Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπυρίδων, γιός της Καλής και του μακαριστού δρος Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου, γεννήθηκε στις 24 Σεπτέμβρη 1944 στο Warren, Ohio των ΗΠΑ.

Ξεκίνησε το δημοτικό στο Στούμπενβιλ Οχάιο και σε ηλικία 9 ετών μετακόμισε με την πολυμελή οικογένειά του στη Ρόδο όπου ολοκλήρωσε το δημοτικό και τέσσερις τάξεις του γυμνασίου. Αποφοίτησε το 1962 από το Γυμνάσιο του Τάρπον Σπρίνγκς στη Φλόριδα.

Σπούδασε ορθόδοξη θεολογία στην περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, απ΄ όπου αποφοίτησε αριστούχος το 1966. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στην Ελβετία, με ειδικότητα στην Ιστορία των Προτεσταντικών Εκκλησιών. Από το 1969-1973 φοίτησε στο τμήμα Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ στη Γερμανία με υποτροφία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Υπηρέτησε στη γραμματεία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών  (Γενεύη1966-1967) και αργότερα χρημάτισε Γραμματέας του Ορθόδοξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζί της Γενεύης, όπου διεύθυνε την εκκλησιαστική επιθεώρηση «Επίσκεψις» (1973-1976).

Το 1976 χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και διορίσθηκε ιερατικώς προϊστάμενος στην Ελληνική Κοινότητα του Αγίου Ανδρέα στη Ρώμη όπου υπηρέτησε μέχρι το 1985.

Με τη μακρά του θητεία στην Ιταλία και τις συνεχείς επαφές με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, απέκτησε μιά ρεαλιστική άποψη γιά τις διεκκλησιαστικές σχέσεις, γεγονός που τον βοήθησε να διοριστεί το 1984 εκτελεστικός γραμματέας στη Διορθόδοξη Επιτροπή γιά το Θεολογικό Διάλογο μεταξύ της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Σε αναγνώριση του πολυσχιδούς έργου του, η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου τον εξέλεξε τιτουλάριο επίσκοπο Απαμείας το 1985, τοποθετώντας τον ως βοηθό επίσκοπο στην Ελληνική Ορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας και Εξαρχία Ιταλίας και Ουγγαρίας, όπως τότε ήταν γνωστή.

Το Νοέμβριο του 1991, με την ίδρυση της Ιεράς Μητρόπολης Ιταλίας και Εξαρχίας Νότιας Ευρώπης, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε τον Σπυρίδωνα ως τον πρώτο μητροπολίτη Ιταλίας. Ετσι αφοσιώθηκε με άπειρο ενθουσιασμό στην οργάνωση της νέας μητρόπολης.

Στά τέσσερα χρόνια της υπηρεσίας του ως Μητροπολίτη Ιταλίας, αύξησε σημαντικά τον αριθμό των ενοριών, ενίσχυσε τη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου συσπειρώνοντας κάτω από τη νέα Μητρόπολη διάφορες ιταλικές ορθόδοξες κοινότητες, έδωσε έμφαση στη νεολαία οργανώνοντας την Ενωση Ελλήνων Ορθοδόξων Φοιτητών της Ιταλίας και αναβίωσε τον ορθόδοξο μοναχισμό στην Ιταλία.

Το 1992 διορίσθηκε πρόεδρος τη Διορθόδοξης Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ τη Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Λουθηρανών, δίνοντας ώθηση στο διάλογο με τη βασική αυτή προτεσταντική Ομολογία.

Εκπροσώπησε με επιτυχία το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε διάφορες διεκκλησιαστικές συναντήσεις, ενώ υπήρξε ο ειδικός απεσταλμένος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ειδική Σύνοδο των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων στη Ρώμη το 1991. Ο λόγος του στην Σύνοδο έμεινε ιστορικός, καθώς έθεσε τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων» της διαρκώς εξαπλούμενης Ουνίας στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, προδιαγράφοντας το μέλλον των διμερών σχέσεων μεταξύ Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού.

