top

Πολιτικά Θέματα - 27 Μαρτίου 2006

( Εξώφυλλο )

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής (1996-1999) Σπυρίδων ομιλεί στα «Πολιτικά θέματα» και αποκαλύπτει το σύγχρονο «Εφιάλτη» που οδήγησε στο πισώπλατο μονοπάτι των σημερινών Θερμοπυλών όχι Πέρσες, αλλά Τούρκους και Αμερικανούς

Η Ελλάδα πληρώνει την προδοσία στις ΗΠΑ!

• Τώρα που έχουμε ανάγκη βοήθειας, στις ΗΠΑ δεν υπάρχει λόμπι, δεν υπάρχει προσωπικότητα, δεν υπάρχει κανείς...
• Στη μεγάλη χοάνη του αμερικανικού προτεσταντισμού έπεσε η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία και διαλύεται
• Το χρέος έφτασε τα 12 εκατομμύρια δολάρια
• Γιατί πρέπει να χωρίσει η Εκκλησία από το Κράτος

Συνέντευξη στον  ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Η χώρα μας βρίσκεται για μια ακόμα φορά σε επικίνδυνη στροφή. Όχι μόνο στα εσωτερικά ζητήματα, που ξαφνικά φούντωσαν από την κακή διαχείριση τους από κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους αλλά -κυρίως- τα εξωτερικά θέματα.

Στην Τουρκία για πρώτη φορά οι Στρατηγοί και οι πολιτικοί συμπλέουν σε σκληρή γραμμή έναντι της Ελλάδας και της Χριστιανοσύνης. Ανανέωσαν την απειλή πολέμου κατά της Ελλάδας, αν επεκταθούν στα 12 μίλια τα χωρικά ύδατα, και έκοψαν κάθε συζήτηση για την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης, η οποία τροφοδοτεί την ανανέωση του Πατριαρχείου. Σχετικό αφιέρωμα για την προσπάθεια ολοκληρωτικής κατάληψης της Πόλης με την εξαφάνιση του Πατριαρχείου θα βρείτε σε άλλες σελίδες. Στο θέμα αυτό επιχειρούμε την παρουσίαση μιας άλλης πτυχής των συμβαινόντων για να εξηγηθούν καλύτερα τα σύννεφα πάνω από τη χώρα. Η «άλλη» πτυχή είναι η θέση των συμμάχων.

Διαβάστε το κύριο άρθρο του τεύχους αυτού, για να θυμηθείτε πώς ξεκίνησε η επανάσταση του 1821, ποια ήταν τα αιτήματα της και πώς κατάφεραν οι Έλληνες να δημιουργήσουν με την πίστη στην πατρίδα και την ορθοδοξία το σημερινό κράτος.

Με τους δυο άξονες, τη φιλοπατρία και την ορθοδοξία, κατάφεραν ως το 2000 να αποκτήσουν σημαντικά πλεονεκτήματα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, κυρίως στην άμυνα μας έναντι των σημερινών γειτόνων μας. Γιατί περί άμυνας και μόνο γίνεται λόγος. Οι πάντοτε δίκαιοι αγώνες μας κατέστησαν όχι μόνο συμπαθείς, αλλά και αγαπητούς στους λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής και βοηθηθήκαμε στη δημιουργία ελληνικών πυρήνων στις μεγάλες δυνάμεις. Από τη Μόσχα μέχρι το Παρίσι και το Λονδίνο και ως τις ΗΠΑ.

Εκεί δημιουργήθηκε το ελληνικό λόμπι, το οποίο με τον καλό αγώνα του και τη συμπαράσταση έγινε ισχυρός μοχλός επιρροής στην υπερδύναμη. Μέλη του λόμπι αυτού έφτασαν να γίνουν αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου (Στεφανόπουλος) αρχηγοί της CΙΑ (Τένετ) και παρ' ολίγον και στο ύπατο αξίωμα με τον Μάικλ Δουκάκη.

Κύριο στήριγμα το λόμπι είχε την ελληνορθόδοξη εκκλησία των ΗΠΑ, την περίφημη αρχιεπισκοπή με τον Ιάκωβο.

