top

Μητροπολίτου Μύρων Δρος Χρυσοστόμου Καλαϊτζῆ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ (1992 - 1995) Αθήνα 2005 [ Κεφάλαιο: Βατικανό και Βενετία (27 Ἰουνίου-2 Ἰουλίου 1995) - σσ. 77-91 ] _________________________________________________________

Βατικανό και Βενετία
(27 Ἰουνίου - 2 Ἰουλίου 1995)

[...]

Παρασκευή, 30 Ἰουνίου 1995.

Φτάσαμε στήν μυθική Βενετία. Θαυμάσια ἡ Γαληνοτάτη ἐν ἀντιθέσει μέ τόν Μητροπολίτη μας ἐκεῖ Σπυρίδωνα, πού εἴτε εἶναι εἴτε δέν εἶναι, δέν ὑπάρχει καμία διαφορά. Ὅσον ἀφορᾶ τόν Πρωτοσύγκελλό του π. Πολύκαρπο εἶναι πραγματικά γιά δέσιμο! Δυό ἄχρηστοι ἄνθρωποι ἐπικεφαλῆς μιᾶς νεοσύστατης Μητρόπολης, στήν καρδιά τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, πού ἔχει ἱστορικές κοινότητες, με λίγα σήμερα μέλη, ὅμως γεμάτα ζωή καί ἰδιοτροπίες!

[...]

Τό ξενοδοχεῖο ἐξαίρετο, ἄν καί τοῦ παλιοῦ καιροῦ. Πληρώνουμε φίρμα γιατί ὀνομάζεται «Hotel Danielli». Παρόλο πού εἶναι πολύ παλιό, εἶναι τό ἀκριβὀτερο καί από τά πιό φημισμένα ὅλου τοῦ κόσμου. Τό κάθε τί πού γίνεται ἐδῶ πληρώνεται ἀκριβά. Ἄν ἀκούσεις τόν φαντασμένο Καρλοῦτσο, τό δωμάτιό μου κοστίζει 500 $ Η.Π.Α., ἐνῶ ἡ σουίτα τοῦ Πατριάρχη 2.500 $ Η.Π.Α. Ἄφησε ὅμως τούς χαζοαμερικάνους νά πληρώνουν, ἀφοῦ εἶναι κοσμοκράτορες καί ἐπιθυμοῦν να συνοδεύουν τόν Οἰκουμενικό!

[...]

Σπουδαῖο γιά μένα ἦταν καί ἡ μετάβασή μας στό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων, ὅπου τήν Κυριακή, 2 Ἰουλίου 1995, ἔγινε Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, γιομάτη Πατριαρχικές γρίνιες.

Ἀλήθεια, ὅλα ἐδῶ θυμίζουν ἔνδοξη ἱστορία τοῦ παρελθὀντος καί παρά τήν ἐγκατάλειψη καί τήν ἀδιαφορία τοῦ Ἰταλίας Σπυρίδωνα περασμένα μεγαλεῖα. Πῶς νά μήν κοιμοῦνται ἥσυχα στούς οὐρανούς ὅσοι συνέβαλαν γιά τέτοια θαύματα, χωρίς νά μποροῦν βέβαια να φανταστοῦν τήν κατάντια τους τόσους αἰῶνες ὕστερα! Πάντως, ἄν θέλει ἡ Ἑλλάδα και ἡ Ἐκκλησία νά ἐξακολουθήσουν να ὑπάρχουν ὅσα εἴδαμε, πρέπει νά ὑποχρεώσουν τον ἅγιο Ἰταλίας νά ἐνσκύψει [sic] στά πάμπολλα γύρω του προβλήματα καί νά ἀφήσει τίς συνήθειές του, νά μαλώνει μέ όλους και νά θεωρεῖται ἄνδρας ἀνάδελφος, ἐριστικός και ἀδιάφορος γιά τά κοινά!