Η λαμπρή 20ετή προϋπηρεσία του στην Ιταλία, η συμμετοχή του στους διεκκλησιαστικούς διαλόγους, η κοσμοπολίτικη παρουσία του στα διεθνή εκκλησιαστική σκηνή (καθώς μιλάει πέντε γλώσσες: ελληνικά, ιταλικά, αγγλικά,γερμανικά και γαλλικά) αλλά και η αμερικάνικη καταγωγή του αποτέλεσαν τη βάση γιά την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αμερικής στις 30 Ιουλίου 1996.

Η δράση του Σπυρίδωνος στην Αμερική υπήρξε πολυποίκιλη καθώς εστίασε την στρατηγική του στο μεγάλο ζήτημα της επιβίωσης της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στη διασπορά της Αμερικής. Ανέλαβε τολμηρές πρωτοβουλίες σε καίρια θέματα της Αρχιεπισκοπής, ενώ ενέπνευσε στο λαό και ειδικά στη νεολαία ελπίδα και ενθουσιασμό. Η δημοφιλία του στο λαό της ομογένειας των ΗΠΑ, και μέχρι σήμερα ακόμη, είναι αξιοσημείωτη.

Ωστόσο, προσωπικές φιλοδοξίες, οικονομικά συμφέροντα και παιχνίδια εξουσίας συνέθεσαν τον ιστό της ίντριγκας που διαπλέχθηκε εναντίον του σε πολλά επίπεδα (1997-1999), με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αμερικής υπό τις συνεχείς πιέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 19 Αυγούστου 1999.

Ο Σπυρίδων δεν αποδέχθηκε ποτέ την εκλογή του ως Μητροπολίτη Χαλδίας καθώς αρνήθηκε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη να συναινέσει στο Μικρό και το Μεγάλο Μήνυμα. Στη συνείδηση του χριστεπώνυμου πλήθους της Αμερικής παραμένει πάντα ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1999 ο Σπυρίδων εγκατέλειψε το πεδίο των εκκλησιαστικών διαμαχών, τη Νέα Υόρκη, και έκτοτε σχολάζει στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας όπου κατά καιρούς παραχωρεί συνεντεύξεις ή γράφει άρθρα για τον ελληνικό και ομογενειακό τύπο της Αμερικής. Είναι γνώστης της τρέχουσας κατάστασης στην ορθόδοξη εκκλησιαστική πραγματικότητα με ιδιαίτερη έμφαση στα ακανθώδη ζητήματα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Το 2000 γράφτηκε η επίσημη βιογραφία του «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου» (εκδόσεις Εξάντας) από τη δημοσιογράφο-συγγραφέα Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη που αναγνωρίζεται γενικά ως αυθεντία στα θέματα της ελληνικής ομογένειας Καναδά-Αμερικής. Το 2002 η βιογραφία, σε μετάφραση Τζέρυ Σταματέλου, εκδόθηκε στα αγγλικά υπό τον τίτλο «The Lonely Path of Integrity» (εκδόσεις Εξάντας).

Τον Φεβρουάριο του 2003 σε πάνδημη εκδήλωση στο Terrace on the Park της Νέας Υόρκης ο μεγαλοεπιχειρηματίας και παράγων της ομογένειας Γιάννης Κατσιματίδης εξήγγειλε τη σύσταση του Ιδρύματος «Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων γιά την Ελληνική Παιδεία και τον Πολιτισμό», με επίτιμο πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα. Το συμβούλιο του νέου Ιδρύματος απαρτίσθηκε από τους Γιάννη Κατσιματίδη (πρόεδρο), Ευανθία Κοντάκη και Μιχαήλ Καντούνια (αντιπρόεδρους), Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη (γραμματέα), Γεωργία Καλοειδή (ταμία) και Λυκούργο Κοντάκη, Δημήτρη Καλοειδή, Χάρυ Πάππας, Μπίλ Τένετ, Τζόν Ρασσιά κ.ά.

Το 2005 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» ''Η Παρακαταθήκη (The Legacy)'', μιά δίγλωσση έκδοση με επιλεγμένους λόγους, εκθέσεις προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και επιστολές του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος σε επιμέλεια της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη.