
προδωμένος, όμως φιλοστόργως και φιλαδέλφως αφήκα να παρέλθη
ικανόν χρονικόν διάστημα από του τολμηθέντος την 21ην Ιουλίου
2003, δια να μη αντιδράσω "εν βρασμώ ψυχής", και ενδεχομένως
αδικήσω ούτω οιονδήτινα των καθ' οιονδήποτε τρόπον και βαθμόν
ενεχομένων είς την όντως πρωτοφανή ταύτην
"τραγωδίαν".
Εκ της τοιαύτης φρονίμου, πιστεύω,
αναβολής μου, εκτός της απαραιτήτου νηφαλιότητος προέκυψε και
το πρόσθετον ηθικόν κέρδος, ότι ήδη επραγματοποιήθη (4-8-2003)
η έκτακτος επί τούτω συγκληθείσα Συνεδρίασις του από περάτων
Αυστραλίας πολυμελεστάτου Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, δια της
οποίας ωλοκληρώθη πλέον και κατέστη ανάγλυφος δια των
απαραιτήτων επισήμων πειστηρίων, η εγκληματική συμπεριφορά
κατά τους τελευταίους μήνας, του φυγάδος και υποδίκου αλλά και
θεολογικώς περιγελάστου γενομένου, ως δειχθήσεται κατωτέρω,
τέως Βοηθού μου Επισκόπου Αριανζού Ιωσήφ.
Είναι άκρως
χαρακτηριστικόν της πολλαπλής ενοχής του το γεγονός ότι,
καίτοι κανονικώς κληθείς (δια της από 21ης Ιουλίου 2003
Ποιμαντορικής Εντολής μου, ως Προέδρου του Συμβουλίου αλλά και
Κυριάρχου του εν λόγω Βοηθού Επισκόπου), ούτος ουδέ καν
απαντήσεως μας ηξίωσεν, έστω και αρνητικής! Εν ποία δε, πάντα
ταύτα, εξουσία; Με το ανίερον βεβαίως θράσος της πλήρως πλέον
αποκαλυφθείσης εν συνωμοτική μωρία δράσεως του, πολύ δε
περισσότερον με την ματαίαν βεβαιότητα ότι δια της "άνευ όρων"
προφανώς υποσχεθείσης εις αυτόν, ως μη ώφελεν, εκ του Σεπτού
Κέντρου υψηλής "προστασίας", θα είχε δήθεν "εξασφαλίσει", ο
τάλας (!), την εις το "απυρόβλητον", σταθεράν εγκατάστασίν
του.
Εν τούτοις, παρά τα αδοκήτως και όλως
αιφνιδιαστικώς τοιαύτα συμβάντα εις τα καθ' ημάς, ακραδάντως
πιστεύω ότι, το τολμηθέν τούτο "δράμα" της 21ης Ιουλίου 2003,
εγένετο μάλλον κατά παραχώρησιν Θεού!
Δια να
συνειδητοποιήσωμεν δηλαδή οι πάντες, εις ποίον
"αλληλοσπαρασμόν" δύναται να μας οδήγηση η από του 1995 κυρίως
και εντεύθεν, "αυτοκαταστροφική" πορεία, εις ην οδηγείται εκ
Φαναρίου η ιερά Ολκάς της Εκκλησίας, ώστε, έστω και κατά την
υστάτην ταύτην και τραγικήν ώραν ταπεινούμενοι, να
ανανήψωμεν.
"Ανά νήψις" δε, θα είναι μόνον ή μετάνοια
εν τη πράξει: Να "αναδιαρθρώσωμεν επί το κανόνικώτερον" -ως
ανέκαθεν εγγράφως και εν καρτερία "συνεβούλευσα" ευλαβώς- τας
απαράβατους της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και Πανορθοδόξως
ισχύουσας αληθώς Συνοδικάς Δομάς και λειτουργίας, επ' αγαθώ
της Εκκλησίας μας καθόλου, και του συνεχώς ταπεινουμένου και
σκανδαλιζομένου Κλήρου και Λαού Αυτής, ενώ ήδη ευρισκόμεθα εν
21ω αιώνι, ότε ακόμη και εν Τουρκία (!) η "Σουλτανική
ασυδοσία" αποτελεί απαραδέκτως αναχρονιστικόν και κολάσιμον
παρελθόν.
Πώς άλλως να ερμηνευθή αν όχι ως παραχώρησις
Θεού, η ακατανόητος αύτη και όλως απροκλήτως εκσπάσασα από του
Σεπτού Κέντρου "λαίλαψ" εναντίον του γράφοντος; Τι έχετε να
του καταμαρτυρήσετε εις έκαστος των αυτόθι, ή εν
χορώ;
Αναλογίζεσθε, Παναγιώτατε, τι θα παραδώσωμεν εις
τους νεωτέρους Εκκλησιαστικούς "Ταγούς" του απανταχού "Λαού
του Θεού", ως "παράδειγμα" θεοφιλές εκ της Πρωτοθρόνου Μητρός
Εκκλησίας, και μόνον δια την Εαυτής εν Θεώ ευσταθείαν εν μέσω
"λύκων", εάν συνεχίσωμεν επιτρέποντες τας γνωστάς ραδιουργίας
των ελαχίστων και ήδη δεινώς κατεγνωσμένων προσώπων της περί
Υμάς αδιστάκτου ολιγαρχίας;
|
Μήπως πρέπει να επαληθεύση
ο τραγικός λόγος, τον οποίον εν στιγμαίς δήθεν ειλικρινείας
κατ' επανάληψιν μοί εδήλωσεν -ότε ακόμη αφελώς τον επίστευον
και τον συνέδραμον παντοιοτρόπως δια τον Θρόνον- ο παιδιόθεν
διαβολικός εν εφευρετικότητι αλλά και κακότητι Φιλαδελφείας
Μελίτων;
Ως μακάβριος και όλως αποτρόπαιος κυνισμός,
ηχεί ακόμη εις τα ώτα μου η "ομολογία" του: "Γνωρίζω, Γέροντά
μου, ότι δυστυχώς είμεθα οι Νεκροθάπται του
θεσμού"!▼
Αλλ' ανεξαρτήτως όλων αυτών των
αθλιοτήτων:
Δεν έχομεν ακόμη συνειδητοποιήσει,
Παναγιώτατε, ότι τόσον η ταπεινότης μου πρώτος, ως μεγάλως
τελευταίως κινδυνεύσας εκ της προσφάτου περιπετείας της
υγιείας μου, όσον και ο αμετανοήτως τα μη δέοντα εκ του
παρασκηνίου πάντοτε δι' άκραν ιδιοτέλειαν συμβουλεύων Περγάμου
Ιωάννης, ουχ ήττον δε και Υμείς προσωπικώς, έχοντες υπερβεί εν
οδύναις πολλοίς το 60όν έτος της ηλικίας, ευρισκόμεθα πλέον
εις την τελικήν ευθείαν της μεταστάσεως ημών "από των
λυπηρότερων επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα";
Οποίαν
"ψυχήν" θα παραδώσωμεν, Παναγιώτατε, εάν δεν αναχαιτίσωμεν
εγκαίρως τον ανεωγμένον πλέον και βέβαιον καταποντισμόν μας
εις το "χάος" δια των τελευταίων προκλήσεων, αι οποίαι μας
έχουν Πανελληνίως και Πανορθοδόξως εκθέσει;
"Στώμεν καλώς",
Παναγιώτατε!
Στώμεν τιμίως, Αδελφοί!
Στώμεν οι πάντες
μετά φόβου θεοί"!
Πολλάκις υπενθύμισα ευλαβώς εν καρτερία:
"Θεός ου μυκτηρίζεται"! Αλλ' επί ματαίω!
Δια να
προστρέξω, πάντως, και αύθις αρωγός, όλως δε ανιδιοτελής και
τίμιος, ως υπήρξα πάντοτε μέχρι σήμερον, εις την παιδιόθεν
εκθρέψασάν με -όπως βεβαίως και πάντας Υμάς, περισσοτέρως-
Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν, θα προτείνω παρακατιών το
κατεπειγόντως "Δέον Γενέσθαι":
Άνευ και ελαχίστης
χρονοτριβής, οφείλομεν τώρα όλοι να σώσωμεν όχι μόνον τυπικώς
τα προσχήματα, αλλά και την ουσίαν, και την ειρήνην, και την
ενότητα της Εκκλησίας, ιδιαίτατα δε της ενταύθα απαραδέκτως
ταλαιπωρηθείσης Ομογενείας μας -εκ των παλαιών Σχισμάτων και
της συνεχιζομένης Άγυρτίας- προ των οποίων σήμερον τόσον
ευκόλως, ατυχώς, κλείετε εν Φαναρίω τους οφθαλμούς και τα
ώτα!
Εύχομαι και ελπίζω, ή τοιαύτη εν απολύτω
ειλικρίνεια και εν ακλινεί προς τον Οικουμενικόν Θρόνον και το
Γένος αφοσιώσει υποβαλλομένη παρούσα Υπεύθυνος Ποιμαντορική
Αναφορά μου, να εκτιμηθή δεόντως και να γίνη αναλόγως δεκτή.
Άλλως, εγώ μεν "Μητραλοίας" δεν πρόκειται να γίνω
ποτέ!
Όμως, και δεν πρόκειται να εγκαταλείψω
απροστάτευτον, υφ' οιασδήποτε συνθήκας, εις "βιασμόν" και
βαθμιαίαν "διάλυσιν" (ΩΣ ΕΠΡΑΞΑΤΕ ΕΝ Η.Π.Α. ΜΕΤΑ ΤΟ 1995!),
την ην, δι' αιματηρών και τοις πάσι γνωστών αγώνων μετά του
ενταύθα ηρωικού λαού του θεού, συνεκροτήσαμεν θεόσωστον και
υποδειγματικήν, χάριτι θεία, Επαρχίαν του θρόνου.
Δια
ταύτα,
Ι. Μη νομισθή ουδ' επί στιγμήν, παρακαλώ, ότι
δεν γνωρίζω επακριβώς μετά των περί εμέ εμπίστων συνεργατών,
Κληρικών και Λαϊκών, "τις" και δια "ποίους λόγους" ο εκ του
παρασκηνίου "κινών τα νήματα" των θρασυτάτων συνωμοτικών
ενεργειών μεταξύ Υφυπουργού ΥΠΕΞ κ. Μαγκριώτη, των
μεγαλόσχημων "ηγετών", των πλήρως συρρικνωμένων και άκρως
κομματικοποιημένων εις το ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ Σχισματικών Ομάδων, με
τας γνωστάς ιστορικάς "σφραγίδας", οι οποίοι, βεβαίως, ουδέ
πόρρωθεν γίνονται αποδεκτοί από την συντριπτικήν πλειονότητα
του λαού του Θεού ενταύθα. Έχουν, άλλωστε, πανηγυρικά
αποδείξει ούτοι, εν θεωρία και πράξει, ότι ουδέν το κοινόν
έχουν πλέον προς "πιστούς" και δη "Ορθοδόξους"! Δεν είναι
δηλαδή μόνον τα εξωφρενικά και αντίθεα "Καταστατικά" των, τα
οποία παρεπέμψατε πρό τινος δια τα καθ' ημάς.
Είναι και
αι συνεχείς προκλήσεις αθεΐας και δημοσίας κραιπάλης κατά τας
ιεροτέρας ημέρας της προκεχωρημένης Μ. Τεσσαρακοστής, υπό τον
"φιλογενή" (!) προγραμματισμόν ΣΑΕ καί Γ.Γ.Α.Ε του κ.
Μαγκριώτη.
Επομένως, θα ήτο θεοφιλέστερον να
προσπαθήσετε, Παναγιώτατε, μετά του κ. Μαγκριώτη, τόσον
προθύμως έχοντος να διακονήση την Εκκλησίαν (!), να επαίρνατε
πίσω τους υπό του παπα-Ευθύμ αρπαγέντας ιστορικούς Ι. Ναούς
του Γαλατά της Υμετέρας Αρχιεπισκοπής, παρά τα εις δήθεν Ναούς
μετατραπέντα πρώην "γκαράζ" των Χριστεμπόρων της LAKEMBA του
Σύδνεϋ.
Ως εκ τούτων, είναι σαφές, σαφέστατον, ότι,
μετά την θριαμβικήν ενταύθα επίσκεψιν του Προέδρου της
Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Στεφανοπούλου, ο κ. Μαγκριώτης μετά
του κ. Δόλλη και των εν λόγω "ηγετών" του εν Σύδνεϋ Σχίσματος,
κυριολεκτικώς εξεδαπανήθησαν εις δολιοφθοράν κατά της Ιεράς
Αρχιεπισκοπής, δια να επιβληθή με όλα τα μέσα ο περί ημάς
αρχήθεν "ολέθριος σχεδιασμός" του διαβόητου ΣΑΕ Ωκεανίας.
(Λάβετε τον κόπον να αναγνώσητε την προς εμέ από 12ης-7-1994
Υμετέραν Πατριαρχικήν Επιστολήν!)