Ἄν ἐγώ εἴμουν στή θέση του, δέν θά μποροῦσα νά κοιμηθῶ οὔτε καί τή νύχτα, γιατί εἶναι πραγματικά καί μέ τήν κυριολεξία ἀνάδελφος καί οἱ κληρικοί του τόν βλέπουν, ὅπως ὁ ταῦρος τό κόκκινο πανί! Ἴσως νά 'χουν καί δίκαιο, ἀφοῦ ἐμφανῶς τούς περιφρονεῖ καί τούς προσβάλλει καί τούς κακομιλᾶ! Ἔχει καί ἕνα θεοπάλαβο Πρωτοσύγκελλο, τόν π. Πολύκαρπο, πού διερωτᾶται κανείς πῶς καί δέν τόν δέσανε ἀκόμα. Φέρεται ὡς προστατεύομενος καί τεκνίο δυνατῶν καί ἰσχυόντων παρ' ἡμῖν σήμερα, ἀλλά δέν νομίζω ὅτι τιμᾶ κανέναν ἡ συμπεριφορά τοῦ π. Πολυκάρπου. Ὅλες αὐτές τίς μέρες, πού εἴμαστε ἐδῶ, ἀπολαμβάνουμε τρέλα μέ τό τσουβάλι καί φαίνεται ὅτι σέ συμπεριφορά πρός ὅλο τόν κόσμο εἶναι χειρότερος ἀπό τό ἀφεντικό του! Γιά ἀστεῖο μόνο σημειώνω ὅτι ὁ Αὐστρίας Μιχαήλ καί ὁ Γαλλίας Ἱερεμίας δάγκωναν τά χείλη τους μέ τά φερσίματά του καί ὁ Γαλλίας παραδέχθηκε ὅτι ὑπάρχουν καί χειρότεροι ἀπό τόν δικό του, τόν π. Παναγιώτη Σιμιγιᾶτο!

Ἡ Θεία Λειτοργία ἦταν κάθε ἄλλο παρά ὅ,τι μποροῦσα να φανταστῶ. Οἱ παπάδες ἦταν ὅλωσδιόλου ἄσχετοι μέ τήν Ἐκκλησία καί φαίνεται ὅτι ἄδικα τσάτισα τόν π. Χρυσόστομο, ἀκόλουθο τοῦ ἁγίου Μαντινείας Ἀλεξάνδρου. Πάντως, ἡ παράδοση καί τό παρελθόν τοῦ Ναοῦ συμπλήρωναν τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καί ἐλλείψεις καί μπορῶ νά πῶ, καί μέ τήν βοήθεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς χορωδίας του Ἄρχοντα Μουσικοδιδάσκαλου Λυκούργου Ἀγγελόπουλου, ὅτι ἴσως μπόρεσα, γιά μερικές στιγμές, να προσευχηθῶ, ξεφεύγοντας ἀπό τίς εὐθύνες, γιατί ἔπρεπε διαρκῶς νά εἶμαι ἐπί ποδός καί ἐφ' ὅπλου λόγχης «μέ ένα τέτοιο θηρίο» Πατριάρχη στή Λειτουργία.

[...]

[...] στή Βενετία [...] ἡ κυκλοφορία καθίσταται πράγματι δύσκολη μέ τή θαλάσσια ἐπικοινωνία, τίς γόνδολες, τίς βάρκες καί τά μοτόρια. Εἶναι ὅλα φαντασμαγορικά, ἀλλά ἄν φοβᾶσαι ἤ σέ πειράζει ἡ θάλασσα, τότε ξερνοκοπᾶς, ὅπως ἔκαμε ἕνας μαντρόσκυλος πού περνοῦσε μέ μία βάρκα ἀπό πλάι μας καί ἔχυσε τα ἔντερά του, λόγω τῆς θαλασσοταραχῆς, ἐνῶ ἦταν ἕτοιμος να τόν μιμηθεῖ καί ὁ χαζοχαρούμενος Καρλοῦτσος, μέσα στό δικό μας μοτόρι.

Τέλος, αὐτό πού στερηθήκαμε ἀπό ὅλη τήν ὡραία περιπέτεια ἦταν μία ἐκδρομή μέ γόνδολα, πού θά μπορούσαμε νά κάμουμε, γιατί ἦταν πολλές οἱ ἐλεύθερες ὧρες μας, ἐνῶ ὁ ἅγιος Ἰταλίας μέ τόν συνακόλουθό του Πολύκαρπο παραμόνευαν κρυφά καί φανερά τά ρολόγια τους, πότε θά περνοῦσαν οἱ ἀτέλειωτες γι' αὐτούς ὧρες, γιά νά ξεκουμπιστοῦμε καί νά μᾶς ξεφορτωθοῦν, ὅπερ καί ἐγένετο στις 5 ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα τῆς 2ας Ἰουλίου 1995, ἡμέρα Κυριακή, πού ἦταν ἡλιόλουστη!

[ Μητροπολίτου Μύρων Χρυσοστόμου Καλαϊτζῆ:
  Τά ἀπομνημονεύματα ἑνός Ἀρχιδιακόνου - Αθήνα 2005 - σσ. 86-91 ]