Το λόμπι πάντα ήταν κύριος στόχος των αντιπάλων της Ελλάδας και μόνιμη επιδίωξη τους η εκμηδένιση της δύναμης του, ώστε να μη γέρνει το βάρος της η υπερδύναμη υπέρ των ελληνικών δικαίων.

Δεν μπόρεσαν επί Ιακώβου να το αλώσουν ούτε με επιθέσεις εξωτερικές, ούτε με δούρειους ίππους.

Το κατάφεραν με την πτώση του Ιακώβου...

Δεν είναι εκτίμησή μας. Είναι εκτίμηση και καταγγελία ευθεία και καταλυτική του Αρχιεπισκόπου, που διαδέχθηκε τον Ιάκωβο και πολεμήθηκε εκ των έσω, αλλά και απέξω, μέχρι που έπεσε. Του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, ο οποίος σήμερα ζει στην Πορτογαλία, και ήρ8ε στην επικαιρότητα μέσα από το βιβλίο «Η Παρακαταθήκη» της γνωστής Ελληνίδας συγγραφέως και δημοσιογράφου Ιουστίνης Φραγκούλη. Με τη βοήθεια της κας Φραγκούλη καταφέραμε να πείσουμε τον Ιεράρχη να σπάσει τη σιωπή ετών και να μιλήσει για το φοβερό παρασκήνιο. Όσα λέει, τούτες τις κρίσιμες για τα εξωτερικά θέματα ώρες, είναι εξαιρετικά σοβαρά. Το ζητούμενο είναι αν οι ηγεσίες μας έχουν τις αντοχές να «ακούσουν» και να διδαχθούν.

Διότι ο Ιεράρχης λέει ότι το ελληνικό λόμπι έπεσε με προδοσία από μέσα, η δύναμη μας εκμηδενίσθηκε και στόχος είναι η πλήρης άλωση και διάλυση της άλλοτε πανίσχυρης ελληνορθόδοξης κοινότητας της Αμερικής. Άμεσα κερδισμένοι φυσικά οι γείτονες μας, υπέρ των οποίων φαίνεται ότι έγειρε την πλάστιγγα η υπερδύναμη. Το δυστύχημα είναι ότι σ' αυτή τη φάση επωφελείται και το Πατριαρχείο της Μόσχας για να αυξήσει τη δύναμή του και να εξαφανίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ο τραγέλαφος συμπληρώνεται από το γεγονός ότι ευθέως ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων καταλογίζει την προδοσία και στο Πατριαρχείο, το οποίο, όταν εκμηδένιζε τη δύναμη της ελληνορθόδοξης Αμερικής, πίστευε ότι απλώς θα αυξήσει τη δική του επιρροή πέραν του Ατλαντικού. Τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε ότι ενεργούσε, αν και ο Ιεράρχης δε μας αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο...

- Συχνά πυκνά στους λόγους σας καταγγέλλετε προτεσταντοποίηση της Εκκλησίας της Αμερικής. Τί ακριβώς είναι αυτό το φαινόμενο και ποιές επιπτώσεις μπορεί να έχει στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής και στην ομογένεια εν γένει;

Η επίδραση του αμερικανικού προτεσταντικού πνεύματος σ' ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο της Αμερικής είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Ως προς τη δική μας ελληνορθόδοξη Εκκλησία ειδικά, η επιρροή αυτή είναι εμφανέστατη τόσο στον τρόπο σκέψεως γενικά όσο και στη εκκλησιαστική διοίκηση και την ζωή των πιστών. Ως απτό αποτέλεσμα έχει την άμβλυνση του ορθόδοξου αισθητήριου και τη σχετικοποίηση των ελλληνορθόδοξων παραδόσεων, των Ιερών Κανόνων και των εκκλησιαστικών θεσμών γενικά. Εύκολα μπορεί κανείς ν' αντιληφθεί πως με παρόμοια σαθρή θρησκευτική υποδομή διανοίγεται διάπλατα το πεδίο δράσεως για κάθε αυτονομιστή ή κήρυκα του εξαμερικανισμού της Εκκλησίας. Είναι κι αυτό ένα απ' τα πολλά ζητήματα, που πρέπει να εξετασθεί σοβαρά από τους υπεύθυνους.

- Πύρινοι είναι οι λόγοι σας και για τα εθνικά θέματα την περίοδο της ποιμαντορίας σας στην Αμερική. Θα έλεγα και ενοχλητικοί για κάποια κέντρα. Θεωρείτε ότι η ανάμειξή σας στα εθνικά θέματα υπήρξε λόγος για την εκπαραθύρωσή σας από τον θώκο της Αμερικής;

Είν' αυτονόητο πως η ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής στο χώρο των εθνικών θεμάτων τον καιρό εκείνο ενοχλούσε πολλούς και διάφορα ελληνικά εκκλησιαστικά και πολιτικά κέντρα. Αλλά θα αποτελούσε λυπηρά εθνική μειοδοσία αν επιτρέπαμε στις μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή στις ανθρώπινες αδυναμίες άλλων να μάς αποτρέψουν απ' την εκπλήρωση του χρέους. Και για ν' απαντήσω ευθέως στην ερώτησή σας, θα έλεγα πως διαδραμάτισε οπωσδήποτε και η δραστηριότητα αυτή κάποιο βαρύνοντα ρόλο στην υπόθεση της αλλαξοαρχιεπισκοπείας, αν και το κυρίως ζητούμενο ήταν ο έλεγχος των οικονομικών της Αρχιεπισκοπής.

- Πού βρίσκεται σήμερα το λόμπι των εθνικών θεμάτων;

Ελληνοαμερικανικό λόμπι υπό οργανωμένη μορφή δεν υπάρχει σήμερα. Γίνονται εκάστοτε μεμονωμένες προσπάθειες ατόμων, ισχυόντων ή μη, και ορισμένων οργανώσεων, όπως της Παμμακεδονικής και άλλων παρόμοιων. Η έλλειψη συντονισμένου λόμπι είναι αισθητή, αν κρίνει κανείς από τα μηδαμινά, αν όχι τελείως ανύπαρκτα, αποτελέσματα των σχετικών μεμονωμένων προσπαθειών (βλ. Μακεδονικό, Κυπριακό κτλ). Είναι θλιβερό το φαινόμενο, διότι ένα καλά οργανωμένο ελληνοαμερικανικό λόμπι με δυνατότητα να επηρεάζει και την ελληνοαμερικανική ψήφο, θα μπορούσε να συμβάλει κατά τρόπο αποτελεσματικό στην προώθηση των εθνικών μας θεμάτων.

- Είναι αλήθεια ότι μετά την αποχώρησή σας από τη Νέα Υόρκη έχει επέλθει ησυχία και ειρήνη στην εκκλησία της Αμερικής;

Αν η «ησυχία και ειρήνη» είναι ταυτόσημη με την απραγία και τα συνακόλουθα παρακμιακά φαινόμενα της γενικής αδιαφορίας, τότε θα συμφωνούσα, καθότι η ησυχία και ειρήνη, ως γνωστό, έχει πολλά πρόσωπα και το τίμημά της είναι πολυποίκιλο. Αλλά κι από την άλλη πλευρά, αφού οι λιγοστοί τότε επιτόπιοι ταραξίες και οι υπερπόντιοι πάτρωνές τους ελέγχουν πλήρως την κατάσταση σήμερα, από πού να προέλθει νέα αναστάτωση και αναταραχή; Ο κατά κανόνα φιλήσυχος λαός μας δεν επιδίδεται εύκολα σε σκευωρίες κι ανταρσίες.