|
Γνωρίζομεν λοιπόν
καλώς ότι, καίτοι ανεχαιτίσαμεν δια της μεγαλειώδους 9ης
Κληρικολαϊκής Σενελεύσεως, τας "οπερετικάς" εκείνας
προσπαθείας του κ. Μαγκριώτη -συνεργαζομένου συστηματικώς και
κρυφίως μετά του "κακού δαίμονος της Εκκλησίας" Φιλαδέλφειας
Μελίτωνος- να παρασύρη το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις
ανήκουστον και ιδιόρρυθμον "εισπήδησιν" εις Αποστολικώς
τεθεσπισμένα δικαιώματα του ενταύθα Ποιμενάρχου της απώτατης
ταύτης Επαρχίας του θρόνου, δεν επρόκειτο ευχερώς να
τερματισθούν.▼ Δια της περιβόητου "Συνοδικής" (;) τετρασέλιδου
Επιστολής, δια της οποίας εσπεύσατε να "κατηχήσετε" τον εν
μαχίμω Ποιμαντορία λευκανθέντα Ιεράρχην Σας, σχετικώς με την
Ενορίαν-Κοινότητα OAKLEIGH (!), καθώς και δι' άλλων
απαραδέκτων παρομοίων προκλήσεων, εφθάσαμεν, ατυχώς, εις το
"Μη περαιτέρω": H άνευ γνώσεως και αδείας μου "εκλογή" εις
Μητροπολίτην Ν. Ζηλανδίας, του φυγάδος και φυγοδίκου γενομένου
Βοηθού Επισκόπου μου, του οποίου την ακόμη υγιαίνουσαν εν τη
9η Κληρικολαϊκή Νομοκανονικήν Εισήγησιν, φαίνεται ότι μήτε
Yμείς εν τω Σεπτώ Κέντρω ανεγνώσατε, μήτε ο ίδιος σήμερον
ασφαλώς ενθυμείται, αποτελεί πραγματικήν "δολοφονίαν" μου, ην
ούτε προύκάλεσα, ούτε και θα ανεχθώ, αλλ' απαιτώ την δια της
νενομισμένης μετανοίας και της συναφούς "καθάρσεως" των κυρίως
εν προκειμένω υπευθύνων, αποκατάστασιν, την οποίαν πολλαχώς
δικαιούμαι και θα διεκδικήσω δια παντός θείου και ανθρωπίνου
Δικαίου.
II. Δια να γίνη ακόμη σαφέστερον το πόσον
έχετε εκτεθεί "Συνοδικώς" δια του γενομένου τούτου ανηκούστου
αδικήματος, θα υποχρεωθώ να θέσω ολίγα απλά ερωτήματα, και
δη:
α) Κατά τι διέφερεν η περίπτωσις του επίσης
εξαπατήσαντος ημάς ενταύθα, και προς καιρόν μόνον γενομένου
Βοηθού μου Επισκόπου Χριστιανουπόλεως Σεραφείμ Μεντζελοπούλου,
από την έτι δεινοτέραν εξαπάτησιν, αχαριστίαν, και προδοσίαν
του Αριανζού Ιωσήφ Χαρκιολάκη;
Διατί τον ρηθέντα
Μεντζελόπουλον, καλώς ποιούντες, συνεβουλεύσατε να υποβάλη
εγγράφως και ιεραρχικώς δια του Ποιμενάρχου του την
ικετευτικώς αιτουμένην "απόλυσιν", όπερ και, προς τιμήν του,
έπραξεν ούτος, τυπικώς τουλάχιστον ταπεινωθείς και
αυτοπροσώπως κομήσας την αίτησιν παραιτήσεως εις την εν Σύδνεϋ
έδραν μου, προς ον και απηύθυνα αυστηροτάτην κριτικήν ενώπιον
και του ετέρου Βοηθού μου Επισκόπου, Πρωτοσυγκελλεύοντος
Απολλωνιάδος Σεραφείμ. Δια να παραβλέψωμεν βεβαίως, επί του
παρόντος την και εν τη περιπτώσει ταύτη απαράδεκτον
περιφρόνησιν της απολύτως τεκμηριωμένης Εκθέσεως/Εισηγήσεως
μου περί του υπ' εμέ Χριστιανουπόλεως Σεραφείμ, δια τον οποίον
υπεδείκνυα τουλάχιστον ετησίαν αργίαν, εφ' όσον "δια δόλου"
απέσπασεν εντεύθεν την πανίερον Επισκοπικήν αξίαν! Προς τι
λοιπόν η του υπευθύνου Ποιμενάρχου Εισήγησις/Αναφορά;
Περιέργως, ουδέ απλώς επίπληξιν ή μομφήν εστέρξατε να
επιβάλητε! Μόνον παχυλάς υποσχέσεις και "επιβραβευτικάς"
θωπείας (!), εν αναισχύντως μάλιστα επιδεικνυομένη παρά του εν
λόγω Επιστολή!
β) Είναι δυνατόν η θεματοφύλαξ
Πρωτόθρονος Εκκλησία, υπό οιασδήποτε συνθήκας, να αμνηστεύη,
να ενθαρρύνη ή και (όπερ χείριστον!), να βραβεύη ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ και
ΡΙΨΑΣΠΙΔΑΣ "Βοηθούς Επίσκοπους", επί δεινώ σκανδαλισμώ των εις
αυτούς πιστευσάντων πιστών, επί εσχάτη δε απογοητεύσει και
αδίκω ευτελισμώ) του εν Χριστιανική καρτερία μεγαλοψυχήσαντος
υπέρ αυτών Ποιμενάρχου των; Είπατε μοι, παρακαλώ Αδελφοί, πώς
θα εμπιστευθούν εις το εξής οι πιστοί μας τοιούτους "Βοηθούς",
οι οποίοι εξελισσόμενοι εν υποκρισία εις ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΑΣ και
ΑΝΤΑΡΤΑΣ επιβραβεύονται εν συνεχεία υπό του ΣΕΠΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ,
αντί να τιμωρηθούν; Τοιούτους επιθυμεί τους "Βοηθούς" το
Οικουμενικόν Πατριαρχείον;
γ) Διερωτήθητε ειλικρινώς,
έστω και προς στιγμήν, τι να εμεσολάβησεν άραγε, ώστε ο επί
διετίαν όλην προς την ταπεινότητα μου φερόμενος ως ο άκρως
αφοσιωμένος καθά και ομοπάτριος Βοηθός μου Επίσκοπος Ιωσήφ -ο
διθυραμβικώς εν τη ευχέρεια του λόγου του εκπονήσας μέχρι
δουλοπρέπειας εορτίους ύμνους- αιφνιδίως να μεταστροφή εις
δαιμονόπληκτον αποστάτην και αχάριστον πολέμιον;
Το
"κλειδί" ατυχώς της όλης "μεταμορφώσεώς" του, υπήρξεν η
άμετρος και κατεπείγουσα ως η του Εωσφόρου Αρχομανία του, ως
εξεδηλώθη αυτή νοσηρότατα, ήδη από του 1994, ιδίως όμως όλως
αφορήτως κατά τα δύο τελευταία έτη εν Μελβούρνη.
|
Την
τοιαύτην ακριβώς εξόφθαλμον και Εωσφορικήν αδυναμίαν του,
εξεμεταλλεύθη ο αδίστακτος εν ραδιουργίαις Φιλαδέλφειας
Μελίτων, συνωμοτήσας, τις οίδε με πόσους άλλους εκτός του κ.
Μαγκριώτη, δια να σας προσφέρη δήθεν "καλάς υπηρεσίας",
σαγηνεύων εις τους "πλοκάμους" του τον μωρανθέντα νυν, αλλά
τέως παμπόνηρον, Βοηθόν μου Αριανζού Ιωσήφ.▼
Και είναι
βέβαιον ότι, εάν είχατε λάβει την πρόνοιαν να αναγνώσετε, έστω
και επιτροχάδην τας ΔΥΟ (δισέλιδους μόνον!) προς τον εν λόγω
Βοηθόν μου, κρυσταλλίνης επιεικείας και πατρότητας
ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ (από 17-4-2003 και 26-5-2003), τας
οποίας εσπεύσαμεν την τελευταίαν στιγμήν να καταθέσωμεν δια
χειρός του Μ. Πρωτοσυγκελλεύοντος Ικονίου θεολήπτου και του
Υπογραμματέως Ελπιδοφόρου, δεν θα είχατε, Παναγιώτατε,
τολμήσει το ατόλμητον.
Προς τούτοις, εάν είχατε
αναγνώσει, επίσης έστω επιτροχάδην, και την ως δήθεν απάντησιν
του Βοηθού μου Αριανζού εις τας τρομεράς αιτιάσεις μου,
17σέλιδον όλην φλυαρίαν του, ευχερώς θα είχατε διαπιστώσει
τρία τινά, τα οποία σήμερον Σας θέτουν προ τεραστίων ευθυνών
εν τη καθόλου Εκκλησία:
Πρώτον: Ότι ο Αριανζού
δαιμονικώς και σκοπίμως παρερμηνεύων τους Ι. Κανόνας (8ον της
Α' και 12ον της Δ' Οικουμ. Συνόδων), ταυτίζει τον σημερινόν
Βοηθόν Επίσκοπον με τους Κυριάρχας των πρώτων αιώνων(!), δια
να με παρουσίαση και αθεολόγητον, και ψευδόμενον, και ασυνεπή
και ανευλαβή, διότι "εν μια και τη αυτή πόλει ετόλμησα να
τοποθετήσω δύο Επισκόπους"!
Υποκριτικώτατα γράφει ότι,
όλα τα προβλήματα ουδεμίαν έχουν σχέσιν με τον έτερον εν
Μελβούρνη Βοηθόν μου, περί του οποίου δηλώνει αναισχύντως,
παρά τα όσα έχουν απολύτως τεκμηριωθεί:
"Σας γνωρίζω
δια μίαν εισέτι φοράν εν πάση αγαθή συνειδήσει, ότι τον Άγιον
Αδελφόν και βαθέως σέβομαι και πρεπόντως ευλαβούμαι, τόσον
αμφαδόν, όσον και κατ' ιδίαν. Μοι έδειξεν πολλήν αγάπην από
της ελεύσεώς μου εν Αυστραλία και του είμαι βαθύτατα δια τούτο
ευγνώμων. Έτεινε και Ούτος την δεξιάν Του επί της κεφαλής μου
κατά την ώραν της εις Επίσκοπον χειροτονίας μου και δεν το
λησμονώ". Εν συνεχεία προσθέτει και την αποκορύφωσιν του
Εωσφορισμού του, δια να αποφυγή πάσαν μετά του Δέρβης
συνεργασίαν: "Όχι μόνον δια να μην εμφανισθώ ως 'Βοηθός του
Βοηθού' Σας, αλλά και δια να μη προσκρούσωμεν εις τους Ιερούς
Κανόνας τους απαγορεύοντας την ύπαρξιν δύο Επισκόπων εν μια
και τη αυτή πόλει (η' της Α' και ιβ' της Δ' ΟΙκουμ. Συνόδων)"
(θα του υπενθυμίζατε βεβαίως, ότι εν Λονδίνω ο Οικουμενικός
Θρόνος διαθέτει σχεδόν ανά πάσαν Κεντρικήν Εκκλησίαν και ένα
Βοηθόν Επίσκοπον!).
Δεύτερον: Εωσφορικώς επαιρόμενος
έναντι της ταπεινότητός μου, δεν με συκοφαντεί μόνον ως
άδικον, παλινωδούντα, ασυνεπή και αθεολόγητον, αλλά και ως
φθονήσαντα τούτον ότι απέκτησε δις τον τίτλον του Διδάκτορος!
Δεν λέγει όμως απολύτως τίποτε δια την προσπάθειάν του να
ιδρύση μετά Ετεροδόξων, προσηλυτιζόντων των ημετέρους νέους
εις την πολυάνθρωπον εν Μελβούρνη Ομογένειάν μας "INDEPENDENT
INSTITUTE FOR ORTHODOX STUDIES", δια να έχη την ευκαιρίαν να
ονομασθή "αβρόχοις ποσί" Καθηγητής, επειδή δεν έστερξα να του
επιτρέψω να μεταβάλη εις Καντιωτικούς υποκριτάς τους εν Σύδνεϋ
φοιτητάς της Θεολογικής μας Σχολής.
Τρίτον:
Συλλαμβάνεται επί αθεοφόβω ψευδορκία ως προς χθαμαλά εν κρύπτω
αιτήματα του, αφ' ενός μεν προς τον Καθηγητήν Μ. Ορφανόν, αφ'
ετέρου δε προς τον εν τοις Γραφείοις Αδελαΐδος μοναδικόν
Υπάλληλον, όστις άνευ γνώσεως και αδείας μου "θα έδει" να τον
ακολουθήση εις Μελβούρνην, μηδαμώς κηδόμενος ο αθεόφοβος (!)
πώς ο μέλλων να διαδεχθή την θεοφιλίαν του εν Αδελαΐδι -όθεν
δια παντός μέσου ηγωνίσθη να αποχώρηση- θα εστερείτο του
αδαμαντίνου και μόνου όντος εν λόγω Υπαλλήλου, μονίμως
εγκατεστημένου εν Αδελαΐδι μετά συζύγου Αυστραλίδος και τέκνων
γεννηθέντων εν τη αυτή πόλει.
Εάν θα έπρεπε να
απαριθμήσω περαιτέρω δολιότητας και ευτέλειας του εν λόγω,
καταδολιευθέντος την ευλάβειαν και καλωσύνην των πιστών μας,
αλλά και της ταπεινότητας μου την μακροθυμίαν, θα έπρεπε να
συγγράψω τόμον.