- Μιλήστε μας για την ανεπάρκεια της ελληνικής παιδείας στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής όπως την καταγγείλατε στην εμπιστευτική σας έκθεση προς το Πατριαρχείο. Είναι αναστρέψιμη η κατάσταση; Τί μπορεί να γίνει σήμερα;

Η διάσωση του ελληνικού χαρακτήρα της Ομογένειας βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στην ποιότητα της Ελληνικής Παιδείας που προσφέρει η Αρχιεπισκοπή στις νέες γενεές. Αποτελεί κοινό μυστικό πως το σύστημα αυτό της Ελληνικής Παιδείας έχει αποτύχει γενικώς και έχουν χαθεί στο μεταξύ για τον Ελληνισμό εκατοντάδες χιλιάδων ελληνόπουλα. Στην ερώτηση, αν η κατάσταση αυτή είναι ανεστρέψιμη σήμερα, απαντώ: ασφαλώς ναί. Ακόμη κι αν δεν επιδιωχθεί το απόλυτο, υπάρχει πάντα αρκετός χώρος για κάποια σημαντική βελτίωση, αν μόνο υπήρχε η «πολιτική» βούληση...

- Πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάσταση στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής σήμερα μετά την ψήφιση του νέου καταστατικού που επικύρωσε την μητροπολιτοποίηση, την κατάτμηση δηλαδή της αρχιεπισκοπής σε μητροπόλεις;

Η εφαρμογή του νέου καταστατικού και η επίσημη πλέον κατάτμηση της Αρχιεπισκοπής σε μητροπόλεις συνεπέφερε μοιραίως την αποδυνάμωση της θέσεως του αρχιεπισκόπου αλλά και ολόκληρης της Αρχιεπισκοπής. Σήμερα η Αρχιεπισκοπή δεν έχει το ίδιο εκτόπισμα που κάποτε είχε στα κέντρα λήψεως αποφάσεων της Ουάσιγκτον. Η ενότητα που είναι εκ των ών ουκ άνευ για την επιβίωση μιας μειονότητας στη διασπορά, δεν υπάρχει πλέον. Θεωρώ πως στην Αρχιεπισκοπή Αμερική, όπου η κανονική τάξη της Εκκλησίας δεν έχαιρε ποτέ ιδιαίτερου σεβασμού και πληθύνουν διαρκώς οι φυγοκεντρικές --αυτονομιστικές ή αυτοκεφαλιστικές-- δυνάμεις, η κατάσταση, με αποδυναμωμένη μάλιστα τώρα τη θέση του αρχιεπισκόπου, μπορεί εύκολα να εκτραπεί και να βρεθεί μοιραία εκτός ελέγχου. Αρκεί ένα έναυσμα ...

- Ακούγεται ότι το έλλειμμα του αρχιεπισκοπικού οργανισμού έχει ανέλθει σε 12 εκατομμύρια δολάρια. Πως εξηγείτε αυτή τη ραγδαία αύξηση του ελλείμματος;

Γνωρίζοντας το τοπίο, δεν με ξενίζει το τωρινό έλλειμμα, ούτε τα ανεξήγητα υπέρογκα ελλείμματα των προηγουμένων ετών (1999-2003), που αποσβέσθηκαν με γενναίες δωρεές μεμονωμένων ευπόρων ομογενών. Αν το έλλειμμα δύο ετών ήταν μόνο της τάξεως του 1 ή ακόμη και 2.000.000 δολαρίων, θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί σε πλημμελή ή «ανοικοκύρευτη» διαχείριση. Αλλά 12 και περισσότερα εκατομμύρια μέσα σε δύο χρόνια δεν εξηγούνται τόσο εύκολα. Σε οποιοδήποτε σύγχρονο οργανισμό θα είχαν ήδη καθιερωθεί αυστηροί οικονομικοί έλεγχοι και ανεξάρτητες επιτροπές εμπειρογνωμόνων θα είχαν αναλάβει το έργο της διερεύνησης των συνεχών οικονομικών «αρρυθμιών» ή και «διαρροών».

- Πώς θα χαρακτηρίζατε τα μεγάλα σκάνδαλα στην Εκκλησία της Ελλάδας ;

Σε κάθε κοινωνικό και άλλο σώμα είναι αναμενόμενο να υπάρχουν έκτροπα και σκάνδαλα, εφόσον είμασθε όλοι άνθρωποι. Δεν με παραξενεύει αυτό. Εκείνο όμως που πρέπει να προβληματίσει κάθε νοήμονα είναι οι καθαρά προγραμματισμένες και συντονισμένες ενέργειες στην «αποκάλυψη» των σκανδάλων. Επιτέλους, ποιος ωφελείται από τις «αποκαλύψεις»; Ο «λαός του Θεού»; μήπως ο κλήρος; ή μόνο κι αποκλειστικά η Πολιτεία;

- Θα πρέπει τελικά να διαχωριστεί το κράτος από την Εκκλησία στην Ελλάδα και μάλιστα συνταγματικά;

Ο χωρισμός φαίνεται να είναι αναπόφευκτος. Το επιδιώκει συστηματικά η Ηνωμένη Ευρώπη και, ως δείχνουν τα πράγματα, τον θέλει και σύμπασα η πολιτική τάξη της χώρας. Η Εκκλησία πρέπει να είναι έτοιμη για την αλλαγή αυτή που άλλωστε διακρινόταν στον ορίζοντα από καιρό.

- Ποιά είναι η γνώμη σας για το ρόλο του Πατριαρχείου στη διεθνή ορθόδοξη σκηνή;

Κάθε ελληνορθόδοξος πιστός αλλά προπαντός εμείς οι απόφοιτοι της Χάλκης και γενικά όσοι προερχόμασθε απευθείας απ' το Πατριαρχείο θέλουμε να κρατιέται ψηλά ο θεσμός, να χαίρει του σεβασμού Ορθοδόξων και μη και να δίνει ένα ισχυρό παρόν σ' όλα τα πανορθόδοξα, παγχριστιανικά και διεθνή επίπεδα. Και θλιβόμασθε όλοι βλέποντας τη μικροπολιτική και τις συγκρούσεις και τους διαξιφισμούς να απεργάζονται συνεχώς τη μείωση του ιστορικού κύρους και της παλαιάς του αίγλης.

- Πώς κρίνετε τα δραματικά γεγονότα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τη μετακίνηση Ειρηναίου;

Ήταν μια μελανή σελίδα στην ιστορία της σύγχρονης Ορθοδοξίας. Εκκλησιαστικοί ηγέτες και πολιτικοί συναγωνίσθηκαν να ανατρέψουν ένα εκκλησιαστικό καθεστώς που για κάποιο αφανέρωτο στους πολλούς λόγο δεν ήταν της αρεσκείας τους. Κατευθυνόμενες ανταρσίες, σκευωρίες, σκηνές μίσους και εκδηλώσεις άκρατης αρχομανίας εξέθεσαν την Ορθοδοξία παγκοσμίως και, φοβάμαι, την ζημείωσαν μεγάλως. Όσοι συμμετέσχαν σ' αυτή την εκκλησιαστική ασχημία δεν μπορεί να είναι και πολύ υπερήφανοι....

- Πού ζείτε σήμερα; Σκέφτεστε να επανέλθετε στην ενεργό εκκλησιαστική ζωή;

Συνεχίζω να ζω έξω από τη Λισαβόνα, μακρυά από ταραχές και διαμάχες εξουσίας. Δεν σκοπεύω να αναλάβω καμιά εκκλησιαστική ευθύνη ή αποστολή εφόσο οι προϋποθέσεις για κάποιο δημιουργικό εκκλησιαστικό έργο δεν υπάρχουν σήμερα. Δεν εκποιώ την ηρεμία μου ούτε για κάποια αμφιβόλου αξίας αποστολή ούτε για μια πρόσκαιρη δημοσιότητα.

- Σεβασμιότατε, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία της βιογραφίας σας με τίτλο «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου» εκδόθηκε πρόσφατα «Η Παρακαταθήκη» με εκτεταμένα εισαγωγικά σημειώματα στους λόγους και τις εγκυκλίους σας για τα μεγάλα θέματα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Πώς θα χαρακτηρίζατε το νέο βιβλίο για την ποιμαντορία σας;

«Η Παρακαταθήκη», το νέο έργο της συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη, αποτελεί μια σοβαρά συμβολή στη σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία της Αμερικής. Είναι έργο μοναδικό στο είδος του δεδομένου ότι οι υπάρχουσες σχετικές ιστορικές συγγραφές αναφέρονται σε παρωχημένες δεκαετίες. Η συγγραφέας στο τωρινό της πόνημα αποπειράται μια θαρραλέα αλλά και έντιμη αποτίμηση της τότε αλλά και της παρούσης εκκλησιαστικής καταστάσεως. Είναι βιβλίο που οδηγεί τον αναγνώστη να καταλάβει καλλίτερα τι ακριβώς συμβαίνει τόσο επί της σκηνής της Αρχιεπισκοπής όσο και πίσω απ' αυτήν.