Περιορίζομαι εις τα ανωτέρω, δια να
έχετε επιτέλους πλήρη εικόνα του ποίον "μαργαρίτην" απεσπάσατε
εντεύθεν μετά τοσούτου όλως περιττού θορύβου! Διότι, μη
αμφιβάλλετε βεβαίως, ότι θα τον είχατε λάβει άνευ ετέρου, εάν
είχατε σεβασθή στοιχειωδώς τα κυριαρχικά ενταύθα δικαιώματα
μου επί του εν λόγω αφηνιάσαντος και μοιραίως εις το πάθος της
φιλοδοξίας του παρασυρθέντος Βοηθού μου
Επισκόπου.
|
Επειδή λοιπόν γνωρίζω ότι, οποιαδήποτε
Εκκλησιολογικά Δοκίμια ή άλλας οχληράς δια την αυτόθι
επικρατούσαν νοοτροπίαν περί Διοικήσεως Αναφοράς μου, εν
πολλοίς έχετε ήδη καταστρέψει δια να θεωρηθούν ανύπαρκτοι -ως
δι' ενυπόγραφου επιστολής με είχεν εν καιρώ ενημερώσει ο
δολιότατος Μελίτων-▲ υποχρεούμαι να δηλώσω απεριφράστως και εν
προκειμένω:
Μη αμφιβάλλετε, ότι πάσαι αι
Εκκλησιολογικαί και απολύτως θεμελιωμέναι ενυπόγραφοι προς το
Σεπτόν Κέντρον Αναφοραί μου -υπό μορφήν Μνημονίων,
Υπομνημάτων, Δοκιμίων, Αναφορών Διαμαρτυρίας ή καιρίων
Επερωτήσεων-, υπάρχουν εν Ειδικώ Φακέλλω εις τα Αρχεία της
Ιεράς Αρχιεπισκοπής και θα εκδοθούν εν καιρώ (το πότε θα
εξαρτηθή απολύτως από Υμάς).
Και επειδή δεν πρόκειται
περί λιβέλλων περί τας "σεξουαλικάς του Α ή του Β
ιδιορρυθμίας", αλλά σαφώς περί εναγωνίων κειμένων, μόνον εις
το αληθές συμφέρον της Μητρός Εκκλησίας αποβλεπόντων, έχουν
ήδη λάβει τον τίτλον "Κείμενα Οδύνης".
Ως εκ τούτου,
δια να λήξη το δημιουργηθέν απαράδεκτον πρόβλημα με τον τέως
Βοηθόν μου Επίσκοπον, πολλαχώς εγκληματήσαντα ενταύθα και
απαραδέκτως υπό του Σεπτού Κέντρου καλυπτόμενον, προτείνω ως
μοναδικήν λύσιν του δράματος: Θα διατάξητε τούτον πάραυτα
(προφασιζόμενοι ότι δεν εγνωρίζατε τας τοιαύτας διαβρωτικάς
και πολλαχώς ζημιογόνους μέχρι της τελευταίας στιγμής της δια
νυκτός φυγής του, δια "να αυτομολήση" αθορύβως εις Φανάριον),
να επιστρέψη και δικασθή ενταύθα υπό Σώματος Συνεπισκόπων,
αναγνωρίζοντες εκ των υστέρων έστω, το δίκαιον αίτημα
μου.
Και τούτο, εις περίπτωσιν καθ' ην ήθελε θεωρηθεί -όπερ βεβαίως αμφίβολον- ότι ο Κυριάρχης και άμεσος
Ποιμενάρχης του δεν εδικαιούτο δήθεν να επιβάλη εις αυτόν
οιανδήποτε ποινήν!
Το εν λόγω Σώμα των Συνεπισκόπων
ασφαλώς δύναται να συγκροτηθή ως Πνευματικόν Δικαστήριον, όχι
μόνον μετά των λοιπών ενταύθα Βοηθών μου Συνεπισκόπων, αλλά
και υπό Ορθοδόξων Επισκόπων ετέρων δικαιοδοσιών εν τη εν
Αυστραλία SCCOCA, Κυριάρχων Αρχιερέων, ακόμη δε και με την
αποστολήν ενταύθα, ως "Συνηγόρων" του, δύο εκ Συνοδικών
Αρχιερέων του Σεπτού Κέντρου, εφ' όσον παμψηφεί εξελέξατε
τούτον!
Είμαι πρόθυμος το εν λόγω Πνευματικόν
Δικαστήριον να διεξαχθή όχι μόνον υπό την παρουσίαν και
Καθηγητών των αρμοδίων μαθημάτων εν τη Θεολογική μας Σχολή,
αλλ' ακόμη, εάν επιθυμήτε, και εν ανοικτή Συνεδριάσει, ώστε οι
πάντες να γνωρίσουν δια στοιχείων αδιασείστων και αναλόγων
μαρτύρων εντεύθεν, το τίς ο τέως Βοηθός μου Αριανζού, και ποία
η ενταύθα δράσις του.