- Τελικά είναι ένα πολιτικό βιβλίο; Η Παρακαταθήκη είναι μια δικαίωσή σας εν τέλει;

Το βιβλίο περιλαμβάνει τα βασικά εκείνα κείμενα που δείχνουν την γραμμή πλεύσης της Αρχιεπισκοπής εκείνα τα χρόνια (1996-99). Απόλυτη προτεραιότητα δόθηκε τότε στους άξονες Ορθοδοξία-Ελληνισμός και ιδίως στη διατήρηση ή μάλλον αποκατάσταση μιας γνήσιας μορφής Ορθοδοξίας και τη διάσωση του ελληνικού χαρακτήρα της Ομογένειας, καθώς είχε διαπιστωθεί πως τα προβλήματα αυτά οξύνονται όλο και περισσότερο λόγω της καταλυτικής επιρροής και της τεράστιας αφομοιωτικής δύναμης του αμερικανοπροτεσταντικού κοινωνικού συστήματος. Θεωρώ πως «Η Παρακαταθήκη», μακρυά από κάθε προσπάθεια δικαίωσης ή απόρριψης, ρίχνει άπλετο φως ακριβώς στην εκκλησιαστική πολιτική που ακολουθήθηκε την εποχή εκείνη.

- Από ορισμένα ντοκουμέντα του βιβλίου προκύπτει ότι το σκάνδαλο της Θεολογικής Σχολής δεν ήταν τελικά ροζ. Τι συμβαίνει με το φυτώριο της ορθόδοξης θεολογίας, Σεβασμιότατε;

Στην περίπτωση της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης τα πράγματα πρέπει να θεωρούνται πάντοτε υπό το φως των ιδιαιτέρων ευαισθησιών και τάσεων που επικρατούν στο ίδρυμα αυτό. Τέτοιες τάσεις εδώ και δεκαπέντε τουλάχιστο χρόνια είναι, μεταξύ άλλων, η προσπάθεια διοικητικής ανεξαρτοποίησης της Σχολής από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής εν ονόματι της «ακαδημαϊκής ελευθερίας» και η δυναμική προώθηση του πλήρους εξαμερικανισμού και του αυτοκέφαλου της εκεί ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Σ' αυτό το διογκούμενο πρόβλημα έγινε προσπάθεια να δοθεί λύση, αλλά οι προτεσταντίζουσες και αυτοκεφαλιστικές δυνάμεις αντέδρασαν οξύτατα με ενορχηστρωμένα σκάνδαλα και τεχνητούς θορύβους προκειμένου να περιχαρακώσουν τις θέσεις τους.

- Ποια είναι τελικά η παρακαταθήκη σας για την Ελληνορθόδοξη ομογένεια της Αμερικής;

Ακριβώς η παρακαταθήκη εκείνη που μας άφησαν και οι γονείς μας: να κρατηθεί η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός της. Κι αυτό δεν είναι πράγμα αυτόνοητο, όπως πολλοί ίσως υποθέτουν. Αποτελεί έργο εξαιρετικά δύσκολο δεδομένης της μεγίστης αφομοιωτικής δύναμης που ασκεί η πολυπολιτισμική χοάνη των ΗΠΑ. Ήδη χάθηκαν για πάντα για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες ελλήνων ορθοδόξων της Αμερικής, απογόνων της πρώτης, δεύτερης, τρίτης ή και της τετάρτης και πέμπτης ακόμη γενεάς. Η παρακαταθήκη; Καμιά προσπάθεια δεν είναι όψιμη για να κρατηθεί η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός της Αμερικής, για να σταματήσει κάποτε η αιμορραγία...

[ Πολιτικά Θέματα - Αρ. Τεύχ. 1510 - 27 Μαρτίου 2006 - σσ. 16-21 ]