Εάν, Παναγιώτατε, εντός τριών
ημερών από λήψεως της παρούσης δεν λάβω Επίσημον Πατριαρχικήν
Επιστολήν, αποδεχομένην ή απορρίπτουσαν το δικαιότατον αίτημά
μου, είμαι υποχρεωμένος να κοινοποιήσω την επιστολήν ταύτην,
όχι μόνον προς την ανά τον κόσμον Ιεραρχίαν του Θρόνου, αλλά
και γενικώς εις την κοινήν γνώμην. Και τότε, μη νομισθή ότι θα
επαναληφθή, όπερ εγένετο με τον Θυατείρων Μεθόδιον!
Αι
καλοπληρωμέναι συμβουλαί Περγάμου Ιωάννου, ή Βλασίου Φειδά, ή
άλλου τινός, δεν είναι δυνατόν ουδ' επ' ελάχιστον να κρίνουν
τον χαρακτήρα και το αιώνιον κύρος των Ι. Κανόνων, δια των
οποίων εστηρίχθη κατά πάσης επιβουλής ή ανθρωπίνης υπεροψίας η
δια των αιώνων Μαρτυρική Ορθοδοξία, και δη ο Πάνσεπτος
Οικουμενικός Θρόνος.
Τα όσα ατυχώς εδημοσίευσεν ήδη εις
βιβλίον προσφάτως ο "αποκεφαλισθείς" Θυατείρων Μεθόδιος, μας
εκθέτουν δυστυχώς ανεπανορθώτως, και μάλιστα κατά την τραγικήν
ταύτην στιγμήν της μετά του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου
οξυτάτης αντιπαραθέσεως.
Και μας εκθέτουν, λέγω,
ανεπανορθώτως τα δημοσιευθέντα υπό του εν λόγω
αποκεφαλισθέντος Μεθοδίου εν φωτοτοπίαις Επίσημα Κείμενα,
διότι τώρα πλέον οι πάντες πληροφορούμεθα, ότι τα αυτά πρόσωπα
που και σήμερον δημιουργούν τοσαύτην εις την Εκκλησίαν
ταλαιπωρίαν, ήσαν και τότε οι πρωτεργάται, ασχέτως εάν ο
Μεθόδιος είχε πλείστα όσα εν τη αυθαδεία της συμπεριφοράς του,
να κατηγορήση και δικάση η Ι. Σύνοδος.
Ως ακροτελεύτιον
παρατήρησιν, δηλώ από τούδε ότι, δεν θα δεχθώ το επιχείρημα
ότι δεν συνεδριάζει η Σύνοδος μέχρι 15ης Αυγούστου, δια να
απαντήσετε υπευθύνως και απεριφράστως εν εμπιστευτική
Πατριαρχική Επιστολή. Γνωρίζω πώς και τίνι τρόπω λειτουργεί
από τινων ετών η Σύνοδος, διό και παρακαλώ να αναλογισθήτε, εν
φόβω θεού, την κρισιμότητα της στιγμής.
Διερχόμεθα
διάστημα νηστείας και προσευχής, από της Μεταμορφώσεως του
Κυρίου μέχρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Τα δύο ταύτα
ιερά ορόσημα εύχομαι διαπύρως να Σας ενισχύσουν καταλλήλως να
σταθήτε εις το ύψος της εν προκειμένω ευθύνης Σας. Άλλως, θα
Σας μνημονεύω μεν αδιαλείπτως, καθ' ην έχω όλως διάφορον Υμών
αντίληψιν περί της ιερότητας του μνημοσύνου (βλ. "Αμφίδρομη
Παθογένεια", ΤΟ ΒΗΜΑ της Εκκλησίας, Αύγ. 2002), διό και "δεν
θα ανταποδώσω τα ίσα". Όμως και δεν θα παύσω καταγγέλλων την
αιχμαλωσίαν της εν τω Εξωτερικώ Ιεραρχίας του Θρόνου, η οποία
και μόνον δύναται να δώση πραγματικήν ζωήν καί δόξαν εις το
δεινώς δυναστευόμενον Σεπτόν εν Φαναρίω Κέντρον.
Ταύτα
εν οδύνη πολλή καθυποβάλλων, μετά των προς δημοσίευσιν ειδικών
επί του θέματος Ψηφισμάτων του εκτάκτως συνελθόντος
Παναυστραλιανού Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, αναμένω την ως
είρηται υπεύθυνον απάντησιν και διατελώ.
Εν Σύδνεΰ τη
6η Αυγούστου 2003, Εορτή της θείας Μεταμορφώσεως
Ο
Αυστραλίας ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